Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:
– “Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;¨”
Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
– “Δεν είμαι σίγουρη.”
– “Τότε”, λέει ο Άγιος Πέτρος, “θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις.”
Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα. Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο. Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τι ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη. Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:
– “Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση.”
Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση. Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς. Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
– “Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν.”
Και ο Διάβολος της απαντά:
– “Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!”

Ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί, μονάχα ψευτοθυμώνει κι όταν πραγματικά πεισμώνει, …πάλι γρήγορα το ξεχνά.
Γιατί ένα παιδί ξέρει να συγχωρεί και να ζητάει συγγνώμη.

Ένα παιδί δεν ξέρει τι θα πει ντροπή, ούτε και περηφάνια κι έτσι μπορεί ελεύθερα να κλαίει κι ελεύθερα να γελάει.
Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι αυθεντικό κι αυθόρμητο.

Ένα παιδί ποτέ του δεν φθονεί, μονάχα λαχταράει κι ίσως και λιγάκι να ζηλεύει, μα πάλι σπάνια παραπονιέται.
Γιατί ένα παιδί ξέρει να κάνει υπομονή, φτάνει να του λες αλήθεια.

Ένα παιδί ποτέ του δεν θα πει λόγια πίσω απ’ την πλάτη σου μα κι αν παρασυρθεί, πάλι να ξέρεις πως δεν θα το εννοεί.
Γιατί, το είπαμε και πριν, ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί.

Ένα παιδί μπορεί με μια κούκλα ή ένα τρενάκι να χαρεί κι έναν κόσμο ολόκληρο γύρω τους να χτίσει και παντού να ταξιδέψει.
Γιατί ένα παιδί έχει φαντασία αμόλυντη από τις βρωμιές του κόσμου μας.

Ένα παιδί ξέρει να χτίζει μια φιλία δυνατή, γεμάτη αγάπη και με κάθε τρόπο να την στηρίζει και να την προστατεύει.
Γιατί ένα παιδί ξέρει να μοιράζεται τον κόσμο με τους γύρω του.

Ένα παιδί μπορεί με τη χαρά σου να χαρεί, χωρίς να το κεράσεις κι αν σου πάρει κάποιο δώρο, μέσα απ’ την καρδιά του θα ‘ναι.
Γιατί ένα παιδί ξέρει να είναι πλούσιο στην ψυχή και όχι στο ασήμι.

Ένα παιδί ποτέ του δεν αδιαφορεί στον πόνο και δίπλα σου θα σταθεί και πάντα θα σε ρωτήσει τι έχεις κι είσαι λυπημένος και τα πάντα θα κάνει για σένα.
Γιατί ένα παιδί έχει καρδιά ευαίσθητη στις δονήσεις που στέλνουνε τα μάτια.

Ένα παιδί ξέρει πραγματικά να ζει κι ό,τι νιώθει να το εκφράζει, τη λύπη, τον πόνο, την συμπόνια, το γέλιο, την χαρά, την ευγένεια, την αγάπη.
Ένα παιδί … πόσο ευτυχισμένο είναι!!!

Όλοι εμείς παίρνουμε μαθήματα για δύναμη και θάρρος, ελπίδα, χαρά από τα παιδιά που μας κάνουν κάθε στιγμή καλύτερους ανθρώπους σε μια κοινωνία που επικρατεί το ψέμα και η υποκρισία! Τα παιδιά είναι η αλήθεια μας και το μέλλον αυτού του κόσμου!

πηγή: Περικλής – όχι ο Αθηναίος αλλά ο εκ Σιταγρών

πηγή: www.greenmarkets.gr

πηγή: του Στάθη

Έλεγχος στο αεροδρόμιο

Πάει ένας Κρητικός στο αεροδρόμιο και στην είσοδο τον σταματάει ο υπεύθυνος και του λέει ν’ αφήσει όλα τα μεταλλικά αντικείμενα που έχει πάνω του για λόγους ασφαλείας… Ο Κρητικός βγάζει κάμποσα μεταλλικά αντικείμενα και πάει να μπει μέσα, όμως τότε ακούγεται ένας παράξενος θόρυβος και ο υπεύθυνος τον σταματάει και του λέει να ξανακοιτάξει προσεκτικά και ν’ αφήσει όλα του τα μεταλλικά αντικείμενα. Εκείνος λοιπόν ψάχνεται και πάει πάλι να περάσει μέσα, αλλά και πάλι ακούγεται ο ίδιος ενοχλητικός θόρυβος.

Ενοχλημένος λοιπόν ο Κρητικός λέει στον υπεύθυνο ότι δεν έχει πάνω του κανένα μεταλλικό αντικείμενο και ο υπεύθυνος αρχίζει τότε να τον ψάχνει ο ίδιος… Μετά από λίγο λοιπόν βγάζει από την τσέπη του Κρητικού ένα πιστόλι και ρωτάει έκπληκτος τον Κρητικό γιατί έλεγε τόση ώρα ψέματα. Κι ο Κρητικός γεμάτος καμάρι απαντάει:

– Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά αυτό είναι κομπιουτεράτσι.

– Κομπιουτεράκι; ρωτάει έκπληκτος ο υπεύθυνος.

-Ναι, κομπιουτεράτσι, γιατί εμείς στην Κρήτη έτσι λύνουμε τους λογαριασμούς μας…

Γιορτάζουμε σήμερα 1 Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Τρύφωνος, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε επί αυτοκρατορίας Γορδιανού, Φιλίππου και Δεκίου. Λόγω οικονομικών δυσκολιών στη παιδική του ηλικία, αναγκάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα να βόσκει χήνες, για να μπορεί να ζήσει. Ενώ εξασκούσε αυτή τη δουλειά, συγχρόνως μελετούσε και την Αγία Γραφή και με πολύ ζήλο εκτελούσε τα Χριστιανικά του καθήκοντα. Η Άγια Γραφή, όπου διάβαζε ο Άγιος Τρύφων, λέει μεταξύ άλλων: “Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν“. Δηλαδή, ο Θεός τίθεται αντιμέτωπος στους υπερήφανους, στους ταπεινούς, όμως, δίνει Χάρη. Πράγματι, ο ταπεινός Άγιος Τρύφων με τη μεγάλη του φιλομάθεια έγινε σιγά-σιγά ικανός όχι μόνο να ξέρει πολλά ο ίδιος, αλλά και να τα διδάσκει. Ευνοήθηκε τόσο πολύ από τη Θεία Χάρη, ώστε θεράπευε ασθένειες Θαυματουργικά. Μάλιστα, ο βασιλιάς Γορδιανός, όταν έμαθε αυτά για τον Άγιο Τρύφωνα, έστειλε και τον έφεραν να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. Κι έτσι έγινει, θεράπευσε τη κόρη του, και αφού αρνήθηκε τις τιμές και τα αξιώματα που του πρόσφερε ο Γορδιανός, έφυγε. Επί Δεκίου, όμως, συνέλαβαν τον Άγιο Τρύφων. Ομολογησε με μεγάλο θάρρος την πίστη του στον Χριστό, και χωρίς να φοβηθεί, εκφράστηκε κατά της ειδωλολατρίας. Τότε, ο έπαρχος της Ανατολής Ακυλίνος, στη Νίκαια, διέταξε να τον δείρουν σκληρά. Κατόπιν τον έδεσαν σε ένα άλογο και τον έσυραν σε κακοτράχαλα μερη. Έπειτα τον έσυραν γυμνό πάνω σε καρφιά και έκαψαν το κορμί του με αναμμένες λαμπάδες και τον καταδίκασαν σε αποκεφαλισμό. Στο τέλος, ο Άγιος Τρύφων παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», και οι βάρβαροι έκοψαν την Τίμια κεφαλή του.Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το Τίμιο Λείψανο του Αγίου και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε σινδόνα, το τοποθέτησαν σε λάρνακα και το έστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου όπως ήταν και η επιθυμία του.

Ο Άγιος Τρύφων, έχει καθιερωθεί ως ο Άγιος προστάτης των αμπελουργών, παρουσιάζεται μάλιστα στις νεώτερες αγιογραφίες, όπως βλέπετε παραπάνω, να κρατά ένα κλαδευτήρι.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΤΡΥΦΩΝ: Ο αβρός, ο λεπτός στους τρόπους.

Απολυτίκιο:
Τρυφὴν τὴν ἀκήρατον, ἰχνηλατῶν ἐκ παιδός, βασάνους ὑπήνεγκας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤθλησας ἄριστα ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, καὶ παντοίας ἀνάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

πηγή:http://www.agioritikovima.gr

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Ονομασία του μήνα Φεβρουαρίου

Ετυμολογία μήνα: Ο Φεβρουάριος παράγεται από το λατινικό ρήμα februare, που σημαίνει καθαίρω, αγνίζω, αποβάλλω τα καθάρματα.
Ο Φεβρουάριος προστέθηκε στο Ρωμαϊκό έτος σαν ο τελευταίος μήνας από τον Πομπίλιο Νουμά. Είναι μήνας διαβατήριος και αποκαθαρκτικός. Το 153 π.χ. μεταφέρθηκε στη θέση που έχει σήμερα (δεύτερος μήνας του έτους), και σε αυτή τη θέση διατηρήθηκε και στο Γρηγοριανό ημερολόγιο. Στη διάρκειά του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών.
Η λατινική λέξη februa σημαίνει καθάρσιος-καθαρκτικός και το ουδέτερο πληθυντικού februa, σήμαινε όχι μόνο καθαρτήριος, αλλά και συγκεκριμένα ειδική γιορτή που γίνονταν τον μήνα Φεβρουάριο.
Ο μήνας λοιπόν που περιλάμβανε τους καθαρμούς ονομάστηκε Februarious mensis και μετά από παράλειψη του mensis (μήνας) έμεινε η λέξη Φεβρουάριος.
Η Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος αναφέρει ότι ο Φέβρουος ήταν ο θεός των νεκρών και η Φεβρούα ήταν η θεά που επόπτευε τους καθαρμούς και τους εξαγνισμούς.
Ο μήνας Φεβρουάριος ήταν αφιερωμένος λοιπόν από τους Ρωμαίους στον εξαγνισμό και επιπρόσθετα, επειδή ήταν πολύ βροχερός τον είχαν αφιερώσει στον Ποσειδώνα.
Ο Φεβρουάριος αντιστοιχούσε προς τον αττικό μήνα Ανθεστηριώνα.
Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολόγιου (46 π.χ.) περιορίστηκαν οι μέρες του μήνα αυτού από 30 που ήταν ως τότε σε 29, και την εποχή του αυτοκράτορα Αυγούστου του αφαιρέθηκε μια ακόμη ημέρα, που προστέθηκε στον μήνα Αύγουστο προς τιμήν του Αυτοκράτορα.

Ονομασίες λαϊκές για το μήνα Φεβρουάριο

Για να συντονιστεί το ημερολόγιο των 365 ημερών προς το ηλιακό έτος, καθιερώθηκε η αύξηση των ημερών του Φεβρουαρίου κατά μια, κάθε τέσσερα χρόνια.
Ο λαός μας τον αποκάλεσε Κουτσοφλέβαρο, επειδή έχει 28 ημέρες και κάθε τέσσερα χρόνια 29. Κάθε τέσσερα χρόνια που έχουμε δίσεκτο έτος, ο λαός μας πιστεύει ότι είναι κακότυχο. Το δίσεκτο έτος  δεν πρέπει να φυτεύουν αμπέλια οι γεωργοί ούτε να γίνονται γάμοι ούτε να χτίζονται σπίτια.
Λέγεται επίσης Φλιάρης,  Ληψομήνας, Κουτσός, Κουτσούκης ή Μικρός (Κύπρος).
Στον Πόντο τον Φεβρουάριο τον ονόμαζαν συνήθως Κούντουρος, γιατί έχει κοντή ουρά, αφού είναι λειψός σε σχέση με τους άλλους. Επίσης σε κάποια μέρη λεγόταν Κούτσουρος, διότι κατά κάποιο τρόπο είναι κουτσουρεμένος.
Οι δύο λέξεις Φεβρουάριος, Φλεβάρης δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους άσχετα αν συμπτωματικά ταιριάζουν τόσο ώστε η μια να προέρχεται από την άλλη.
Το ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ είναι ρωμαϊκό από τους Ρωμαίους θεούς Φεβρούα των καθαρμών και Φέβρουο των νεκρών.
Το ΦΛΕΒΑΡΗΣ βγαίνει από τη λαϊκή ελληνική παράδοση και έχει σχέση με τις φλέβες της γης. Ο λαός μας κατά τον Δ.Σ. Λουκάτο, παρετυμολόγησε τον μήνα και τον ονόμασε Φλεβάρη, επειδή «ανοίγει τις φλέβες του» και γεμίζει τη γη νερά.
Κατ’ άλλους λέγεται Φλεβάρης, γιατί παγώνει τις φλέβες της γης. Στη Θράκη υπάρχει το ρήμα φλεβαρίζω= πλημμυρίζω, επειδή τα χωράφια «φλεβαρίζουν από τις βροχές
Λέγεται και τρυγητής γιατί στον αγροτικό βίο, ο Φλεβάρης είναι ο μήνας των αμπελιών. Τότε γίνεται το κλάδεμα, το καθάρισμα και το τσάπισμα των αμπελιών. Τότε βάζουν και καταβολάδες, δηλαδή φυτεύουν αμπέλια (εκτός και αν είναι δίσεχτος ο χρόνος). Για αυτό του το περιεχόμενο ο Φλεβάρης λέγεται όπου είναι ανεπτυγμένη η αμπελουργία και Κλαδευτής.
Για τον άστατο καιρό, ο Φλεβάρης λέγεται επίσης και Μεθυσμένος, γιατί δεν ξέρει τι κάνει.

πηγή: www.paidika.gr