Τι σημαίνει «πρωτότοκος πάσης κτίσεως»;
Συγγραφέας: kantonopou στις 21 Απριλίου, 2014
Ο απ. Παύλος, στην προς Κολοσσαείς επιστολή του, αναφέρει περί του Χριστού: «Ος εστίν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης [..]» (1:15-16). Δηλαδή: «Αυτός είναι εικόνα του Θεού, πρωτότοκος όλων των δημιουργημάτων, διότι δι’ Αυτού εδημιουργήθησαν τα πάντα, τα επουράνια και τα επίγεια [..]».
Είναι ένα εδάφιο, το οποίο εκ πρώτης όψεως και αναγνώσεως, φαντάζει δύσκολο στην ερμηνεία του. Για αυτό το λόγο και κακοποιείται βάναυσα από τους αιρετικούς εκείνους που αρνούνται την θεότητα του Ιησού Χριστού. Στην πραγματικότητα όμως, δεν λέει καθόλου αυτό που εκείνοι νομίζουν, αλλά το αντίθετο. Ο αναγνώστης μπορεί να το υποψιαστεί αυτό, εφόσον δεν λέει «πρωτόκτιστος πάσης κτίσεως», αλλά «πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Στο παρόν, θα δούμε την έννοια του «πρωτότοκου πάσης κτίσεως», με βάση την ερμηνεία του ιερού Φωτίου, που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.
«Επειδή ο θείος Παύλος είπε· «Πρωτότοκος όλης της κτίσης», οι αιρετικοί, λέγει, μη καταλαβαίνοντας για ποια κτίση μιλά, κατεβάζουν οι ανόητοι τον Υιό στην τάξη του κτίσματος. Η κτίση είναι διπλή· η μια είναι εκείνη που δημιουργήθηκε, και η άλλη αυτή που ανακαινίζεται. Γιατί ο ίδιος ο Παύλος φωνάζει· «Ει τις εν Χριστώ, καινή κτίσις» (Β’ Κορινθίους, 5:17). Και για να δείξει φανερά ότι ονομάζει τον Χριστό πρωτότοκο της κτίσης που ανακαινίστηκε, προσθέτει· «Πρωτότοκος εκ νεκρών, ίνα γένηται εν πάσι πρωτεύων» (Κολοσσαείς, 1:18),πρώτος από όσους ανακαινίζονται, από όσους καλούνται στην αφθαρσία, από όσους ανασταίνονται από τους νεκρούς· πρώτος όχι ως προς την θεότητα, μακριά μια τέτοια σκέψη (γιατί είναι ύβρη για το Θεό να καλείται πρώτος από τα κτίσματα, ο οποίος κατά ανέκφραστο λόγο και με αφάνταστη υπεροχή είναι υψωμένος και εγκατεστημένος πάνω από όλη την κτίση), αλλά πρώτος ως προς την ανθρωπότητα, έχοντας γίνει αρχηγός της δικής μας ανάστασης και της μεταστοιχείωσής μας από την φθορά στην αφθαρσία. Γιατί, αν και ο Ηλίας ανάστησε τον υιό της χήρας, και ο Ελισσαίος της Σωμανίτιδας, και ο ίδιος ο Σωτήρας τον Λάζαρο τετραήμερο, όμως κανένας από αυτούς δεν αναστήθηκε για να γίνει άφθαρτος και αθάνατος, γιατί και πάλι αυτοί παραδόθηκαν στο θάνατο, «Χριστός δε αναστάς εκ νεκρών, ουκ έτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκ έτι κυριεύει» (Ρωμαίους, 6:9). Και δεν θα κυριεύσει ούτε εκείνους που θα αναστήσει κατά τη Δευτέρα Παρουσία του.
Πόσο κακή κι ανόητη γνώμη! Ήρθε σε μας ο Χριστός, μας έδωσε το Πνεύμα του και πήρε το δικό μας σώμα κι έγινε η συναλλαγή, και αφού πήρε το δικό μας φύραμα, το ανύψωσε και το εγκατάστησε στα δεξιά του Πατέρα του, αλλά η αγνωμοσύνη υβρίζει την ευεργεσία. Πήρε από μας το πλάσμα (σημείωση: την ανθρώπινη φύση) και το έβαλε να καθίσει στα δεξιά του Πατέρα· πήραμε από αυτόν το Πνεύμα και το υβρίζομε, συγκαταλέγοντάς αυτό στα κτίσματα και στα δούλα».
(«Αμφιλόχια», ΕΠΕ 3, σελ. 123- 125).
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.