kantonopou’s blog

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

Ὑπὸ Ἀρχιμανδρίτου Νικηφόρου Ἀ. Κυπριανοῦ

Ἐφημερίου Ἱ.Ν. Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος  Γλυκῶν Νερῶν

Κυριακὴ Α´ Λουκᾶ (Λουκ. 5, 1-11)

«Ἀφέντες ἅπαντα, ἠκολούθησαν Αὐτῷ»

Ἡ σκηνὴ τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀγαπητοί μου, ἐκτυλίσσεται στὴν λίμνη Γεννησαρέτ. Εἰς τὴν ὡραία αὐτὴ λίμνη ἀπὸ πρωΐας ὁ Κύριός μας καταμαγεύει πλῆθος πολύ. Εἶναι οἱ ἀκροατές Του. Εἶναι διψασμένοι γιὰ ἀλήθεια, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀκολουθοῦν τὸν Διδάσκαλο παντοῦ. Θέλουν νὰ ξεδιψάσουν μὲ τὰ νάματα τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου. Γιατὶ οἱ ἁπλοῖ διδάσκαλοι ἢ οἱ μεγάλες ἀνθρώπινες διάνοιες ποὺ διδάσκουν, ἀντλοῦν ὅσα διδάσκουν ἀπὸ πηγὲς ἀνθρώπινης σοφίας. Οἱ προφῆτες ἐπίσης δίδασκαν καὶ προφήτευαν περὶ τῆς ἀληθείας ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς ὁδοῦ ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀλήθεια καὶ στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ λέγοντας: «Τάδε λέγει Κύριος»

Ὁ Ἰησοῦς ὅμως λαλεῖ «ῥήματα ζωῆς αἰωνίου» γιατὶ εἶναι ἡ ἀλήθεια, εἶναι τὸ φῶς, εἶναι ὁ σαρκωθεὶς Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ μοναδικὴ πηγὴ κάθε σοφίας καὶ διδασκαλίας καὶ ὑποδεικνύει: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ποταμοὶ ὕδατος ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος». Πέραν τούτων· ὁ Ἰησοῦς καινοτομεῖ ὡς πρὸς τὸν τρόπο διδασκαλίας ποὺ δὲν μοιάζει σὲ τίποτα μὲ τὴν τακτικὴ τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων. Τὴ διδασκαλία τοῦ Ἰησοῦ διακρίνει ἁπλότητα, σαφήνεια, λιτότητα, καθαρότητα· γιὰ τοῦτο καὶ τὰ πλήθη τῶν ἀκροατῶν «ἐξεπλήσσετο ἐπὶ τῆ διδαχῆ Αὐτοῦ» «ἦν γὰρ διδάσκων … ὡς ἔχων ἐξουσίαν».

Πολλὰ πλοιάρια εὑρίσκονταν στὴ λίμνη. Ὁ λαὸς συνωστίζεται γύρω ἀπὸ τὸν Κύριο, γιατὶ θέλει νὰ βλέπη τὸ θεῖο πρόσωπό Του· ν᾿ ἀκούη καλλίτερα τοὺς λόγους του. Σὰν βῆμα, σὰν ἄμβωνα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰησοῦς ἕνα μικρὸ πλοιάριο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ περίβλεπτος καὶ περιφανὴς ὁμιλεῖ, διδάσκει, ἐμπνέει, παρηγορεῖ, ἀνακουφίζει, σοφίζει καὶ γαληνεύει τοὺς ἀκροατές Του. Εἶναι τὸ πλοῖο τοῦ Σίμωνα.

Ὅταν δὲ ἔπαψε νὰ ὁμιλῆ εἶπε στὸν Σίμωνα Πέτρο· «Γύρισε τὸ πλοῖο τώρα στὰ βαθειὰ νερὰ τῆς λίμνης καὶ ρίξτε τὰ δίκτυα γιὰ ψάρεμα». Ἡ ὥρα δὲν ἦτο κατάλληλη γιὰ ψάρεμα, ἀλλὰ καὶ ἡ χθεσινὴ βραδιὰ ἦταν φτωχὴ καὶ ἄγονη. Ὁ Πέτρος παρὰ τὶς ἀποτυχίες τὶς χθεσινὲς, ὑπακούει καὶ πειθαρχεῖ. Καὶ «ὢ τοῦ θαύματος» τὸ δίκτυ εἶναι τώρα τόσο γεμᾶτο ὥστε κινδυνεύει ἀπὸ «τὸ πλῆθος τῶν ἰχθύων» νὰ σχισθῆ. Καὶ γεμίζουν οἱ βάρκες ἀπὸ τὴν ψαριὰ, ὥστε ἀπὸ τὸ βάρος ὑπάρχει ἀνησυχία μήπως βυθιστοῦν. Ἔπεσε τότε στὰ γόνατα τοῦ Ἰησοῦ ὁ Πέτρος ἔκπληκτος ἀπὸ τὸ θαῦμα καὶ ἀνήσυχος ἀπὸ τὴν ἀναξιότητά του λέγοντας «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι Κύριε». Καὶ ἄκουσε γλυκύτατο ἄγγελμα, χαρμόσυνο μήνυμα· «Μὴ φοβᾶσαι· ἀπὸ σήμερα γίνεσαι ἱκανὸς ν᾿ ἁλιεύης ἀνθρώπους καὶ νὰ τοὺς εἰσάγης εἰς τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.»

Οἱ δύο ἀδελφοί, Πέτρος καὶ Ἀνδρέας, ἀλλὰ καὶ οἱ συνάδελφοι καὶ συνεργάτες τους, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, ἀφοῦ ἐπανέφεραν τὰ πλοῖα στὴν ὄχθη, ἄφησαν τὰ πάντα, τὰ δίκτυα, τὰ ψάρια κ.λπ. καὶ ἀκολούθησαν τὸν Διδάσκαλο. Ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ στιγμὴ οἱ ἁπλοῖ καὶ ἄσημοι ψαράδες, γίνονται ἁλιεῖς τῆς οἰκουμένης, ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, θεοφόροι ἄνθρωποι, Εὐαγγελιστὲς καὶ κήρυκες τοῦ νέου σωστικοῦ καὶ σωτηριώδους κηρύγματος τοῦ Ναζωραίου καὶ μυσταγωγοὶ στὴ νέα θρησκεία καὶ βασιλεία τῆς ἀγάπης, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς. Οἱ ταπεινοὶ καὶ ἄγνωστοι ἁλιεῖς τῆς Γεννησαρὲτ γίνονται σοφοὶ ἀπόστολοι, διδάσκαλοι καὶ φωστῆρες τῆς οἰκουμένης.

Γιὰ τὸ μυστήριο τῆς κλήσεως τῶν πρώτων μαθητῶν· γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς καὶ τὴν ἁλίευση συνεργατῶν καὶ βοηθῶν ὁ λόγος, ἀδελφοί μου, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς θείας χάριτος καὶ δυνάμεως τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, τὸ ὁποῖον σοφίζει, φωτίζει, ἀγαθοποιεῖ καὶ τελειοποιεῖ τὸν ἄνθρωπο, μὲ μόνο προσὸν καὶ ἐφόδιο τὴν καλὴ θέληση, τὴν ἀφοσίωση καὶ τὴν ταπείνωση.

Ἐκλήθησαν στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα ἀπὸ τὸν τόπο τῆς ἐργασίας τους. Ἐκοπίαζαν δι᾿ ὅλης τῆς ἡμέρας καὶ νυχτός. Ἐργάζονταν τίμια καὶ μὲ συνέπεια. Καὶ «ἀφέντες ἅπαντα, ἠκολούθησαν αὐτῷ» καὶ ἕνεκα τούτου, ὑψώθηκαν καὶ σοφίσθηκαν «ὑπὲρ πάντα σοφὸν» καὶ δοξάσθηκαν μὲ δόξαν οὐράνιο.

Ὁ Κύριος δὲν διάλεξε τοὺς μαθητές Του ἀπὸ τοὺς σοφοὺς καὶ εὐγενεῖς, ἐνδόξους καὶ πλουσίους, ἀλλὰ «ἐξ ἁλιέων» γιὰ νὰ καταδειχθῆ σ᾿ ὅλους μας ὅτι οὔτε ἡ πτωχεία, οὔτε τὸ ταπεινὸ ἐπάγγελμα ἢ ἡ ἁπλῆ ἰδιωτικὴ ζωὴ μπορεῖ νὰ γίνη ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς, γιὰ ν᾿ ἀγαπήσει κανεὶς τὸν Χριστό, καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήση ἢ νὰ γίνη μαθητὴς καὶ ὁπαδός Του, μὲ φλόγα γιὰ τὴ θεία ἀγάπη, μὲ ἀφοσίωση στὸ καθῆκον, μὲ διάθεση αὐταπαρνήσεως καὶ αὐτοθυσίας, ὥστε τίποτα, οὔτε ἀντικείμενο οὔτε πρόσωπο οὔτε ἀξίωμα οὔτε πλοῦτος ἢ δόξα νὰ μπορῆ νὰ τὸν χωρίση ἀπ᾿ Αὐτόν. Τί ὡραῖα αὐτὸ τὸ ἐκφράζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος· «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα;».

Μᾶς συγκινοῦν καὶ μᾶς συναρπάζουν ὅσα συνέβησαν στὴ γραφικὴ αὐτὴ λίμνη τῆς Γεννησαρέτ. Ὁ Κύριός μας διδάσκων, ἀποκαλύπτει καὶ τὴ δύναμή Του. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὴν διδαχὴ ἀκολουθεῖ τὸ θαῦμα, κατὰ τὸ ὁποῖο τὰ δίκτυα «συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ» ὡς ἀμοιβὴ καὶ ἐπιβράβευση τῆς ὑπακοῆς τοῦ Σίμωνα Πέτρου, νὰ ξαναρίξει τὰ δίκτυα στὴ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος. Ὁ ἴδιος ψαρᾶς ἔκπληκτος ἀναφωνεῖ «ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι». Μετὰ τὴν διδασκαλία λοιπὸν τὸ θαῦμα· μετὰ τὸ θαῦμα ἡ ἔκπληξη, ἡ συναίσθηση τῆς ἀναξιότητος καὶ ἁμαρτωλότητος. Ἡ ὑπακοὴ στὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου «φέρει καρπὸν πολύν». Τὴ δυσπιστία διαδέχεται ἡ ἀπόδειξη τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Τέλος ἡ κοινωνία μὲ τὸ Διδάσκαλο ἀναδεικνύει τὴ συνέπεια. Τέσσερεις ἁλιεῖς λαμβάνουν ὁριστικὴ κλήση γιὰ τὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα καὶ «ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν Αὐτῷ».

Πόσο θαυμαστὴ εἶναι ἡ βούληση καὶ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καὶ πόσο ταιριάζουν διδασκαλία καὶ θαῦμα, θεϊκὴ παρουσία καὶ δύναμη Θεοῦ, ἐντολὴ Διδασκάλου καὶ ὑπακοὴ τῶν μαθητῶν, πρόσκληση τοῦ Κυρίου καὶ ἀποδοχή της ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους.

Οἱ τέσσερεις ἁπλοῖ ψαράδες ἐγκαταλείπουν τὰ πάντα καὶ μὲ ἀποφασιστικὴ πρόθεση καὶ πίστη τρανὴ καὶ ἀφοσίωση σπάνια ἀκολουθοῦν τὴ νέα ζωὴ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Γίνονται μαθηταί Του, ἀπόστολοί Του, καὶ ἀρχίζει ἔτσι ἡ σωτήριος δράση τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ στοχεύει στὸ νὰ σώζη, ἀξιοποιεῖ καὶ ὑψώνει τὸν ἄνθρωπο πρὸς τὸν Θεόν του.

Ἂς προσέλθουμε καὶ ἐμεῖς στὴν ἐκκλησία Του πρὸς σωτηρίαν ἡμῶν.

Πηγή:http://www.gonia.gr/gonia.php?article=2333