kantonopou’s blog

ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Η Αλβανία να αποδεχθεί την ελληνικότητα των Β/Ηπειρωτών!

Συγγραφέας: kantonopou στις 6 Φεβρουαρίου, 2009

Η Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία είναι αναγνωρισμένη από το Αλβανικό Σύνταγμα και πληροί τις βασικές προϋποθέσεις και όρους των Διεθνών Συμβάσεων περί αυτοχθόνων εθνικών μειονοτήτων. Ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), ορίζει τις μειονότητες ως «οι μη κυρίαρχες αυτόχθονες ομάδες που αποτελούν αριθμητικές μειοψηφίες στο πλαίσιο του κράτους όπου και διαμένουν». Σύμφωνα με τις αποφάσεις της Επιτροπής της Βενετίας (1990) στα πλαίσια του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ), τα στοιχεία της μειονότητας είναι:
το αντικειμενικό: η μειονότητα έχει δικά της εθνικά, θρησκευτικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά, το στοιχείο της διαφοροποίησης: τα χαρακτηριστικά της μειονότητας διαφέρουν από εκείνα του  λοιπού πληθυσμού, το υποκειμενικό: η θέληση διατήρησης της μειονοτικής ταυτότητας, και το στοιχείο της κατοχής της ιθαγένειας του κράτους στο οποίο ζουν.


Αν και τα παραπάνω ισχύουν και αναγνωρίζονται από το Νομικό Πλαίσιο της Αλβανίας, το «τέχνασμα» που χρησιμοποιεί η αλβανική πλευρά είναι ο γεωγραφικός περιορισμός μας στις λεγόμενες «μειονοτικές ζώνες» ή τα «99 ελληνόφωνα χωριά».


Με την πρόσφατη υπογραφή του νόμου περί διπλής υπηκοότητας, των συμβάσεων της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον υποχρεωτικό εναρμονισμό της με το Διεθνές Δίκαιο αυτός ο περιορισμός έπαψε να υπάρχει και επιπλέον προστέθηκε ένα πολύ ισχυρό εργαλείο στα χέρια των απανταχού Β/Ητων: το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού και ένταξης του ατόμου σε μία αναγνωρισμένη εθνική μειονότητα.


Βάσει των Διεθνών Συνθηκών, το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του ΑΤΟΜΟΥ ως μέλους ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ προϋποθέτει την ύπαρξη αναγνωρισμένης εθνικής μειονότητας από το Σύνταγμα της εκάστοτε χώρας.


Τα διεθνή κείμενα ομιλούν περί «εντάξεως του ατόμου χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς» και όχι περί διαδικασίας «σχηματισμού εθνικής μειονότητας» ή «εθνικών μειονοτικών ζωνών». Οπότε οποιαδήποτε σύγκρισή μας, όπως επιχειρεί η αλβανική διπλωματία αλλά και κύκλοι εντός και εκτός Ελλάδος, με τους «Τούρκους» της Θράκης ή με άλλες εν Ελλάδι «μειονότητες»: «Μακεδόνες», «Αρβανίτες», «Τσιάμιδες», «Αλβανούς μετανάστες», είναι τουλάχιστον ατυχής και διπλωματικά επικίνδυνη.
Η Ελληνική Διπλωματία, ελπίζουμε εν αγνοία και αδιαφορία της και όχι εν συνειδήσει, πολλές φορές ολισθαίνει σε παγίδες των Αλβανών, όπως στην αποδοχή τους χαρακτηρισμού των δικαιωμάτων μας ως «πολιτισμικά» στην πρόσφατη ετήσια έκθεση προόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενταξιακή πορεία της Αλβανίας.


Οι Βαλκάνιοι γείτονές μας ανέκαθεν κατασκεύαζαν μειονότητες και πόνταραν στην έμφυτη ευαισθησία των Ελλήνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ευαισθησία βέβαια που χαρακτηρίζει και τον μέσο Β/Ητη. Η διπλωματία τους προσπαθεί να πετύχει τους στόχους της συγχέοντας σκόπιμα την έννοια των δικαιωμάτων μιας μεταναστευτικής κοινότητας με αυτά της νόμιμης μειονότητας. Στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι όμως, οι κατασκευασμένες αυτές μειονότητες, είναι ευάλωτες κι αδύναμες ακόμα κι αν «αναγνωριστούν» νομικά και πολιτικά κάτω από οιανδήποτε ομπρέλα, είναι θνησιγενείς και προορισμένες να επανέλθουν πολύ σύντομα σε καθεστώς κοινότητας.
Ουσιαστικά λοιπόν, με τον υποχρεωτικό εναρμονισμό της Αλβανικής νομοθεσίας και της βασικής συνταγματικής αρχής περί ελευθερίας μετακίνησης, αίρεται αυτομάτως ο γεωγραφικός και νομικός περιορισμός στους αυτό-εντασσόμενους σε μία αναγνωρισμένη μειονότητα. Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι έως πρότινος «αποκλεισμένοι» ελληνικής συνειδήσεως και καταγωγής συμπατριώτες μας απανταχού της Αλβανίας, συμπεριλαμβάνοντας και τους βλαχόφωνους, έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν με μία απλή νομική πράξη τον χαρακτηρισμό τους ως «μέλη της ελληνικής εθνικής μειονότητας».


Η Αλβανική πλευρά συνεχίζει και θα συνεχίσει να προβάλει αντίσταση με κάθε πιθανό νομικό τέχνασμα στην παραπάνω διαδικασία, οπότε οι Βορειοηπειρώτες πολιτευτές και η Ελληνική διπλωματία δεν έχει παρά να υπενθυμίζει συνεχώς στους Αλβανούς τις υποχρεώσεις τους και, γιατί όχι, οργανωμένα να καλύψει νομικά και οικονομικά αυτήν την ουσιαστική διεκδίκηση.


Όπως και για όλα τα ζητήματα, οι Βορειοηπειρώτες είμαστε αυτοί που θα πρέπει να πρωτοστατήσουμε στην παραπάνω διαδικασία με άμεση ενημέρωση των συμπατριωτών μας που επιθυμούν να «επιστρέψουν» και τυπικά στις ρίζες τους. Και αυτό πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν ενόψει και της επικείμενης υποχρεωτικής διαδικασίας καταγραφής του πληθυσμού της χώρας με ερωτηματολόγια που θα περιλαμβάνουν δήλωση εθνικής καταγωγής. Οι πολιτευτές μας στην Αλβανία θα πρέπει να διεκδικήσουν την αναγραφή στο ερωτηματολόγιο όλων των αναγνωρισμένων μειονοτήτων ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ ως ερώτηση πολλαπλών επιλογών για να μειωθεί όσο τον δυνατόν περισσότερο η πιθανότητα νοθείας του αποτελέσματος.


Στο αντίποδα, πολλές φορές οι ίδιοι οι Β/Ητες πολιτευτές, αλλά και εν Ελλάδι αρθρογράφοι, θέτουν βέτο σε μία τέτοια συνειδησιακά ελεύθερη διαδικασία, προτάσσοντας είτε την διατήρηση της «καθαρότητας» των Ελλήνων μειονοτικών, είτε θεωρώντας την διαδικασία ως σοβινιστική προσπάθεια «επιθετικού εξελληνισμού» των Αλβανών του Νότου. Ξεχνάμε βέβαια ότι η διαδικασία δεν είναι παρά το δημοκρατικό αντίδοτο στις χρόνιες προσπάθειες του κομμουνιστικού καθεστώτος να δημιουργήσει ένα «εθελοντικό» ρεύμα αλλαγής της εθνικής καταγωγής ολόκληρων χωριών και περιοχών, ακόμη και στα 99 αναγνωρισμένα αμιγώς «μειονοτικά» χωριά. Η διαφορά της σημερινής διαδικασίας αυτοπροσδιορισμού είναι ότι είναι καθαρά συνειδησιακή, εθελοντική και δημοκρατική. Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα μια μειοψηφία των «Αλβανοελλήνων» μεταναστών εν Ελλάδι να ενταχθούν στην διαδικασία είτε για βιοποριστικούς λόγους, είτε για να λάβουν την διπλή υπηκοότητα, αλλά σε μία δημοκρατική ανοιχτή κοινωνία αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικό γεωπολιτικό κίνδυνο μιας και αυτή η «κατηγορία ανθρώπων» είναι ανενεργή πολιτικά και θα αφομοιωθεί μακροπρόθεσμα προς όφελος μας. Μην ξεχνάμε επίσης ότι πολλοί Αλβανοί του Νότου έχουν ήδη ενταχθεί σε διαδικασίες πολιτογράφησης εν Ελλάδι ως Βορειοηπειρώτες, καθώς με την «με το αζημίωτο στήριξη» δικών μας πολιτικών πατριδοπατέρων έχουν αλλάξει την εθνικότητα τους σε ελληνική από τα πρώτα χρόνια της αλβανικής «μεταπολίτευσης».


Ολοκληρώνοντας, μην ξεχνάμε ότι η Αλβανία απέχει μακράν από τον ορισμό του κράτους δικαίου. Η Διακήρυξη της Κοπεγχάγης του ΟΑΣΕ αναφέρει, στην 30η παράγραφό της, ότι: «τα σχετικά με τις μειονότητες θέματα δεν μπορούν να επιλυθούν κατά τρόπο ικανοποιητικό, παρά μόνο μέσα σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο, θεμελιωμένο στο κράτος δικαίου και εφοδιασμένο με ένα ανεξάρτητο και αποτελεσματικό δικαστικό σύστημα». Η Ελληνική Πολιτεία και οι Ευρωβουλευτές δεν έχουν παρά να απαιτήσουν να προσθέτει σε κάθε έκθεση προόδου της Ευρωπαϊκής Πορείας της Αλβανίας μία παράγραφος για τα εμπόδια που προβάλει, αν θα προβάλει τελικά, η Αλβανική πλευρά στο δικαιώματα αυτοπροσδιορισμού των Βορειοηπειρωτών απανταχού της Αλβανίας και την ένταξή τους στην αναγνωρισμένη μειονότητα.


Είναι καιρός πλέον η Ελληνική Πολιτεία να ασχοληθεί σοβαρά με όλα τα ζητήματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού θέτοντας τεκμηριωμένα όρους, προϋποθέσεις και αιτήματα στην Αλβανική πλευρά. Ο μέσος Β/Ητης ήταν και παραμένει ενεργό μέλος της εξωστρεφούς φιλοευρωπαϊκής Αλβανικής κοινωνίας εβρισκόμενος πάντα αντιμέτωπος με το εθνικιστικό, οπισθοδρομικό και φονταμενταλιστικό τμήμα της. Θα είναι πάντα αρωγός και πρωτεργάτης προόδου της χώρας προς την Ευρωπαϊκή ένταξη, την ανάπτυξη και την ευημερία.


Η τυπική αποδοχή της ελληνικότητας κάθε Β/Ητη από το Αλβανικό κράτος δεν έχει παρά να συμβάλει θετικά στην παραπάνω πορεία, στην Ελληνοαλβανική συνεργασία και στο εξευρωπαϊσμένο προφίλ της χώρας. Οι Βορειοηπειρώτες έχουμε επιβιώσει και θα επιβιώσουμε σε πείσμα κάθε προσπάθειας εξαλβανισμού, γιατί το νήμα που μας συνδέει με τις ρίζες μας υφαίνεται από τον πολιτισμό, την παράδοση, τις αξίες και τα πρότυπα των απανταχού Ελλήνων.

 Πηγή:http://www.proinoslogos.gr/pn/index.php?module=pagesetter&func=viewpub&tid=11&pid=1083

Αφήστε μια απάντηση