Άντον Τσέχωφ
Ένας αριθμός
Η ανάρτηση στον Ελληνικό Πολιτισμό εδώ.
Αφηγηματικά στοιχεία του αφηγήματος:
Αφηγητής: δραματοποιημένος (ομοδιηγητικός), συμμετέχει στα δρώμενα και αφηγείται σε α΄ γραμματικό πρόσωπο.
Χώρος: το σπίτι του αφηγητή
Χρόνος: δεν προσδιορίζεται
Στην αφήγηση κυριαρχεί ο διάλογος και ο αφηγητής είναι το κύριο πρόσωπο του διαλόγου. Πολύ λίγα είναι τα σημεία στα οποία αφηγείται τα γεγονότα. Έτσι το κείμενο μοιάζει με ένα μικρό μονόπρακτο θεατρικό έργο.
Ερωτήσεις βιβλίου:
1. Ποιο πρόσωπο αφηγείται το περιστατικό και ποια εντύπωση σχηματίζετε για το χαρακτήρα και το ήθος του;
Αφηγητής του περιστατικού είναι ο εργοδότης της δασκάλας και πατέρας των παιδιών που αυτή παρακολουθεί. Στην αρχή δίνει την εντύπωση του συμφεροντολόγου, φιλάργυρου, ανάλγητου και αντιπαθέστατου ανθρώπου που παίζει με το φόβο του άλλου και δε δείχνει ευαισθησία και συμπόνια. Έτσι προξενεί την αντιπάθεια του αναγνώστη. Στη συνέχεια όμως δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και αποκαλύπτει ότι η προηγούμενη συμπεριφορά του ήταν προσποιητή, μια φάρσα που την είχε προσχεδιάσει, για να νουθετήσει την κοπέλα. Εκδηλώνει την οργή του για την παθητική της στάση και την προτρέπει να διεκδικεί δυναμικά τα δικαιώματά της. Τελικά ο σκληρός και παραδόπιστος εργοδότης αποδεικνύεται μεγαλόψυχος, γενναιόδωρος και δίκαιος άνθρωπος και συμπαθής στον αναγνώστη.
2. Ο αφηγητής χαρακτηρίζει την Ιουλία “άβουλη”. Ποιες ενέργειές της δικαιολογούν αυτό τον χαρακτηρισμό;
Ο αφηγητής-εργοδότης της δασκάλας χαρακτηρίζει την Ιουλία άβουλη, δηλαδή άτομο που δε διαθέτει ισχυρή βούληση, για να διεκδικήσει μαχητικά και με αποφασιστικότητα τα δικαιώματά της. Πραγματικά σε όλη τη συνομιλία της με τον εργοδότη η δασκάλα έδειχνε παθητική και άβουλη. Στις κατάφωρες αδικές του αντιδρούσε υποτονικά, δειλά κι αμήχανα. Κατέπνιγε την αγανάκτησή της για την αδικία, αλλά δεν μπορούσε να κρύψει τις σιωπηρές εκδηλώσεις των συναισθημάτων της (βρείτε στο κείμενο τα χωρία….). Ούτε για μια στιγμή δεν έδειξε άτομο που μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά του με δυναμισμό.
Λέξεις που μπορεί να σας δυσκόλεψαν…………..
- ανάλγητος, -η, -ο < αρχαία ελληνική ἀνάλγητος από το στερητικό ἀ (+ ευφωνικό ν) + ἄλγος(:πόνος) : Αυτός που δεν συμπονά, δεν δείχνει οίκτο, ο σκληρός, ο ανελέητος
π.χ. Η ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης πλήττει τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.
- νουθετώ < αρχαία ελληνική (νουθετῶ) : συμβουλεύω, προτείνω τα δέοντα (: αυτά που πρέπει)
- παραδόπιστος, -η, -ο < παραδο- (παράς) + πιστός) : που λατρεύει το χρήμα, ο φιλοχρήματος, ο φιλάργυρος, ο τσιγκούνης
- κατάφωρος, -η, -ο < ελληνιστική κοινή κατάφωρος< κατά+φωρ (:ληστής) : ολοφάνερος (:για αξιόποινες πράξεις), προφανής, εξόφθαλμος
π.χ. Οι ενέργειές του συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η Πολιτεία διέπραξε εις βάρος του κατάφωρη αδικία που οφείλει να την επανορθώσει.
Ένα διαφορετικό τέλος στο διήγημα του Τσέχωφ εδώ
Θεατρικά κείμενα μαθητών του 2ου Γυμνασίου Άργους Ορεστικού Καστοριάς επηρεασμένα από το κείμενο του Τσέχωφ εδώ
29, Νοέμβριος 2016 στις 14:25
…..
Η Ιουλία κατακόκκινη χτύπησε το χέρι της με δύναμη στο τραπέζι και του απάντησε:
– Σταμάτα πια να με κοροϊδεύεις, και του πέταξε τα ρούβλια. Αύριο θέλω να μου έχεις ετοιμάσει ογδόντα ρούβλια ή αλλιώς θα παραιτηθώ, και νευριασμένη έφυγε από την πόρτα.
Την επόμενη μέρα μετανιωμένη η Ιουλία πήγε στο γραφείο του αφεντικού της για να ζητήσει συγνώμη για όσα είπε.
– Ιουλία, πέρνα μέσα. Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη που σε έκλεψα, της είπε το αφεντικό.
– Όχι, εγώ πρέπει να ζητήσω συγνώμη επειδή ήμουν νευριασμένη και πάνω στα νεύρα μου δεν ήξερα τι έλεγα.
– Εγώ σου ζητάω συγνώμη που σε εκμεταλλεύτηκα, γι’ αυτό πάρε εκατό ρούβλια, μια μικρή προαγωγή για την πολύ καλή δουλειά που κάνεις, γιατί είσαι η μόνη η οποία νοιάζεται τόσο πολύ για τα παιδιά μου.
Η Ιουλία είπε:
– Ευχαριστώ πολύ, και αποχώρισε από την αίθουσα και έτσι η Ιουλία έμαθε να διεκδικεί πράγματα.
29, Νοέμβριος 2016 στις 18:29
Και της έδωσε 11 ρούβλια.
«Λοιπόν, άκου να σου πω. Εγώ δουλεύω εδώ 2 μήνες και 5 μέρες, δεν φταίω εγώ που ο Κόλιας ήταν άρρωστος, δεν μου δάνεισες ποτέ χρήματα και τα χρήματα που είχα δανειστεί από την κυρία τα επέστρεψα.»
Αυτός έμεινε να την κοιτάει με ανοιχτό το στόμα.
«Λοιπόν, τώρα θέλω τα 80 ρούβλια μου…»
Αυτός, μη έχοντας άλλη επιλογή, της τα έδωσε. Δεν περίμενε τέτοια αντίδραση από αυτή. Την είχε για ένα καλόβολο ανθρωπάκι που θα το έκανε ότι ήθελε.
Η Ιουλία έφυγε με τα χρήματα ευτυχισμένη!
29, Νοέμβριος 2016 στις 21:29
…..Και της έδωσα έντεκα ρούβλια.
Η Ιουλία πέταξε τα ρούβλια στο πάτωμα! Η αντίδρασή της με χαροποιήσε ιδιαίτερα και με αγωνία περίμενα την συνέχεια.
-Πώς μπορείς να μου κόβεις τόσα λεφτά και χωρίς λόγο! Πιστεύεις οτι είμαι άλλη μια μαριονέτα σου που μπορείς να την κάνεις ότι θέλεις;! Όχι κύριε, δώσε μου αμέσως ογδόντα ρούβλια!
Έμεινα έκπληκτος. Δεν περίμενα να φτάσει μέχρι εκεί η Ιουλία.
-Ιουλία, είσαι καλά;
-Γιατί υπάρχει κάποιο πρόβλημα;;
-Απλώς με εκπλήσσεις. Επιτέλους! Διεκδίκησες το δίκιο σου! Πάτησες πόδι!
-Από εδώ και πέρα θα γνωρίσεις μια καινούρια Ιουλία! Ανεξάρτητη, με βούληση και κυρίως πυγμή!
Πλέον, ήμουν σίγουρος.Μια νέα Ιουλία,μια Ιουλία που διεκδικεί,μια Ιουλία που παύει να είναι θύμα εκμετάλλευσης,μια Ιουλία που δεν μένει στη σιωπή,δεν μουρμουρίζει ξαναγεννιέται!