kantonopou’s blog

Συμπληρώνονται εφέτος 49 χρόνια από το Νοέμβριο του 1958, που ο αετός του Πενταδάκτυλου Κυριάκος Μάτσης, μετέστη από το ηρωϊκό κρησφύγετο του Δικώμου, όπου έδωσε την ύστερή του μάχη κατά της αποικιοκρατίας, στο φωτεινό στερέωμα των αιωνίων αξιών.

Με τη θυσία του ο Μάτσης επισφράγισε μία συνεπή αγωνιστική πορεία, την οποία διέδραμε με αταλάντευτη προσήλωση στον αγώνα για την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα και τη συνακόλουθη οικοδόμηση μίας δίκαιης και ανθρωποκεντρικής κοινωνίας.
Μνημειώδης παραμένει η σθεναρή απάντηση που έδωσε από τη φυλακή στο δυνάστη Χάρτιγκ, όταν ο τελευταίος του ζήτησε να προδώσει αρχές και αξίες : « Εξοχώτατε, ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής».

Η ρήση αυτή, κληροδότημα πολύτιμο για τους επιγενόμενους, αποτυπώνει όλη τη φιλοσοφία του για τη ζωή και παράλληλα συμπυκνώνει την πεμπτουσία των αγώνων, των θυσιών και των επιτευγμάτων του ελληνισμού στη ματωμένη ιστορική του διαδρομή.
Εμείς οι Έλληνες ανέκαθεν ποιούμεθα αγώνα και μάλιστα ποιούμεθα αγώνα περί αρετής. Τούτο αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο της ψυχικής ιδιοσυστασίας, ενός έθνους, που ύψωσε Παρθενώνες, γέννησε Αλεξάνδρους, δίδαξε τρόπο ζωής και θανάτου και φώτισε με το ανέσπερο φως του Πολιτισμού την Οικουμένη.
Η συνείδηση της εθνικής καταγωγής λοιπόν, και ο συνακόλουθος ελλαδοκεντρικός προσανατολισμός ήταν οι πυλώνες πάνω στους οποίους πυργώθηκε η επική τετραετία 1955-59 και που οδήγησαν στην εθελοθυσία του Μάτση, και όλους εκείνους που πέρασαν όρθιοι και μαχόμενοι το κατώφλι της αθανασίας.
Αυτό το φρόνημα, είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε, να αποτελέσει και σήμερα τον σταθερό μας οδοδείχτη στον αγώνα για την εθνική επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού.
Έναν αγώνα επίπονο και επίμοχθο, έναν αγώνα που πρέπει να αντιπαλαίσει αφ’ ενός μεν, την κατοχή του τούρκου εισβολέως, αφετέρου δε, την επέλαση της παγκοσμιοποιήσεως και του κοσμοπολιτισμού, μία έκφανση των οποίων υλοποιούν εντός των τειχών κάποιοι «σοφοί» με όχημα την Εκπαιδευτική «Μεταρρύθμιση».
Ποια είναι λοιπόν εν συνόψει τα κύρια «ποιοτικά» χαρακτηριστικά αυτής της «Μεταρρυθμίσεως» ;
Ας τα «θαυμάσουμε» :
– Η αποδόμηση της ιδέας του Έθνους, η διάρρηξη των ψυχικών δεσμών με την Ελλάδα και συνακόλουθα η καλλιέργεια κυπριακής συνειδήσεως,
– Η αποφλοίωση της νέας γενιάς από τη συνείδηση της εθνικής καταγωγής, ο εφησυχασμός και η εξάλειψη κάθε ικμάδας αγωνιστικότητος για την απελευθέρωση της κατεχόμενης γης,
– Η πλήρης ομογενοποίηση των Ελλήνων της Κύπρου που συνιστούν την πλειοψηφία, με τις μειονότητες που κατοικούν στη νήσο.
– Ο «εξωραϊσμός» των εγχειριδίων της Ιστορίας σε κοινή συναίνεση με την «άλλη πλευρά», η απάλειψη, απάβλυνση ή παραποίηση αναμφισβήτητων ιστορικών γεγονότων που «ενοχλούν». Ποιους άραγε ;
– Η αποξένωση από τον ορθόδοξο χριστιανικό τρόπο ζωής.

Αυτή λοιπόν είναι η «μεταρρύθμιση» που «ευαγγελίζονται» οι εμπνευστές του «Μανιφέστου» η οποία θα οδηγήσει νομοτελειακά στη φυσική και εθνική συρρίκνωση του Κυπριακού Ελληνισμού, με τη μαζική παραγωγή ανδραπόδων, δεκτικών προς κάθε μορφής υποδούλωση.
Το όλο θέμα είναι εξόχως σοβαρό και ως εκ τούτου ο αγώνας τον οποίο έχει αναλάβει, με περισσή ανιδιοτέλεια, η Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Θεμάτων, είναι και δύσκολος και πολύπτυχος, απαιτεί δε, τη συστράτευση όλων για τη συγκρότηση ενός αρραγούς μετώπου, όπου θα συντριβεί η επιχειρούμενη εθνική μετάλλαξη των Ελλήνων της Κύπρου.
Αποτελεί δε εδραία πεποίθηση, ότι ο αγώνας αυτός θα έχει νικηφόρο πέρας γιατί :
« . Στην Κύπρο την αέναη
στη μακαρία τη γη
στο ωραίο, πολύπαθο κορμί,
η Ελληνική ψυχή δεν πέθανε,
και ζει, και ζει και ζει ..»

Πηγή: http://www.evagoras.org/arthra/keimena/matsis_tzafas.htm