kantonopou’s blog

Θα είχε ενδιαφέρον να αναζητήσει κάποιος να βρει ποιο είναι το πολυσυζητημένο  matrix. Στο μύθο της σπηλιάς του Πλάτωνα, γίνεται αναφορά για κάποιο μυστικό τόπο μυήσεων, όπου τον υποψήφιο για να μυηθεί, τον κατέβαζαν βαθειά μέσα σε μια σπηλιά (ΜΗΤΡΑ – MATRIX), όπου τον τοποθετούσαν με το πρόσωπο στα τοιχώματα της, κατόπιν άναβαν από πίσω του μια φωτιά και στη συνέχεια, του έδειχναν τις σκιές που σχηματίζονταν φανερώνοντάς του ότι αυτό που έβλεπε με τα «φυσικά του μάτια», οι σκιές δηλαδή, ήταν ο πραγματικός φυσικός κόσμος μας. Όμως στην πραγματικότητα όλα αυτά που έβλεπε, δεν ήταν παρά μια πλάνη, μια αυταπάτη και μια ψευδαίσθηση, αφού τίποτε από όλα αυτά δεν υπήρχε ως αντικειμενική αλήθεια.

 Όσο πλησιάζεις προς το matrix  μιας εικονικής πραγματικότητας, τόσο εστιάζεις και επικεντρώνεις στην υποκειμενική εικόνα των αισθήσεών σου, η οποία κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες μετατρέπεται σε φενάκη (ψευδαίσθηση). Όπως οι σκιές του πλατωνικού σπηλαίου μετατρέπονται σε φαντασιακές απεικονίσεις προσώπων και αντικειμένων, έτσι και μια αλγοριθμική ροή αριθμών  μετατρέπεται σε εικόνες προσώπων και γεγονότων, πέρα για πέρα κατασκευασμένων και αντικειμενικά ανύπαρκτων. Η εικόνα της εγκεφαλικής επεξεργασίας, διαμέσου των ανθρώπινων συναισθημάτων, δημιουργεί πολλές φορές εξάρτηση, επιθυμίες, φόβους, ενοχές και ψευδαισθήσεις, σαν μια αλγοριθμική ακολουθία αριθμών δοσμένων σε μια πολύ-παραμετρική  εξίσωση.

 Το matrix μοιάζει με την ονειρική διαδικασία, μόνο που αυτό συμβαίνει σε πραγματικό άγρυπνο χρόνο, παγιδεύοντας το συνειδητό μέρος, του εγκεφάλου και του ψυχισμού, ενώ το όνειρο εκτείνεται με γνώμονα το ασυνείδητο κομμάτι του ανθρώπινου εγκεφάλου και ψυχισμού.

 Η εποχή μας είναι γεγονός, πως προσπαθεί επίπονα, να ισορροπήσει στο κατώφλι της μετανεωτερικότητας – που  σημαίνει μετά-ιστορία, μετά-θρησκεία και μετά-φιλοσοφία, με κυρίαρχη δύναμη  την τεχνική και τα παράγωγά της – με την εικονική ψευδαίσθηση του matrix, αλλά με μεγάλη αστάθεια (χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του χάους που μπορεί να προκαλέσει το «πέταγμα της πεταλούδας»1) και επικινδυνότητα. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο αυτών φάσεων της ανθρώπινης περιπέτειας είναι η ουτοπία, σε σχέση με την δυνατότητα του ανθρώπου, να ορίσει και να προσδιορίσει τα πάντα, δίχως έξω-κοσμικό σημείο αναφοράς, δίχως ελπιδοφόρα προσδοκία της Ανάστασης,  με τον ερχομό της Βασιλείας Του.

Από τη μια μεριά η τεχνική δρα σαν ένας τεράστιος παράγοντας αφαίρεσης πάνω στην κοινωνική, τη φυσική και την ανθρώπινη πραγματικότητα. Η ιδέα της «εικονικής κοινωνίας» έχει ήδη αρχίσει να γίνεται αποδεκτή… Δεν υπάρχει πλέον νόημα. Υπάρχει αφαίρεση όλων των δραστηριοτήτων, όλων των εργασιών, όλων των συγκρούσεων, οι οποίες τοποθετούνται σε μια επικαιρότητα που στερείται βάθους2. Από την άλλη η «εσχατολογική» προοπτική της τεχνικής, η οριζόμενη ως matrix, η οποία όμως έχει οδηγήσει τον άνθρωπο σε απόλυτη υποδούλωση, αφού έχει καρπωθεί την ελευθερία και το αυτεξούσιό του, αφήνοντάς τον μόνο του, να παλέψει, με τους δαίμονες του μυαλού και της ψυχής του, σε ένα κόσμο άστοργο και άνυδρο, που θυμίζει την κόλαση του Δάντη3.

 Ως matrix θα μπορούσε να οριστεί η έννοια της απόλυτης σκλαβιάς και υποδούλωσης του ανθρώπου στις μηχανές και στην ψευδαίσθηση που αυτές παράγουν,  το πλήρες ξαστόχημα από το «κατ’ εικόνα» στο «παρά φύσιν» αντί για το «καθ’ ομοίωσιν».

 Υπάρχουν χειροπιαστά δεδομένα της σύγχρονης σκλαβιάς, που οδηγεί την ανθρωπότητα το matrix, και αυτά είναι:

α)Η μισάνθρωπη φορολογία και οι δαιμονικοί φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί, που εξουθενώνουν τον άνθρωπο, εγκλωβίζοντας τον στην ύλη.

β)Ο άκρατος καταναλωτισμός, ως Ύβρις και ο εν συνεχεία ακατάσχετος δανεισμός από τις τράπεζες και κατόπιν το ανεκπλήρωτο χρέος προς αυτές, ως Νέμεσις.

γ)Η «άρρωστη ιατρική», που θεραπεύει πρόσκαιρα και με μερικότητα, διατηρώντας την αλαζονεία, πως γνωρίζει τα πάντα περί ανθρώπου, και κατά συνέπεια μπορεί να θεραπεύσει τα πάντα, δίχως καμιά πνευματική αναφορά και ελπίδα πέρα από την ύλη και τη στείρα γνώση.

δ)Η γιγαντοποίηση της φαρμακευτικής παρουσίας, ως ενός δήθεν απαραίτητου παράγοντα, στην εξίσωση της βιολογικής επιβίωσης, μέσα από την καλλιεργούμενη φαρμακομανία, σε βιολογικό και ψυχολογικό επίπεδο.

ε)Η άκριτη χρήση της τηλεόρασης και του διαδικτύου ως εξαρτησιογόνων μηχανισμών, που αποσκοπούν αρχικά στο μούδιασμα του εγκεφάλου και τη διαφθορά της ψυχής, και στη συνέχεια σε ένα απόλυτο soul – mind  control  (ψυχο – διανοητικό έλεγχο).

Η παρακολούθηση των πάντων, μέσα από ένα ιδιότυπο big brother (μεγάλο αδελφό) Οργουελικών αναφορών, αλλά εκσυγχρονισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

στ)Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα που οδηγούν μαθηματικά τον άνθρωπο στην ασθένεια και το θάνατο, μεσοπρόθεσμα η μακροπρόθεσμα.

ζ)Η διαμόρφωση νέων στερεότυπων, με την διαγραφή (delete) εθνικών παραδόσεων, θρησκευτικών αναφορών και ιστορίας, γενικότερα μια επιχειρούμενη λοβοτομή, στο συλλογικό χθες των εθνών.

 Το ερώτημα που ανακύπτει είναι υπάρχει ελπίς;

 Φυσικά και υπάρχει, φτάνει ο σύγχρονος άνθρωπος να αποσύρει το συντομότερο δυνατόν, την εμπιστοσύνη του από τον εγωισμό του, τις ικανότητές του και την κατασκευασμένη τεχνολογία του.

 Φτάνει να στραφεί περισσότερο προς το εσωτερικό του κομμάτι, και να κατευθύνει το ενδιαφέρον του προς τις αναντίρρητες ανάγκες, του διπλανού του, παύοντας να θεωρεί τον εαυτό του ως το κέντρο του κόσμου και τότε είναι σίγουρο πως θα συναντήσει την πληρότητα και την γαλήνη, που τόσο απεγνωσμένα ψάχνει, αλλά δεν μπορεί να βρει, αφού τις ψάχνει σε λάθος τόπους και  με λάθος τρόπους.

____________________________________________

1. http://en.wikipedia.org/wiki/Butterfly_effect

2.Jacques Ellul, Le Systeme technician, Calmann-Levy 1977 [ελληνική έκδοση: Ζακ Ελλύλ, Το  τεχνικό ζήτημα (μετάφραση Γιάννης Ιωαννίδης), Αλήστου Μνήμης 2012].

3. http://it.wikipedia.org/wiki/Divina_Commedia

του π.Δημητρίου Θεοφίλου

http://www.amen.gr/article18901