ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΙΚΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΗΡΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
- Το θέμα του ναυαγίου και η πάλη του Οδυσσέα και του Κρητικού με τα αγριεμένα κύματα είναι και το βασικό μοτίβο της υπόθεσης.
- Η αφήγηση ξεκινά in media res και στα δύο έργα: ο Οδυσσέας βρίσκεται αποκλεισμένος στο νησί της Καλυψούς ενώ η θεά Αθηνα θέτει στην ομήγυρι των θεών το ζήτημα της επιστροφής του , και ο Κρητικός ξεκινά την αφήγηση από τη νύχτα του ναυαγίου.
- Οι δύο ήρωες δέχονται βοήθεια από δύο υπερφυσικά όντα, τη νύμφη Λευκοθέα και το μαντήλι της το μαγικό που λειτουργεί ως πανί για τον θαλασσοδαρμένο άντρα, και τη Φεγγαροντυμένη με τη ραντίδα του δάκρυού της με την τριπλή θαυμαστή επενέργεια.
- Η Φεγγαροντυμένη λειτουργεί και ως εκμαυλιστική δύναμη,που γητεύει με την θεσπέσια παρουσία της τον Κρητικό λειτουργώντας ως άλλη Κίρκη.
- Ο αγώνας του Κρητικού γίνεται με την προσδοκία ευτυχούς και ήρεμης ζωής στο πλευρό της αρραβωνιαστικιάς όπως και του Οδυσσέα για να βρει αραξοβόλι στην αγκαλιά της Πηνελόπης.
- Ταυτόχρονα μπαίνει και το θέμα της πατριδολατρείας : ο Οδυσσέας επιδιώκει το «νόστιμον ήμαρ» και το να δει καπνό να βγαίνει από τις εστίες της Ιθάκης .Ο Κρητικός , φυγάς αντίθετα από την Κρήτη, με τις ανάδρομες αφηγήσεις δίνει τα δικά του δείγματα πατριωτισμού.
- Με ανάδρομες αφηγήσεις και στα δύο έργα πληροφορούμαστε τα ανδραγαθήματα των ηρώων :ο Κρητικός τα διηγείται σε ένα υποθετικό κοινό ως ζητιάνος-ραψωδός, ενώ ο Οδυσσέας στον βασιλιά Αλκίνοο ως ικέτης-ξένος.
- Η μοναχικότητα των πρωταγωνιστών: μόνος θα βγει στο ακρογιάλι τελικά ο Κρητικός, μόνο θα εναποθέσουν στην ακρογιαλιά της Ιθάκης οι κερκυραίοι ναύτες τον Οδυσσέα.
- Η εικόνα της ροδοδάκτυλης Ηώς ως προσωποποίηση της ανατολής και οι εκτεταμένες παρομοιώσεις παρμένες από τη φύση κυρίως παραπέμπουν στον Όμηρο.
- Το μαγευτικό τραγούδι των σειρήνων που εκτρέπει τους ταξιδιώτες από την πορεία τους βρίσκει το ομόζυγό του στο μοτίβο του ανεκλάλητου ήχου που κάνει τον ναυαγό να θέλει να τον ακολουθήσει.
- Η έννοια της «Αίσας» ως κοσμικής ομηρικής δύναμης που εγγυάται την ισορροπία του κόσμου συναντάται στη διαπίστωση του Κρητικού στο στίχο «Κάτι κρυφό μυστήριο εστένεψε (εξανάγκασε ) τη φύση».