Μέσα από αυτό το βιβλιο-παράθυρο  που έχει ως τίτλο

«Το καπλάνι της βιτρίνας»                                                   αντίκρισα έναν κόσμο διαφορετικό μέσα από τα μάτια της συγγραφέα Άλκης Ζέη.

 

Ποιο είναι το θέμα του κειμένου ; Γράφω με λίγα λόγια την υπόθεση του βιβλίου

Δυο μικρές αδερφές, η Μέλια και η Μυρτώ ζουν στην Σάμο το 1936 μαζί με τους γονείς τους, τον αγαπημένο τους παππού, ο οποίος τις μιλούσε ώρες ατελείωτες για τους αρχαίους του αλλά και με τη θεία τους, τη Δέσποινα, η οποία είχε το κλειδί για τη σάλα. Μέσα στη βιτρίνα της σάλας βρίσκεται κλειδωμένο το καπλάνι, ένας βαλσαμωμένος τίγρης, ο οποίος ανάλογα με τη διάθεσή του, κοιτάει πότε με το γαλάζιο και πότε με το μαύρο μάτι του. Το καλοκαίρι τα κορίτσια πηγαίνουν στο εξοχικό τους, στο Λαμαγάρι για διακοπές, όπου εκεί ανταμώνουν με τους φίλους και τις φίλες τους. Ο Νίκος, ο ξάδελφος των κοριτσιών, που είναι φοιτητής στην Αθήνα, επισκέπτεται το εξοχικό τους και διηγείται σε όλα τα παιδιά τις μαγικές ιστορίες του καπλανιού. Όμως, μια μέρα του Αυγούστου κηρύττεται δικτατορία και ο Νίκος για να μην εξοριστεί, επειδή ήταν δημοκράτης, αναγκάζεται να βρει καταφύγιο, όμως, πάντα με τη βοήθεια των παιδιών. Από την άλλη μεριά η Μυρτώ συμμετέχει στην ομάδα των Φαλαγγιτισσών, που τη βάζει σε πολλούς μπελάδες με την οικογένειά της. Τι θα συμβεί τελικά; Ποιος άραγε μπορεί να θέλει να βλάψει το καπλάνι;        

 

Θα πρότεινα στους  συμμαθητές μου και στις συμμαθήτριές μου  να κάνουν κι αυτοί αυτό το ταξίδι με τη φαντασία τους, ανοίγοντας το παράθυρο αυτού του  βιβλίου; Ναι ή όχι και γιατί;

Θα τους πρότεινα να διαβάσουν ένα βιβλίο, γιατί με τη βοήθεια του βιβλίου βλέπεις έναν κόσμο διαφορετικό μέσα από τα μάτια του συγγραφέα.

Και πιο συγκεκριμένα, θα τους πρότεινα να διαβάσουν αυτό το βιβλίο για να αντικρίσουν τις διαφορετικές σκέψεις, ενέργειες αλλά και συναισθήματα των ηρώων κατά την διάρκεια μιας δικτατορίας.

 

 

Τελικά τι αποκόμισα διαβάζοντας το βιβλίο;

Κοιτάζοντας τον κόσμο από το παράθυρο αυτού του βιβλίου αποκόμισα αρχικά το εξής, πως τα παιδικά μας χρόνια είναι τα ωραιότερα χρόνια, διότι κατά το διάστημα της παιδικής μας ηλικίας, δημιουργούνται στιγμές που μας ακολουθούν άσβεστες σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Επίσης, έμαθα πως ό,τι γίνεται στο σπίτι καλό είναι να μην το κοινοποιούμε στους έξω από την οικογένεια, γιατί αυτό ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες για εμάς. Όπως έλεγαν και οι Αρχαίοι Έλληνες «τὰ ἐν οἶκῳ, μὴ ἐν δήμῳ» 

Εμπνεόμενη από το βιβλίο … ανοίγεται ένα διαφορετικό παράθυρο στη φαντασία μου… και δημιουργώ…. ένα κολάζ…