Χθες ξεκίνησαν οι Πανελλήνιες Εξετάσεις των Ημερησίων ΕΠΑΛ με πρώτο μάθημα την “Νεοελληνική Γλώσσα”. Ως γνωστό, για την διεξαγωγή των εξετάσεων σε ένα εξεταστικό κέντρο, πέρα της επιτροπής εξετάσεων, καλούνται καθηγητές από άλλα σχολεία για τις επιτηρήσεις.

Το να είσαι επιτηρητής είναι αρκετά βαρετή υπηρεσία. Θα πρέπει να είσαι στο σχολείο νωρίς το πρωί (τουλάχιστον μία ώρα πριν τα θέματα), να επιτηρήσεις 3 ώρες (συνήθως τα παιδιά εξαντλούν όλο τον διαθέσιμο χρόνο εξέτασης) και να ξοδέψεις τουλάχιστον άλλη μισή ώρα για να παραδόσεις τα γραπτά στην επιτροπή (συνολικά δηλαδή η υπηρεσία διαρκεί 4-5 ώρες). Επίσης σε όλη την διάρκεια της εξέτασης πρέπει να  προσέχεις μην γίνει κάποια παρατυπία ή δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα. Η επιτήρηση θεωρείται μέρος της δουλειάς του εκπαιδευτικού αλλά ημερησίως αποζημιώνεται με 10€ περίπου (φαντάζομαι λόγω της μετακίνησης σε άλλο σχολείο). Τα πολλά χρήματα στις πανελλήνιες εξετάσεις τα παίρνουν οι υπεύθυνοι στις επιτροπές (για αυτόν το λόγο γίνεται τις περισσότερες φορές μάχη μεταξύ των καθηγητών, που συνήθως μόνιμα μπαίνουν στις επιτροπές, για το ποιος θα μπει στην επιτροπή).

Φέτος παρατήρησα το εξής φαινόμενο. Καθηγητές από το σχολείο μας (3ο ΕΠΑΛ Αθηνών)  που δήλωσαν ως προτίμηση για επιτήρηση στο 6ο ΕΠΑΛ Αμπελοκήπων απαλλάχθηκαν με δικαιολογία ότι δεν χρειάζεται το συγκεκριμένο εξεταστικό κέντρο άλλους καθηγητές για επιτήρηση. Όσοι δήλωσαν για παράδειγμα το 1ο ΕΠΑΛ Φιλαδέλφειας (ανάμεσα σε αυτούς και εγώ) μας καλέσανε ως επιτηρητές.  Στο 1ο ΕΠΑΛ Φιλαδέλφειας όμως υπάρχει έλλειψη καθηγητών. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την επιθετική συμπεριφορά του διευθυντή της επιτροπής των εξετάσεων όταν παραπονέθηκα για μη αξιοκρατικό διαμοιρασμό των υπηρεσιών. Φαίνεται ότι οι έξυπνοι (ίσως τυχεροί) καθηγητές απαλλάχθηκαν από όλες τις επιτηρήσεις. Μάλιστα στην λίστα των καθηγητών με τις επιτηρήσεις, υπήρχε και όνομα καθηγητή (γραμμένο πρόχειρα με στυλό), το οποίο είχε υπηρεσία μόνο την πρώτη μέρα.

Ο διευθυντής του εξεταστικού κέντρου αντί να καλέσει τον προϊστάμενό του και να ζητήσει και άλλους καθηγητές (πολλούς καθηγητές δεν τους κάλεσαν για επιτηρητές) ώστε οι επιτηρήσεις να μοιραστούν σε περισσότερο κόσμο επέλεξε να έρθει σε σύγκρουση μαζί μου. Το αυτονόητο είναι να πηγαίνεις ως επιτηρητής κάπου και να σε βλέπουν ως συνάδελφο, να σε καλημερίζουν ευγενικά ίσως να έχουν μια καφετέρια και να σε κεράσουν ένα καφέ και όχι να σε βλέπουν εχθρικά. Φαίνεται όμως όλοι οι καθηγητές μπορεί να είναι ίσοι αλλά κάποιοι από αυτούς είναι πιο “ίσοι”. Το πρόβλημα αυτό είναι βαθύτερο, ξεκινάει με τον τρόπο που δημιουργούνται οι επιτροπές, τον τρόπο που επιλέγονται οι καθηγητές για τις επιτηρήσεις κλπ.. στα οποία δεν υπάρχει διαφάνεια. Με την διαφάνεια, εννοώ ότι δεν δημοσιεύονται αναλυτικές λίστες με όλους τους συναδέλφους, την υπηρεσία που έχουν αναλάβει κλπ κλπ..

Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια (τον Ιούνιο 2004) που ήμουν επιτηρητής στην Λεόντειο  (ιδιωτικό σχολείο) στα Πατήσια, όπου υπήρχε δωρεάν καφές καφές και κουλουράκια. Δεν κοστίζει τίποτα σε ένα σχολείο ή μια επιτροπή να προσφέρει μέσα στα πλαίσια καλής συνεργασίας και συναδελφικότητας / φιλοξενίας καφέ σε όλους του επιτηρητές που έρχονται από άλλα σχολεία. Το συγκεκριμένο ζήτημα το έθιξα και σε έναν καθηγητή της επιτροπής του 1ου ΕΠΑΛ Φιλαδέλφειας και η απάντηση ήταν: “Υπάρχει κάποια εγκύκλιος που να λέει ότι εμείς ως επιτροπή πρέπει να προσφέρουμε καφέ;”. Με αυτήν την λογική η εγκύκλιος που αποστέλνεται στα σχολεία για την διεξαγωγή των πανελληνίων θα πρέπει να έχει και τις παρακάτω οδηγίες στους καθηγητές της επιτροπής: α)  Οδηγία ευγενικού καλωσορίσματος των επιτηρητών, β) Προσφορά καφέ και κουλουράκια σε όλους του συναδέλφους.

 Η φωτογραφία είναι από το ξεθωριασμένο γκράφιτι  στο προαύλιο χώρο του 1ου ΕΠΑΛ Φιλαδέλφειας όπου είμαι επιτηρητής. Είναι λίγο χιουμοριστικό το γκράφιτι και ταιριάζει με την ιστορία που περιγράφω εδώ 😉 .

Πριν λίγο καιρό (31.03.09) στην τηλεόραση παίχτηκε το ρεπορτάζ της εκπομπής της Εμπόλεμης Ζώνης (σταθμός Mega Channel)  ¨Ο ξάδελφος Ζακά“. Το συγκεκριμένο ρεπορτάζ αναφέρεται στην Αϊτή, πατρίδα εκατομμυρίων πεινασμένων αλλά και πατρίδα του Βουντού όπου πιστοί και ιερείς της αφρικανικής παραδοσιακής θρησκείας θυμούνται τον Cousin Zaka ή στα Ελληνικά τον Ξάδελφο Ζακά (τον οποίο προσπαθούν να “ηρεμήσουν” για να ξεφύγει η χώρα από την εξαθλίωση) …

Το συγκεκριμένο ρεπορτάζ μου ήρθε στο μυαλό όταν σήμερα στο σχολείο μας ήρθε συνάδελφος εκπαιδευτικός-θεολόγος-παπάς για να κάνει, μαζί με όσα παιδιά επιθυμούν, παράκληση στην Παναγία για να έχουν επιτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις! Με όλα τα προβλήματα που έχει η παιδεία, τα οποία βιώνουμε καθημερινώς όλοι μας οι εκπαιδευτικοί, μου φαίνεται εντελώς σουρεαλιστικό να περιμένουμε με παρακλήσεις να έχουν τα παιδιά επιτυχία στις πανελλήνιες εξετάσεις. Επίσης τέτοιου είδους κινήσεις θεωρώ ότι είναι και αντιπαιδαγωγικές όταν μεγάλο μέρος των παιδιών είναι αλλόθρησκα, και θεωρώ ότι ένα πολυ-πολιτισμικό σχολείο θα πρέπει να τηρεί ουδέτερη αλλά και διακριτική θέση σε τέτοια ζητήματα.

Σημείωση: Η φωτογραφία (λίγο σουρεαλιστική) παραπάνω είναι δικιά μου, τραβηγμένη την Πράγα, Τσεχία τον Απρίλιο 2007.