Η Κυριακή των Βαΐων είναι η τελευταία Κυριακή της Σαρακοστής και ταυτόχρονα η πρώτη ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας. Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ από τη Βηθανία. Την επόμενη ημέρα από την Ανάσταση του Αγίου Λαζάρου, ο Ιησούς έστειλε δύο από τους Μαθητές Του και Του έφεραν ένα γαϊδουράκι. Κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη. Στην πόλη είχε μαζευτεί πολύς κόσμος λόγω του Εβραϊκού Πάσχα (Το Εβραϊκό Πάσχα ήταν γιορτή που γινόταν σε ανάμνηση της απελευθέρωσης των Εβραίων από τους Αιγύπτιους). Ο λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται πήραν στα χέρια τους κλαδιά από φοίνικες (στα Εβραϊκά βάγια) και βγήκαν να Τον υποδεχτούν. Άλλοι με τα ρούχα τους και άλλοι κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα Περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν: «Ωσαννά Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ». Ο Ιησούς  Χριστός μπήκε στα Ιεροσόλυμα «επί πώλου όνου». Οι Ισραηλίτες Τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά.
Με την είσοδο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στην Ιερουσαλήμ, ξεκινά και το Θείο Δράμα «η είσοδος του Μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου».

Εύχομαι σε όλους καλή και Αγία Μεγάλη Εβδομάδα !!!

Απολυτίκιο:
Ἦχος δ’.
Συνταφέντες σοι διὰ τοῦ Βαπτίσματος, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, τῆς ἀθανάτου ζωῆς ἠξιώθημεν τῇ Ἀναστάσει σου, καὶ ἀνυμνοῦντες κράζομεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

πηγή:http://www.agioritikovima.gr

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Γιορτάζουμε σήμερα 1 Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Τρύφωνος, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε επί αυτοκρατορίας Γορδιανού, Φιλίππου και Δεκίου. Λόγω οικονομικών δυσκολιών στη παιδική του ηλικία, αναγκάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα να βόσκει χήνες, για να μπορεί να ζήσει. Ενώ εξασκούσε αυτή τη δουλειά, συγχρόνως μελετούσε και την Αγία Γραφή και με πολύ ζήλο εκτελούσε τα Χριστιανικά του καθήκοντα. Η Άγια Γραφή, όπου διάβαζε ο Άγιος Τρύφων, λέει μεταξύ άλλων: “Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν“. Δηλαδή, ο Θεός τίθεται αντιμέτωπος στους υπερήφανους, στους ταπεινούς, όμως, δίνει Χάρη. Πράγματι, ο ταπεινός Άγιος Τρύφων με τη μεγάλη του φιλομάθεια έγινε σιγά-σιγά ικανός όχι μόνο να ξέρει πολλά ο ίδιος, αλλά και να τα διδάσκει. Ευνοήθηκε τόσο πολύ από τη Θεία Χάρη, ώστε θεράπευε ασθένειες Θαυματουργικά. Μάλιστα, ο βασιλιάς Γορδιανός, όταν έμαθε αυτά για τον Άγιο Τρύφωνα, έστειλε και τον έφεραν να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. Κι έτσι έγινει, θεράπευσε τη κόρη του, και αφού αρνήθηκε τις τιμές και τα αξιώματα που του πρόσφερε ο Γορδιανός, έφυγε. Επί Δεκίου, όμως, συνέλαβαν τον Άγιο Τρύφων. Ομολογησε με μεγάλο θάρρος την πίστη του στον Χριστό, και χωρίς να φοβηθεί, εκφράστηκε κατά της ειδωλολατρίας. Τότε, ο έπαρχος της Ανατολής Ακυλίνος, στη Νίκαια, διέταξε να τον δείρουν σκληρά. Κατόπιν τον έδεσαν σε ένα άλογο και τον έσυραν σε κακοτράχαλα μερη. Έπειτα τον έσυραν γυμνό πάνω σε καρφιά και έκαψαν το κορμί του με αναμμένες λαμπάδες και τον καταδίκασαν σε αποκεφαλισμό. Στο τέλος, ο Άγιος Τρύφων παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, δέξαι το πνεύμα μου», και οι βάρβαροι έκοψαν την Τίμια κεφαλή του.Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το Τίμιο Λείψανο του Αγίου και αφού το έχρισαν με πολύτιμα μύρα και το τύλιξαν σε σινδόνα, το τοποθέτησαν σε λάρνακα και το έστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου όπως ήταν και η επιθυμία του.

Ο Άγιος Τρύφων, έχει καθιερωθεί ως ο Άγιος προστάτης των αμπελουργών, παρουσιάζεται μάλιστα στις νεώτερες αγιογραφίες, όπως βλέπετε παραπάνω, να κρατά ένα κλαδευτήρι.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΤΡΥΦΩΝ: Ο αβρός, ο λεπτός στους τρόπους.

Απολυτίκιο:
Τρυφὴν τὴν ἀκήρατον, ἰχνηλατῶν ἐκ παιδός, βασάνους ὑπήνεγκας, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ἤθλησας ἄριστα ὅθεν τὴν τῶν θαυμάτων, κομισάμενος χάριν, λύτρωσαι πάσης βλάβης, καὶ παντοίας ἀνάγκης, Τρύφων Μεγαλομάρτυς, τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

πηγή:http://www.agioritikovima.gr

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Γιορτάζουμε σήμερα, 21 Νοεμβρίου, ημέρα ανάμνησης του γεγονότος των Εισοδίων της Θεοτόκου, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, επειδή πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή της στείρα, χωρίς να γεννήσει παιδί, παρακαλούσε προσευχόμενη στο Θεό, μαζί με τον άνδρα της Ιωακείμ, να τους χαρίσει ένα παιδί. Και αν γινόταν αυτό, αμέσως θα το αφιέρωναν στο Θεό. Και πράγματι, ο Θεός ευδόκησε και εισάκουσε τις προσευχές τους, και η Άννα γέννησε την Υπεραγία Θεοτόκο. Όταν Αυτή έγινε τριών χρονών, Την πήραν οι γονείς Της και αφιέρωσαν τη Θυγατέρα τους στο Θεό, αφού Την πήγαν στο Ναό.

Την παρέδωσαν στον αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος αφού Την παρέλαβε, Την εισήγαγε στα Άγια των Αγίων, όπου εκεί μόνο ο αρχιερέας έμπαινε μια φορά το χρόνο. Αλλά ο Ζαχαρίας γνώριζε δι’αποκαλύψεως τι έμελλε να συμβεί δια της Κόρης Αυτής. Εκεί η Παρθένος έμεινε δώδεκα χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ καθημερινά προμήθευε την Παναγία με ουράνια τροφή. Βγήκε τότε, όταν ήλθε η ώρα του Θείου Ευαγγελισμού για να συμβάλει στη σάρκωση του Σωτήρα Χριστού, που είναι «ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι» (Β’ Θες. 2:16). Ο Οποίος, δηλαδή, μας αγάπησε και μας έδωσε παρηγοριά που δε θα έχει τέλος, αλλά θα είναι αιώνια, και μας χάρισε ελπίδα αγαθών ουρανίων.

Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις εν Ναώ του Θεού, τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν, Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

πηγή:http://www.agioritikovima.gr

Γιορτάζουμε σήμερα 26 Οκτωβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτη, ας πούμε λίγα λόγια:

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περίπου το 280 – 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 – 306 μ.Χ.. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανέβηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε δημιουργήσει μία ομάδα νέων για την μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφτηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχτηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.Οι συγγραφείς των εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ’ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής:
Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν οχυρομένοι στην Ακρόπολη, στην Αθήνα, ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον Ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου. Για να θυμόμαστε αυτό το θαύμα, ο Ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.

Στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες, εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Ανάλυση ονόματος:
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: (από το Δημήτηρ, εκ του γη + μήτηρ) = αυτός που ανήκει στην θεά Δήμητρα, ο καλλιεργητής, παραγωγός και δημιουργός υλικών αγαθών

Απολυτίκιο:
Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

πηγή:http://www.agioritikovima.gr

Γιορτάζουμε σήμερα 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ας πούμε λίγα λόγια:

Η Υπεραγία Θε­ο­τό­κος καταγόταν από πλούσια οικογένεια και ή­ταν κό­ρη του Ι­ω­α­κείμ και της Άν­νας.

Ε­πει­δή ο Ι­ω­α­κείμ και η Άν­να ή­ταν ά­τε­κνοι διότι η Άν­να ή­ταν στεί­ρα, πα­ρα­κα­λού­σαν για πολ­λά χρό­νια το Θε­ό να τους χα­ρί­σει έ­να παι­δί, με την υ­πό­σχε­ση ό­τι το παι­δί που θα γεν­νη­θεί, θα το α­φι­ε­ρώ­σουν σε Αυ­τόν.
Ύστερα από πολλές προσευχές πολλών χρόνων, ο  λόγος της προσευχής τους εισακούστηκε από τον Παντοδύναμο και έτσι έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να της ανακοινώσει ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει «Παιδί Άγιο».

Πράγ­μα­τι, η Άν­να συ­νέ­λα­βε, και γέν­νη­σε τη Βα­σί­λισ­σα του κό­σμου. Η Εκ­κλη­σί­α μας ε­ορ­τά­ζει το γε­γο­νός αυ­τό της συλ­λή­ψε­ως στις 9 Δε­κεμ­βρί­ου: «η σύλ­λη­ψις της Α­γί­ας Άν­νης, μη­τρός της Υ­πε­ρα­γί­ας Θε­ο­τό­κου».
Έ­τσι λοι­πόν έγινε η σύλληψη και γεν­νή­θη­κε η Υπεραγία Θεοτόκος. Όχι βέ­βαι­α χω­ρίς σαρ­κι­κή συ­νά­φεια των γο­νέ­ων της. Γεν­νή­θη­κε σε εν­νέ­α μή­νες και ναι μεν ή­ταν καρ­πός της υ­πο­σχέ­σε­ως του Θε­ού, αλ­λά έ­γι­νε με σπέρ­μα αν­δρός με τη συ­νεύ­ρε­ση των γο­νέ­ων Της. Μό­νο ο Κύ­ριός μας Ι­η­σούς Χρι­στός γεν­νή­θη­κε α­πό την Παναγία μας  με τρό­πο α­νέκ­φρα­στο και α­νερ­μή­νευ­το, ό­πως Ε­κεί­νος μό­νο γνω­ρί­ζει, χω­ρίς να υ­πάρ­χει το σαρ­κι­κό θέ­λη­μα.
Σύμ­φω­να με την πα­ρά­δο­ση, η Πα­να­γί­α γεν­νή­θη­κε στην Ι­ε­ρου­σα­λήμ. Μά­λι­στα οι πα­τέ­ρες της α­γι­ο­τα­φι­κής α­δελ­φό­τη­τας δεί­χνουν στους προ­σκυ­νη­τές τον τό­πο γέν­νη­σης της Θε­ο­τό­κου, που βρί­σκε­ται κον­τά στην προ­βα­τι­κή κο­λυμ­βή­θρα. Ο­νο­μά­στη­κε Μα­ριάμ που ση­μαί­νει Κυ­ρί­α, Ελ­πί­δα.
Η Εκ­κλη­σί­α μας ε­ορ­τά­ζει τη γέν­νη­ση της Θε­ο­τό­κου στις 8 Σε­πτεμ­βρί­ου: «το Γε­νέ­θλιον της Υ­πε­ρα­γί­ας Δε­σποί­νης η­μών Θε­ο­τό­κου και α­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας».
Ό­ταν η Κυρία Θεοτόκος έ­φτα­σε στην ηλικία των τριών ετών, Την πήγαν οι γο­νείς Της (σύμ­φω­να με την υ­πό­σχε­σή τους στον Θεό) στο Να­ό, και την πα­ρέ­δω­σαν στους ι­ε­ρείς. Σύμ­φω­να με το έ­θι­μο, τη συ­νό­δευ­σαν λαμ­πα­δο­φο­ρού­σες «παρ­θέ­ναι των Ε­βραί­ων».
Α­φού την πα­ρέ­λα­βε ο ι­ε­ρέ­ας και προ­φή­της Ζα­χα­ρί­ας, πα­τέ­ρας του Ι­ω­άν­νου του Προ­δρό­μου, κι­νού­με­νος α­πό τη Θεία Χάρη, την ο­δή­γη­σε στο ε­σω­τε­ρι­κό και Α­γι­ώ­τε­ρο μέ­ρος του Να­ού, στα Άγια των Α­γί­ων. Ε­κεί έ­ζη­σε δώ­δε­κα χρό­νια και α­ξι­ω­νό­ταν κα­θη­με­ρι­νά να ζει και να υποδέχεται Θεί­ες φα­νε­ρώ­σεις, ε­νώ ο Αρ­χάγ­γε­λος Γα­βρι­ήλ Της έ­φερ­νε συ­νε­χώς ου­ρά­νια τρο­φή.  Έ­τσι, ζών­τας μέ­σα στο χώ­ρο της Α­γι­ό­τη­τας, ε­τοι­μα­ζό­ταν ο «έμ­ψυ­χος να­ός εις κα­τοί­κη­σιν του Κυ­ρί­ου».

Εύχομαι και ελπίζω η Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου να φέρει στις καρδιές μας το φως ώστε να βλέπουμε το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα και πάνω απ’όλα την Αγάπη Της σε εμάς, τα παιδιά Της.

Χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό!!!

Απολυτίκιο:
Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάσι τη οικουμένη, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιαώνιον.

Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος

πηγή:http://www.agioritikovima.gr

Η Πρώτη Κυριακή των νηστειών της Μεγάλης Σαρακοστής, ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Αυτήν την ημέρα γιορτάζουμε την αναστύλωση των αγίων και σεμνών εικόνων από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 843 μ.Χ. Παλιότερα οι ιστορικοί θεωρούσαν ως πιθανή ημερομηνία αναστύλωσης των εικόνων το 842 μ.Χ. αλλά οι νέες επιστημονικές μελέτες θέλουν το 843 μ.Χ. να είναι η σωστή ημερομηνία.

Η εικονομαχία ξεκίνησε το 726 μ.Χ. και τελείωσε το 843 μ.Χ. Η απόδοση τιμής προς τις ιερές εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων έβρισκαν αντίθετους τους εικονομάχους, οι οποίοι το θεωρούσαν μορφή ειδωλολατρίας και αποκαλούσαν όσους προσκυνούσαν τις εικόνες εικονολάτρες. Οι εικονομάχοι ονομάζονται επίσης και εικονοκλάστες επειδή κατέστρεφαν τις εικόνες.

Η Μεγάλη Σαρακοστή ξεκινά από την Καθαρή Δευτέρα και τελειώνει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.

Τον καιρό που δεν υπήρχαν ημερολόγια, οι άνθρωποι είχαν βρει έναν άλλο τρόπο για να μετρούν τις 49 μέρες πριν από το Πάσχα, που διαρκούσε η Μεγάλη Σαρακοστή. Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα σαν καλόγρια αλλά με επτά πόδια. Στο τέλος κάθε εβδομάδας, το Σάββατο, έκοβαν και από ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο, το έβαζαν σ’ ένα ξερό σύκο ή καρύδι κι όποιος το έβρισκε του ‘φερνε γούρι. Επίσης η Κυρά Σαρακοστή αναπαρίσταται με τα χέρια σταυρωμένα (λόγω ότι η Σαρακοστή είναι περίοδος προσευχής) και χωρίς στόμα (λόγω της νηστείας).

Η Σαρακοστή είναι μια μεγάλη περίοδος νηστεία της Χριστιανικής Εκκλησίας. Μας προετοιμάζει να δεχτούμε με καθαρή καρδιά τα Πάθη και την Ανάσταση του Χριστού.
Οι άνθρωποι νηστεύουν όχι μόνο από τα κρεατικά αλλά και τα γαλακτερά και τα αυγά. Τρώμε ρύζι, όσπρια, χόρτα κτλ. Παλιότερα οι άνθρωποι σταματούσαν να τρώνε κρέας, γιατί στο τέλος του χειμώνα τα αρνάκια ήταν ακόμη μικρά και έπρεπε να τους δώσουν την ευκαιρία να μεγαλώσουν. Ακόμη, για λόγους θρησκευτικούς, έπρεπε να στερηθούν κάποια πράγματα που τους ευχαριστούσαν ιδιαίτερα, για να μπορούν να φάνε το κρέας με περισσότερη ευχαρίστηση το Πάσχα. Αυτή τη στέρηση τη λέμε εγκράτεια.

Όσο για τα γαλακτερά, σταματούσαν οι άνθρωποι να τρώνε και από αυτά, γιατί αφού τα αρνάκια ήταν ακόμη μικρά, έπρεπε να πιο αυτά το γάλα από τη μάνα τους. Κι όσο γάλα περίσσευε έπρεπε να το κάνουν τυρί, γιατί σε λίγο τα πρόβατα δε θα είχαν πια γάλα.

Τέλος, δεν έτρωγαν ούτε αυγά. Αυτό γιατί αν έτρωγαν τα λίγα αυγά που γεννούσαν οι κότες, δεν θα είχαν αρκετά για να τα βάψουν τη Μεγάλη Πέμπτη και να τα έχουν για τσούγκρισμα την ημέρα του Πάσχα.

Την ημέρα της γιορτής των Τριών Ιεραρχών, πανηγυρίζει η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, η ελληνική παιδεία και η ελληνική οικογένεια. ΄Ολοι γιορτάζουμε και τιμάμε ευλαβικά τη σεμνή μνήμη των Τριών Άγιων Πατέρων των οποίων αφού γιορτάζουμε τη μνήμη του καθενός χωριστά, τιμάμε όλων μαζί τη μνήμη στις 30 Ιανουαρίου. Πανηγυρίζουμε τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών που με το βαθύ φιλοσοφικό τους στοχασμό, τη μεγάλη και βαθιά πίστη τους, τη θερμή αγάπη τους στο θεό και τον άνθρωπο, αναδείχθηκαν παιδαγωγοί και διδάσκαλοι, επιφανείς ρήτορες και συγγραφείς, πρότυπα φιλανθρωπίας και αρετής. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν ο Αριστοτέλης του Χριστιανισμού. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ο Πλάτωνας της ελληνικής φιλοσοφίας και ο Χρυσόστομος, ο Δημοσθένης της χριστιανικής αγάπης. Υπήρξαν προστάτες του κόσμου και άριστοι ερμηνευτές των θείων διδαγμάτων του θεανθρώπου. Μιλούν και διδάσκουν ως μελίρρυτοι ρήτορες. Καταρρίπτουν τις ασέβειες των ασεβών αυτοκρατόρων και τις αιρέσεις των αιρετικών. Τρέφουν πεινασμένους, ντύνουν γυμνούς, θεραπεύουν αρρώστους και προστατεύουν αδύναμους. Νουθετούν, διαπαιδαγωγούν και μορφώνουν με τα νάματα της λειτουργίας τους και της διδασκαλίας τους. Από το 12ο αιώνα συνεορτάζονται στις 30 Ιανουαρίου ως τρεις μεγάλοι φωστήρες της οικουμένης και από το 1838 καθιερώνεται η γιορτή τους ως γιορτή των Γραμμάτων και της Παιδείας.

Μέγας Βασίλειος

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν άγιος της Ορθόδοξης εκκλησίας. Γεννήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας από οικογένεια χριστιανική και εύπορη. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος ρητορικής στον Πόντο. Η μητέρα του Εμμέλια ήταν από τις πιο μορφωμένες και ενάρετες γυναίκες της εποχής, θυγατέρα χριστιανού μάρτυρα. Το ίδιο εξαίρετη ήταν και η γιαγιά του Μακρίνη. Από τέτοιους γονείς έλαβε ο Βασίλειος τη χριστιανική του ανατροφή και τη φροντίδα για τη μόρφωσή του. Σπούδασε πρώτα στην Καισάρεια έπειτα στην Κωνσταντινούπολη τη θεολογία και τα νομικά και αργότερα στην Αθήνα. Πέντε χρόνια στην Αθήνα διδάχτηκε τη φιλοσοφία, τη ρητορική, την αστρονομία, την ιατρική και τη γεωμετρία. Εκεί γνωρίστηκε καλά με τον ανιψιό του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, τον Ιουλιανό που αργότερα έγινε αυτοκράτορας. Τότε συνδέθηκε με βαθιά και ισόβια φιλία με τον συνσπουδαστή του Γρηγόριο Ναζιανζινό.

Γρηγόριος Ναζιανζινός

Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζινός, ήταν Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως , άγιος και θεολόγος. Γεννήθηκε στην Αριανζό, κωμόπολη κοντά στη Ναζιανζό της Καπποδοκίας, από ευσεβείς και μορφωμένους γονείς. Ο πατέρας του ήταν Επίσκοπος στη Ναζιανζό και η μητέρα του Νόνη έδωσε στο μικρό Γρηγόριο τις πρώτες χριστιανικές κατευθύνσεις. Ο Γρηγόριος αφού έμαθε τα πρώτα του γράμματα στη γενέτειρά του, σπούδασε στη Καισάρεια και αργότερα στην Αλεξάνδρεια. ΄Υστερα φοίτησε έξι χρόνια στις φιλοσοφικές σχολές της Αθήνας, όπου σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική. Συνδέθηκε με βαθιά φιλία με το συμφοιτητή  του Βασίλειο, με τον οποίο, όπως έγραφε ο ίδιος, είχε “μια ψυχή σε δύο σώματα χωρισμένη”.Υπήρξε άριστος σπουδαστής και τελείωσε τόσο καταρτισμένος επιστημονικά ώστε η ίδια του η σχολή τον κράτησε ως καθηγητή περίπου δύο χρόνια. Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζινός ο οποίος θεωρείται ένας από τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, εκτός από πολλά συγγράματα, έγραψε λόγους, επιστολές και ωραία θρησκευτικά ποιήματα. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 25 Ιανουαρίου.

Ιωάννης Χρυσόστομος

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήταν οικουμενικός Πατριάρχης και αξιόλογος εκκλησιαστικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας, στο μεγάλο αυτό κέντρο του Χριστιανισμού, το 345 μΧ.. Ο Ιωάννης έμεινε νωρίς ορφανός από πατέρα. ΄Ετσι την ανατροφή του και τη μόρφωσή του την ανέλαβε η μητέρα του Ανθούσα, μια ευσεβέστατη, ενάρετη και μορφωμένη χριστιανή. Μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή, εξάσκησε στην Αντιόχεια, το δικηγορικό επάγγελμα και απόχτησε μεγάλη φήμη. Τα περίφημα κυρήγματά του ήταν τόσο ελκυστικά, ώστε έτρεχαν να τον ακούσουν οπουδήποτε. Η φήμη του πέρασε σύντομα τα όρια της Αντιόχειας και έφτασε στην Κωνσταντινούπολη. Ως Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης, φρόντισε για τη μόρφωση του Κλήρου, εργάστηκε για τη διάδωση του Χριστιανισμού σε βάρβαρους λαούς, προστάτεψε τους φτωχούς και δυστηχισμένους, ιδρύοντας πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα. Όλοι μιλούσαν για το χρυσάφι των λόγων του, που έβγαιναν απ΄ το στόμα του. Γι΄ αυτό και τον ονόμασαν Χρυσόστομο . Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κατέχει την πρώτη θέση μέσα, στην Εκκλησία ως εκκλησιαστικός ρήτορας και συγγραφέας. Έγραψε τη “Λειτουργία του Χρυσόστομου”, που τελείται τακτικά στην εκκλησία και πολλούς λόγους, επιστολές και βιβλία μοναχικού βίου, ηθικά, δογματικά και παιδαγωγικά.

Απολυτίκιο των Τριών Ιεραρχών

Τους τρεις μεγίστους φωστήρας, της Τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι, δογμάτων θείων πυρσεύσαντας· τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας· Βασίλειον τον μέγα, και τον θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι· πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσιν.

Ερμηνεία: ΄Ολοι όσοι θαυμάζουμε τους λόγους των τριών μεγάλων Φωστήρων της τρισυπόστατης θεότητας, δηλαδή το Μέγα Βασίλειο, το Γρηγόριο το θεολόγο και τον ξακουστό Ιωάννη που το στόμα του έβγαζε χρυσάφι, ας τους τιμήσουμε με ύμνους. Γιατί αυτοί φώτισαν την οικουμένη με θείες διδασκαλίες. Γιατί σαν ποταμοί σοφίας πότισαν όλη την κτίση με τα άγια νερά της θεογνωσίας, και γιατί αυτοί μεσολαβούν και παρακαλούν πάντα την Αγία Τριάδα για μας.