Φωτογραφία του Χώκινγκ
O Στήβεν Χώκινγκ (αγγλ. Stephen Hawking, γενν. στις 8 Ιανουαρίου 1942) είναι Βρετανός θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Μεταξύ των σημαντικών επιστημονικών εργασιών του ήταν μια συνεργασία με τον Ρότζερ Πένροουζ επάνω σε θεωρήματα βαρυτικής μοναδικότητας στα πλαίσια της γενικής σχετικότητας και η θεωρητική πρόβλεψη ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία, που συχνά καλείται ακτινοβολία Χώκινγκ. O Χώκινγκ ήταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Είναι φανατικός υποστηρικτής της ερμηνείας πολλών κόσμων της κβαντικής μηχανικής.
Είναι επίτιμος συνεργάτης της Βασιλικής Εταιρείας των Τεχνών, ισόβιο μέλος στην Επισκοπική Ακαδημία Επιστημών, και αποδέκτης του Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας, το υψηλότερο πολιτικό βραβείο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Χώκινγκ ήταν Καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ μεταξύ 1979 και 2009.
Ο Χώκινγκ έχει συντάξει εργασίες εκλαϊκευμένης επιστήμης, στις οποίες συζητά τις θεωρίες και την κοσμολογία του γενικά. Το A Brief History of Time έμεινε στη λίστα με τα best-seller της Βρετανικής Sunday Times για 237 εβδομάδες σπάζοντας ρεκόρ.
Ο Χώκινγκ πάσχει από τη νόσο του κινητικού νευρώνα (αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), κατάσταση που έχει εξελιχθεί κατά τη διάρκεια των ετών. Είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος και επικοινωνεί μέσω συσκευής παραγωγής ομιλίας. Παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τρία παιδιά.
Το 2014 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Το χρονικό της ζωής μου.
Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση
Ο Χώκινγκ γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1942 από τον Φρανκ και την Ίζομπελ Χώκινγκ. Παρά τους οικογενειακούς οικονομικούς περιορισμούς, και οι δύο γονείς είχαν σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου ο Φρανκ είχε σπουδάσει ιατρική και η Ίζομπελ Φιλοσοφία, Πολιτική και Οικονομικά.Οι δύο συναντήθηκαν λίγο μετά την αρχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε ένα ίδρυμα ιατρικής έρευνας όπου η Ίζομπελ εργαζόταν ως γραμματέας και ο Φρανκ ως ιατρικός ερευνητής. Η οικογένεια Χώκινγκ έζησε στο Χάιγκεϊτ αλλά καθώς το Λονδίνο υφίστατο συνεχείς αεροπορικές επιδρομές κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η μητέρα του πήγε στην Οξφόρδη για να γεννήσει με μεγαλύτερη ασφάλεια. Έχει δύο νεότερες αδελφές, τη Φιλίππα και τη Μαίρη και έναν υιοθετημένο αδελφό, τον Έντουαρντ. Ο Χώκινγκ άρχισε την εκπαίδευσή του στο Byron House School, ενώ αργότερα κατηγόρησε τις «προοδευτικές μεθόδους» του για την αποτυχία του να μάθει να διαβάζει όσο φοιτούσε σε αυτό το σχολείο.
Το 1950, όταν ο πατέρας του έγινε επικεφαλής του τμήματος παρασιτολογίας στο Εθνικό Ίδρυμα Ιατρικής Έρευνας, ο Χώκινγκ και η οικογένειά του μετακινήθηκαν στο Σαιντ Άλμπανς (St Albans), στο Χέρτφορντσάιρ (Hertfordshire).Ο οκτάχρονος Χώκινγκ παρακολούθησε μαθήματα στο High School for Girls για μερικούς μήνες· εκείνη την περίοδο, τα νεότερα αγόρια μπορούσαν να φοιτήσουν σε κάποιο από τα οικοτροφεία. Στο Σαίντ Αλμπανς, η οικογένεια θεωρήθηκε ιδιαίτερα ευφυής και κάπως εκκεντρική, συχνά τα γεύματα πραγματοποιούνταν με κάθε άτομο να διαβάζει σιωπηλά ένα βιβλίο. Έζησαν σε οικονομική λιτότητα σε ένα μεγάλο, ακατάστατο και κακοδιατηρημένο σπίτι, και ταξίδευαν με ένα τροποποιημένο ταξί του Λονδίνου. Κατά τη διάρκεια μιας από τις συχνές απουσίες του πατέρα του Χώκινγκ στην Αφρική,η υπόλοιπη οικογένεια πέρασε τέσσερις μήνες στην Μαγιόρκα επισκεπτόμενοι την φίλη της μητέρας του, Μπέριλ, και τον σύζυγό της ποιητή Ρόμπερτ Γκρέιβς.
Με την επιστροφή τους στην Αγγλία, ο Χώκινγκ παρακολούθησε μαθήματα στο Radlett School για ένα χρόνο και από τον Σεπτέμβριο του 1952, στο St Albans School.Η οικογένεια έθεσε υψηλή αξία στην εκπαίδευση. Ο πατέρας του Χώκινγκ ήθελε o γιος του να παρακολουθήσει το καλής φήμης Westminster School, αλλά o 13χρονος Χώκινγκ ήταν άρρωστος την ημέρα της εξέτασης για τις υποτροφίες. Η οικογένειά του δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά τα σχολικά δίδακτρα χωρίς την οικονομική ενίσχυση μιας υποτροφίας, έτσι ο Χώκινγκ παρέμεινε στο Σαιντ Άλμπανς. Μια θετική συνέπεια ήταν ότι ο Χώκινγκ παρέμεινε με μια στενή ομάδα φίλων με τους οποίους απολάμβανε τα επιτραπέζια παιχνίδια, την κατασκευή πυροτεχνημάτων, μοντέλων αεροπλάνων και καραβιών, και μακρές συζητήσεις περί Χριστιανισμού και υπεραισθητικής αντίληψης.Από το 1958, και με τη βοήθεια του δασκάλου μαθηματικών Dikran Tahta, κατασκεύασαν έναν υπολογιστή από τμήματα ρολογιών, ενός παλαιού τηλεφωνικού κέντρου και άλλα ανακυκλωμένα εξαρτήματα. Αν και στο σχολείο ήταν γνωστός ως «Αϊνστάιν», ο Χώκινγκ δεν ήταν αρχικά επιτυχημένος ακαδημαϊκά. Με τον καιρό, άρχισε να παρουσιάζει ιδιαίτερη δεξιότητα στα επιστημονικά θέματα, και εμπνευσμένος από τον Τάχτα (Tahta), αποφάσισε να σπουδάσει μαθηματικά στο πανεπιστήμιο.Ο πατέρας του Xώκινγκ τον συμβούλεψε σπουδάσει ιατρική, ανησυχώντας ότι υπήρχαν λίγες θέσεις εργασίας για τους πτυχιούχους μαθηματικών. Ήθελε ο Χώκινγκ να παρακολουθήσει το Oxford University College στην Οξφόρδη, το πανεπιστήμιο που ο ίδιος αποφοίτησε. Δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατό να σπουδάσει εκεί μαθηματικά εκείνη την εποχή, ο Χώκινγκ αποφάσισε να στραφεί στη φυσική και τη χημεία. Παρά τις συμβουλές του διευθυντή του να περιμένει μέχρι το επόμενο έτος, ο Χώκινγκ τιμήθηκε με υποτροφία μετά από τις εξετάσεις τον Μάρτιο του 1959.
Πανεπιστημιακές σπουδές
Ο Χώκινγκ ξεκίνησε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τον Οκτώβριο του 1959 σε ηλικία 17 ετών. Τους πρώτους 18 μήνες ήταν βαριεστημένος και μόνος: ήταν νεότερος από πολλούς άλλους σπουδαστές, και βρήκε την ακαδημαϊκή μελέτη «γελοία εύκολη». Ο Ρόμπερτ Μπέρμαν (Robert Berman), καθηγητής του στη φυσική, είπε αργότερα, «ήταν αρκετό για αυτόν να ξέρει ότι κάτι μπορούσε να γίνει, και μπορούσε να το κάνει χωρίς να δει πώς οι άλλοι άνθρωποι το έκαναν». Μια αλλαγή προέκυψε κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου έτους του όταν, σύμφωνα με τον Μπέρμαν, ο Χώκινγκ κατέβαλε περισσότερη προσπάθεια «να είναι ένα από τα αγόρια». Εξελίχθηκε σε ένα δημοφιλές, ζωηρό και πνευματώδες μέλος του κολεγίου, που ενδιαφερόταν για την κλασσική μουσική και την επιστημονική φαντασία. Μέρος της αλλαγής αυτής προέκυψε από την απόφασή του να συμμετάσχει στη λέσχη κωπηλασίας του κολεγίου, όπου έκανε πηδάλιο σε μια ομάδα κωπηλασίας.Ο προπονητής της κωπηλασίας τότε διαπίστωσε ότι ο Χώκινγκ καλλιέργησε μια εικόνα παράτολμου, οδηγώντας το πλήρωμά του σε επικίνδυνες διαδρομές που κατέληξαν σε κατεστραμμένες βάρκες.
Ο Χώκινγκ έχει υπολογίσει ότι μελέτησε περίπου 1000 ώρες κατά τη διάρκεια των τριών ετών του στην Οξφόρδη. Αυτές οι μη εντυπωσιακές συνήθειες μελέτης έκαναν τη συμμετοχή του στις τελικές εξετάσεις του μια πρόκληση, και αποφάσισε να απαντήσει μόνο σε ερωτήσεις θεωρητικής φυσικής παρά εκείνες που απαιτούσαν πρακτικές γνώσεις. Το πτυχίο με διάκριση (First-class honours degree) που έλαβε ήταν ένας όρος αποδοχής για τις προγραμματισμένες μεταπτυχιακές σπουδές του στην κοσμολογία στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.Ανήσυχος, κοιμήθηκε λίγο τη νύχτα πριν από τις εξετάσεις και ο τελικός βαθμός πτυχίου ήταν οριακά μεταξύ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας διάκρισης, κάνοντας μια προφορική εξέταση απαραίτητη.Ο Χώκινγκ ανησυχούσε ότι θα αντιμετωπιστεί ως ένας οκνηρός και δύσκολος σπουδαστής, έτσι όταν του ζητήθηκε στην προφορική εξέταση να περιγράψει τα μελλοντικά του σχέδια, απάντησε: «εάν μου απονείμετε έναν πρώτο τίτλο, θα πάω στο Κέμπριτζ. Εάν λάβω ένα δεύτερο, θα μείνω στην Οξφόρδη, έτσι αναμένω ότι θα μου δώσετε έναν πρώτο».Κέρδισε υψηλότερο σεβασμό από αυτόν που πίστευε: όπως σχολίασε ο Μπέρμαν, οι εξεταστές «ήταν αρκετά ευφυείς ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι μιλούσαν με κάποιο μακράν εξυπνότερο από τους περισσότερους από εκείνους».Αφού έλαβε το πτυχίο του με διάκριση (Honours Degree) και μετά από ένα ταξίδι στο Ιράν με έναν φίλο του, άρχισε τη μεταπτυχιακή του εργασία στο Trinity Hall του Κέιμπριτζ τον Οκτώβριο του 1962.
Το πρώτο έτος του Χώκινγκ ως υποψήφιου διδάκτορα ήταν δύσκολο. Αρχικά απογοητεύτηκε όταν διαπίστωσε ότι είχε διοριστεί ο Ντένις Σιάμα (Dennis W. Sciama) ως επιβλέπων καθηγητής αντί του Φρεντ Χόυλ (Fred Hoyle) , και βρήκε την κατάρτισή του στα μαθηματικά ανεπαρκή για να εργαστεί στην γενική σχετικότητα και την κοσμολογία. Αγωνίστηκε επίσης με την υγεία του. Ο Χώκινγκ είχε αντιμετωπίσει αυξανόμενη αδεξιότητα κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους του στην Οξφόρδη, συμπεριλαμβανομένης μιας πτώσης σε σκαλοπάτια και δυσκολίες στην κωπηλασία. Τα προβλήματα επιδεινώθηκαν, και η ομιλία του έγινε ελαφρώς μπερδεμένη, η οικογένειά του παρατήρησε τις αλλαγές όταν επέστρεψε στο σπίτι για τα Χριστούγεννα και οι ιατρικές εξετάσεις άρχισαν.Η διάγνωση για την ασθένεια κινητικών νευρώνων ήρθε όταν ο Χώκινγκ ήταν 21 ετών. Εκείνη την εποχή οι γιατροί του έδωσαν ένα προσδόκιμο ζωής δύο ετών.
Μετά από τη διάγνωσή του, ο Χώκινγκ έπεσε σε κατάθλιψη αν και οι γιατροί τον συμβούλεψαν να συνεχίσει με τις μελέτες του, αισθάνθηκε ότι δεν υπήρχε ιδιαίτερος λόγος.Συγχρόνως, εντούτοις, η σχέση του με την Τζέιν Γουάιλντ (Jane Wilde), φίλη της αδελφής του, και την οποία είχε συναντήσει λίγο πριν τη διάγνωσή του, συνεχίστηκε να αναπτύσσεται. Το ζεύγος αρραβωνίαστηκε τον Οκτώβριο του 1964.Ο Χώκινγκ αργότερα είπε ότι η δέσμευση «του έδωσε κάτι για να ζήσει». Παρά την πρόοδο της ασθένειας — ο Χώκινγκ είχε δυσκολία στο να περπατήσει χωρίς υποστήριξη, και η ομιλία του ήταν σχεδόν ακατανόητη —αυτός επέστρεψε τώρα στην εργασία του με ενθουσιασμό. Ο Χώκινγκ άρχισε μια φήμη για τη λαμπρότητα και το θράσος[ασαφές] όταν προκάλεσε δημόσια την εργασία του Fred Hoyle και του σπουδαστή του Jayant Narlikar σε μια διάλεξη τον Ιούνιο του 1964.
Όταν ο Χώκινγκ άρχισε τη μεταπτυχιακή έρευνά του, υπήρξε μεγάλη συζήτηση στην κοινότητα φυσικής για τις επικρατούσες θεωρίες της δημιουργίας του κόσμου: το Big Bang και η θεωρία Steady state.Εμπνευσμένος από το θεώρημα του Ρότζερ Πένροουζ για την ιδιομορφία του χωροχρόνου στο κέντρο των μαύρων τρυπών, ο Χώκινγκ εφάρμοσε την ίδια σκέψη το σε ολόκληρο το σύμπαν, και κατά τη διάρκεια του 1965 ετοίμασε τη διατριβή του σε αυτό το θέμα. Υπήρξαν και άλλες θετικές εξελίξεις: ο Χώκινγκ έλαβε μια ερευνητική υποτροφία στο Gonville and Caius College και αυτός και η Τζέιν παντρεύτηκαν στις 14 Ιουλίου 1965.Πήρε το διδακτορικό του τον Μάρτιο του 1966, και η εργασία του με τίτλο «Ιδιομορφίες και Γεωμετρία του χωροχρόνου» έτυχε μεγάλης εκτίμησης αμέσως από τον Πένροουζ με αποτέλεσμα να κερδίσει το Βραβείο Άνταμς εκείνης της χρονιάς.
Παρακάτω ακολουθεί βίντεο με τον Στήβεν