Αρχείο για "Δεκέμβριος, 2014"

η ζωή ως εμπόρευμα

Η ΖΩΗ ΩΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ | PERLMAN

http://is.gd/zBDqsQ – Fredy Perlman: The Reproduction of Daily Life.pdf

«…Μολις οι ανθρωποι αποδεχτουν το χρημα ως ισοδυναμο της ζωης, η πωληση της ζωντανης τους δραστηριοτητας γινεται προϋποθεση της φυσικης και κοινωνικης επιβιωσης τους. Η ζωη ανταλλασσεται με την επιβιωση. Δημιουργια και παραγωγη καταληγει να σημαινει πουλημενη δραστηριοτητα. Η δραστηριοτητα ενος ανθρωπου ειναι ‘‘παραγωγικη’’, χρησιμη στην κοινωνια, μονο οταν ειναι πουλημενη δραστηριοτητα. Και ο ιδιος ο ανθρωπος ειναι παραγωγικο μελος της κοινωνιας μονο αν οι δραστηριοτητες της καθημερινης του ζωης ειναι πουλημενες δραστηριοτητες…

…Η δημιουργικη δραστηριοτητα παιρνει τη μορφη της εμπορευματικης παραγωγης, δηλαδη της παραγωγης εμπορευσιμων αγαθων, και τα δημιουργηματα της ανθρωπινης δραστηριοτητας παιρνουν τη μορφη εμπορευματων…

…Οι ανθρωποι ανταλασσουν το δημιουργικο περιεχομενο της ζωης τους, την πρακτικη καθημερινη δραστηριοτητα τους, για χρημα… Μολις οι ανθρωποι αποδεχτουν τους ορους αυτης της ανταλλαγης, η καθημερινη δραστηριοτητα παιρνει τη μορφη της οικουμενικης εκπορνευσης…

…[Δουλειά ειναι] η πουλημενη δημιουργικη δυναμη, η εμπορευματοποιημενη καθημερινη δραστηριοτητα… Ειναι αδιαφορη δραστηριοτητα… μονη της ιδιοτητα ειναι η εμπορευσιμοτητα της. [Αυτος που δουλευει, αδιαφορει για το ιδιο το εργο του, για το σκοπο του εργου, αλλα και για τον αγοραστη αυτου του εργου.] …Δουλεια σημαινει μονο ‘‘κερδιζω λεφτα’’· …το σκαψιμο, η τυπογραφια και η ζαχαροπλαστικη ειναι διαφορετικες δραστηριοτητες, αλλα και οι τρεις ειναι ‘‘δουλειες’’ υπο την καπιταλιστικη κοινωνια… [η δημιουργια, η ουσια της ζωης, καταντα ‘‘δουλειά’’, πουλημενη δραστηριοτητα, μεσο για να ‘‘κερδισουμε λεφτα’’, οδυνηρο μεσο επιβιωσης]…

…Η πουλημενη δραστηριοτητα γινεται ιδιοκτησια του αγοραστη, τιθεται υπο τον ελεγχο του αγοραστη… [Το δικο μου εργο γινεται ξενο προς εμενα, γινεται ιδιοκτησια ενος αλλου, του αγοραστη- ιδιοκτητη.] …Ετσι η ζωη ενος ανθρωπου, τα επιτευγματα του, η προσφορα του στη ζωη της ανθρωποτητας, δεν υποβιβαζονται απλως σε δουλειά, οδυνηρη προϋποθεση της επιβιωσης, αλλα και αποξενωνονται απο το δημιουργο, γινονται εργα του αγοραστη. Στην καπιταλιστικη κοινωνια, οι αρχιτεκτονες, οι μηχανικοι, οι εργαζομενοι, δεν ειναι δημιουργοι· δημιουργος ειναι ο καπιταλιστης που τους πληρωνει… τα επιτευγματα τους γινονται ιδιοκτησια του…

…Εφοσον η καπιταλιστικη παραγωγη ειναι εμπορευματικη παραγωγη, ειναι ψευδης ο ισχυρισμος οτι σκοπος αυτης της διαδικασιας ειναι η ικανοποιηση των ανθρωπινων αναγκων. Ειναι εκλογικευση και απολογια. Η ‘‘ικανοποιηση των ανθρωπινων αναγκων’’ δεν ειναι σκοπος ουτε του καπιταλιστη ουτε του εργατη, δεν ειναι καν αποτελεσμα της διαδικασιας παραγωγης.

Ο εργατης πουλα την εργατικη του δυναμη για να παρει ενα μισθο. Του ειναι αδιαφορο το περιεχομενο της συγκεκριμενης παραγωγης. Χωρις μισθο δεν προκειται να δουλεψει για τον καπιταλιστη, αδιαφορο ποσες ανθρωπινες αναγκες θα ικανοποιησουν τα προϊοντα του εργοδοτη.

Ο καπιταλιστης αγοραζει εργατικη δυναμη και τη χρησιμοποιει στην παραγωγη εμπορευματων, πωλησιμων προϊοντων. Αδιαφορει για τις συγκεκριμενες ιδιοτητες των προϊοντων, οπως αδιαφορει και για τις αναγκες των ανθρωπων. Ενδιαφερεται μονο για το υψος των τιμων που μπορει να πουλησει, την ποσοτητα των προϊοντων που οι οι ανθρωποι ‘‘χρειαζονται’’ να αγορασουν, και για πώς θα καταφερει να τους χειραγωγησει να ‘‘χρειαζονται’’ περισσοτερα, μεσω της προπαγανδας και του ψυχολογικου εθισμου. Σκοπος του καπιταλιστη ειναι να ικανοποιησει τη δικη του αναγκη μεγιστοποιησης και αναπαραγωγης του Κεφαλαιου, και αποτελεσμα της διαδικασιας ειναι η διευρυμενη αναπαραγωγη της μισθωτης δουλείας και του Κεφαλαιου (πραγμα που δεν ειναι ‘‘ανθρωπινες αναγκες’’)…

…Αυτος που δουλευει, αγοραζει με το μισθο του εμπορευματα για να συντηρηθει, για να αναπληρωσει την ζωτικη του ενεργεια, για να συνεχισει να την πουλα… Καταναλωνει και θαυμαζει παθητικα τα προϊοντα της ανθρωπινης δραστηριοτητας, σαν θεαματα… Τα εμπορευματα, τα θεαματα, τον καταναλωνουν… καταναλωνεται απο τα πραγματα… Με αυτη την εννοια, οσο περισσοτερα εχει, τοσο λιγοτερο ειναι… Δεν ζει ως ενεργος παραγων που μετασχηματιζει τον κοσμο. Αλλα ως ανημπορος, ανικανος θεατης, ισως να αποκαλει ‘‘ευτυχια’’ αυτη την κατασταση παθητικου θαυμασμου, και εφοσον η δουλεια ειναι οδυνηρη, ισως να επιθυμει να ειναι ‘‘ευτυχης’’, δηλαδη αδρανης ολη του τη ζωη (μια κατασταση παρομοια με το να γεννηθεις νεκρος)…»

[Στα ελληνικα εχει εκδοθει απο τον Ελευθερο Τυπο –
Περλμαν: Η Αναπαραγωγη της Καθημερινης Ζωης.]

με λίγη φροντίδα

21-12-2014: πέθανε ο Joe Cocker

φυσαρμόνικα

Από τα Νέα 7-12-2014

Τον γύρο του Ίντερνετ, κάνει ένα σημείωμα του τραγουδοποιού Κωστή Μαραβέγια που με αφορμή τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις μνήμης για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και ταυτόχρονα αλληλεγγύης για τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό αλλά και την κρατική βία και λαϊκή βία που αναπτύχθηκε σε αυτές καταλήγει: «Θερμή παράκληση να καθαριστούν τα παγκάκια της Αθήνας από τα χημικά και τις μολότοφ. Θέλω να βγω με το κορίτσι μου σήμερα που ναι Κυριακή, να τη φιλήσω σε παγκάκι». Την ίδια ώρα εκατοντάδες καλλιτέχνες στάθηκαν στην άλλη όχθη και μίλησαν αλληλέγγυα για τον Ρωμανό. Ανάμεσά τους με ξεχωριστό κείμενο ο μέγας συνθέτης Δήμος Μούτσης.
“Δεν θα μπω στον πειρασμό με αφορμή το ψευδοπασιφιστικό –αφελές-βουκολικό κείμενο του κύριου Μαραβέγια να αξιολογήσω και την ως τώρα πορεία του που περιλαμβάνει πετυχημένα και μαζικά λάιβ, έναν αέρα επίπλαστης εξωστρέφειας, βαλκανικούς επιχρωματισμούς-σουίνγκ και επιρροές αστικού ελαφρού τραγουδιού που θέτουν τον ίδιο στα ελπιδοφόρα ονόματα της φερόμενης από έντεχνους δημοσιογράφους «νέας σκηνής». Το κείμενό του όμως μοιάζει να υπενθυμίζει το ίδιο το (όποιο) έργο του ή μάλλον θα το πω αλλιώς: Η μέχρι τώρα παρουσία του στην Μουσική μοιάζει να μετέχει και να καθορίζει ένα «απολιτίκ» πολιτικό κλίμα που ξεκινάει από τους Ατενίστας και καταλήγει στο Ποτάμι με ενδιάμεσους σταθμούς τα TEDX και τους θλιβερούς χίπστερς. Μιλώ για ένα κλίμα που συνδιαμόρφωσαν ο φιλάνθρωπος «ακτιβισμός πόλης» (οι Ατενίστας απόψε βάφουν το μαγειρειό της γειτονιάς σας, εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί) και τα «πολιτισμένα πάνελ» για την Καινοτομία με ολίγη από χαρούμενα κείμενα σε μερίδα των free press (κάνε σέλφι με άστεγο, μπορείς). Αν όλο αυτό το άτυπο «κόμμα» έχει τους δικούς του οργανικούς διανοούμενους, έχει και τους καλλιτέχνες του. Και αν υψώνει την ράβδο σε καθετί συγκρουσιακό ή πολιτικό, εφορμά με έναν νέο αντιπολιτικό λαϊκισμό ανά χείρας που «κρατά ίσες αποστάσεις» από τα πάντα έχοντας βέβαια κλείσει προ πολλού το μάτι στον συστημικό λόγο και στην νεοφιλελεύθερη κηδεμονία.
Ο Μαραβέγιας μοιάζει με τον τροβαδούρο του αντιπολιτικού λαϊκισμού. Χωρίς όμως το μποέμ αθωωτικό στοιχείο ενός Joe Dassin, χωρίς την γνήσια αφέλεια ή ρομαντισμό των χίπις, χωρίς την σπαρακτική απόσταση από τα πράγματα ενός Leonard Cohen, χωρίς την αστική μοναχικότητα των τραγουδοποιών του 90. Ο Μαραβέγιας με το κείμενό του θύμισε πώς είναι να φλέγεται ο καλλιτέχνης για την γύρω ζωή, πώς είναι να στοιχίζεται με τον αδικημένο (διατηρώντας την αριστοκρατική του στάση ζωής). Να τον ενημερώσω ας πούμε πως ο Μανώλης Χιώτης -που τόσο λέει πως αγαπά -έδωσε μεγάλους συνδικαλιστικούς αγώνες για το σινάφι του. Ο Πολυμέρης επίσης ήταν στο ΕΑΜ. Ο Πάνος Γαβαλάς στην ΕΠΟΝ Γούβας. Το κείμενό του όμως μας θύμισε επίσης πώς είναι να μετέχεις των πραγμάτων, απ’ την μεριά της αυλής της Αυτοκρατορίας. Ακόμη κι αν υποδύεσαι τον «ουδέτερο».
Κάτι τελευταίο: το κείμενο του Μαραβέγια, απολήγει στην Αγάπη και στο Κορίτσι του. Όχι τυχαία: Για κάποιους ακόμη και ο Έρωτας γίνεται επίδικο συναίνεσης. «Να αγαπώ εγώ και σεις ναστε στον γύψο». Άστο.”

λόλεκ – μάρκος

Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι

Τι κρατάει την ανθρωπότητα ζωντανή;

What Keeps Mankind Alive?

And now, the ballad of the question

What keeps mankind alive?

 

You gentlemen who think you have a mission

To purge us of the seven deadly sins

Should first sort out the basic food position

Then start your preaching, that’s where it all begins

 

You lot who preach restraint and watch your waist as well

Should learn for once the way the world is run

However much you twist, or whatever lies you tell

Food is the first thing, morals follow on

 

So first be sure that those, who are now starving

Get proper helpings, when we all start carving

What keeps mankind alive?

 

What keeps mankind alive, the fact that millions

Are daily tortured, starved, silenced, and oppressed

Mankind can keep alive, thanks to his aptitude

For keeping his humanity repressed

And now for once, you must try to face the facts

Mankind is kept alive by bestial acts

And now for once, you must try to face the facts

Mankind is kept alive by bestial acts

 

Τι κρατάει την ανθρωπότητα ζωντανή;

Και τώρα, η μπαλάντα του ζητήματος

Τι κρατάει την ανθρωπότητα ζωντανή;

 

Εσείς κύριοι που νομίζετε ότι έχετε αποστολή

Να μας εξαγνίσετε από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα

Πρέπει πρώτα να κατανοήσετε τη βασική θέση για το φαγητό

Μετά αρχίστε τα κηρύγματα σας, από εκεί ξεκινούν όλα

 

Εσείς που κηρύσσετε την αυτοσυγκράτηση και προσέχετε τη μέση σας

Πρέπει να μάθετε, για πρώτη σας φορά, τον τρόπο που ο κόσμος λειτουργεί

Όσο και να τα στρίβετε ή όποια ψέματα και να λέτε

Το φαγητό είναι το πρώτο πράγμα, τα ήθη ακολουθούν

 

Έτσι, πρώτα βεβαιωθείτε ότι αυτοί που τώρα πεθαίνουν από την πείνα

Παίρνουν τις πρέπουσες μερίδες φαγητού, έχοντας δουλέψει σκληρά

Τι κρατάει την ανθρωπότητα ζωντανή;

 

Τι κρατάει την ανθρωπότητα ζωντανή;

Το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι βασανίζονται καθημερινά

Καταστέλλονται, τιμωρούνται, φιμώνονται και καταπιέζονται

Η ανθρωπότητα μπορεί και κρατιέται ζωντανή εξ’ αιτίας του μεγαλείου

Να διατηρεί τους ανθρώπους καταπιεσμένους

Και για πρώτη φορά θα πρέπει να αντικρίσετε την πραγματικότητα

Η ανθρωπότητα διατηρείται ζωντανή χάρις σε κτηνώδεις πράξεις

μποναμάς

ΜΠΟΝΑΜΑΣ

Σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λαδωμένες μπούκλες, σκεμπέδες σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες,
ξετσίπωτοι ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι, ντυμένοι στα μαλάματα κι επίσημοι κι ωραίοι.

Εξήντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαράν καμπάνες), φάγανε γουρουνόπουλα, στραγγίσαν νταμιτζάνες!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στα τζάκια, κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στα μπατζάκια.

Την προσευκή τους κάνανε τα πράματα ν’ αλλάξουν, να ξεπροβάλουν οι κυράδες του Δεκαημέρου,
χωρίς καπίστρι και λουρί, πολλές μαζί… (φυλάξου τα πισινά του μουλαριού τα μπρος του καλογέρου!)

Κι ο Σατανάς τούς άκουσε που πιο καλά τους ξέρει κι έστειλε τον καθηγητή της ηθικής ξεφτέρι…

Όξω οι φτωχοί φωνάζανε: «Πεινάμε τέτοιες μέρες”, γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες.
Κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι, ανοίξαν το παράθυρο κι είπανε: «Φταιν οι αθέοι».

ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ Ο… ΘΕΟΕΜΒΑΙΚΤΗΣ
(Διά το γνήσιον Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ)

 

μέσα στον πραγματικά ανεστραμμένο κόσμο

…το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου

Κυριακή, 30 Νοεμβρίου 2014

20 Χρόνια Από Τον Θάνατο Του Γκυ Ντεμπόρ (1931-1994)

Πριν 20 χρόνια στις 30 Νοεμβρίου 1994 ο Γκυ Ντεμπόρ έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του με μια σφαίρα στην καρδιά. Έπασχε από μια σπάνια και ανίατη ασθένεια την αλκοολική πολυνευρίτιδα που όπως ο ίδιος αναφέρει «είναι το αντίθετο μιας ασθένειας από την οποία μπορεί να προσβληθεί κανείς λόγω κάποιας θλιβερής απερισκεψίας. Χρειάζεται αντιθέτως την επίμονη προσήλωση μιας ολόκληρης ζωής».
 
20 χρόνια μετά και μπορούμε να μιλάμε για τον ακέραιο βίο ενός ανθρώπου και για ένα σπουδαίο έργο. Το έργο του και ο βίος του δεν αντιφάσκουν. Έγραψε όπως έζησε. Έγραψε για την τέχνη και την επανάσταση και άσκησε κριτική σ’ αυτήν την κοινωνία συνεκτική και καταλυτική. Έζησε βίο περιπετειώδη και ποιητικό, ένα ιστορικό βίο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ

Ο Γκυ Ντεμπόρ γεννήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 1931 στο Παρίσι. Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός που πέθανε νωρίς. Η μητέρα του Πωλέτ Ρόσσι τον έστειλε στην γιαγιά του στην Ιταλία. Έφυγε από το σπίτι κατά τη διάρκεια του β’ παγκοσμίου πολέμου και άρχισε να τριγυρνά άστεγος. Κατέληξε στις Κάννες όπου πήγε γυμνάσιο. Ενηλικιώθηκε και αντιτάχθηκε στον πόλεμο της Αλγερίας. Συμμετείχε στους αγώνες εκείνης της εποχής. Στη συνέχεια προσχώρησε στις αρχές της δεκαετίας του ’50 στο κίνημα του λετρισμού, προεξάρχουσα μορφή του οποίου ήταν ο ρουμάνος ποιητής, κινηματογραφιστής και θεωρητικός Ιζιντόρ Ιζού. Ο Ιζού εμφάνιζε το λετρισμό ως πρωτοπορία και επιδιδότανε σε πειράματα κινηματογραφικά και ποιητικά. Ο Ντεμπόρ και άλλα μέλη των λετριστών ήρθαν σε σύγκρουση με τον Ιζού και σχημάτισαν την λετριστική διεθνή η οποία τα χρόνια που διάρκεσε εξέδιδε το περιοδικό Potlatch. Οι λετριστές εμπνεόμενοι από τα μεγάλα πρωτοποριακά κινήματα της εποχής ζούσαν ακραία ζωή και πειραματίζονταν σε τρόπους ζωής ποιητικούς για να αλλάξουν αυτήν την κοινωνία. Χρησιμοποιούσαν σαν μέσα την ψυχογεωγραφία, την ενιαία πολεοδομία, την περιπλάνηση και τη μεταστροφή. Μετά από εκτεταμένες συζητήσεις στις 28 Ιουλίου 1957 στο Cosio l’ Arroscia στην Ιταλία συκροτήθηκε η Καταστασιακή Διεθνής. Την αποτελούσαν το κίνημα για ένα φαντασιακό Μπαουχάους του Asger Jorn, η ψυχογεωγραφική εταιρεία του Λονδίνου του Ράλφ Ραμνέυ και η Λεττριστική Διεθνής. Έδρασε ως τις αρχές της δεκαετίας του ’70 οπότε μετά από μια σειρά διαγραφών ο Γκυ Ντεμπόρ και ο Τζιανφράνγκο Σανγκουινέτι τα εναπομείναντα μέλη προχώρησαν στη διάλυση της.

Από την εποχή των λετριστών ο Ντεμπόρ έφτιαχνε πρωτοποριακές ταινίες και έγραψε έρθρα και στο Potlatch και στο περιοδικό της Καταστασιακής Διεθνούς. Μετά την διάλυση της Διεθνούς συνέχισε να φτιάχνει ταινίες και να γράφει βιβλία. Με το άρθρο του Ντεμπόρ «έκθεση για την κατασκευή καταστάσεων» συγκροτήθηκε η Καταστασιακή Διεθνής. Το 1967 εξέδωσε το σημαντικότερο έργο του την «Κοινωνία του Θεάματος».

Κατά τη δεκαετία του ’70 ταξιδεύει πολύ και συνδέεται φιλικά με τον εκδότη Ζεράρ Λεμποβισί στον εκδοτικό οίκο του οποίου Champ Libre θα ασκήσει μεγάλη επίδραση όσον αφορά τις εκδόσεις σπουδαίων συγγραφέων παλαιότερων εποχών. Αργότερα κατηγορήθηκε για τον ανεξήγητο θάνατο του Λεμποβισί αλλά αποδείχθηκε αθώος. Τις περιπέτειες του εκείνης της εποχής παρουσιάζει στο βιβλίο «Παρατηρήσεις για τη δολοφονία του Ζεράρ Λεμποβισί». Το 1989 γράφει το αυτοβιογραφικό «Πανηγυρικός» όπου παρουσιάζει όλο το ταραχώδη βίο του. Ο Ντεμπόρ παντρεύτηκε 2 φορές. Την πρώτη φορά την Μισέλ Μπερνστάιν και αργότερα την Άλις Μπέκερ- Χο με την οποία έμειναν μαζί ως το θάνατο του. Πολλές ερωτικές περιπέτειες σημάδεψαν τη ζωή του.

ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ

Από τις αρχές του εικοστού αιώνα η δραστηριότητα των Ντανταιστών και των Σουρεαλιστών άνοιξε τις πύλες για ένα κίνημα πρωτοποριακών ομάδων που συνεχίστηκε και αργότερα μέχρι να εμφανιστεί η ομάδα των Λετριστών. Έκτος από αυτούς στον Ντεμπόρ και στους συντρόφους του έπαιξαν σημαντικό ρόλο και συγγραφείς ή καλλιτέχνες περασμένων εποχών. Και βέβαια οι πολιτικοί και θεωρητικοί ο Χέγκελ, ο Μαρξ.Ο στόχος ήταν να υπερβούν την καλλιτεχνική εξειδίκευση, την τέχνη ως διαχωρισμένη δραστηριότητα και να ερευνήσουν σε βάθος ολόκληρο το κίνημα καταστροφής της γλώσσας και τη διάλυση των μορφών που συνιστούν τη σύγχρονη τέχνη στην πιο αυθεντική της έκφραση.Επίσης τους ενδιάφερε η συνολική κριτική της κοινωνικής ζωής και ιεραρχίας. Επιτίθενται στην εξιδικευμένη άσκηση της πολιτικής γιατί με την δραστηριότητα τους σε όλη την ποικιλία της καθημερινής ζωής όρισαν ξανά το επαναστατικό ιδεώδες της εποχή μας.ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙΨΥΧΟΓΕΩΓΡΑΦΙΑΕμμέσως επαναστατική, πειραματική πρακτική επανιδιοπόιησης του καπιταλιστικά αλλοτριωμένου αστικού χώρου μέσω της περιπλάνησης, στενά συνυφασμένη με την τέχνη και τη μετουσίωση του χώρου σε κάτι άλλο διαφορετικό από τον βιομηχανικά διατεταγμένο χώρο της βιομηχανικής παραγωγής και των μηχανισμών χειραγώγησης της επιθυμίας.

ΕΝΙΑΙΑ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ

Θεωρία των συνοικιών συναισθηματικών καταστάσεων σύμφωνα με την οποία κάθε συνοικία μιας πόλης θα έπρεπε να είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να προκαλεί ένα συγκεκριμένο βασικό συναίσθημα και στην οποία το υποκείμενο θα εκτίθεται συνειδητά, μιας νέας αρχιτεκτονικής η οποία θα βασίζεται στην επίδραση της ατμόσφαιρας δωματίων, διαδρόμων, δρόμων ατμόσφαιρα η οποία συνδέεται με τις χειρονομίες που αυτή εμπεριέχει και τέλος η επινόηση παιχνιδιών νέου τύπου, η διεύρυνση του σημαντικού μέρους της ζωής και η μέγιστη μείωση των ασήμαντων στιγμών αυτής.

ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ενσωμάτωση σημερινών ή περασμένων καλλιτεχνικών παραγωγών σε μια ανώτερη κατασκευή του περιβάλλοντος.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Προσωρινές ατμόσφαιρες ζωής που δημιουργούνται και μετασχηματίζονται σε μια γεμάτη πάθος ανώτερη ποιότητα.

ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ

-Hurlements en faveur de sade 1952

-Sur le passage de quelques personnes a travers une assez courte unite de temps 1959

-Critique de la separation 1961

-La societe du spectacle 1973

-Refutation de tous les judgements, tant elogieux que hostiles, qui ont ete jusque ici porte sur le film “La societe du Spectacle” 1975

-In girum imus nocte et consumimur igni 1978

-Guy Debord, son art, son temps 1994 (avec Brigitle Conrand).

Οι ταινίες του Ντεμπόρ είναι αποτέλεσμα μεταστροφής. Χρησιμοποιεί παλιά επίκαιρα, εικόνες από διαφημίσεις, εικόνες από κλασικά φιλμς, εικόνες του Παρισιού και με μια βαριά και κουρασμένη φωνή εκφωνεί το κείμενο. Λέει ο ίδιος : “ο κινηματογράφος δεν είναι αυτό που τον έφτιαξε η τεχνική αλλά αυτό που τον έκανε η κοινωνία. Θα μπορούσε να είναι θεωρία, μανιφέστο, λίβελος θα μπορούσε να είναι σαν τις ταινίες που κάνω». Ταινίες πειραματικές, σπάνιας ομορφιάς και με ένα εξαιρετικό κείμενο. Και μιλάει για όλα, για την κοινωνία, την εποχή του, τους συντρόφους του και τις περιπέτειες τους.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ

1957 Έκθεση περί της κατασκευής καταστάσεων

1964 Ενάντια στον κινηματογράφο

1967 Η κοινωνία του θεάματος

1979 Εισαγωγή στην κοινωνία του θεάματος

1985 Παρατηρήσεις για την δολοφονία του Ζεράρ Λεμποβισί

1987 Το παιχνίδι του πολέμου

1988 Σχόλια πάνω στην κοινωνία του θεάματος

1989 Πανηγυρικός

1990 In girum imus nocte et consumimur igni

Επίσης κυκλοφορούν :

-Το σημείο έκρηξης της ιδεολογίας στην Κίνα

-Το αληθινό σχίσμα στη Διεθνή

-Τι είναι ο λετρισμός

-Πανηγυρικός, Δεύτερος Τόμος

-Η αισθητική της ανατροπής

-Η επανάσταση ως υποκείμενο και ως αναπαράσταση

-Για μια επαναστατική κριτική της τέχνης

-Για την ένοπλη πάλη στην Ισπανία και τους φυλακισμένους ελευθεριακούς

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΜΑΤΟΣΤο θέαμα είναι μία έννοια που επινοεί ο Ντεμπόρ για να μιλήσει για την σημερινή κοινωνία. Το θέαμα είναι το εμπόρευμα που έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό ανάπτυξης ώστε να καταλήγει καθαρή αφαίρεση. Το θέαμα δεν είναι σχέση εικόνων, αλλά μία σχέση ανθρώπων διαμέσου των εικόνων. Όπου έχει χαθεί η αλήθεια, η αυθεντικότητα εκεί αναφύεται το θέαμα. Είναι η ιστορική στιγμή που μας περιέχει.Σε αυτό το βιβλίο ο Ντεμπόρ ξαναπιάνει την ιστορία από την αρχή. Τόσο στο επίπεδο των τρόπων παραγωγής που έχει γνωρίσει αυτός ο κόσμος που τόσο καλά έχει περιγράψει ο Μαρξ, αλλά και σε ότι διαλύει και αρνείται αυτούς τους κόσμους και τους συνθέτει σε ανώτερο επίπεδο, σημαντική εδώ η συμβολή του Χέγκελ. Αναφέρεται βέβαια και στην ιστορία του σύγχρονου επαναστατικού κινήματος, στις νίκες και υποχωρήσεις και καταλήγει ότι ο επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας περνάει μέσα από την αντικρατική δικτατορία του προλεταριάτου που είναι η κοινωνία των εργατικών συμβουλίων.Αναφέρεται επίσης στα δύο μεγάλα πρωτοποριακά ρεύματα της τέχνης το Νταντά και το Σουρεαλισμό και σημειώνει : «Το Νταντά ήθελε να καταργήσει την τέχνη χωρίς να την πραγματώσει, ο Σουρεαλισμός ήθελε να πραγματώσει την τέχνη χωρίς να την καταργήσει». Όλες οι μεγάλες καλλιτεχνικές προσπάθειες που έγιναν από εκεί και πέρα κινήθηκαν προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, αλλά σκοπός παραμένει να γίνουν και οι δύο και η πραγμάτωση και η κατάργηση της τέχνης.Ο ΜΑΗΣ ΤΟΥ ‘68Ο Γκυ Ντεμπόρ και οι καταστασιακοί συμμετείχαν ενεργά στο Μάη του ’68 και έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Μαζί με κάποιους συντρόφους, τους Λυσσασμένους που είχαν επηρεαστεί από την θεωρία της Διεθνούς συμμετείχαν και στις καταλήψεις και στις συγκρούσεις στο δρόμο. Ο Γκυ Ντεμπόρ συμμετείχε στην κατάληψη της Σορβόνης και ήταν από τους καταστασιακούς το σύνθημα για την δημιουργία εργατικών συμβουλίων στα καταλειμένα εργοστάσια. Έγραψαν ορισμένα από τα ωραιότερα συνθήματα του Μάη στους τοίχους του Παρισίου.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο Ντεμπόρ υπήρξε πολύ σοβαρός μελετητής της ιστορίας του πολέμου και της στρατηγικής. Μελέτησε τους μεγάλους συγγραφείς του είδους όπως ο Σουν –τσε και ο Κλαούζεβιτς καθώς και πολλούς άλλους.

Γιατί έβλεπε σαν πόλεμο με τους κανόνες του την κοινωνική σύγκρουση. Επινόησε και ένα παιχνίδι, το παιχνίδι του πολέμου που παρουσιάζεται στο ομότιτλο βιβλίο του. Έλεγε σε κάποιον φίλο του ζωγράφο το τελευταίο διάστημα της ζωής του : «Δεν είμαι φιλόσοφος, είμαι στρατηγός».

ΤΩΡΑ

Είναι πολύ γοητευτικό το έργο και η ζωή του Γκυ Ντεμπόρ. Κάποιος είπε για τον Ντεμπόρ «ήταν ο πιο ελεύθερος άνθρωπος που γνώρισα». Και θαυμάσια γράφει ο Γ.Ι.Μπαμπασάκης «όσοι αγάπησαν την ελευθερία, αγάπησαν το έργο και το βίο του Γκυ Ντεμπόρ».Όμως για την επανάσταση τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Η Καταστασιακή Διεθνής θα ξεπεραστεί από την νέα γενιά επαναστατών. Αυτό ήθελε νομίζουμε και ο Γκυ Ντεμπόρ. Και όπως έλεγε ένα υπέροχο σύνθημα από τα Δεκεμβριανά του 2008 «Γάμα το Μάη του ’68. Ζήσε τώρα».

 
*μάης 1968

eleytheriakifraxia.blogspot.com * Δεκέμβρης 2014

κούδας

…μέσα στον ανεστραμμένο κόσμο…

…ολοήμερο σχολείο

21.11.2014, 16:46
Συντάκτης:

Τα προβλήματα και τους λόγους που δεν μπορεί το Ολοήμερο Σχολείο να αποτελέσει οδηγό για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση επιβεβαιώνει η έκθεση αξιολόγησης των Ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων με ΕΑΕΠ, τα οποία, σημειωτέον, κατέχουν θέση προτεραιότητας ως προς τα υπόλοιπα σχολεία.  Την ίδια στιγμή, η φτώχεια του σχολείου που ουσιαστικά περιγράφεται στην έκθεση, ενισχύει την επικοινωνιακή προώθηση των εξαγγελιών του υπουργού Παιδείας, Ανδρέα Λοβέρδου, για την ανασυγκρότηση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεν λύνει όμως τα βασικά προβλήματα που συνδέονται με βασικές και μη αντιμετωπίσιμες ελλείψεις, ενώ οι λύσεις προς το παρόν ταυτίζονται με ασφυκτικότερο εργασιακό πλαίσιο για τους εκπαιδευτικούς.

Από την αξιολόγηση -όπου συμμετείχαν 347 διευθυντές σχολικών μονάδων με ΕΑΕΠ, 32 σχολικοί σύμβουλοι και 10 στελέχη της Ειδικής Υπηρεσίας Εφαρμογής Εκπαιδευτικών Δράσεων του ΥΠΑΙΘ, διαπιστώθηκαν :

Δυο βασικά ποιοτικά προβλήματα που καταδεικνύουν την αποτυχία του προγράμματος, όπως:

  • η κούραση των μαθητών, ιδιαίτερα αυτών που φοιτούσαν στις μικρές τάξεις, από την εναλλαγή εκπαιδευτικών και τις πολλές ώρες παραμονής στο σχολείο
  • η μη επαρκής μελέτη/προετοιμασία των μαθητών.

Πολλές δυσλειτουργίες που εξηγούν την αδυναμία υλοποίησης του προγράμματος. Μεταξύ άλλων:

  • Μη έγκαιρη στελέχωση με εκπαιδευτικό προσωπικό. Σε αρκετές περιπτώσεις οι προσλήψεις των αναπληρωτών ειδικότητας έγιναν πολύ αργότερα από την έναρξη του έτους. Αποτέλεσμα, κάθε Ολοήμερο να τελειώνει διαφορετική ώρα ανάλογα με το διαθέσιμο προσωπικό
  • Άρνηση μόνιμων εκπαιδευτικών να επανδρώσουν τα ΕΑΕΠ, λόγω των κενών που δημιουργούνταν στο διδακτικό ωράριο, με αποτέλεσμα ένα μη σταθερό διδακτικό προσωπικό.
  • Δυσκολία στη διαμόρφωση του ωρολογίου προγράμματος, λόγω του ότι ορισμένοι εκπαιδευτικοί ειδικότητας-αναπληρωτές μοιράζονταν σε 4-5 διαφορετικές σχολικές μονάδες, προκειμένου να συμπληρώσουν το ωράριό τους.
  • Ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή των σχολείου. Σε πολλά σχολεία δεν υπήρχε αίθουσα σίτισης, σε πολλές δε περιπτώσεις ούτε τραπεζοκόμος, ούτε χειριστής τροφίμων . Ακόμα, ούτε κατάλληλοι χώροι (αίθουσα εικαστικών, μουσικής,  θεάτρου) ούτε απαραίτητα μέσα (π.χ. μουσικών οργάνων, εξοπλισμός με cd player, βιντεοπροβολέα, διαδραστικού πίνακα) για τις νέες μορφές διδασκαλίας.
  • Έλλειψη θέρμανσης τις απογευματινές ώρες.
  • Δεν προσφέρθηκαν μικρογεύματα, παρά μόνο φρούτα σε κάποιες περιπτώσεις.

Οι προτάσεις, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν:

  • Έγκαιρες προσλήψεις εκπαιδευτικών
  • Μόνιμο διδακτικό προσωπικό
  • Χρηματοδότηση των σχολείων
  • Ανάθεση σε εκπαιδευτικό ΠΕ70 των ωρών της προετοιμασίας
  • Θεσμοθέτηση ώρας προετοιμασίας στο πρόγραμμα για τις εργασίες της επόμενης μέρας. Αυτό μπορεί να συνδυαστεί με μείωση της διδακτέας ύλης και προσεκτική επιλογή της ,προκειμένου να αποφευχθούν οι επικαλύψεις και να εξοικονομηθούν οι ανάλογες ώρες.

Τις τελευταίες ο υπουργός τις έχει εξαγγείλει. Είναι οι εύκολες.

εφημερίδα των συντακτών

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση