kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Μαρίας της Μαγδαληνής (22 Ιουλίου)

Συγγραφέας: kantonopou στις 22 Ιουλίου, 2010

 mariamagdalini5.jpg

Μαρίας της Μαγδαληνής

 (22 Ιουλίου)

του Αρχιμ. Νικοδήμου Παυλόπουλου

Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου – Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Η Μαγδαληνή

«Χριστώ τω  δι’ ημάς, εκ Παρθένου τεχθέντι, σεμνή Μαγδαληνή ηκολούθει Μαρία, αυτού τα δικαιώματα και τους νόμους φυλάττουσα.

Σήμερα, αδελφοί μου, και πάλι υστέρα από τις τέσσερες Μαρίες και την Κυριακή των Μυροφόρων, η αγία μας Εκκλησία μας προβάλλει την ιερή και ηρωική και αφιερωμένη στον Κύριο μορφή της Μαρίας Μαγδαληνής.

Δεν υπήρξε όπως πολλοί διηγηματογράφοι και μάλιστα οι Φρύγοι την νομίζουν και τολμούν να την παρουσιάζουν στις κινηματογραφικές ταινίες γυναίκα αμαρτωλή, αλλά αγνή και σεμνή. Δεν έχει καμιά σχέσι με εκείνη την αμαρτωλή, και άγνωστη κατά το όνομα ψυχή πού άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο την ώρα πού καλεσμένος έτρωγε στο σπίτι του Σίμωνα του φαρισαίου και ποτέ λεπρού.

Η σημερινή αγία καταγόταν από τα Μάγδαλα, μια πόλι αριστερά από τη λίμνη της Γαλιλαίας και κοντά στα όρια της Συρίας. Ήταν και αυτή, όπως και ο Κύριος, γαλιλαία.

Σε νεαρώτατη ηλικία εγνώρισε τον ανυπέρβλητο Διδάσκαλο ένα και μόνο καθηγητή και Κύριο, ο όποιος την απάλλαξε από την επήρεια επτά πονηρών πνευμάτων και κατά τον ιερόν Υμνογράφο «ου προετιμήσατο των επί γης της Χριστού του Θεού αγαπήσεως, άλλα αίνον τετρωμένη ταις καλλοναίς, και ταις αμέσως η πάνσεμνος επιπεμπομέναις μαρμαρυγαίς, τοις ϊχνεσι τοις τούτου, έβόα επομένη σε μεγαλύνω πολυέλεε».

Δηλαδή τίποτα από τα πράγματα της γης δεν επροτίμησε περισσότερο από την αγάπη του Χριστού και Θεού μας, αλλά κτυπημένη από το ουράνιο και θειο κάλλος του και τις δωρεές και χάρες πού αμέσως πέμπει στους οπαδούς του ακολουθούσε επάνω στο αχνάρια του και έκραζε προς αυτόν σε μεγαλύνω πολυέλεε.

Μαζί με την αγνή μητέρα του Κυρίου μας, την υπεραγία Θεοτόκο και με άλλες αγνές και ενάρετες ψυχές τις γνωστές μυροφόρες ακλουθούσε τον Κύριο στα κηρύγματα Του και στις σωτήριες περιοδείες Του και τον διακονούσε όπως και οι άλλες «από των υπαρχόντων αυταίς». Ο κύριος επρόσφερε σ’ αυτές και στον κόσμο τα πνευματικά, τη διδασκαλία του λόγου Του, και οι Μυροφόρες με τη Μαγδαληνή του επρόσφεραν τα υλικά, τη του φαγητού περιποίησι.

Έγινε η Μαγδαληνή μάρτυς και του πάθους και της Αναστάσίς του Κυρίου. Τόση αγάπη είχε προς το Σωτήρα και του σώματος και ψυχής της Κύριο, ώστε με ηρωισμό απαράμιλλο παρακολουθούσε το θείο δράμα, ακόμα δε και την αποκαθήλωσι και την ταφή. Παρηκολούθησε και είδε «που τίθεται» «το σώμα του Κυρίου Ιησού». Και «οψέ Σαββάτων τη επιφωσκούση», αργά το βράδυ του Σαββάτου προς την Κυριακή, μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, με γενναία ψυχή, μαζί και με τις άλλες μυροφόρες έτρεξε προς το μνημείο για να μυρίση με τα πολύτιμα αρώματα το νεκρό σώμα του Κυρίου.

Βρήκε όμως «τον λίθον μετηρμένον»   και χωρίς να καταλάβη το θαύμα ξέσπασε σε λυγμούς και δάκρυα, γιατί ενόμισεν «ότι ήραν τον Κύριόν της του τάφου» και οι άνομοι και ασεβείς εδραίοι «έκλεψαν το σώμα του Κυρίου Ιησού, Έτρεξε λοιπόν και είπε στους Αποστόλους Ιωάννη και Πέτρο’ «ήραν τον Κύριον εκ του μνημείου και ουκ οίδαμεν που έθηκαν αυτόν» και πάλι μαζί με τους μαθητές «έδραμεν εις το μνημείον» και «παρέκυψεν εις το μνημείον και θεωρεί δύο αγγέλους εν λευκοίς καθεζομένους ένα προς τη κεφαλή και ένα προς τοις ποσί». Αισθάνθηκε δε και προς τα πίσω τηνπαρουσία κάποιου ανθρώπου και «στραφείσα οπίσω» είδε τον Κύριο, χωρίς να κατκλάβη ότι ήταν Εκείνος. Τον ενόμισε για κηπουρό και με τη σκέψι ότι ίσως τον Κύριο τον έκρυψεν αυτός του είπε «κύριε είπε μοι ει συ εβάστασας αυτόν…  κάγώ αυτόν άρω». Και ο Κύριος της ικανοποίησε την ιερή επιθυμία. Της άνοιξε τα μάτια με την προσφώνησι «Μαρία» και με το «μη μου απτού» της έδωσε την βέβαιη και σταθερή πίστι ότι αυτός ήταν «ο αναφής Κύριος», ο Λόγος και Θεός πού δεν ήταν σε θέσι κανείς να τον ψηλάφηση και τον πολυπραγμονήση, όσο δίκαιος και αν είναι, αν δεν συγκατέβαινε ο ίδιος. Μετά την κοίμησι της Θεοτόκου η Μαγδαληνή ακολούθησε τον Παρθένιο Μαθητή του κυρίου Ιωάννη το θεολόγο στην Έφεσο, και εκεί έδρασε σαν ισαπόστολος και ευαγγελίστρια, έκανε μάλιστα και θαύματα, και κατά τον Ιερόν Υμνογράφο «νόσους έδιωξε ποικίλας, συνεργούντα τον Λόγον κεκτημένη».

Στην Έφεσο «παρέδωκε και το πνεύμα» και θάφτηκε μπροστά στην είσοδο του σπηλαίου όπου αργότερα εκοιμήθηκαν για πολλά χρόνια: οι «άγιοι επτά παίδες οι εν Εφέσω» και πλέον «εις θείον μετετέθη χαρμονήν, παραδείσου προς πλάτος ευρύχωρον, προς νοητάς και υπερκοσμίους διαμονάς, όπου οσίων τάγματα, ήχος ένθα πέφυκε καθαρός λαμπρώς εορταζόντων».

Αδελφοί μου, μακαριά η Μυροφόρος Μαρία η Μαγδαληνή πού αξιώθηκε τόσο πιστά να υπηρέτηση τον Κύριο κάτω εδώ στη γη.

Μακάριες όμως είναι και όλες εκείνες οι γυναικείες ψυχές πού φλεγόμενες από την αγάπη του Χριστού αναλαμβάνουν έργο μυροφόρου και αντί μύρου παίρνουν το λιβάνι και το ευλογημένο λάδι και τρέχουν στα ξωκκλήσια και με το καντήλι και το θυμιατήρι μυρίζουν τον Κύριο και με το στόμα τους προφέρουν κάτι από το πλούσιο της Εκκλησίας ψαλτήρι.

Πολύ παρήγορο αδελφοί είναι αυτό το φαινόμενο μέσα στον αιώνα της ύλης, να διατηρούνται τα καντήλια των εκκλησιών και μέσα στη θάλασσα και έξω στις στεριές μέρα και νύχτα άσβηστα.

Είθε το φως του Χριστού ποτέ να μη σβήνη μέσα στις ψυχές, αλλά όπως και στη Μαγδαληνή, πάντα να μένη αναμμένο και σωτήριο. Αμήν.

Από:http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3919&Itemid=1

Αφήστε μια απάντηση