kantonopou’s blog

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών περί χωρισμού εκκλησίας και κράτους εντείνονται. Αρχίζουν να πέφτουν οι μάσκες ορισμένων, που θεωρούν ότι όλα τα προβλήματα της Ελλάδας υπάρχουν σήμερα λόγω μη αυτού του χωρισμού. Η αγωνιώδης αναζήτηση διαφόρων εκκλησιαστικών σκανδάλων, πραγματικών ή μη, η διόγκωσή τους, η συντήρηση και διατήρησή τους έχει σκοπιμότητα. Να δημιουργηθεί σιγά σιγά αλλά σταθερά ένα αντιεκκλησιαστικό κλίμα, ώστε ο ίδιος ο κόσμος να ζητήσει αυτόν το χωρισμό. Δεν νομίζω ότι τα παραπάνω είναι αποτέλεσμα καχυποψίας ή φαντασίας. Το μένος κατά της εκκλησίας έχει και μία ψυχολογική ερμηνεία, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Ασφαλώς θα πρέπει αμέσως να ξεκαθαρίσουμε πως ποτέ δεν μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε και να υπερασπιστούμε ένα πραγματικό σκάνδαλο. Ποτέ όμως δεν θα αποκεφαλίσουμε ένα σκανδαλίζοντα. Τα λάθη κάποιων δεν επιτρέπεται να γενικεύονται και συμψηφίζονται. Δίχως την εκκλησία θα έπρεπε να είχαμε πολλαπλάσιες φυλακές. Δεν είδαμε εύκολα να παρουσιάζεται το τεράστιο φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας, η πλούσια προσφορά στον κόσμο και τον τόπο. Υπάρχει μια τάση ισοπέδωσης και αποϊεροποίησης των πάντων.
Δεν νομίζουμε ότι το σοβαρό θέμα χωρισμού εκκλησίας – κράτους χρήζει δημοψηφίσματος. Δυστυχώς, ένα μέρος του λαού είναι απληροφόρητο και η σχέση του με την εκκλησία είναι διά των μέσων, που μόνο σκάνδαλα ψάχνουν και βρίσκουν. Το πραγματικό πρόσωπο της εκκλησίας, η έννοια, η ουσία της, ο σκοπός της και η έμπνευση νοήματος ζωής που εμπνέει παραμένουν άγνωστα. Θεωρείται ότι η εκκλησία μόνο δεσμεύει, περιθωριοποιεί, αφορίζει, τιμωρεί και εκδικείται. Ουδόλως είναι έτσι. Αξίζει να ξαναπαρουσιαστεί το πραγματικό πρόσωπο της εκκλησίας.
Ο χωρισμός εκκλησίας – κράτους δεν είναι εύκολος. Χρειάζεται καταρχάς συνταγματική μεταρρύθμιση. Ο κόσμος κατά βάθος αγαπά την εκκλησία. Πάνω από 100.000 κόσμος προσήλθε να προσκυνήσει το λείψανο του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στην Αττική. Στο Άγιον Όρος οι προσκυνητές αυξάνονται, παρά να μειώνονται, ύστερα από το διασυρμό. Χιλιάδες κόσμου στις υποδοχές του πατριάρχη, στις πανηγύρεις ναών και μονών σε όλη την Ελλάδα.
Ο χωρισμός εκκλησίας – κράτους κάποιων εμπαθών ιδεολόγων αποσκοπεί στο να δημιουργηθεί ένα άθρησκο κράτος. Δίχως εικόνες στα δικαστήρια, τα νοσοκομεία, το στρατό, τα σχολεία. Δίχως το μάθημα των θρησκευτικών και την προσευχή στα σχολεία. Δίχως σταυρό στη σημαία, δίχως παρελάσεις, δίχως εορτασμό των εκκλησιαστικών εορτών και των εθνικών επετείων. Να γίνουμε ένα κράτος δίχως παράδοση και μνήμη. Να πολτοποιηθούμε στη μηχανή της παγκοσμιοποίησης, δίχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Κράτος δίχως γλώσσα και θρησκεία κουτσουρεύεται και είναι έτοιμο να μείνει ανάπηρο και να πεθάνει.
Μετά από νηφάλια συζήτηση και όχι εν θερμώ και δίχως ψυχραιμία θα μπορούσαμε υπό αρκετές προϋποθέσεις να μιλήσουμε για χωρισμό εκκλησίας – κράτους, αλλά όχι για χωρισμό εκκλησίας – έθνους. Το έθνος θα πρέπει να διαφυλάξει ακέραια τα πολύτιμα πολιτισμικά αγαθά που προσφέρουν πραγματική ανάταση και αναψυχή, εκφράζουν γνήσια σεμνότητα και αληθινή ταπεινότητα. Η ορθόδοξη παράδοση είναι ζωοδόχος πηγή. Η εκκλησία είναι μια μητρική αγκαλιά, που μόνο να αγαπά γνωρίζει και να συγχωρεί ατσιγκούνευτα.
Πηγή :http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=28353