Λιμνούλα Αγίας Βαρβάρας

Το όνομα της περιοχής είναι συνδεδεμένο με την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, πολιούχο της Δράμας, που υπάρχει στην περιοχή. Η παράδοση διατηρεί ακόμα τους θρύλους γύρω από το χτίσιμο της εκκλησίας.

Σύμφωνα λοιπόν με την παράδοση, κατά τους Βυζαντινούς χρόνους υπήρχε ένα εκκλησάκι στο χώρο που σήμερα είναι η λιμνούλα. Οι Τούρκοι, όταν κατέλαβαν την πόλη κατά το 1380, το γκρέμισαν και στη θέση του προσπάθησαν να χτίσουν ένα τζαμί. Με θαύμα της Αγίας Βαρβάρας κατά την ημέρα της γιορτής της, πλημμύρισε η περιοχή και το κτίσμα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Από τον προσανατολισμό (προς την Μέκκα) των ερειπίων που υπάρχουν μέσα στο νερό, υποθέτουμε ότι πρόκειται για τζαμί.

Το σημερινό εκκλησάκι κτίστηκε το 1920 πάνω από τη λιμνούλα. Το ψηλό καμπαναριό της αντικατοπτρίζεται στο βυθό των νερών στο χώρο που λένε ότι υπήρχε το παλιό εκκλησάκι.

Σε αυτόν το χώρο τα παλιότερα χρόνια την παραμονή της 4ης Δεκεμβρίου, ημέρα της γιορτής της Αγίας Βαρβάρας τα κορίτσια κατά ομάδες πήγαιναν στον εσπερινό. Μόλις βασίλευε ο ήλιος και σκοτείνιαζε άναβαν κεριά στον ανατολικό τοίχο της μικρής λίμνης. Εκεί περίμεναν προσευχόμενα να καεί μεγάλο μέρος του κεριού και παρακαλούσαν την Αγία να τους χαρίσει υγεία και καλό τυχερό, γιατί η Αγία Βαρβάρα εκτός από προστάτης του πυροβολικού, θεωρείται και προστάτης των κοριτσιών, τις οποίες προφυλάσσει από κάθε κακογλωσσιά και διευκολύνει τα συνοικέσιά τους.

Πολλά κορίτσια μάλιστα κολλούσαν αναμμένα κεριά σε ένα κομμάτι σανίδα που το τοποθετούσαν στην επιφάνεια του νερού και έκαναν ευχές, οι οποίες θα πραγματοποιούνταν ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθούσε η φωτοστολισμένη σανίδα. Θεωρούνταν αποτυχία αν έσβηναν τα κεριά. Δεν χανόταν όμως οι ελπίδες γιατί η αποτυχία αυτή θα αναπληρωνόταν από το όνειρο που θα έβλεπε στο ύπνο της, όταν θα της παρουσιαζόταν η Αγία.

Το πρωί της γιορτής με το χάραμα της ημέρας οι ομάδες των κοριτσιών έτρεχαν αμίλητες και πήγαιναν στην λιμνούλα. Εκεί νίβονταν, καλημερίζονταν και αντάλλασσαν εγκάρδιες ευχές. Μετά άναβαν κεριά και έπαιρναν νερό που θεωρούνταν αγιασμένο από την Αγία και παρακολουθούσαν την λειτουργία.

Το έθιμο αυτό διατηρείται μέχρι σήμερα. Την παραμονή της γιορτής τα μικρά παιδιά ρίχνουν καραβάκια στολισμένα με κεριά στην λιμνούλα. Γίνεται μάλιστα και διαγωνισμός και βραβεύεται το καλύτερο από αυτά.

Ο νομός Δράμας βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Ανατολικής Μακεδονίας και διοικητικά υπάγεται στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

   Συνορεύει προς βορρά με τη Βουλγαρία, ανατολικά με το νομό Ξάνθης, νοτιοανατολικά με το νομό Καβάλας και νοτιοδυτικά με το νομό Σερρών. 

     Η συνολική του έκταση είναι 3.468,3 τ.χλμ. και ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 ανέρχεται σε 98.287 άτομα.

   Ο πληθυσμός του νομού κατοικεί σε 5 δήμους σύμφωνα με τον αυτοδιοικητικό νόμο του Καλλικράτη. Πρωτεύουσα του νομού είναι η Δράμα με 44.823 κατοίκους. Άλλες σημαντικές κωμοπόλεις είναι το Δοξάτο, η Προσοτσάνη, το Καλαμπάκι, ο Άγιος Αθανάσιος και το Κάτω Νευροκόπι. 

    Ο νομός Δράμας είναι ορεινός στο σύνολό του. Οι ορεινές εκτάσεις καλύπτουν το 63,15% της συνολικής έκτασής του. Σημαντικότερο βουνό είναι το Φαλακρό, η κύρια κορυφή του οποίου βρίσκεται σε υψόμετρο 2.230 μ. Στα βορειοδυτικά απλώνεται η κοιλάδα του Νευροκοπίου, που περιβάλλεται από τα όρη Όρβηλο, Βροντούς, όπου σημειώνονται οι χαμηλότερες θερμοκρασίες στην Ελλάδα. 

 Διαθέτει σπάνια είδη χλωρίδας καθώς και αλπικά και υποαλπικά τοπία. Μάλιστα ο νομός Δράμας διαθέτει τα περισσότερα δάση από οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα. Τα σπουδαιότερα βρίσκονται δυτικά του Νέστου ποταμού. Αξίζει να επισκεφθεί κανείς τη δασική διαδρομή Δράμας-Ελατιάς.