Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Εμύλ Ντυρκέμ στη μελέτη του αυτοκτονία το 1897 εισάγει για πρώτη φορά την έννοια της ανομίας. Σε εποχές όπου σημειώνονται γρήγορες κοινωνικές μεταβολές, όπως είναι η δική μας, εμφανίζεται το φαινόμενο της ανομίας. Όταν η κοινωνία αλλάζει και οι αλλαγές στο αξιακό σύστημα, στον τρόπο ζωής, στην κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό τομέα κ.τλ. είναι ταχείες, οι άνθρωποι δεν μπορούν να προσαρμοστούν εύκολα στο καινούργιο. Κυρίως όταν οι απαιτήσεις της νέας κατάστασης δεν είναι ακόμη σαφείς, το άτομο δεν τις αντιλαμβάνεται, αισθάνεται να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, αισθάνεται ότι όλα πλέον είναι μάταια, κυριεύεται από απαισιοδοξία.
Η ανομία είναι το αντίθετο της κοινωνικής συνοχής, είναι η αποδιοργάνωση της κοινωνίας και η σύγχυση των ανθρώπων για το τι ισχύει και το όχι. Ανομία είναι η χαλάρωση των ηθών, η απουσία ηθικών κανόνων, η επικράτηση του όλα επιτρέπονται, η ασυνέπεια σε αυτό που λέγεται και σε αυτό που γίνεται.
Στη χώρα μας λόγω των κοινωνικών αλλαγών που σημειώνονται, η καθημερινότητα των ανθρώπων άλλαξε απότομα, ξαφνικά με αποτέλεσμα να εμφανιστούν ανομικές καταστάσεις. Μα πάνω απ΄όλα ήμασταν απροετοίμαστοι για όλες αυτές τις ανατροπές στη ζωή μας. Ο Ντυρκάιμ παρατήρησε ότι κοινωνικές περίοδοι κρίσεων, όπως για παράδειγμα περίοδος έντονης οικονομικής αστάθειας, αυξάνουν την ανομία και μεγαλώνουν τα ποσοστά παραβατικότητας, εγκληματικότητας και αυτοκτονιών. Θεωρούσε ότι οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή, σε περίπτωση που συνέβαινε ξαφνικά, θα οδηγούσε σε ανομία.
Οι νέοι σε τέτοιες καταστάσεις αποπροσανατολίζονται, δεν έχουν σαφείς στόχους, αισθάνονται ένα αβέβαιο μέλλον και ότι οι σπουδές τους δεν θα έχουν ανταπόκριση στην αγορά εργασίας. Oι ίδιοι αναφέρουν: « Αγωνιούμε για την οικονομική κρίση της χώρας μας, η οποία οδηγεί σε ένα αβέβαιο μέλλον. Νιώθουμε ανασφάλεια και φοβόμαστε για την ανεργία, αφού σήμερα δεν υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας λόγω της οικονομικής κατάστασης που επικρατεί στη χώρα μας. Θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τους συνανθρώπους τους, καλύτερη εκπαίδευση, ίσες ευκαιρίες για όλους και να μην υπάρχει οικονομική κρίση και φτώχεια».
Οι ανομικές καταστάσεις στην κοινωνία επηρεάζουν τους μαθητές/τριες, αφού το σχολείο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας. Εμφανίζονται φαινόμενα σχολικής βίας, κοινωνικού ρατσισμού και οι νέοι, λόγω της άγνοιας, εντάσσονται σε ομάδες και κινήματα με νεοναζιστικό χαρακτήρα. Για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων θα πρέπει στα σχολεία να αναπτυχθούν δράσεις και προγράμματα βιωματικού χαρακτήρα που θα διαχειρίζονται το θέμα της διαφορετικότητας και της άμβλυνσης της σχολικής βίας και της επιθετικότητας. Αυτές οι δράσεις θα πρέπει να γίνονται σε συνεργασία με άλλους φορείς, το σχολείο να είναι ουσιαστικά και όχι τυπικά ανοικτό στην κοινότητα, οι δράσεις να χαρακτηρίζονται από διαθεματικότητα, να εφαρμόζονται σ΄όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και να σχεδιάζονται από κάτω προς τα πάνω με τη συμμετοχή των μαθητών/τριων σ΄όλα τα στάδια σχεδιασμού. Επίσης θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην καλλιέργεια αξιών στους νέους. Αξίες είναι οι οδηγοί της ζωής μας. Συνιστούν το σώμα της προσωπικότητάς μας, καθώς επηρεάζουν τις στάσεις, τις αξιολογήσεις, τις αποφάσεις και τον τρόπο σκέψης μας γενικότερα. Πρόκειται για αντιλήψεις οι οποίες διαμορφώθηκαν σε ένα μεγάλο μέρος νωρίς στη ζωή. Ακριβώς επειδή δεν είναι άμεσα ανιχνεύσιμες ούτε προσβάσιμες είναι ανθεκτικές στην αλλαγή και διαθέτουν ισχυρό και δυναμικό χαρακτήρα. Ο ρόλος τους είναι να καθοδηγούν τη ζωή μας και να έχουν τον τελευταίο ρόλο στις δύσκολες αποφάσεις που παίρνουμε. Βασικές αξίες είναι η ευγένεια, η φιλία, η αγάπη, ο σεβασμός, η φιλαλληλία, η πρόοδος, η ποιότητα σ΄αυτό που κάνω, η οικογενειακή αγωγή.