Λόγω της πλατιάς αποδοχής που έτυχε, νοιώθω την υποχρέωση να σας εξηγήσω:
Πώς εμπνεύστηκα το νέο σήμα μας
Για να πω την αλήθεια, δεν το σχεδίασα εγώ. Ο ψυχαναλυτής μου τυχαίνει να έχει καλό χέρι. Η πατρότητα, όμως, και η μητρότητα, μπορώ να πω, του σήματος ανήκει αναμφισβήτητα σε μένα. Διότι το τελικό προϊόν δεν είναι τίποτε άλλο παρά το οπτικό αποτύπωμα της εκ βαθέων εκμυστήρευσης μιας ζωής που συνοπτικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι» ή «Τρικυμία εν κρανίω» ή έστω με το κοινότυπο «Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου».
Πράγματι, προσπαθούσα να βγω, τότε, από μια περίοδο κρίσης σε σχέση με την αυτοεκτίμησή μου και είχα, σχεδόν, πείσει τον εαυτό μου ότι είμαι το κέντρο του κόσμου, ότι όλη η υδρόγειος γυρίζει γύρω από μένα(νε) κι αυτό αποτέλεσε το βασικό κομμάτι της σύνθεσης. Κάποιοι φίλοι μου λένε πως δε μ’ αναγνωρίζουν, πως είμαι η σκιά του εαυτού μου, όμως εγώ, που έχω εμπιστοσύνη στον ψυχαναλυτή μου, βλέπω αμέσως αυτό το κάτι ανάμεσα στην έμφυτη διστακτικότητα, συστολή μπορείς να πεις, που με χαρακτηρίζει, και την έντονα ζυμωμένη απόφαση να κάνω, επιτέλους, το επόμενο βήμα στη ζωή μου. Να το κάνω, μάλιστα, πού να πατήσω όμως με τόσα πράγματα που με κυκλώνουν και με πιέζουν ασφυκτικά όλα, όσα έρχονται από το μακρινό παρελθόν, μνήμες και τραύματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας, και φτάνουν μέχρι το σήμερα, μικρές και μεγαλύτερες πιέσεις της καθημερινότητας…
Θεέ μου, πώς με βασανίζει ακόμα εκείνο το κουρδιστό ποντικάκι που δεν πρόλαβα να το πιάσω στα χέρια μου και το διάλυσα. Του έβγαλα δυο γρανάζια και, για να μη φάω το ξύλο της χρονιάς μου, έλεγα ψέματα, πως προτιμάω τάχα να το σέρνω δεμένο με σκοινί, αντί να το κυνηγάω.
Κι η σχολική μου ζωή, ένα μαρτύριο. Μόνο στο νηπιαγωγείο πέρασα καλά. Έμαθα να φτιάχνω βαρκούλες και είχε και λέγκο και φτιάχναμε σπιτάκια. Και μ’ άρεσε πολύ να τραγουδάω το «μια ωραία πεταλούδα». Όλη μου τη δύναμη έβαζα στο Ω. Στην πρώτη δημοτικού στράβωσε το πράγμα από την αρχή. Μια μέρα πήρα ένα συνδετήρα από το διπλανό μου κι ο δάσκαλος μου μαύρισε τα χέρια με το χάρακα. Τόσο πολύ τον φοβήθηκα, που άρχισα να κάνω σκονάκια. Μάλιστα. Από την αλφαβήτα μέχρι την αριθμητική. Και μου ?γινε κακή συνήθεια, γιατί έχει μεγάλη σημασία πώς θα το πάρεις το σχολείο από την αρχή. Γιατί άμα το πάρεις με φόβο από την αρχή, ύστερα σου κόβεται το θάρρος κι άντε μετά να βγάλεις εφηβεία όλο τραύματα, και μπορεί ν’ αρχίσεις να ψευδίζεις και ποια γυναίκα θα σε πάρει μετά και άσε καλύτερα…
Σ’ όλες τις τάξεις του δημοτικού, στο γυμνάσιο και στο λύκειο πιο πολύ έκανα σκονάκια. Σκονάκια στα μαθηματικά, σκονάκια στη φυσική, σκονάκια στη χημεία, ακόμα και στην ιστορία έκανα σκονάκια. Ναι, στις χρονολογίες. Γιατί και τώρα να με ρωτήσεις, μπερδεύομαι να σου πω αν έγιναν πρώτα οι Πελοποννησιακοί πόλεμοι ή ο Περσικός κι αν ήταν ο Λεωνίδας ή ο Επαμεινώνδας που φώναξε το “This is Spartaa!”. Την ίδια περικεφαλαία φοράγανε. Μόνο το 1821 θυμάμαι καλά. Ξέρω ότι τότε έγινε η Επανάσταση του ’21 και διώξαμε τους Τούρκους και η Δόξα στεφάνωσε τα παλικάρια μας κι είμαστε τώρα ελεύθεροι. Αλλά δεν το ΄μαθα στο σχολείο αυτό. Αργότερα το ?μαθα, από φόβο μη με ρωτήσει κανένας δημοσιογράφος στις παρελάσεις και δεν ξέρω και γίνω ρεζίλι.
Και να ΄ταν μόνο το σχολείο που με σημάδεψε…
Πρέπει να είχαν περάσει γύρω στους δεκαοχτώ μήνες μόλις που είχα κλείσει τα δώδεκά μου χρόνια και μια μέρα ζήτησα να μου αγοράσουν ένα ξύλινο αλογάκι με ρόδες που είχα δει σε μια βιτρίνα. Ο πατέρας μου έμεινε με ανοιχτό το στόμα κι η μάνα μου τον τσίμπησε και του είπε σιγά πως έπρεπε πια να μου μιλήσει. Κι αυτός με πήρε παραπέρα και μου ΄λεγε κάτι για μελισσούλες και λουλουδάκια, σκόρπια πράγματα, σαν να ντρεπόταν(ε), και μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι εκείνη η ημέρα υπήρξε η αρχή της αναζήτησης της σεξουαλικής μου ταυτότητας. Την άλλη μέρα μάλιστα μου έφερε μια μπάλα ποδοσφαίρου, δερμάτινη, για να γίνω άντρας, αλλά εγώ, για να του τη σπάσω, του ζήτησα με έμφαση μια μπάλα μπάσκετ. Τι το ?θελα! Πέρασα τέτοια ταπείνωση, όταν έβγαλε εκείνο το μολυβάκι που είχε σχεδόν πάντα πίσω από το αυτί του, με έσυρε στο κάσωμα της πόρτας και μέτρησε το ύψος μου. Μου γύρισε την πλάτη καγχάζοντας και, θυμάμαι, σχεδόν αυθόρμητα, του ανταπόδωσα με ένα φάσκελο, με το μικρό μου χεράκι. Δεν ξαναμούτζωσα ποτέ και κανέναν από τότε.
Πάντως πρώτα απόκτησα αστυνομική ταυτότητα. Χρειάστηκε, όταν έφτασε ο καιρός να δώσω για lower. Και τα πήγα περίφημα στην πρώτη μου δοκιμασία στα Αγγλικά. Κι ύστερα διάβασα του κόσμου τα βιβλία, για να πάρω και το proficiency. Αλλά απέτυχα μετ’ επαίνων. Ήταν(ε), φαίνεται, ψιλά γράμματα για μένα. Η μητέρα μου, μ’ εκείνο το γλυκό χαμόγελο της μάνας, μου είπε πως δεν πειράζει και να μη στεναχωριέμαι. Και μετά από λίγο, με το ίδιο, πάντα γλυκό χαμόγελο της μάνας, πρόσθεσε: Αν είχες διαβάσει λίγο περισσότερο… Έτσι, μίσησα τα Αγγλικά κι έλεγα μέσα μου ότι όλοι οι Άγγλοι είναι γκέι(ζ) – είπαμε, lower πήρα – και τελικά απόκτησα και σωστή σεξουαλική ταυτότητα.
Και με τη μουσική ασχολήθηκα, μόνος μου όμως, αυτό που λένε αυτοδίδακτος. Γιατί φοβόμουν(α) πια τις εξετάσεις. Και μια που δεν είχα και κανένα φοβερό μουσικό αυτί, προκοπή, εννοείται, ούτε εδώ δεν είδα. Πολλές φορές έχανα το μέτρο και σχεδόν πάντα έχανα μια νότα. Μα δε με νοιάζει εμένα αυτό. Γιατί ξέρω πως σημασία δεν έχει να πετυχαίνεις αλλά να προσπαθείς. Κι ούτε θέλω το πλάνο ψήλωμα του κισσού πάνω στις πλάτες των άλλων. Προτιμώ το άλλο, του υπομονετικού σαλίγκαρου, έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά μου.
Όλα αυτά και άλλα γυρίζουν πάντα μέσα στο μυαλό μου σε τροχιές παράλληλες και μη, άλλα πάνω, άλλα κάτω (χιαστό) και συχνά, έτσι όπως ανακυκλώνονται με γεμίζουν θλίψη. Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να φορέσω πάνω από το λυπημένο μου πρόσωπο τη μάσκα του χαρούμενου και αισιόδοξου, αυτού που βλέπει το μπουκάλι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Και προσπαθώ να οργανώσω τη ζωή μου και τσεκάρω καθημερινά τις δουλειές μου σε μια ατζέντα, λ.χ να περάσω από το μικροβιολόγο μου για τις εξετάσεις, να ξεβουλώσω με τη βεντούζα τη λεκάνη της τουαλέτας, να φτιάξω το πλακάκι που λείπει από την κουζίνα και να γυρίσω το αιρκοντίσιον στο κρύο, γιατί ο καιρός είπε ότι θα βάλει ζέστες.
Φυσικά, δε σταματάω να μαθαίνω, από μόνος μου πάντα. Τελευταία μαθαίνω κουμπιούτερ. Μου αρέσει πολύ το mailing, γιατί επικοινωνείς με κόσμο και λύνεις και πολλά σου προβλήματα. (δεν ξεμένεις ποτέ από Viagra, φοράς πάντα ένα Rollex κ.α.) Προς το παρόν έχω μάθει να παίρνω μηνύματα, κοντεύω όμως να μάθω και να στέλνω. Αυτό το άλφα με το κυκλάκι με δυσκολεύει. Έχω μάθει να βάζω το άλφα, το κυκλάκι γύρω από το άλφα δεν ξέρω πώς το βάζουνε. Χρειάζομαι επειγόντως σκονάκι. Μαύρη η ώρα που έπεσα πάνω σ’ εκείνο το δάσκαλο!
Έτσι ολοκληρώθηκε η σύνθεση και το αποτέλεσμα είναι ανανταγώνιστο (έτσι κι αλλιώς κανείς άλλος δεν έμαθε για το διαγωνισμό). Την παλέτα με τα χρώματα δεν μπορούσα μόνο να αναγνωρίσω, αλλά το επιθετικό βλέμμα του ψυχαναλυτή μου, όταν επιχείρησα να τον ρωτήσω σχετικά, με βοήθησε να καταλάβω ότι ήταν το δικό του παιδικό απωθημένο. Το θεώρησα, λοιπόν, κάτι σαν υπογραφή και δεν είπα τίποτε. Και οι ψυχαναλυτές άνθρωποι είναι και σε ποιον να πουν αυτοί τον πόνο τους.
Για το βασικό χρώμα της σύνθεσης δεν εγεννάτο θέμα. Ως γνωστόν, της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό κι αυτό αρκεί για να το βουλώσουν οι κακοήθεις. Το άλλο χρώμα στηρίχτηκε στην αρχή της απροσδιοριστίας και έχει την εξής λογική: Αν ο δικομματισμός επικρατήσει, τότε το σήμα είναι αυτό που λέμε fair και απλώς υποδηλώνεται η ανάγκη πλατιάς συναίνεσης στα ζητήματα της παιδείας που όλοι, πάλι ως γνωστόν, επιδιώκουμε. Και στην απίθανη περίπτωση όμως που το φαινόμενο Τσίπρα δεν ξεφουσκώσει, είμαστε καλυμμένοι, γιατί η πνευματώδης απόχρωση του πράσινου και το ελαφρώς ενισχυμένο ως προτεραιότητα σήμα της ανακύκλωσης μας παραπέμπουν, εμμέσως πλην σαφώς, στην τάση «…και της Οικολογίας».
Στο λεκτικό τμήμα που συμπληρώνει το λογότυπο έδωσα ρέστα. Εξ αρχής και έχοντας εμπεδώσει την απαίτηση του λαού να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις, σκέφτηκα το εξής επιθετικό και αποφασιστικό σύνθημα: «Όλα είναι θέμα Αγοράς». Καθώς, όμως, το σύνθημα έμπαινε στη θέση του για την τελική εκδοχή του και βρέθηκε κάτω από το «… ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ», παρατήρησα ότι απουσίαζε παντελώς το θρησκευτικό στοιχείο από τη σύνθεση. Βεβαιώθηκα πια ότι έχω αποκοπεί από την παράδοση και δεν είχα καμία όρεξη ούτε τις αιτίες να αναζητήσω ούτε τους τρόπους επανασύνδεσης να βρω. Αυτά ανήκουν στα ενοχικά πλέγματα των νέων. Ας γράψουν αυτοί γι αυτά. Εγώ μεγάλωσα πια. Όμως έπρεπε κάτι να κάνω, γιατί αν το σφύριζε κάποιος στον Άνθιμο και τους άλλους υστερικούς εργολάβους της διαμεσολάβησης θα γινόταν της Ρεπούση και δε νομίζω πως αντέχω δημοσιότητα. Έτσι επέλεξα το απολογητικό: «Όλα είναι θέμα Παιδείας», γιατί και με την επερχόμενη απελευθέρωση της παιδείας οι δύο όροι ταυτίζονται και οι χαζοί έχουν το παραμύθι που χρειάζονται, για να κοιμούνται ήσυχα το βράδυ.
Δεν είναι πράγματι ένα εμπνευσμένο λογότυπο;
Κάτω από : Ενδοσχολικά, Επικαιρότητα | Με ετικέτα: ανακύκλωση, λογότυπο, Όλα είναι θέμα αγοράς, Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι, τα ήσυχα βράδια, το νέο σήμα, ΥΠΕΠΘ
Λοιπόν Κύριε Γκρινιάρη!
?You ?ve driven me crazy? with your knowledge of technology! Συγχαρητήρια για το σήμα , παίρνει «Άριστα» . Από γκρίνια δεν μασάω?..
«Πάρτ΄αλλιώς» ρε συνάδελφε! Ξεκόλλα από το παρελθόν σου επιτέλους!
Ό,τι κιαν σε σημάδεψε μεχρι τα 18 σου ,ας πάει στα κομμάτια. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ για τον εαυτό σου σήμερα ; Πάψε να γκρινιάζεις ή ελάττωσε την γκρίνια σου , αν σε τρώει και δεν μπορείς να μην σχολιάζεις τα κακώς κείμενα.
Δες λίγο και τα όρια των άλλων που είναι γύρω σου.
PS. Who is ΧΟΎΛΚ;
Και μην παρεξηγηθείς από το θράσος μου να σε ψυχαναλύσω!
Είδα την διαφήμιση της ΕΠΕΑΕΚ στο Ποντίκι ( 22/05/08) και μου ΄ρθε να (εδώ υποτίθεται θα έβαζα τη φατσούλα που τρίζει τα δόντια). .
Γιατί εγώ μπορώ να γκρινιάξω πιο πολύ από εσένα! Θα κάνουν όλα αυτά για τα
παιδιά μας; Σιγά , μην ξοδεύεστε τόσο. Είδαμε και τις αυξήσεις που ανακοίνωσε το
Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Τι θα τα κάνουμε τόσα λεφτά και σε δύο δόσεις μάλιστα! Ένα μόνον λέω « Αφήστε τα παιδιά μας ήσυχα στην εξεταστική τους»
Δεν θέλω να συνεχίσω ???.
Αγαπητή Γκρίνιαα!!!
Μην απελπίζεσαι?
Προβλήματα αντιμετωπίσαμε (και αντιμετωπίζουμε) όλοι μας στο σχολείο. Εγώ είχα φοβερό πρόβλημα με το μάθημα της Πληροφορικής καθώς επίσης και της Πυρηνικής Φυσικής. Για να μη μιλήσω για τ? Αρχαία? Κόλαση. Αυτό που ο σοφός λαός μας λέει: «Η ΚΟΛΑΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ» (και όχι τα παθήματα όπως μέχρι πρότινος νομίζαμε) επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά. Με την Πληροφορική, όπως σου έλεγα, δεν τα πάω καλά. Με ταλαιπωρεί χρόνια τώρα, τελευταία περισσότερο, αφού έφτιαξα (κουτσά στραβά) ένα ιστολόγιο κι όσο να πεις τραβώ μεγάλο ζόρι.
ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΨΗΤΟ: Είδα στο ιστολόγιο σου (μπαίνοντας αριστερά και βγαίνοντας δεξιά) ένα «μπανεράκι» που πολύ μου άρεσε. Μέσα του κυλούν διάφορες σοφές ρήσεις (μια για την Παναχαϊκή συγκράτησα). Αν δεν είναι δύσκολο, μήπως μπορείς να μου πεις πώς φτιάχνεται αυτό ή πού το βρίσκεις στην αγορά;
Χλωμό το βλέπω ν? απαντήσεις εγώ πάντως καταγράφω την απορία μου κι ελπίζω να θέσεις κάποτε εαυτόν εκτός μονολόγου?
Υ.Γ: Αν δεν απαντήσεις κάνε μου τη χάρη και γράψε στο «μπανεράκι» και μια καλή κουβέντα για την ΑΕΚ.
Αγαπητέ Γκρίνιαα!!
Περίμενα μια απάντηση στα σχόλια που σου έκανα ,έτσι από ευγένεια. Ξαναγράφω για να απολογηθώ για την έκρηξή μου.Το πρώτο μου σχόλιο δείχνει οτι σε διάβασα βιαστικά.Να δικαιολογηθώ οτι έχω πολλές δουλειές φορτωμένες στην καμπούρα μου;Στο θέμα μας:Όποιος κιαν τόκανε το σήμα ,για όποιον κιαν τόκανε , είναι πράγματι ένα εμπνευσμένο λογότυπο,μου άρεσε και σαν ιδέα και σαν δημιουργία. Το λογότυπο όμως αυτό κλείνει μέσα του όλη τη σοφία του κόσμου! Κανείς δεν είναι παντογνώστης πόσο μάλλον ένας καλλιτέχνης,που για μένα όσα λάθη κιαν κάνει του τα συγχωρώ.Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί το λογότυπο αυτό έχει λάθη.Αφού προοριζότανε για το ΥΠΕΠΘ , ΈΠΡΕΠΕ να ρωτηθούν ο ι ειδικοί.Ένα λάθος θα αναφέρω μόνον ,τα άλλα ψάξτε τα μόνοι σας. Έτσι όπως βλέπουμε τον άνθρωπο στο λογότυπο δεξιά του υπάρχει το τρίγωνο που απεικονίζει το πυθαγόρειο θεώρημα . Στην υποτείνουσα υπάρχει το “γ” και όχι το “α” με το οποίο συμβολίζεται αυτή. Θα απορείς πως το πήρα χαμπάρι. Έχω σύζυγο μαθηματικό. Έτσι εξηγείται και η έκρηξή μου για τις αυξήσεις των Δημοσίων Υπαλλήλων.Εγκύκλιος Ν. Λέγκα για αυξήσεις 4,5% στο Δημόσιο
22/5/2008 . Διάβασε τη δημοσίευση που έδωσε ο Υπουργός σε τοπική εφημερίδα.
http://www.trikalacity.gr/news/view.article.php/c1/5778
Σύμφωνα με την εγκύκλιο που απεστάλη σ? όλες τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα, ο βασικός μισθός των λειτουργών και υπαλλήλων του Δημοσίου, των ΟΤΑ και λοιπών ΝΠΔΔ, καθώς και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας αυξάνεται κατά 4,5%. Ειδικότερα, αυξάνεται κατά 2,5% από 1/1/2008 και επιπλέον κατά 2% από 1/10/2008.
Οι αποδοχές για όλες τις κατηγορίες (Π.Ε., Τ.Ε., Δ.Ε., Υ.Ε.) αυξάνονται επιπλέον κατά 1,13% λόγω της ωρίμανσης (δηλαδή, αλλαγής μισθολογικού κλιμακίου, μισθολογικές προαγωγές, κ.λπ.).
Παράλληλα, στους βασικούς μισθούς όλων των κλιμακίων, επί των οποίων εφαρμόζονται οι ανωτέρω αυξήσεις ενσωματώνεται για το 2008 το 1/3 του κινήτρου απόδοσης. Κατά συνέπεια, ο κατώτατος βασικός μισθός, ο οποίος στο τέλος του 2007 ανερχόταν στα 651 ευρώ (για την κατηγορία Υ.Ε.), με την ενσωμάτωση του κινήτρου απόδοσης και την εφαρμογή της εισοδηματικής πολιτικής του 2008, ανέρχεται από 1/10/2008 σε 711 ευρώ, δηλαδή αυξάνεται κατά 9,2%. Αντίστοιχα ο κατώτατος μισθός για την κατηγορία Δ. Ε. αυξάνεται στα 830 ευρώ, για την κατηγορία Τ.Ε. στα 938 ευρώ και για την κατηγορία Π.Ε. στα 985 ευρώ.
Πηγή:Νίκος Λέγκας, Υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών
Με απλά λόγια:Παίρνει 50 Ευρώ απο το κίνητρο απόδοσης και το προσθέτει στο βασικό μισθό.Προσθέτει και την ωρίμανση (το ΜΚ που αλλάζει κάθε 2 χρόνια ) συν την αύξηση
2,5% από 1/1/2008 και επιπλέον κατά 2% από 1/10/2008 και μας βγάζει συνολική αύξηση κατά 9,2%.
Δεν κάνω κανένα σχόλιο εγώ ,διότι βλέπω τον Υπουργό κάθε Σαββατοκύριακο και ντρέπομαι να του πω γι αυτά που σας γράφω.
Τέλος , όλοι οι γονείς είναι ανάστατοι , με ενδεχόμενες καταλήψεις μέσα στην εξεταστική!
P.S. Προς school-a,
Επειδή μου είναι πολύ οικείο το σήμα σου , απαντώ :Η κόρη μου είναι παθιασμένη ΑΕΚτσού ,θα την δώ αύριο και αν μπορέσω θα σου φέρω κάτι για την ΑΕΚ.
Τώρα που ήρεμήσαμε, ας πω κι εγώ δυο λόγια.
Το κείμενο που διαβάσαμε (;) πιο πάνω αποτελεί μια μυθική αφήγηση (βλ. σχετικά ΚΝΛ Β΄ Λυκ. εισαγωγή) με συγκεκριμένη στόχευση. Αν δε σας αρέσει η στόχευση, μπορείτε να το δείτε, απλώς, ως άσκηση ύφους. Ως τέτοιο δεν είναι καθόλου άσχημο και είναι κόπος μου.
Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μονόλογο. Απόδειξη τα σχόλιά σας. ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΩ, όμως, να μετατραπεί ο χώρος των σχολίων σε κάτι σαν chat-room, γιατί δε θέλω να χαθεί ο στόχος του κειμένου και δε μου αρέσει το chatting. Εξάλλου, εγώ εκτέθηκα με το post μου και ο καθένας είναι ελεύθερος να εκτίθεται με το σχόλιό του από κάτω. Και δε θα υποδείξω εγώ τι και πώς διαλέγει ο καθένας να εκτεθεί. Αυτή – και είμαι βέβαιος πως συμφωνείτε – είναι και η ουσία του διαλόγου. Αυτά και ΤΕΛΟΣ.
Στα πρακτικά τώρα:
1) Ο Χουλκ είναι ήρωας του Αμερικάνικου wrestling, αν θυμάμαι καλά τον όρο. Αυτό που παλιά, εδώ, αποκαλούσαμε “κατς”. Η αναφορά μου όμως είναι παρμένη από το τραγούδι των Tsopana rave “Δώσε ότι έχεις” που μπορείτε να ακούσετε κάνοντας κλικ στο blue κουμπάκι, λίγο πιο πάνω αριστερά (με την καλή έννοια).
2) Η αλλαγή στο λογότυπο γίνεται εύκολα με τη ζωγραφική των Windows. (ένα πλαίσιο κειμένου και μία παρόμοια γραμματοσειρά).
3) Η ακριβής διεύθυνση για το scroller με τα μηνύματα είναι αυτή:
http://www.dynamicdrive.com/dynamicindex2/fadescroll.htm
Μπορείτε να βρείτε κι άλλα στην ίδια ιστοσελίδα.
Πιο εύκολα και ίσως πιο φραμπαλάδικα μπορείτε να βρείτε και στη διεύθυνση:
http://www.widgetbox.com/
Εδώ βρήκα τα music buttons και το παιχνιδάκι.
4) Συμπαθητική ομάδα η Α.Ε.Κ.
Ψ(p.s) Μοιάζω με απελπισμένο;
Προς Γκρίνιαα!!
1. Δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι είναι άσχημο το κείμενο σου άλλωστε και στο παρελθόν έχω δηλώσει ότι μ? αρέσει ο τρόπος που γράφεις.
2. Ευχαριστώ πολύ για την άμεση απάντηση στο ερώτημα μου (scroller) και για την προτεινόμενη βιβλιογραφία (ΚΝΛ Β΄ Λυκ. Εισαγωγή).
3. Κατά την ταπεινή μου ροπή (!!!) οι παράλληλοι μονόλογοι έστω κι αν γίνονται εν πλήρει ελευθερία δεν είναι διάλογος.
4. Την τελευταία σου ερώτηση (περί απελπισίας) την εκλαμβάνω ως ρητορική.
5. Δεν μπορώ να εξηγήσω το εχθρικό ύφος που διαπνέει το σχόλιο σου.
Αυτά και συγγνώμη που καταχράστηκα το χώρο σου. Μην ανησυχείς δε θα επαναληφθεί. Καλή συνέχεια.
Αγαπητέ κύριε “Γκρίνιαα!”,
Η καλή ανατροφή μου ( μεγάλωσα σε χωριό και οι γονείς μου, μου έμαθαν , να αγαπώ και να σέβομαι τους ανθρώπους.) μου υπαγορεύει να επικοινωνήσω μαζί σου , για τελευταία φορά ,σεβόμενη την επιθυμία σου.
Δεν απαντάς στα σχόλιά μου ευθέως , αφήνεις όμως μια αιχμή για τον τρόπο που εκτίθεμαι.
1. Δεν σχολίασα το κείμενό σου ,ως λογοτεχνικό , ούτε και την ιστοσελίδα σου. Δεν είμαι ειδική. Άλλωστε το κάνεις πολύ καλά εσύ.
2. Σχολίασα το λογότυπο και την αύξηση , νομίζω τεκμηριωμένα. Όταν λέω αλήθειες δεν με νοιάζει που εκτίθεμαι.
Το πήρα το μήνυμα , Έχεις δική σου άποψη για το διάλογο ,και δεν σου αρέσει το chatting. Απόλυτα σεβαστό!
Άσχετα αν ένας βασικός κανόνας του ιστολογείν είναι να απαντάμε στα σχόλια των
ανθρώπων που μας διαβάζουν και μπαίνουν στον κόπο να σχολιάσουν, να πουν τη γνώμη τους .
Τέλος , για να μην σε κουράσω άλλο , σου αφιερώνω τις παρακάτω μαντινάδες , και σε ευχαριστώ για την φιλοξενία στο χώρο σου.
Κανόνες της ζωής.
Κανόνες έχει η ζωή
κι όποιος δεν τσι διαβάσει,
κι’ έχει λίγη αθρωπιά
και κείνη δα τη χάσει.
Ποτέ σου σε ψηλό κλαδί
μη χτίζεις τη φωλιά σου,
γιατί μπορεί να σου κοπούν
μια μέρα τα φτερά σου.
Με φίλους
Με φίλους εμεγάλωσα
με φίλους θα πεθάνω
και αν είναι για τους φίλους μου
και τη ζωή μου χάνω!
Tράβα λοιπόν το δρόμο σου
Tράβα λοιπόν το δρόμο σου
κι άσε με μένα πίσω
και γω θα βρω τη δύναμη
μπροστά να συνεχίσω!
P.S.
Ο Χουλκ ,είναι ήρωας παιδικού cartoon , που πρασινίζει από το κακό του. (Το μεταφέρω με επιφύλαξη , έτσι μου είπανε.)