εποχές
Η εποχή είναι μία από τις μείζονες διαιρέσεις του έτους και βασίζεται γενικά σε ομοιογενή κλιματικά χαρακτηριστικά. Για τις εύκρατες περιοχές του πλανήτη το έτος χωρίζεται τυπικά σε τέσσερις εποχές: την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και τον χειμώνα.
Ορισμένοι πολιτισμοί έχουν διαφορετικό αριθμό εποχών. Για παράδειγμα, οι αυτόχθονες της Αυστραλίας, (Αβορίγινες) στη βόρεια περιοχή χρησιμοποιούν έξι εποχές. Στους τροπικές ή ακόμα και στις υποτροπικές περιοχές είναι συνηθέστερο να μιλά κανείς για ξηρή και υγρή εποχή, ανάλογα με το πότε εμφανίζονται οι μουσώνες, ενώ η πρόβλεψη των θερμοκρασιακών αλλαγών καθίσταται δύσκολη. Στην αρχαία Αίγυπτο το έτος διαιρείτο σε τρεις ουσιαστικά εποχές, που καθορίζονταν από τη συμπεριφορά του Νείλου. Υπήρχε η εποχή της πλημμυρίδας, η εποχή της έκτακτης ανάγκης που δημιουργούσε η πλημμυρίδα και η εποχή της συγκομιδής.
Υπάρχουν επίσης άλλοι τύποι εποχών που στηρίζονται σε κλιματικά δεδομένα. Για παράδειγμα η περιοχή Τορνέιντο Άλλεϊ, (Tornado Alley) των Η.Π.Α. έχει την εποχή των ανεμοστρόβιλων που ξεκινά από το τέλος του χειμώνα ως τα μέσα του καλοκαιριού, ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος. Περιοχές με μεσογειακό, όπως η Δ. Αυστραλία, οι ακτές της Καλιφόρνιας και της Ισπανία έχουν την εποχή των πυρκαγιών. Επίσης, στον Ν.Α. Ειρηνικό η εποχή των τυφώνων ξεκινά αργά την Άνοιξη στις 15 Μαΐου ενώ στον Βόρειο Ατλαντικό στις 1 Ιουνίου.
