ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΡΗΣΟΥ

15 σχόλια προς “Γιώργος Θεοτοκάς, Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 1940 Κείμενα Νεοελληνικής λογοτεχνίας Α΄Γυμνασίου σελ. 79”

1. Χρήστος Φίτζιος είπε:
   19, Οκτώβριος 2017 στις 16:46    

   Λύπη, χαρά και ενθουσιασμό, αυτά είναι τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το κείμενο “Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 1940” του Γιώργου Θεοτοκά.
   Λυπήθηκα, γιατί η Ελλάδα ξεκινούσε πόλεμο και θα περνούσαν όλοι τους δύσκολες καταστάσεις, πείνα, κούραση και θάνατο.
   Όμως χάρηκα, γιατί οι Έλληνες ήταν ενθουσιασμένοι και έδειχναν γενναιότητα που θα πολεμούσαν για τη χώρα τους.
   Ταυτόχρονα ένιωσα και ενθουσιασμό, γιατί οι πολίτες έτρεχαν πάνω κάτω, ζητοκραύγαζαν συνθήματα για την Ελλάδα.

2. Κωνσταντίνος είπε:
   19, Οκτώβριος 2017 στις 17:16    

   Για το πρώτο βίντεο νιώθω λύπη στην αρχή, γιατί αρχίζει ο πόλεμος. Στη συνέχεια νιώθω λίγη χαρά, επειδή όλοι στην Αθήνα χαίρονται και δεν φοβούνται τον πόλεμο.
   Το δεύτερο βίντεο ήταν πολύ λυπητερό για τους Έλληνες και δεν μ` άρεσε καθόλου

3. Χαρά Φίτζιου είπε:
   19, Οκτώβριος 2017 στις 17:40    

   Η πρώτη μου σκέψη ήταν πως στον πόλεμο οι Έλληνες έζησαν μαρτυρικά και η κήρυξη του πολέμου τους κόστισε πολύ.
   Στο συγκεκριμένο κείμενο ο Γιώργος Θεοτοκάς περιγράφει σκηνές ενθουσιασμού, τον κόσμο να φωνάζει συνθήματα, στρατιώτες που πάνε στον πόλεμο και στιγμές εθνικής ενότητας, χωρίς όμως φόβο και χωρίς να σκέφτονται τι θα ακολουθήσει.
   Αισθάνθηκα την περηφάνεια και την γενναιότητα των Ελλήνων, αλλά και στενοχώρια που δεν ήξεραν τι πραγματικά σημαίνει πόλεμος.

4. ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΔΙΑ είπε:
   19, Οκτώβριος 2017 στις 19:01    

   Οι σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται είναι αρκετά. Πρώτα από όλα νιώθω χαρούμενη και ενθουσιασμένη διότι δεν θέλουμε να αφήσουμε τους εχθρούς να καταλάβουν την Ελλάδα, τη χώρα μας. Στη συνέχεια, νιώθω δέος και συγκίνηση επειδή αρκετοί άνθρωποι σκοτώθηκαν για την πατρίδα τους, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι, φόβο για το τι θα ακολουθήσει. Παρ’όλα αυτά οι υπόλοιποι κάτοικοι της Ελλάδας προσπαθούσαν να εμψυχώσουν τους συμμπατριώτες τους με παραδοσιακά τραγούδια, ποιήματα, εφημερίδες, ιστορίες κτλ.Οι γυναίκες προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους άντρες με φαγητό, ρούχα, όπλα κ.α.

5. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ είπε:
   19, Οκτώβριος 2017 στις 20:20    

   Παρακολουθώντας τα ντοκουμέντα της εποχής της 28ης Οκτωβρίου του 1940 τα συναισθήματα είναι πολλά. Με πόση αυταπάρνηση οι Έλληνες εκείνοι δόθηκαν στη μάχη του πολέμου αναζητώντας την πάταξη του κατακτητή. Θαυμασμός, υπόκλιση μπροστά στο μεγαλείο της δύναμης της ψυχής του Έλληνα, αλλά και στην ομοψυχία τους που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας!!! Γιατί νομίζω πως στη σημερινή εποχή πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει Πατρίδα και Ελευθερία.
   Ενθουσιασμός,ο οποίος περιπλέκεται με το συναίσθημα της συμπαράστασης, αλλά και τελικά της χαράς για την νίκη των Ελλήνων και την απελευθέρωση της χώρας.

6. Ευανθία Βελλίδου είπε:
   19, Οκτώβριος 2017 στις 20:29    

   Διαβάζοντας το κείμενο από τη μία νιώθω φόβο, γιατί ανά πάσα στιγμή δεν ξέρεις, αν θα βρίσκεσαι στη ζωή ή όχι, όταν γύρω σου υπάρχει πόλεμος. Εάν άκουγα τα βομβαρδιστικά σίγουρα θα αισθανόμουν αγχωμένη, αλλά και φοβισμένη μιας και δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω, γιατί γίνονται οι πόλεμοι. Από την άλλη όμως νιώθω υπερηφάνεια, γιατί ο αφηγητής δεν φοβάται για τίποτα και ζει την κάθε του στιγμή και ας είναι και πολεμική. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που διαχειρίζεται όλη αυτή την κατάσταση.

7. Φανή Γουγούση είπε:
   19, Οκτώβριος 2017 στις 22:29    

   Οι σκέψεις και τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα. Από τη μια σκέφτομαι τον αγώνα που κάνανε όλοι οι αγωνιστές για να είμαστε εμείς ελεύθεροι και από την άλλη λύπη, γιατί σκοτώθηκαν πολλοί. Από τα λόγια του αφηγητή ένιωσα ότι μερικές φορές οι άνθρωποι ήταν γενναίοι και εύθυμοι.

8. Αρετή Κάρκου είπε:
   24, Οκτώβριος 2017 στις 16:38    

   Γιώργος Πουρναράκης
   Τα προσωπικά συναισθήματά του συγγραφέα για την ημέρα της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940 και η πρώτες αντιδράσεις τον κατοίκων της Αθήνας;
   Η ημέρα της απελευθέρωσης του 1940 ακόμη και σήμερα ξυπνά έντονα συναισθήματα. Ανατριχιαστικές εικόνες μας ενισχύουν το εθνικό πάθος και μας κάνουν να συμμετέχουμε και εμείς με την σειρά μας, ακόμη κι αν τα χρόνια έχουν πλέον περάσει.
   Συγκίνηση, περηφάνια και καμάρι για τους πρόγονους μας που δε δίστασαν με απόλυτη αυτοθυσία να δοθούν στην μάχη για την απελευθέρωση. Το μεγαλείο και η γενναιοδωρία αποτυπώνονται στο πρόσωπό τους με το χαμόγελο της καλύτερης αποζημίωσης. Ελευθερία στο σώμα και το πνεύμα για τους Έλληνες που με τόση επιμονή και σθένος ποθούσαν την ημέρα εκείνη.
   Συμπαραστεκόμαστε με όλη την ψυχή μας στους Έλληνες του 1940 που χάρη σ’αυτούς είμαστε σήμερα ελεύθεροι.

9. Αρετή Κάρκου είπε:
   24, Οκτώβριος 2017 στις 16:40    

   Μάρκος Βελλίδης
   Ήταν πρωί 28ης Οκτωβρίου λίγο πρίν έρθουν τα αεροπλάνα να τους βομβαρδίσουν. Όλος ο κόσμος έτρεχε στους δρόμους, φώναζε και έτρεχε. Οι στρατιώτες είχαν πάει στους Αμπελόκηπους και μετά στην Αθήνα πάνω στα άλογα έτρεχαν και γελούσαν.Όλος ο κόσμος είχε μαζευτεί στους δρόμους και κρατούσαν εικόνες και σημαίες. Είχαν μαζευτεί παιδιά και γονείς.

10. ΓΑΚΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑ είπε:
    24, Οκτώβριος 2017 στις 18:44    

    Μέσα από όλα αυτά που είδα και άκουσα, νιώθω μεγάλη συγκίνηση γι’ αυτούς που πολέμησαν και έδωσαν τη ζωή τους για να σώσουν την πατρίδα μας. Συγχρόνως όμως νιώθω περήφανη που είμαι απόγονος αυτών. Οι Έλληνες, όταν ακούν ότι ο πόλεμος ξεκινά, έχουν ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και ενθουσιασμό.Η κήρυξη του πολέμου είναι σαν μια γιορτή γι’αυτούς, καθώς υπάρχει ομόνοια και λεβεντιά.

11. Ειρήνη Ρίμπα είπε:
    24, Οκτώβριος 2017 στις 18:49    

    Ο αφηγητής κατά την διάρκεια του πολέμου νιώθει ανακούφιση, έξαψη, απάθεια όσο διαβάζει τις εφημερίδες, συγκίνηση, περηφάνια, ενθουσιασμό και χαρά. Τα συναισθήματα των Αθηναίων είναι πάθος, φανατισμός, ενθουσιασμός, κέφι, ψυχραιμία, επιθυμία και οι νέοι αντιμετωπίζουν τον πόλεμο με ενθουσιασμό και οι γυναίκες με αγωνία, φόβο, θλίψη και πόνο. Τα δικά μου συναισθήματα είναι συγκίνηση, γιατί κάποιοι άνθρωποι εκείνα τα χρόνια έβλεπαν τον πόλεμο με χαρά και σαν αν πήγαιναν εκδρομή. Επίσης νιώθω και λύπη, γιατί πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, για να πολεμήσουν για την Ελλάδα.

12. Βλιώρα Χριστίνα είπε:
    24, Οκτώβριος 2017 στις 21:46    

    Οι πρώτες σκέψεις που δημιουργούνται μέσα μου βλέποντας το βίντεο είναι το πώς είναι δυνατόν οι στρατιώτες που ετοιμάζονται για τον πόλεμο να είναι τόσο χαρούμενοι και ευδιάθετοι, ενώ γνωρίζουν ότι ο εχθρός είναι πιο ισχυρός! Επίσης αξιοσημείωτη είναι και η ενθάρρυνση που δίνουν οι γυναίκες στους άντρες τους και στα παιδιά τους.

13. Παππας Νικος είπε:
    25, Οκτώβριος 2017 στις 13:08    

    Ο Γεώργιος θεοτοκάς ξυπνώντας από τις καμπάνες που σημαίνουν την κύρηξη του πολέμου έχει την αίσθηση πως ξεκινά μια εορταστική και πανυγηρική μέρα. Με απάθεια σκέφτεται πως το μεσημέρι θα έρθουν τα αεροπλάνα να τους βομβαρδίσουν.
    Βλέπει τους πολίτες να έχουν διαφορετίκα συναισθήματα. Κάποιοι είναι ψύχραιμοι, γελούν, τραγουδούν και δεν φοβούνται και άλλοι κλαίνε με λυγμούς. Για λίγο κλονίζεται. Αισθάνεται περηφάνια
    που ανήκει σε ένα σύνολο που δεν έχασε την αυτοπειθαρχεία του, αλλά με ενθουσιασμό, πάθος, λεβεντιά και χωρίς φόβο πηγαίνει να ανιμετωπίσει τον εχθρό. Επιτέλους ξύπνησε το ελληνικό φιλότιμο.

14. Αρετή Κάρκου είπε:
    31, Οκτώβριος 2017 στις 19:18    

    Λευτέρης Μπλιούκας
    Οι σκέψεις μου είναι ότι οι Αθηναίοι αντικρίζουν φόβο και πόλεμο. Οι γυναίκες κλαίνε, ο κόσμος είναι γενναίος, κανείς δεν σκέφτεται ότι ο εχθρός είναι 10 φορές δυνατότερος. Σιγά σιγά η Αθήνα παίρνει το ύψος των μεγάλων εορτών. Πλήθη μπαίνουν με στολές της ή με πολιτικά. Έχουν χυθεί στους κεντρικούς δρόμους με λάβαρα, σημαίες και μουσικές.

15. Αρετή Κάρκου είπε:
    7, Νοέμβριος 2017 στις 21:29    

    Βύρων Βόλτσης
    Τα συναισθήματα είναι πολλά. Λυηη, γιατί στην Αθήνα είναι όλοι χαρούμενοι, αλλά δεν ξέρουν ότι ο εχθρός είναι 10 φορές δυνατότερος από αυτούς. Οι στρατιώτες ξεκινούν για τον πόλεμο. Ειναι χαρούμενοι, παίζουν φάπες, κάνουν σαν μικρά παιδιά που ξεκινούν για εκδρομή. Δεν ξέρουν ομως τι τους περιμενει. Σιγά σιγά η Αθήνα παίρνει το ύψος των μεγάλων εορτών