HocusPocusCorpus

Αναρωτιέται ο τραγουδοποιός : Δεν ξέρω τι να πω  στα παιδιά που με κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά και ρωτάν:

Γιατί θα πρεπει στα 18 μου να επιλέξω το επάγγελμα που θα κάνω μέχρι να γίνω 70 χρονών; Η απάντηση ,βέβαια, είνα ιδιαίτερα απλή . Για να αισθανθούν ανακούφιση οι γονείς ότι έπραξαν το χρέος τους ως γονείς και βοήθησαν τα παιδιά τους, τα “ώθησαν” να πάρουν αποφάσεις (μια και πάντα όλοι κόπτονται ότι η απόφαση είναι του 18 χρονου).  Ενώ στην ουσία τα κατεύθυναν να πράξουν αυτό που ο ίδιοι θεωρούν σωστό και κατάλληλο για τα παιδιά τους, γιατί αυτοί ως γονείς ξέρουν καλύτερα. Το όνειρο του νεοέλληνα είναι να τελειώσει μια πανεπιστημιακή σχολή το παιδί του μετά την οποία θα αναζητήσει εργασιακή απορρόφηση στο δημόσιο. Πέρα από το ότι δείχνουμε ως λαός  ότι δεν έχουμε αντιληφθεί τις ανατροπές που ήρθαν και έπονται, δεν έχουμε αλλάξει καν νοοτροπία, δεν διαφέρουν και πολύ οι σημερινοί γονείς του 2010 από αυτούς του 1984 ή και αυτούς του 1977 για να μην πάω παλιότερα.

Τι είναι αυτό που ωθεί 18χρονα παιδιά να αναζητούν την εργασιακή ασφάλεια και σταθερότητα από την τρυφερή αυτή ηλικία; Την ίδια στιγμή που θα έπρεπε να τα απασχολεί η διεύρυνση των  γνώσεών τους ,  η ενασχόληση με θέματα και επιστήμες ή τέχνες που πραγματικά τα ενδιαφέρουν και όχι  να δίνουν ραντεβού με την επαγγελματική αποκατάσταση. Το άγχος και η πίεση με την οποία φορτίζονται οι νέοι από τα μικράτα τους. Η ανασφάλεια και η αγωνία για το αβέβαιο μέλλον που οι μεγάλοι  πιπιλίζουν αναμασώντας την ίδια  καραμέλα επί χρόνια.

Για ποιο λόγο οι γονείς  βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση; Αφού το μόνο που επιδιώκουν είναι το καλό και η ευτυχία των παιδιών τους; Ποιοι είναι οι λόγοι, οι αιτίες και ποιες οι αφορμές που δεν τους αφήνουν να απομακρυνθούν από νοοτροπίες και τάσεις του παρελθόντος;