“(…) οι πράξεις μου παίρναν μιαν άλλη σημασία
μες στο συσχετισμό δυνάμεων που
αποτελούσα τμήμα τους,
τα λόγια μου ερμηνεύονταν σύμφωνα με
σκοπιμότητες
απ’ τον ίδιο εμένα αποδεκτές. Και πια πώς
να μιλήσω,
πώς να κρίνω, πώς να κριθώ, χωρίς να
βλάψω
χωρίς να πάρω εύσημα από κει που μισώ; (…)”
Τίτος Πατρίκιος, “Στοιχεία ταυτότητας”
Αφήστε μια απάντηση