Τα έξι καπέλα της σκέψης του De Bono

6_hats

Τα έξι καπέλα σκέψης του Edward de Bono αποτελούν μία πρώτη μορφή business plan. Με τη βοήθεια της μεθοδολογίας των έξι καπέλων εσείς και η ομάδα σας θα μπορέσετε να διαχωρίσετε έξι ξεκάθαρες λειτουργίες / ρόλους.

Ο κάθε τρόπος σκέψης περιγράφεται από το χρώμα του κάθε «καπέλου σκέψης». Φορώντας και αλλάζοντας νοερά τα καπέλα καλείστε να εστιάσετε και να ανακατευθύνετε τις σκέψεις σας, τις συζητήσεις ή τις συναντήσεις σας.

  • Το Πράσινο Καπέλο είναι το καπέλο της δημιουργικής σκέψης. Αυτός ο τρόπος σκέψης εστιάζει στις δυνατότητες που δίνονται, στις εναλλακτικές και στις νέες ιδέες.
    Στο παράδειγμα της νέας συσκευασίας για το κρασί, το Πράσινο Καπέλο, δηλ. η δημιουργική σκέψη είναι η μικρή συσκευασία Tetra Pack.
  • Το Λευκό Καπέλο είναι το καπέλο που καλεί για ανακάλυψη πληροφοριών και δεδομένων.
    Στο παράδειγμά μας, το Λευκό Καπέλο αφορά την έρευνα που πρέπει να γίνει για να βρεθούν παρόμοια προϊόντα. Ποια είναι τα παρεμφερή προϊόντα; Τι γνωρίζουμε γι’αυτά; Τι γνωρίζουμε για την αγορά στην οποία απευθυνόμαστε;
  • Τo Κίτρινο Καπέλο συμβολίζει τη φωτεινότητα και την αισιοδοξία. Είναι οι λόγοι για τους οποίους η ιδέα μας, το προϊόν μας μπορεί να δουλέψει.
    Για παράδειγμα, τι καινοτόμο έχει το κρασί μας στη νέα του συσκευασία; Ποια είναι η προστιθέμενη αξία για τον πελάτη;
  • Το Μαύρο Καπέλο είναι ο δικηγόρος του διαβόλου. Είναι οι λόγοι για τους οποίους η ιδέα μας, το προϊόν μας μπορεί να μην δουλέψει.
    Για παράδειγμα, τι μπορεί να ανατρέψει την έξοδο του προϊόντος μας στην αγορά; Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
  • Το Κόκκινο Καπέλο συμβολίζει αισθήματα και διαισθήσεις. Όταν χρησιμοποιείτε το Κόκκινο Καπέλο μπορείτε να εκφράσετε τα συναισθήματά σας και να μοιραστείτε τους φόβους, τις επιθυμίες, το πάθος ή το μίσος που σας δημιουργεί η δημιουργική αυτή ιδέα.
    Στο παράδειγμά μας είναι τα συναισθήματα που μας δημιουργεί αυτό το νέο προϊόν. Πώς θα μπορέσουμε να μεταφέρουμε το πάθος μας στους νέους καταναλωτές; Με ποιους διαφημιστικούς τρόπους, πχ.;
  • Το Μπλε Καπέλο σας χρειάζεται για να οργανώσετε την ιδέα σας. Είναι ο μηχανισμός που ελέγχει ότι η διαδικασία των Έξι καπέλων έχει γίνει σεβαστή και τον τρόπο με τον οποίο θα οργανωθεί η αρχική μας ιδέα.
    Στη περίπτωσή μας είναι η στελέχωση της ομάδας που θα ασχοληθεί με το κρασί μας και οι ρόλοι που θα αναλάβει καθένας στην ομάδα.
  • πηγή:ΕΟΠΕΠ

10 «μαθήματα πειθαρχίας» από το δάσκαλο του παιδιού μας

12-shedule

Ο κλινικός παιδοψυχολόγος Dr. Kenneth Shore μας δίνει 10 βασικά και αποτελεσματικά μαθήματα πειθαρχίας που κάθε γονιός θα μπορούσε να «δανειστεί» από το δάσκαλο του παιδιού του.

1. Ο δάσκαλος…ξεκαθαρίζει τους ρόλους

Ο δάσκαλος πάντα βάζει ξεκάθαρους όρους. Εκείνος είναι ο δάσκαλος, η δουλειά του είναι να τους κάνει μάθημα και η δουλειά των παιδιών να μάθουν το μάθημά τους.

2. Ο δάσκαλος θέτει όρια

Τα παιδιά πάντα δοκιμάζουν τα όρια μας. Όταν λοιπόν τα παιδιά κάνουν χαζά πράγματα οι δάσκαλοι τα κοιτάζουν απλώς στα μάτια.

3. Ο δάσκαλος έχει ξεκαθαρισμένο μέσα του ότι δεν είναι φίλος με τα παιδιά

Αν ήταν έτσι θα τον φώναζαν Γιώργο ή Μαρία κι όχι «κύριο» και «κυρία». Το ίδιο ξεκαθαρίστε κι εσείς μέσα σας. Τα παιδιά έχουν ήδη φίλους, γονείς χρειάζονται

4Ο δάσκαλος δεν υψώνει τη φωνή στην τάξη

Γιατί ξέρει ότι όσο δυνατά και να φωνάξει τα παιδιά πάντα μπορούν να φωνάξουν δυνατότερα. Κάντε το κι εσείς: Μιλήστε χαμηλόφωνα, χωρίς κορώνες και εξάρσεις στη φωνή. Αν χρειαστεί να φωνάξετε για να επιβάλετε την τάξη, μην το κάνετε παραπάνω από μια φορά την ημέρα.

5. Ο δάσκαλος απασχολεί δημιουργικά τα παιδιά

Γιατί ξέρει ότι αν είναι απασχολημένα δεν θα κάνουν φασαρία.

6. Ο δάσκαλος ξέρει να επιβραβεύει το φιλότιμο των παιδιών

Πάντα οι δάσκαλοι επαινούν την τάξη τους και δεν παραλείπουν να πουν στα παιδιά πόσο περήφανοι είναι γι’ αυτά, ότι είναι παιδιά με προοπτική και ότι μπορούν να γίνουν ότι θελήσουν στη ζωή τους.Δοκιμάστε την επιβράβευση και τον έπαινο και θα δείτε τη διαφορά!

7. Ο δάσκαλος δεν φοβάται να πει «δεν ξέρω»

Και τα παιδιά το εκτιμούν αυτό. Αυτό που χρειάζονται δεν είναι ανθρώπους ξερόλες, αλλά αληθινούς ανθρώπους γύρω τους

8. Ο δάσκαλος ξέρει ότι η εκπαίδευση ενός παιδιού είναι λειτούργημα

Όπως άλλωστε και η μητρότητα και η ανατροφή του επίσης

9. Ο δάσκαλος ξέρει τη σημασία των σωστών προτύπων

Η πειθαρχία του δασκάλου είναι πρότυπο προς αντιγραφή. Το ίδιο και του γονιού

10. Ο δάσκαλος χρησιμοποιεί θετικά και υγιή μηνύματα για να διορθώσει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά

Για παράδειγμα αποφεύγει τους μειωτικούς χαρακτηρισμούς και αναφέρονται στην πράξη και όχι στην προσωπικότητα του παιδιού. Οι χαρακτηρισμοί στην προσωπικότητα παγιώνουν τις αρνητικές συμπεριφορές.

Ελένη Χαδιαράκου

πηγή: imommy

Γιατί ο Άγιος Βασίλης φοράει πάντα άσπρα και κόκκινα ρούχα;

Στις αρχικές του ενσαρκώσεις ο Άγιος Βασίλης συχνά παρουσιαζόταν λεπτός και ψηλός φορώντας μια ποικιλία ενδυμασιών και συνοδευόμενος από έναν άγγελο. Τον 17ο αιώνα Ολλανδοί καλβινιστές μεταναστεύοντας στην Αμερική παίρνουν μαζί τους και την εικόνα του αγίου Νικόλαου, εκεί ο άγιος γίνεται Saint Nick, Father Christmas και Santa Claus. Στα 1870 η μορφή του αγίου Νικολάου συναντάται και στην Βρετανία, εκεί καταφέρνει να συγχωνευτεί με τον σκανδιναβικής προέλευσης πατέρα των Χριστουγέννων και έτσι γεννιούνται μύθοι, θρύλοι, τραγούδια και ιδιαίτερες θρησκευτικές συνήθειες.

Μέσα σ” αυτά εισχωρούν νάνοι και ξωτικά από τη Σκανδιναβία, ένα κορίτσι με άσπρη μπέρτα η Kolyada, από την προεπαναστατική Ρωσία που έφτανε από ψηλά με έλκηθρο συνοδεία θρησκευτικών ύμνων, οι φέροντες δώρα που συνδέονται με τους τρεις μάγους, αυτές και άλλες τόσες δοξασίες έρχονται να δώσουν κάποιες εξηγήσεις στις πολιτιστικές ρίζες του Αι Βασίλη.

 

 

Το 1931 όμως η Coca–Cola προσέλαβε το Σουηδό καλλιτέχνη Haddon Sundblom για να της σχεδιάσει μια Χριστουγεννιάτικη διαφήμιση. Έτσι αποφασίζουν να κάνουν μια εκτεταμένη διαφημιστική καμπάνια παρουσιάζοντας το νέο τους προφίλ που στοχεύει στην οικογένεια που έχει ανάγκη να είναι χαρούμενη και ευδιάθετη. Ο Sundblom είχε την ιδέα να επανασχεδιάσει τον Άγιο Βασίλη βάζοντάς τον να φορά άσπρα και κόκκινα ρούχα, τα επίσημα χρώματα της Coca – Cola. Επέλεξε ένα συνταξιούχο πωλητή της Coca – Cola, ο οποίος ήταν παχουλός και με γενειάδα, για μοντέλο και η γέννηση του μοντέρνου Αγίου Βασίλη ήταν γεγονός! Πιστεύεται επίσης ότι ο Άγιος Βασίλης είναι συγγενής ως συμβολική μορφή με τον Άγιο Νικόλαο και ότι ο τελευταίος φορούσε ως επίσκοπος κόκκινο μανδύα.

 

Ο Μέγας Βασίλειος- Η ορθόδοξη φιγούρα του Άγιου Βασίλη

Σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, ο άγιος Βασίλης, ή Μέγας Βασίλειος συναντάται την περίοδο μεταξύ της πρώτης οικουμενικής συνόδου και της δεύτερης οικουμενικής συνόδου (325-381 μ.χ). Ως επίσκοπος της Καισαρείας αντιμετωπίζει διάφορες αιρέσεις δογματίζοντας για τον τριαδικό Θεό. Η παράδοση τον θέλει να σπουδάζει στην Αθήνα αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αλλά και 9 ακόμα επιστήμες. Γι” αυτό όπως λέμε και στα κάλαντα «βαστάει κόλλα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι». Εκτός από θεωρητικός θεολόγος επιστήμονας, εμφανίζεται και σαν μεγάλος μεταρρυθμιστής.

 

Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, ο Μέγας Βασίλειος ενδιαφέρεται για τους δούλους, τους φτωχούς, για την ελάφρυνση της φορολογίας, για την φιλανθρωπία, για τις διάφορες αδικίες που υφίστανται οι άνθρωποι. Παρ” όλο που κατάγεται από εύπορη οικογένεια, ο ίδιος ασχολείται με τη φροντίδα των αρρώστων και κάνει φιλανθρωπίες.

Δεν κρατούσε στην πλάτη του σακί με δώρα αλλά έφερνε στους ανθρώπους την καλή τύχη και την ευλογία του. Στο χέρι του κρατούσε ραβδί απ” το οποίο βλάσταιναν κλαδιά και πετούσαν πέρδικες, σύμβολα των δώρων που θα μπορούσε να μοιράζει στους ευνοούμενους του».

Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση ο Αι Βασίλης ήταν μικρασιάτης, μελαχρινός, αδύνατος, γελαστός, με μαύρα γένια και σμιχτά φρύδια, χωρίς κόκκινη στολή και μπότες αλλά πάντα ντυμένος σαν βυζαντινός πεζοπόρος με σκουφί και πέδιλα.

Η παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Αϊ‑Βασίλης περνά μέσα από καμινάδες για να δώσει δώρα στα παιδιά προέρχεται από το ποίημα του Κλέμεντ  Μούρ με τίτλο « μια επίσκεψη του Αγίου Νικόλα» , ο οποίος «δανείστηκε την ιδέα της καμινάδας, μαζί με την ιδέα του έλκηθρου και των οκτώ ελαφιών που το σέρνουν,από ένα φινλανδικό παραμύθι». Επομένως ο Άγιος Βασίλειος της Μικράς Ασίας που είναι εγγράμματος και δίδει παράδειγμα μιμήσεως, ταπεινώσεως, διακονίας, μετατρέπεται στον Σάντα Κλάους που δίδει την εφήμερη ηδονή της κατανάλωσης και έρχεται σε μας μετονομαζόμενος σε  Αϊ‑Βασίλη.

πηγή:infokids

H τεχνική της “μικρής χελώνας” διαχείριση Θυμού

Σκοπός μιας διδασκαλίας για τη διαχείριση του θυμού στα παιδιά είναι να μάθουν να ελέγχουν το θυμό και τα αρνητικά τους συναισθήματα και μακροπρόθεσμος στόχος αποτελεί η κατάκτηση της ανεξαρτησίας και αυτονομίας τους. Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι δηλαδή το παιδί να μάθει να ρυθμίζει την συμπεριφορά του αλλά και το θυμικό του, χωρίς τη βοήθεια κάποιου μεγάλου: εκπαιδευτικού ή γονέα.
Η τεχνική της Εναλλακτικής Αντίδρασης ή αλλιώς τεχνική της Μικρής Χελώνας ανήκει στην ψυχολογική κατεύθυνση του Γνωστικού-Συμπεριφορισμού και θεωρείται αρκετά αποτελεσματική για τη διδασκαλία ελέγχου του θυμού και της επιθετικότητας στα μικρά παιδιά.
Σε πρώτη φάση, το παιδί διδάσκεται από τον δάσκαλο ή τον ειδικό την εναλλακτική αντίδραση της μικρής χελώνας όταν η ίδια βρίσκεται σε κατάσταση που προκαλεί ένταση.
Το παιδί ακούει από τον ενήλικα την ιστορία της μικρής χελώνας:
“Το μικρό χελωνάκι, κάθε φορά που πήγαινε στο σχολείο έμπλεκε σε καβγάδες με τα άλλα μικρά χελωνάκια, που το πείραζαν και το χτυπούσαν. Ο δάσκαλος το τιμωρούσε. Μια μέρα συνάντησε τη μεγάλη χελώνα, η οποία του είπε πως η απάντηση στο πρόβλημά του ήταν το καβούκι του. Το συμβούλευσε να κρύβεται στο καβούκι του κάθε φορά που θύμωνε, μέχρι να αισθανθεί καλύτερα. Το χελωνάκι εφάρμοσε τη συμβουλή της χελώνας, και όλα βελτιώθηκαν: σταμάτησε τους καβγάδες, ο δάσκαλος δεν το μάλωνε πια και άρχισε να του αρέσει το σχολείο”.
Αφού το παιδί διαβάσει ή ακούσει την ιστορία, στη συνέχεια διδάσκεται από τον ενήλικα εναλλακτικές αντιδράσεις που το ίδιο θα κλιθεί να εφαρμόσει σε περιπτώσεις που νιώσει όπως το χελωνάκι. Το παιδί εξασκείται στις παρακάτω ασκήσεις:

  • να μαζεύει κοντά στο σώμα του τα χέρια και τα πόδια,
  • να ακουμπά το κεφάλι του στο θρανίο,
  • να φανταστεί πως είναι το χελωνάκι που κρύβεται μέσα στο καβούκι του και να σκεπάζει το κεφάλι με τους βραγχίονες ή τις παλάμες του,
  • να χαλαρώνει τους μύες του σώματός του και να παραμείνει στην ίδια θέση για λίγο.

Αφού το παιδί εξασκηθεί αρκετές φορές στην άσκηση αυτή, στη συνέχεια ο ειδικός του μαθαίνει μυοχαλαρωτικές ασκήσεις.
Έτσι το παιδί σιγά σιγά κατακτά την ικανότητα να αντιμετωπίζει στρεσογόνες καταστάσεις, καταστάσεις συγκρούσεων και έντασης, καθώς και να διαχειρίζεται τα αρνητικά του συναισθήματα, το φόβο, το θυμό και την οργή του.
αναδημοσίευση: Τατιάνα Πολυζώτη
Ψυχολόγος (MSc Ειδικής Αγωγής)
πηγή: Κολιάδης Ε. (2010). Συμπεριφορά στο σχολείο: Αξιοποιούμε δυνατότητες, Αντιμετωπίζουμε προβλήματα, Αθήνα: Εκδόσεις Γρηγόρη.

Πηγή: Anna’s Pappa Blog

ΠΗΓΗ: ΓΡΑΦω ΚΑΙ ΔΡω

ΣΕ ΜΙΑ ΡΩΓΑ ΑΠΟ ΣΤΑΦΥΛΙ

Στα πλαίσια της ευέλικτης ασχοληθήκαμε με το ΑΜΠΕΛΙ – ΣΤΑΦΥΛΙ – ΚΡΑΣΙ. Πατήσαμε σταφύλια,τραγουδήσαμε,χορέψαμε και ζωγραφίσαμε. Λύσαμε σταυρόλεξα, φτιάξαμε το αλφαβητάρι του τρύγου, παίξαμε με το άτακτο και το ζηλιάρικο σταφύλι.

 

Ο Μαρουλένιος και η καρδούλα του

Ένα παραμύθι για την παγκόσμια ημέρα κατά της παχυσαρκίας.
ΡΟΔΟΥΛΑΜια φορά κι έναν καιρό σε  μια παραμυθένια χώρα  ζούσε η βασίλισσα Ροδούλα. Ήταν καλοσυνάτη, αγαπούσε πολύ τους υπηκόους της και κυβερνούσε δίκαια το βασίλειό της. Όλοι την αγαπούσαν και τη θαύμαζαν, ακολουθούσαν πιστά τις συμβουλές της κι εκείνη φρόντιζε για όλους και για όλα. Ήθελε να είναι όλοι υγιείς και δυνατοί!!  Τους συμβούλευε να γυμνάζονται και να φροντίζουν την διατροφή τους!! Τους έδινε σπόρους να καλλιεργούν λαχανικά και δημητριακά και να φυτεύουν δέντρα που έδιναν νόστιμα φρούτα! Έπιναν άφθονο γάλα, έτρωγαν πολλά ψάρια και όλα όσα καλλιεργούσαν! Έτσι ήταν όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου της γεμάτοι ενέργεια και δύναμη και δεν αρρώσταιναν ποτέ γιατί τα φαγητά τους ήταν γεμάτα βιταμίνες.
ΜΑΡΟΥΛΕΝΙΟΣ 1Σ΄ αυτή τη χώρα λοιπόν ζούσε και ο Μαρουλένιος. Ήταν μικροσκοπικός και χαριτωμένος. Όλοι τον αγαπούσαν, γιατί ήταν ευγενικός και πρόσχαρος με όλους! ΟΜαρουλένιος όμως δεν ήταν σαν όλα τα άλλα παιδιά!! Τη μέρα που γεννήθηκε, η καλή Νεράιδα πήγε πάνω από το κεφαλάκι του, τον ακούμπησε με το μαγικό της ραβδάκι και του χάρισε κάτι ξεχωριστό! Η καρδούλα του είχε φωνή κι εκείνος μπορούσε να κάνει κάτι που δεν μπορούσε να κάνει κανείς στον κόσμο, να μιλάει με την καρδούλα του. Ήταν η κρυφή του παρεούλα! Της έλεγε τα προβλήματά του, τις χαρές και τις λύπες του. Κι αυτή χαιρόταν ή έκλαιγε μαζί του και τον συμβούλευε πολλές φορές! Ήταν πολύ ευχαριστημένη μαζί του γιατί ο Μαρουλένιος την αγαπούσε πολύ και φρόντιζε να είναι δυνατή και υγιής. Του έλεγε πόσο της άρεσαν και πόσο καλό της έκαναν τα φρούτα, τα λαχανικά και όλα αυτά τα ψάρια και τα δημητριακά που έτρωγε. Διασκέδαζε πολύ και με τη γυμναστική που έκανε ο Μαρουλένιος και τον παρακαλούσε να μην σταματήσει να την φροντίζει.  Εκείνη με τη σειρά της όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα, ακόμα δηλαδή κι όταν ο μικρός Μαρουλένιος  κοιμόταν, δούλευε ασταμάτητα και έστελνε σε όλο του το σώμα το αίμα γεμάτο με το πολύτιμο για τη ζωή οξυγόνο. Έτσι έπαιρναν δύναμη και ενέργεια όλα τα σημεία του σώματός του.
Του έλεγε : «Μαρουλένιε έτσι να συνεχίσεις να τρέφεσαι στη ζωή σου, να γυμνάζεσαι και να έχεις λίγα κιλά κι έτσι εγώ θα γίνομαι όλο και πιο δυνατή και έχοντας πολύ δύναμη εγώ θα δίνω δύναμη και σε σένα. Αν βάλεις πολλά κιλά θα κουράζομαι εύκολα κι αν δεν έχω εγώ δύναμη δε θα μπορώ να δίνω πολλή δύναμη και σε σένα.
Ο μικρός Μαρουλένιος δεν κατάλαβε εκείνη τη στιγμή τι εννοούσε η καρδούλα του. “Τι θέλω και μιλάω μαζί της”, σκέφτηκε. “Πολύ με μπέρδεψε. Τι σημασία έχουν τα κιλά;”
Όσα χρόνια λοιπόν κυβερνούσε η κ. Ροδούλα κι ο μικρός Μαρουλένιος έτρωγε υγιεινά και έκανε πολλή γυμναστική, όλα ήταν μια χαρά. Η καρδούλα του δούλευε χαρούμενα και ασταμάτητα, κόκκινη, κατακόκκινη και υγιέστατη. Εκείνος έτρεχε, έτρεχε, πηδούσε, έπαιζε μπάσκετ, ποδόσφαιρο, κολυμπούσε στη θάλασσα ώρες ατελείωτες κι αν ο ήλιος δεν πήγαινε να φωτίσει κι άλλες χώρες ο μικρός Μαρουλένιος δε θα πήγαινε ποτέ για ύπνο…..
ΤΡΟΦΑΝΤΟΥΛΑΤα χρόνια όμως περνούσαν ….η βασίλισσα Ροδούλα  έφτασε σε βαθιά γεράματα και δεν μπορούσε άλλο να κυβερνήσει τη χώρα!! Είχε μια ανιψιά που ζούσε για χρόνια πολλά σε μια μακρινή χώρα. Την κάλεσε λοιπόν να πάει να ζήσει μαζί της. Έτσι,  η βασίλισσα Ροδούλα έφυγε και βασίλισσα της χώρας της έγινε η ανιψιά της η Τροφαντούλα!  Η Τροφαντούλα είχε έρθει από τη χώρα των Ό,τι Νάνων!! Στη χώρα αυτή όλοι έτρωγαν ό,τι νάναι και ήταν παχουλοί και αδύναμοι.. .Η Τροφαντούλα λοιπόν όχι μόνο δεν έτρωγε τα υγιεινά προϊόντα όπως έτρωγαν  όλοι οι κάτοικοι της …… αλλά έτρωγε  κάθε είδους γλυκά, λιπαρά κι έπινε πολλά αναψυκτικά. Και το χειρότερο απ’ όλα ποιο ήταν; Ότι καθόταν όλη μέρα στη τηλεόραση ή στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και δεν έκανε καθόλου γυμναστική !! Έπαιρνε πολλή ενέργεια από όλα αυτά που έτρωγε και δεν κατανάλωνε τίποτα κι έτσι πάχαινε και βάραινε συνέχεια με αποτέλεσμα να μην μπορεί ούτε μια σκάλα να ανεβεί!!
Η βασίλισσα Τροφαντούλα ήθελε να τρώνε όλοι στο βασίλειό της όπως αυτή. Τους χάριζε γλυκά , ζαχαρωτά και ένα σωρό ανθυγιεινά. Οι κάτοικοι της χώρας άρχιζαν να παχαίνουν και να γίνονται δυσκίνητοι.Δεν είχαν διάθεση για γυμναστική και ασκήσεις! Ο υπολογιστής, η τηλεόραση και η ξάπλα ήταν η παρέα τους!
Όπως όλοι οι κάτοικοι της,  έτσι και ο μικρός Μαρουλένιος χάρηκαν πάρα πολύ στην αρχή. Αυτά που έτρωγαν τώρα με τη νέα βασίλισσα τους ήταν πολύ νόστιμα, ήταν γλυκά, ήταν πικάντικα.
Aυτό όμως που παρατήρησε ο μικρός Μαρουλένιος  ήταν ότι η καρδούλα του δεν ήταν πια χαρούμενη, δε σιγοτραγουδούσε συνέχεια και κάπου κάπου της ξέφευγε ένα “αχ, αχ! ουφ,ουφ, ουφ!” Κι ο ίδιος όμως παρατήρησε ότι άρχισε να φουσκώνει σε όλο του το σώμα και να παθαίνει ένα πράγμα που δεν ήξερε πώς να το πει. Έβλεπε λοιπόν ότι ενώ ο ήλιος δεν είχε κρυφτεί ακόμα ο ίδιος δεν μπορούσε, δεν είχε κουράγιο να παίξει άλλο και ήθελε να πάει σπίτι του να καθίσει. Η μητέρα του, του έλεγε ότι ήταν κουρασμένος. Τι ήταν αυτή η κούραση; Πρώτη φορά την άκουγε, αλλά γιατί αυτή η κούραση τώρα να του στερεί ώρες από το παιχνίδι του και γιατί να αισθάνεται το σώμα του τόσο βαρύ και κουρασμένο; Κι η καρδούλα του γιατί δεν του μιλούσε πια; Μήπως είχε θυμώσει για κάποιο λόγο μαζί του; Άσε που το σώμα του άρχισε να φουσκώνει και να γίνεται σαν μπαλόνι!!!ΜΑΡΟΥΛΕΝΙΟΣ 2Κάτι έφταιγε, κάτι δεν πήγαινε καλά!! Το ένιωθε και κάθε φορά που δεν ένιωθε καλά ο μικρός Μαρουλένιος το συζητούσε με την καρδούλα του. Έτσι θα’ κανε και τώρα.
-Καρδούλα μου, τι είναι αυτό που πάθαμε; Εσύ συνέχεια φυσάς και ξεφυσάς, ιδρώνεις και ξεϊδρώνεις κι εγώ κουράζομαι εύκολα, πονάνε τα πόδια μου δεν έχω δύναμη, δεν έχω κέφι και το χειρότερο άρχισα να χάνω και την ομορφάδα μου.- Τι να σου πω μικρέ μου από τότε που τρως όλα αυτά τα γλυκά, η τόση ζάχαρη με πνίγει και δεν μπορώ να πάρω ανάσα, τα λιπαρά και τα αλμυρά που τρως κλείνουν τους διαδρόμους και τα παράθυρά μου και εμποδίζουν να μπει το οξυγόνο και χωρίς οξυγόνο όλα μαραίνονται, η δύναμη, το κέφι μας, η διάθεσή μας , η χαρά μας η αισιοδοξία μας και η ομορφιά μας… Είμαι πολύ δυστυχισμένη δε θέλω να σου μιλάω γιατί κουράζομαι!Βοήθησέ με σε παρακαλώ!“Πω πω !!! τι λάθος κάναμε”  άρχισε να σκέφτεται ο Μαρουλένιος. Παρασυρθήκαμε από την λιχούδα την Τροφαντούλα και πάθαμε αυτή την αρρώστια που τη λένε παχυσαρκία! Είχε διαβάσει γι’ αυτή την αρρώστια και θυμόταν μάλιστα και μια χώρα που σ’ αυτήν υπήρχαν πολλά παιδιά παχύσαρκα!  Την λένε Ελλάδα!! Τι κρίμα να υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά που ταλαιπωρούν όπως κι αυτός την καρδούλα τους και την κάνουν λυπημένη!
Μόνο που εκείνες οι καρδούλες δεν μιλάνε και τα παιδιά δεν ξέρουν πόσο δυστυχισμένες είναι!Ο Μαρουλένιος αποφάσισε ότι έπρεπε κάτι να κάνει για να βοηθήσει όλα αυτά τα παιδιά. Πρώτα, πρώτα όμως έπρεπε να κάνει την καρδούλα του ξανά ευτυχισμένη.  Σταμάτησε να τρώει όλα αυτά τα γλυκά και τα παχυντικά και άρχισε να τρώει όπως τον καιρό που βασίλευε στη χώρα τους η Ροδούλα.  Σιγά  σιγά άρχισε να χάνει βάρος και να γυμνάζεται και σε λίγο καιρό έγινε πάλι δυνατός κι αδύνατος. Η καρδούλα του έγινε πάλι ευτυχισμένη και χαρούμενη. Αποφάσισε λοιπόν να βοηθήσει και τα άλλα παιδιά.Μίλησε σε όλους για την καρδούλα του και τους είπε τα παράπονα που του έκανε.  Έκανε όλους να σκεφτούν ότι και η δική τους η καρδούλα αν μιλούσε τα ίδια θα τους έλεγε.  Τους θύμισε πόσο όμορφα αισθάνονταν όλοι παλιά, όταν κυβερνούσε η βασίλισσα Ροδούλα… τότε που έτρωγαν διαφορετικά…  πιο υγιεινά. Αποφάσισαν ότι θα ήθελαν να γίνουν όπως παλιά και άρχισαν πάλι να σπέρνουν λαχανικά και δημητριακά.  Άρχισαν να φροντίζουν τα δέντρα και να τρώνε φρέσκα, νόστιμα φρούτα, έπιναν γάλα, έτρωγαν ψάρια… σταμάτησαν να τρώνε γλυκά και άρχισαν να κάνουν γυμναστική.
Σε λίγο καιρό άρχισαν να αδυνατίζουν και να αισθάνονται πολύ όμορφα. Αισθανόταν πάλι δυνατοί και ήξεραν ότι αν η καρδούλα τους τους μιλούσε θα ήταν ευτυχισμένη. Η βασίλισσα Τροφαντούλα ζήλεψε κι αυτή.  Ήθελε κι εκείνη να τη θαυμάζουν και υποσχέθηκε ότι θα αλλάξει τρόπο ζωής.  Ο Μαρουλένιος έγινε ο σύμβουλός της και ο προσωπικός της γυμναστής.  Κι έτσι από εκείνη τη μέρα όλοι οι κάτοικοι της χώρας ήταν υγιείς και χαρούμενοι με χαμογελαστές καρδιές!!
Το παραμύθι το έγραψε η παρέα του “Γυριστρούλη” η Μαρία Πολίτου, η Ράνια Μουστάκη και η Άννα Παππά. Τον Μαρουλένιο, τη Ροδούλα και την Τροφαντούλα τους ζωγράφισε η Τάνια Καρακώττα.