Όσοι εξ ημών έχουμε ζήσει την εμπειρία της στρατιωτικής θητείας θα ενθυμούμαστε, πιθανόν, την κλασική άσκηση στο τέλος της βασικής εκπαίδευσης : την κατάληψη ενός λόφου. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η διμοιρία που ανέλαβε αυτή την αποστολή κατάφερε να καταλάβει το λόφο μέσα στο προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα. Ήταν αποτελεσματική (effective) η διμοιρία από άποψη επίτευξης του επιδιωκόμενου στόχου; Βεβαίως ήταν.
Έλα όμως που, κατά την διάρκεια της εφόδου, η διμοιρία αποδεκατίστηκε. (Αναφέρομαι, βέβαια, στην πρακτική του <<paintball>>.) <<Χάθηκαν>> ο επικεφαλής ανθυπολοχαγός, ο λοχίας, δυο δεκανείς και το 60% των στρατιωτών. Σώθηκε όμως ο πιο πεπειραμένος επιλοχίας. Ήταν αποδοτική (efficient) η διμοιρία από την άποψη του κόστους που υπέστη για την επίτευξη του στόχου; Προφανώς όχι.
Επιπλέον, η διμοιρία, που αποτελεί το όχημα για την επίτευξη περαιτέρω στόχων, δεν είναι πλέον αξιόμαχη και διατρέχει τον άμεσο κίνδυνο να μην μπορέσει να κρατήσει το λόφο που μόλις κατέλαβε.
Αντίστοιχα, όταν ταξιδεύουμε με αυτοκίνητο, σκοπός μας είναι να φτάσουμε κάπου σ ’έναν ορισμένο χρόνο. Όταν όμως αναφύονται προβλήματα στην μηχανή, σταματάμε, την επιδιορθώνουμε και μετά συνεχίζουμε. Το ν ‘αγνοήσουμε τη μηχανική βλάβη μπορεί να σημαίνει πως θα φτάσουμε ως τον προορισμό μας, αλλά διακινδυνεύουμε να κάψουμε τη μηχανή.
Όταν σχεδιάζουμε και εκτελούμε μια διαφημιστική καμπάνια, για να αυξήσουμε τις πωλήσεις, για να φέρουμε περισσοτέρους τουρίστες ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, σημαντικότατος παράγων είναι το κόστος που υφιστάμεθα για την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου. Αυτό ακριβώς προσδιορίζει και την αποδοτικότητα μας.
Είναι επίσης αυτονόητο ότι η αποτελεσματικότητα της ομάδας στην επιδίωξη ενός στόχου θα πρέπει να εναρμονίζεται με τη διατήρηση της ικανότητας της να προχωρήσει στην επιδίωξη κι άλλων στόχων.
Απόσπασμα από το βιβλίο του ΝΙΚΟΥ Ε. ΣΚΟΥΛΑ “Το τρίπτυχο της επιτυχίας -ΗΓΕΣΙΑ,ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ, ΟΜΑΔΙΚΟΤΗΤΑ-“
