Η επανάσταση των καλλιτεχνών
Η επανάσταση των καλλιτεχνών
Οι ρεαλιστές ζωγράφοι επαναστάτησαν ενάντια στα ιστορικά, μυθολογικά και θρησκευτικά θέματα, προς χάριν των ανεπιτήδευτων σκηνών της σύγχρονης ζωής. Τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα τους πρόσφεραν μια νέα γκάμα θεμάτων, που εμπνέονταν τόσο από τη ζωή της εργατικής τάξης και των αγροτών, όσο και από τη ζωή της αστικής τάξης. Οι Γάλλοι τοπιογράφοι του ρεαλισμού απέρριψαν τους τυπικούς κανόνες της κλασικής τοπιογραφίας και επιζήτησαν να συλλάβουν την πραγματική εικόνα των στιγμιαίων εναλλαγών της φύσης, τις εποχές του χρόνου, το παιχνίδισμα του φωτός χρησιμοποιώντας ζωηρά χρώματα και πιο γοργές πινελιές απ’ ό,τι συνηθιζόταν ως τότε.
Οι ιμπρεσιονιστές έφεραν την πιο σημαντική ρήξη με την ακαδημαϊκή παράδοση όσον αφορά τη χρήση του χρώματος. Χρησιμοποιούσαν περιορισμένη γκάμα έντονων χρωμάτων για να αναπαραγάγουν τον κόσμο όπως τον έβλεπαν. Η παρατήρησή τους ότι «τα χρώματα των αντικειμένων δεν είναι σταθερά αλλά μεταβάλλονται από το περιβάλλον τους» επιβεβαιώθηκε από επιστημονικά ευρήματα. Όπως και οι ρεαλιστές, προτιμούσαν την αντικειμενική απεικόνιση της σύγχρονης ζωής, αντίθετα όμως απ’ αυτούς, απέρριπταν τις παραδοσιακές ιδέες σχετικά με την τυπική σύνθεση και προτιμούσαν να ζωγραφίζουν αυτό που έβλεπαν. Η δομή των εικόνων τους εξαρτιόταν απόλυτα από την άποψη που διάλεγαν ενώ επιχειρούσαν να αποδώσουν πιστά τη φευγαλέα εντύπωση της σκηνής που ήταν μπροστά τους. Οι ιμπρεσιονιστές συνδύαζαν τα ενδιαφέροντά τους για τη ζωγραφική στο ύπαιθρο με την απεικόνιση της σύγχρονης ζωής στους πίνακές τους. Η έντονη ενασχόλησή τους με τη θεματολογία της σύγχρονης ζωής συχνά επικεντρωνόταν στο σύγχρονο αστικό κόσμο της σχόλης και της ψυχαγωγίας.