Οι Metallica είναι ένα Heavy Metal συγκρότημα από τις ΗΠΑ. Ιδρύθηκαν στις 28 Οκτωβρίου 1981, όταν ο τότε νεαρός Λαρς Ούλριχ (Lars Ulrich) έβαλε στους δρόμους αγγελίες στις οποίες ζητούσε άτομα για δημιουργία συγκροτήματος. Πιο συγκεκριμένα, ζητούσε 2 κιθαρίστες και έναν μπασίστα με τους οποίους θα έφτιαχνε συγκρότημα. Απάντησε στην αγγελία ο Τζέιμς Χέτφιλντ (James Hetfield) ο οποιος έπαιζε ρυθμική κιθάρα. Οι δυο τους έκαναν μια πρόβα αλλά ο Χέτφιλντ δεν ενθουσιάστηκε τόσο, και δεν τον ξαναπήρε τηλέφωνο. Ο Ούλριχ άρχισε πάλι να ψάχνει άτομα και τότε ο Χέτφιλντ τον πήρε τηλέφωνο ζητώντας να κάνουν άλλη μια πρόβα. Αργότερα γνώρισαν τον σολίστα Ντέιβ Μαστέιν (Dave Mustaine), ο οποίος μπήκε στο συγκρότημα αλλά αργότερα απολύθηκε λόγω χρήσης ουσιών και κακής συμπεριφοράς. Ύστερα γνώρισαν τον μπασίστα Κλιφ Μπάρτον (Cliff Burton), και τον, Φιλιππινέζικης καταγωγής, Κιρκ Χάμμετ (Kirk Hammet) και έφτιαξαν ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα. Με πωλήσεις 57 εκατομμυρίων άλμπουμ στις ΗΠΑ (RIAA Total Sales), και 40 εκατομμύρια άλμπουμ εκτός αυτών, το τελικό νούμερο των πωλήσεων φτάνει περίπου τα 100 εκατομμύρια δίσκους. Το συγκρότημα είναι ένα απ’ τα πιο επιτυχημένα heavy metal συγκροτήματα στην ιστορία, ενώ γενικά κατατάσσεται 7ο, με βάση τις πωλήσεις, στην ως τώρα Αμερικάνικη μουσική ιστορία.
Με δεδομένο έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της Heavy Metal μουσικής, ειδικά της Thrash Metal, (οι Μetallica θεωρούνται οι επικεφαλής των “τεσσάρων μεγάλων” του Αμερικάνικου Thrash Metal της σκηνής του Bay Area, περιοχή του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, στους οποίους συγκαταλέγονται και οι Megadeth, οι Slayer και οι Anthrax)[1] στα μέσα της δεκαετίας του 1980, το συγκρότημα απευθύνθηκε σε ένα πιο πλατύ κοινό από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μετά, αλλάζοντας τη μουσική του νοοτροπία, στρεφόμενο προς πιο Rock ήχους. Επίσης θεωρήθηκαν πρωτοπόροι στο Speed Metal με την κυκλοφορία του παρθενικού τους άλμπουμ,του Kill ’em All.
Πίνακας περιεχομένων |
Οι Metallica τη δεκαετία του 1970
Οι Metallica δημιουργήθηκαν στο Λος Άντζελες, Καλιφόρνια, στις αρχές του 1981 όταν ο ντράμερ Λαρς Ούλριχ έβαλε μια αγγελία στην εφημερίδα “The Recycler” που έλεγε: «Ντράμερ αναζητά άλλους metal μουσικούς για να τζαμάρουν με τους Tygers of Pan Tang,Diamond Head και Iron Maiden».[2] Οι κιθαρίστες Τζέιμς Χέτφιλντ και Χιούγκ Τάννερ (Hugh Tanner) απάντησαν στην αγγελία. Αν και δεν είχε φτιάξει ακόμα συγκρότημα, ο Ούλριχ ρώτησε τον Μπράιαν Σλάγκελ (Brian Slagel), ιδρυτή της Metal Blade Records, αν μπορούσε να ηχογραφήσει ένα τραγούδι το οποίο θα έμπαινε στο επερχόμενο CD της εταιρείας, το Metal Massacre. Ο Σλάγκελ αποδέχτηκε, και ο Ούλριχ έβαλε τον Χέρφιλντ στην θέση του τραγουδιστή και ρυθμικού κιθαρίστα.[2] Το συγκρότημα επίσημα δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1981, 6 μήνες μετά από αυτή την πρώτη συνάντηση.[3]
Το logo του συγκροτήματος
Ο Ούλριχ ήταν αυτός που έδωσε το όνομα Metallica στο συγκρότημα του. Αργότερα έβαλε άλλη μια αγγελία, πάλι στην εφημερίδα “The Recycler”, για μια θέση lead κιθαρίστα. Ο σολίστας Ντέιβ Μαστέιν απάντησε και όταν ο Χέτφιλντ και ο Ούλριχ είδαν τις ακριβές συσκευές του, τον έβαλαν αμέσως στο συγκρότημα. Στις αρχές του 1982 κυκλοφόρησαν το πρώτου τους τραγούδι, με το όνομα Hit the Lights για την συλλογή της Metal Blade Records, Metal Massacre Ι.,[2] ενώ έπαιξαν το κομμάτι και στην πρώτη τους ζωντανή παράσταση, στις 14 Μαρτίου 1982, στο Radio City στο Αναχέιμ της Καλλιφόρνια.[4] Την εποχή αυτή το συγκρότημα αποτελούνταν από τον Χέτφιλντ, τον Ούλριχ, τον Μαστέιν και τον Ρον ΜακΓκόβνεϊ (Ron McGovney) που είχε αναλάβει ρόλο μπασίστα.
Το χειμώνα του ’82, ο Χέτφιλντ και ο Ούλριχ πήγαν σε ένα νυχτερινό κέντρο όπου έπαιζαν διάφορα συγκροτήματα, και εκεί γνώρισαν τον μπασίστα Κλιφ Μπάρτον, στον οποίο πρόσφεραν την αντίστοιχη θέση στους Metallica. Η πρώτη ζωντανή εμφάνιση των Metallica με τον Μπάρτον ήταν στο κλαμπ The Stone, τον Μάρτιο του 1983, και η πρώτη ηχογράφηση με τον Βurton ήταν στο demo τους, Megaforce.[5] Αργότερα, τα μέλη του συγκροτήματος αποφάσισαν να διώξουν τον Μαστέιν λόγω χρήσης ναρκωτικών και αλκοόλ.[6] Τότε, ο lead κιθαρίστας των Exodus, Κιρκ Χάμμετ, ανέλαβε τη θέση του Μαστέιν στους Metallica. Μετά την έξοδό του από τους Metallica, ο Μαστέιν δημιούργησε το συγκρότημα Megadeth. Σε διάφορες συνεντεύξεις του τα επόμενα χρόνια είχε εκφραστεί με αποδοκιμασία για τα μέλη των Metallica, και κυρίως του αντικαταστάτη του, Χάμμετ.[7][8][9]
Kill’em All και Ride the Lightning (1983–1984)
Οι Metallica ταξίδεψαν στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης για να ηχογραφήσουν το πρώτο τους άλμπουμ, το Metal up your Ass, με καθήκοντα παραγωγού στον Πολ Κούρσιο (Paul Curcio). Εξαιτίας μιας διαφωνίας μεταξύ της δισκογραφικής εταιρείας και του συγκροτήματος, το άλμπουμ μετονομάστηκε σε Kill’em All. Το Kill’em All εκδόθηκε από την Megaforce Records στις ΗΠΑ το 1983 και ήταν το πρώτο speed metal των Metallica. Μπήκε στην 120 θέση των Billboard Charts, και αν και δεν ήταν μεγάλη επιτυχία, έχτισε τα θεμέλια για την άνοδο των Metallica. Το συγκρότημα για να γιορτάσει την έκδοση του έκανε μια περιοδεία με τους Raven με όνομα Kill’em All for One tour. Τον Φεβρουάριο του 1984 το συγκρότημα υποστήριξε τους Venom στο Seven Dates of Hell tour όπου έπαιξαν μπροστά σε 7.000 κόσμο. Τα σίνγκλς του ήταν τα: Whiplash, Seek and Destroy και Jump in the Fire.
Το άλμπουμ τους Ride the Lightning εκδόθηκε το 1984. στα Sweet Silence Studios στην Κοπεγχάγη της Δανίας, και έφτασε στην 100 θέση στα Billboard Charts. Ένα γαλλικό τυπογραφείο εκτύπωσε κατά λάθος τα εξώφυλλα του άλμπουμ με πράσινο χρώμα, κάτι που τώρα υπάρχει μέσα σε πολλές συλλογές θαυμαστών τους. Το άλμπουμ είχε 4 σινγκλς: For Whom the Bell Tolls, Fade to black, Creeping Death και το instrumental The Call of Ktulu. Ο Μαστέιν πήρε την πνευματική ιδιοκτησία των Ride the Lightning και The Call of Ktulu.
Master of Puppets (1984-1986)
O πρόεδρος της Elektra Records A&R, Μάικλ Άλαγκο (Michael Alago) και ο συν-ιδρυτής της Q-Prime Management Cliff πήγαν σε μια συναυλία των Metallica τον Σεπτέμβριο του 1984. Αφού εντυπωσιάστηκαν από αυτό που είδαν, έγραψαν τους Metallica στην Elektra Records και τους έκαναν πελάτες της Q-Prime Management. Η μεγάλη επιτυχία οδήγησε τους Metallica στην δημιουργία του Creeping Death EP το οποίο πούλησε 40.000 αντίγραφα στις ΗΠΑ. Οι Metallica έκαναν την πρώτη τους μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη με τους Tank σε μέγιστο αριθμό ατόμων, 1.300 Γυρνώντας στις ΗΠΑ έκαναν μια περιοδεία με τους W.A.S.P και του Armored Saint για υποστήριξη. Οι Metallica έπαιξαν στην μεγαλύτερη συναυλία τους στο φεστιβάλ Mosters of Rock στις 17 Αυγούστου 1985, με τους Bon Jovi και τους Ratt στο πάρκο Ντόνιγκτον στην Αγγλία, μπροστά σε 70.000 κόσμο. Σε μια συναυλία στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας, στο φεστιβάλ Day on the Green οι Metallica έπαιξαν μπροστά σε 60.000 κόσμο.
Το Master of Puppets ηχογραφήθηκε στα Sweet Silence studios, εκδόθηκε τον Μάρτιο του 1986 και έφτασε στην 29 θέση των Billboard Charts μένοντας εκεί για 72 εβδομάδες. Το άλμπουμ ήταν το πρώτο του συγκροτήματος που έγινε χρυσό στις 4 Νοεμβρίου 1986 και έξι φορές πλατινένιο το 2003. Ο Steve Huey του Allmusic θεώρησε το άλμπουμ το καλύτερο εγχείρημα τους. Μετά την έκδοση του άλμπουμ οι Metallica έκαναν μια περιοδεία με τον Όζι Όσμπορν στις ΗΠΑ. Τα σινγκλς είναι τα: Master of Puppets, Battery και Welcome Home(Sanitarium).
Θάνατος του Μπάρτον και το Garage Days Re-revisited (1986-1987)
Ένα μνημείο του Burton στο Ljungby, Σουηδία
Στις 27 Σεπτεμβρίου 1986 κατά τη διάρκεια της περιοδείας Damage.Inc, τα μέλη του συγκροτήματος τράβηξαν κάρτες για το που θα κοιμηθεί ο καθένας μέσα στο λεωφορείο. Ο Μπάρτον νίκησε και διάλεξε να κοιμηθεί στο κρεβάτι του Χάμμετ. Τα ξημερώματα κοντά στο Dörarp της Σουηδίας ο οδηγός του λεωφορείου έχασε τον έλεγχο και το λεωφορείο γλίστρησε, κάνοντας το να αναποδογυρίσει πολλές φορές. Ο Ούλριχ, o Χάμμετ και ο Χέτφιλντ δεν είχαν σοβαρά τραύματα όμως ο Μπάρτον καταπλακώθηκε από το λεωφορείο και πέθανε. Ο Χέτφιλντ θυμάται ότι είπε: «Είδα το λεωφορείο να στέκεται πάνω του και τα πόδια του να φαίνονται μόνο. Φρίκαρα. Ο οδηγός προσπαθούσε να βγάλει το λεωφορείο από την θέση του. Πήγα και του είπα, “Mην το κάνεις αυτό!”. Ήθελα να τον σκοτώσω εκείνη την μέρα.» Ο θάνατος του Μπάρτον έκανε αβέβαιο το μέλλον των Metallica. Τελικά, τα 3 μέλη αποφάσισαν ότι ο Μπάρτον θα ήθελε να συνεχίσουν, και με τις ευλογίες της οικογένειας του, το συγκρότημα συνέχισε.
Περίπου 40 άτομα πήγαν στις οντισιόν των Metallica, ανάμεσά τους οι παιδικοί φίλοι του Χάμμετ, Λες Κλέιπουλ (Les Claypool) των Primus, Τρόυ Γκρέγκορυ (Troy Gregory) των Prong και ο Τζέισον Νιούστεντ (Jason Newsted) των Flotsam and Jetsam. Ο Νιούστεντ έμαθε όλα τα τραγούδια των Metallica και μετά από την οντισιόν οι Metallica τον κάλεσαν στο Tommy’s Joynt στο Σαν Φρανσίσκο. Οι Χέτφιλντ, Ούλριχ και Χάμμετ αποφάσισαν ότι ο Νιούστεντ μπορούσε να αντικαταστήσει τον Μπάρτον και η πρώτη του ζωντανή εμφάνιση με τους Metallica ήταν στο Country club στην Ρισέντα της Καλιφόρνιας. Λέγεται πως οι Metallica για να τον “εντάξουν” στην παρέα τους του έδωσαν να φάει μια μπάλα από γουασάμπι.
Οι Metallica τέλειωσαν την περιοδεία τους στους πρώτους μήνες του 1987 και τον Αύγουστο του έτους εκδόθηκε ένα EP (Extended Play) με όνομα The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited. Το ΕΡ περιείχε 5 κομμάτια με διασκευές τραγουδιών άλλων καλλιτεχνών και ηχογραφήθηκε για να δοκιμάσουν τον ήχο του νέου τους studio, το ταλέντο του Νιούστεντ και να ανακουφιστεί το στρες και η θλίψη από τον θάνατο του Μπάρτον. Ένα βίντεο με όνομα Cliff’em All εκδόθηκε το 1987 που έδειχνε την ζωή του Μπάρτον στα τρία του χρόνια με τους Metallica. Το βίντεο περιέχει τραγούδια από live εμφανίσεις των Metallica από την εποχή του Μπάρτον, σκηνές από την καθημερινή ζωή τους και κάποια ακυκλοφόρητα σόλο του Μπάρτον από live στιγμές.
…And Justice for Αll (1988)
Το …And Justice for All ήταν το πρώτο studio άλμπουμ των Metallica μετά τον θάνατο Μπάρτον και εκδόθηκε το 1988. Το άλμπουμ ήταν μια εμπορική επιτυχία παίρνοντας την 6 θέση στα Billboard Charts και παίρνοντας θέση στο Top 10. Το άλμπουμ έγινε πλατινένιο μετά από 9 εβδομάδες. Το μπάσο του Νιούστεντ είχε χαμηλωθεί, ως ένα κομμάτι πειράγματος που δεχόταν, και οι μουσικές του ιδέες αγνοούνταν (αν και έγραψε ένα τραγούδι δικό του, το Blackened). Υπήρχαν παράπονα για την παραγωγή του άλμπουμ: o Steve Huey του περιοδικού Allmusic έγραψε ότι τα ντραμς και οι κιθάρες είχαν πολύ τρέμουλο και βάθος. Η πειριοδεία Damaged Justice ακολούθησε αυξάνοντας τη διασημότητα του.
Το 1989, οι Metallica πήραν την πρώτη τους υποψηφιότητα για Βραβείο Γκράμι, στην κατηγορία Best Hard Rock/Metal Performance Vocal or Instrument. Αν και οι Metallica ήταν το φαβορί, το βραβείο δόθηκε στους Jethro Tull για το άλμπουμ Crest of a Knave. Το αποτέλεσμα οδήγησε σε αντιπαράθεση μεταξύ των φαν και του τύπου, ενώ οι Metallica καθόταν πίσω από την σκηνή περιμένοντας να πάρουν βραβείο για την παράσταση του τραγουδιού One. Οι Jethro Tull είχαν συμβουλευτεί να μην γιορτάσουν την επιτυχία τους, καθώς όλος ο κόσμος περίμενε τους Metallica να νικήσουν. Τα βραβεία γράφτηκαν στην εφημερίδα Entertainment Weekly ως ένα από τα «10 μεγαλύτερα προβλήματα των Γκράμι». Τρία χρόνια αργότερα, Ο Ούλριχ αναφέρθηκε στα βραβεία του 1989 όταν έπαιρνε Γκράμι λέγοντας «Πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Jethro Tull που δεν έβγαλαν άλμπουμ φέτος»”.
Οι κριτικές αυτές οδήγησαν την επιτροπή των Βραβείων στον διαχωρισμό της κατηγορίας σε Best Hard Rock Performance και Best Metal Performance, από την επόμενη κιόλας χρονιά. Το 1990 οι Metallica κατέκτησαν το πρώτο τους βραβείο Γκράμι στην καινούρια κατηγορία (Best Metal Performance) για το One, ενώ και τα επόμενα 2 χρόνια ήταν οι νικητές της κατηγορίας (το 1991 για την covered έκδοση του τραγουδιού των Queen Stone Cold Crazy και το 1992 για το άλμπουμ Metallica).
Μετά την έκδοση του …And Justice for All οι Metallica έβγαλαν το πρώτο τους βίντεο κλιπ, για το σινγκλ One. Το βίντεο τραβήχτηκε σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο και αναμείχθηκε με σκηνές από την ταινία Johnny got his Gun. Οι Metallica πήραν τα πνευματικά δικαιώματα για την ταινία. Το αναμειγμένο βίντεο δόθηκε στο MTV, αν και στο MTV είχαν απαγορεύσει τις αναμεμειγμένες εκδόσεις. Τελικά το κανάλι αποδέχτηκε την αναμειγμένη έκδοση και το βίντεο ήταν η πρώτη έκθεση των θεατών του στους Metallica. Το βίντεο πήρε την 38η θέση το 1999 στα «100 Καλύτερα βίντεο όλων των εποχών» του MTV.
Τα σιγκλς του άλμπουμ είναι: “Eye of the Beholder” · “Harvester of Sorrow” · “…And Justice for All” · “One”
Το F-4 Phantom II είναι 
