Δεν πέρασε πολύς καιρός από την πρώτη απόφαση του υπουργείου «Παιδείας», δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, με την οποία καταργούσε όσα αθλητικά τμήματα απαιτούσαν δαπάνη για τη μεταφορά των μαθητών. Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που σύσσωμοι εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές δήλωσαν έμπρακτα την αγανάκτησή τους για τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις του υπουργείου. Δεν πέρασε καν πολύς καιρός από τις διαβεβαιώσεις της επίσημης πολιτείας, μέσω του περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης και του προϊστάμενου του γραφείου φυσικής αγωγής, ότι το πρόβλημα της τοποθέτησης προπονητών θα διευθετηθεί σύντομα. Παρόλα αυτά με νέο τελεσίγραφο το υπουργείο αποφασίζει ότι τα ΤΑΔ – ΕΤΑΔ για τη φετινή και τελευταία σχολική χρονιά θα περιοριστούν στα «απολύτως απαραίτητα», γιατί κατά την άποψη του είναι «αντιπαραγωγικά για τον αθλητισμό και αντιπαιδαγωγικά για την εκπαίδευση».
Σ’ αυτήν τη νέα πρόκληση που στοχεύει ξεκάθαρα πια στο κλείσιμο των Αθλητικών Σχολείων, στην κατασυκοφάντηση του έργου των εκπαιδευτικών, στην υποβάθμιση του αθλητισμού και της αθλητικής παιδείας και στο ξεπούλημα του δημόσιου και δωρεάν σχολείου δηλώνουμε τα εξής:
- Η θέση του υπουργείου ότι τα σχολεία μας είναι «αντιπαραγωγικά και αντιπαιδαγωγικά» αποτελεί αναίσχυντο ψέμα μιας πολιτικής ταχτικής που προσπαθεί να δημιουργήσει εντυπώσεις τόσο ενάντια στον θεσμό των Αθλητικών Σχολείων, όσο και ενάντια στο έργο των εκπαιδευτικών γενικότερα. Τα Αθλητικά Σχολεία στα 30 χρόνια λειτουργίας τους βοηθούν εκατοντάδες παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό πάνω στις υγιείς βάσεις της άμιλλας, προστατεύοντάς τα από μεθόδους που συχνά εφαρμόζονται στην εμπορευματοποιημένη του μορφή που είναι ο πρωταθλητισμός. Διευκολύνουν ιδιαίτερα παιδιά που προέρχονται από οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις στο να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και να αναδείξουν το αθλητικό τους ταλέντο, σε εποχές που ο αθλητισμός και η ενασχόληση με αυτόν αποτελούν μάλλον πολυτέλεια. Δίνουν διέξοδο σε πολλούς νέους ανθρώπους μέσα σε μια κοινωνία που συσσωρεύει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα της πολιτικής αδιαφορίας και διαφθοράς. Απόδειξη αυτής της προσφοράς είναι ότι πολλοί από τους μαθητές των Αθλητικών Σχολείων έχουν διαπρέψει στο χώρο του αθλητισμού τιμώντας και τη χώρα μας, αλλά και το θεσμό, ενώ πάρα πολλοί έχουν συνεχίσει τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα.
- Ο χαρακτηρισμός των Αθλητικών Σχολείων, ως δήθεν «αντιπαιδαγωγικά», αποτελεί άμεση προσβολή του έργου των εκπαιδευτικών και αποτελεί μέρος της γενικευμένης επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι σε όλους τους τομείς της χώρας, προκειμένου να θιγούν τα εργασιακά και κοινωνικά τους δικαιώματα. Όμως αποτελεί και προσβολή για τους ίδιους τους μαθητές μας, αφού θίγοντας την παιδαγωγική αξία των σχολείων τους, θίγεται άμεσα και το επίπεδο μόρφωσης που έχουν πάρει από αυτά. Αποτελεί απαράδεκτη διάκριση εις βάρος των μαθητών των σχολείων μας, και μάλιστα δια στόματος της υφυπουργού, η οποία φαίνεται να ξεπερνά κάθε ηθική δέσμευση που έχει αναλάβει απέναντι στο δικαίωμα της ισονομίας και ισότητας των πολιτών.
- Τα αθλητικά σχολεία τα τελευταία χρόνια απαξιώνονται όλο και περισσότερο από την πολιτεία. Αν θέλει όμως κανείς να ψάξει τους υπαίτιους της πραγματικής απαξίωσης των σχολείων αυτών, ας τους αναζητήσει σε αυτούς που χρόνια τώρα δεν διορίζουν μόνιμους προπονητές, σε αυτούς που καταργούν ενεργά αθλήματα και που αρνούνται να ενσωματώσουν και άλλα παρά τη ζήτηση που υπάρχει. Ας τους αναζητήσει σε αυτούς που ποτέ δεν διόρισαν προπονητές από την αρχή κανενός σχολικού έτους για να ξεκινήσουν τα παιδιά τις προπονήσεις τους και σε αυτούς που εν γνώσει τους κοροϊδεύουν γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς ότι τάχα από στιγμή σε στιγμή θα γίνουν οι τοποθετήσεις.
- Το πολύ υψηλό κόστος λειτουργίας που επικαλείται το υπουργείο αφορά την μετακίνηση των μαθητών. Κάτι που πιστεύουμε θα μπορούσε να είχε διευθετήσει το υπουργείο χρόνια τώρα. Αλλά παρόλα αυτά δεν μπορεί να νομιμοποιείται κανένας να επικαλείται σαν εμπόδιο την χρηματοδότηση της Παιδείας, πόσο άλλωστε ένας υπουργός Παιδείας. Αν ο ρόλος του δεν είναι να απαιτήσει χρήματα για την Παιδεία και να την υπερασπιστεί σαν το σημαντικότερο κεφάλαιο της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής ενός τόπου, τότε για ποιον λόγο ακριβώς θέλει να υπηρετεί την Παιδεία;;;
- Φέτος και για λόγους καθαρά προεκλογικής σκοπιμότητας, το υπουργείο – χάριν του μνημονίου- προσπαθώντας να αποκρύψει τις πραγματικές του διαθέσεις, αναβάλλει από εβδομάδα σε εβδομάδα την τοποθέτηση προπονητών στα σχολεία μας, παίζοντας κυριολεκτικά με την νοημοσύνη, τόσο τη δική μας, όσο και των γονιών και των μαθητών. Με τη λήξη των εκλογών, και μέσα σε 20 ημέρες, στέλνει απανωτά τα δύο τελεσίγραφα που δηλώνουν τις αληθινές του προθέσεις και αναγκάζει τους μαθητές να αλλάξουν σχολείο στην μέση της σχολικής χρονιάς. Αν είχε έστω και τη στοιχειώδη εντιμότητα, θα ανακοίνωνε τις προθέσεις του από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Αλλά φαίνεται πως για το υπουργείο το «πρώτα ο μαθητής» αποτελεί άλλο ένα σλόγκαν της προπαγάνδας του.
- Το υπουργείο προσπαθεί να αποποιηθεί την ευθύνη, που οφείλει να έχει απέναντι σε ένα θεσμό που 30 τώρα χρόνια λειτουργεί και συνεισφέρει. Αντί να το υπερασπιστεί όπως οφείλει και να το αναβαθμίσει, το συκοφαντεί και το καταργεί. Αντί αυτού θα δημιουργήσει ένα νέο «προϊόν», όπως ισχυρίζεται, που κατόπιν διαβούλευσης θα υλοποιηθεί με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Όμως αυτό θα είναι ένα προϊόν που θεσμικά δεν θα δεσμεύεται από την υποχρέωση του κράτους να παρέχει δωρεάν και δημόσια παιδεία. Ούτε θα κατοχυρώνει θεσμικά τα εργασιακά μας δικαιώματα που μέχρι τώρα είχαμε. Γι’ αυτό και το υπουργείο δεν επιθυμεί αυτό το προϊόν να αποτελεί συνέχεια του θεσμού των Αθλητικών Σχολείων. Θα είναι ένα αποκύημα της νέας τάξης πραγμάτων που θα μας επιβάλλουν, προκειμένου να ξεμπερδεύουν, με όλα αυτά που σαν λαός έχουμε κατοχυρώσει με αγώνες και θυσίες. Το ξεπούλημα των θεσμών, αποτελεί και ξεπούλημα του ίδιου μας του λαού.
Ως εκπαιδευτικοί, με συναίσθηση του ρόλου μας αλλά και της υποχρέωσης που έχουμε αναλάβει απέναντι στους μαθητές μας, δεν μας επιτρέπεται να μείνουμε απαθείς απέναντι σε αυτή την νέα «κατασκευασμένη» επίθεση. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, μαζί με μας βάλλεται και η Δημόσια – Δωρεάν Παιδεία, βάλλεται το δικαίωμα των νέων παιδιών στη μόρφωση, βάλλεται το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Ως εκπαιδευτικοί έχουμε όμως αναλάβει ένα ηθικό έργο. Να προασπίσουμε ακριβώς αυτά τα δικαιώματα. Αν τώρα κάποιοι επιμένουν να τα θεωρούν αντιπαραγωγικά και αντιπαιδαγωγικά τότε να ξέρουν ότι θα μας βρουν αντιμέτωπους.
Ο σύλλογος του 8ου Γυμνασίου – ΤΑΔ