“μαθητική ζωή”
Εφημερίδα του Γυμνασίου Πολυκάστρου
Έντυπη και Διαδικτυακή Έκδοση
Γυμνάσιο Πολυκάστρου, Δ/νση Β/θμιας Εκ/σης Κιλκίς
email: mail [at] gym-polyk . kil . sch . gr
Ιστοσελίδα: https://blogs.sch.gr/gympolka/
14^ο φύλλο, 12 Οκτωβρίου 2012

Συνέντευξη του κ. Λέφα στον μαθητή του τμήματος Γ2 Κίμωνα Μπέττα

Οι εγγραφές μαθητών στο σχολείο μας για την προσεχή σχολική χρονιά, θα είναι άλλος ένας δείκτης των επιπτώσεων της κρίσης στην ελληνική οικογένεια. Ο διευθυντής και οι διδάσκοντες εκτιμούν ότι η μείωση του αριθμού των μαθητών μπορεί να ξεπεράσει το 10% μια και το σχολείο μας απευθύνεται σε μικρομεσαία εισοδήματα. Η κατάσταση δεν είναι ευοίωνη μια και η κρίση δε δείχνει να ξεπερνιέται εύκολα. Αφορμή αυτού του γεγονότος, στάθηκε η   συνέντευξη που έδωσε ο διευθυντής του σχολείου μας στο μαθητή της Γ΄ τάξης Μπέτα Κίμωνα.

Κ. Λέφα έγινε γνωστό ότι ο αριθμός των μαθητών μειώθηκε φέτος, είναι αλήθεια αν ναι, για τι αριθμό παιδιών μιλάμε;

Όντως έχει μειωθεί ο όγκος των μαθητών κατά πολύ. Συνολικά φέτος το ακαδημαϊκό έτος 2012-2013 στο σχολείο μας φοιτούν 237 μαθητές, 24 λιγότεροι από πέρυσι. Το σχολικό έτος 2011-2012 φοιτούσαν στο σχολείο μας 264 μαθητές και το έτος 2010-2011 δύναμη του σχολείου μας ήταν 267 μαθητές.

Τι σημαίνει για το σχολείο μας μια τέτοια μείωση μαθητικού δυναμικού;

Ουσιαστικά για το γυμνάσιο Πολυκάστρου αυτό σημαίνει πολλά πράγματα. Καταρχήν όσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη των μαθητών τόσο μεγαλύτερες είναι και οι δράσεις του σχολείου μας. Επίσης η διεκδικητική δύναμή μας όσον αφορά δαπάνες, χρήματα και διδακτικό προσωπικό.

Που νομίζεται ότι οφείλεται αυτό, πιστεύεται ότι τα παιδιά αυτά προτίμησαν ένα άλλο καλύτερο σχολείο για την εκπαίδευσή τους ή συντρέχουν άλλοι λόγοι;

Άλλοι λόγοι, οικονομικοί καθαρά. Οι οικογένειες μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Συγκεκριμένα πέντε οικογένειες στην Αμερική, δεκαεπτά στην Ευρώπη, και μία οικογένεια στην Αυστραλία.

Ως διευθυντής του σχολείου μας πώς αισθάνεστε μετά από αυτήν την εξέλιξη;

Είναι πολύ βασικό τα παιδιά να μεγαλώνουν στην Ελλάδα, στο Πολύκαστρο, στον τόπο τους. Κάνουμε προσπάθεια για το καλύτερο. Δεν μου αρέσει αυτό που συνέβη, βέβαια εύχομαι να είναι καλά εκεί που είναι, να ευημερούν. Δεν είναι ευχάριστη εξέλιξη για τον τόπο και την χώρα. Οι παλαιότεροι  έλεγαν ότι όταν κλείνει ένα σχολείο ο τόπος μαραζώνει. Όταν μειώνεται ο αριθμός των μαθητών ο τόπος μαραζώνει. Εμάς μα ενδιαφέρει να έχουμε ένα σχολείο όπου οι μαθητές θα ονειρεύονται και τα παιδιά θα διασκεδάζουν τη ζωή τους.

Σύγχρονη πραγματικότητα μέσα από την ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη

Η Συρρίκνωση του Ελληνισμού μετά τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας αλλά και τη Ρωσική επανάσταση μας αποστέρησε από τον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα με την ανοιχτωσύνη εκείνη και την ισχύ που διέθετε ο Έλληνας ως πολίτης του κόσμου, ενός άλλου κόσμου τελείως διαφορετικού από αυτόν που γνωρίζουμε σήμερα. Απ’ αυτή την άποψη, όσο περίεργο και αν φαίνεται, ο πριν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους υπήκοος Έλληνας ανάσαινε στον αέρα μιας περίπου αυτοκρατορίας. Η δυνατότητα του να κινηθεί σε μία ευρύτερη γεωγραφικά περιοχή σήμαινε ότι ο Έλληνας εκείνης της περιόδου χαρακτηριζόταν από κοσμοπολιτισμό και μια εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής στις συνθήκες που διαμορφώνονταν. Τα παραπάνω είναι πολύ γνωστά στους συγχρόνους Έλληνες που μπαίνουν στον κόπο να διαβάσουν και να μάθουν την ιστορία αυτού του τόπου και αυτού του λαού και αντιλαμβάνονται πόσο διαφορετική νοοτροπία μπορεί να έχει κάποιος που, από τη Βιέννη ως την Οδησσό και από την Τεργέστη ως το Πορτ-Σαιντ και την Κωνσταντινούπολη, νιώθει σαν στο σπίτι του. Στο αφιέρωμα μας αυτό στον Αλεξανδρινό ποιητή Κ. Καβάφη, αναδεικνύεται αυτή ακριβώς η πλευρά του Έλληνα ο οποίος έχοντας επίγνωση του ρόλου που οι ιστορικές καταβολές και η μοίρα του όρισαν να παίξει πορεύεται σε ένα σύγχρονο και δύσκολο περιβάλλον ως φορέας ενός τεράστιου ιστορικού περιελθόντος,  με αυτοπεποίθηση και εξωστρέφεια.

«Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια – σ’ ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολι. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα. Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά».

Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ.Π. Καβάφη

Παραθέτοντας ένα από τα πολλά ποιήματα του Καβάφη -«Η δυσαρέσκεια του Σελευκίδου»-αναδεικνύουμε τη διαχρονικότητα των θεμάτων που πραγματεύονταν, αλλά και την βαθιά γνώση του στα θέματα της ελληνικής ιστορίας . Οι πρωταγωνιστές του ποιήματος είναι οι: Δημήτριος Σελευκίδης, ο οποίος αργότερα ανήλθε στο θρόνο της Συρίας (ως «Δημήτριος Σωτήρ») και Πτολεμαίος ο ΣΤ’ Φιλομήτωρ, βασιλιάς της Αιγύπτου. Το ποίημα τοποθετείται χρονικά στο έτος 164 π.Χ., όταν ο Δημήτριος ζούσε ως όμηρος στη Ρώμη και ο Πτολεμαίος είχε εξοριστεί από την Αλεξάνδρεια από τον ίδιο του τον αδερφό (και συμβασιλέα) Πτολεμαίο Η’ τον Ευεργέτη και ήρθε στη Ρώμη για να παρακαλέσει τη Σύγκλητο να τον αποκαταστήσει στο θρόνο του…

Η δυσαρέσκεια του Σελευκίδου

Δυσαρεστήθηκεν ο Σελευκίδης
Δημήτριος να μάθει που στην Ιταλία
έφθασεν ένας Πτολεμαίος σε τέτοιο χάλι.
Με τρεις ή τέσσαρες δούλους μονάχα·
πτωχοντυμένος και πεζός. Ετσι μια ειρωνία
θα καταντήσουν πια, και παίγνιο μες στην Ρώμη
τα γένη των. Που κατά βάθος έγιναν
σαν ένα είδος υπηρέται των Ρωμαίων
το ξέρει ο Σελευκίδης, που αυτοί τους δίδουν
κι αυτοί τους παίρνουνε τους θρόνους των
αυθαίρετα, ως επιθυμούν, το ξέρει.
Αλλά τουλάχιστον στο παρουσιαστικό των
ας διατηρούν κάποια μεγαλοπρέπεια·
να μη ξεχνούν που είναι βασιλείς ακόμη,
που λέγονται (αλλοίμονον!) ακόμη βασιλείς.

Γι’ αυτό συγχίσθηκεν ο Σελευκίδης
Δημήτριος· κι αμέσως πρόσφερε στον Πτολεμαίο
ενδύματα ολοπόρφυρα, διάδημα λαμπρό,
βαρύτιμα διαμαντικά, πολλούς
θεράποντας και συνοδούς, τα πιο ακριβά του άλογα,
για να παρουσιασθεί στην Ρώμη καθώς πρέπει,
σαν Αλεξανδρινός Γραικός μονάρχης.

Αλλ’ ο Λαγίδης, που ήλθε για την επαιτεία,
ήξερε την δουλειά του και τ’ αρνήθηκε όλα·
διόλου δεν του χρειάζονταν αυτές η πολυτέλειες.
Παληοντυμένος, ταπεινός μπήκε στην Ρώμη,
και κόνεψε σ’ ενός μικρού τεχνίτου σπίτι.
Κ’ έπειτα παρουσιάσθηκε σαν κακομοίρης
και σαν πτωχάνθρωπος στην Σύγκλητο,
έτσι με πιο αποτέλεσμα να ζητιανέψει.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Υλικό:
Μαθητική Ζωή 14.zip