Στο παραπάνω βίντεο βλέπουμε την ταινία μικρού μήκους “Iran: A nation of bloggers”. Όπως θα δείτε από αυτή την καλογυρισμένη ταινία μικρού μήκους, στο Ιράν (το οποίο βρίσκεται κάτω από θεοκρατικό καθεστώς) τα blogs (ιστολόγια) χρησιμοποιούνται από από τους νεαρούς πολίτες για να εκφράσουν “απαγορευμένες” σκέψεις (π.χ. την πολιτική, τον έρωτα κλπ). Έτσι βλέπουμε ότι το 2005, το Ιράν ήταν η 3η χώρα στο κόσμο με τα περισσότερα blogs. Δυστυχώς όμως, πολλοί bloggers (διαχειριστές ιστολογίων/blogs) στο Ιραν επειδή έχουν εκφράσει δημοσίως τις απόψεις τους, οι οποίες ενοχλούν το επίσημο καθεστώς, έχουν εκδιωχθεί ή φυλακιστεί. Σε αυτήν την ανάρτηση θέλω να μιλήσω για την ελευθερία έκφρασης στα σχολεία και στο σχολικό δίκτυο και με αυτήν την αφορμή έβαλα το παραπάνω βίντεο.

Όταν λες σε ανθρώπους στο εξωτερικό ότι εργάζεσαι στο “Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων – Ministry of Education and Religion Affairs”, αυτό ακούγεται λίγο περίεργα, ακούγεται λες και εργάζεσαι σε ένα θεοκρατικό υπουργείο. Η Ελλάδα μπορεί να μην είναι θεοκρατική χώρα όπως το Ιράν, αλλά οι σχέσεις κράτους – εκκλησίας δεν έχουν μέχρι σήμερα διαχωριστεί. Παρόλα αυτά, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που υποστηρίζουν ότι η κρατική εξουσία δεν θα πρέπει να συσχετίζεται με την θρησκεία και ότι η Ελλάδα θα πρέπει να γίνει επίσημα κοσμικό κράτος.

Παρόλο που εργάζομαι στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, θεωρώ ότι έχω την ελευθερία να εκφράσω τις απόψεις μου δημοσίως, π.χ. σε ένα σύλλογο καθηγητών ή ακόμη και δημόσια όπως κάνω εδώ στο ιστολόγιο αυτό χωρίς τον κίνδυνο να τιμωρηθώ όπως στο Ιράν. Το μάθημά μου είναι η πληροφορική και τις απόψεις που δημοσιεύω εδώ ή σε κάποιο σύλλογο καθηγητών σε καμιά περίπτωση δεν τις παρουσιάζω μέσα στην σχολική αίθουσα στους μαθητές. Επίσης, το συγκεκριμένο ιστολόγιο είναι κάτω από το σχολικό δίκτυο του ΥΠΕΠΘ έτσι τεχνικά δεν γίνεται να κρυφτώ κάτω από ανωνυμία ή κάποια άλλη περσόνα (αφού το σχολικό δίκτυο γνωρίζει ποιος είμαι) — γράφω δηλαδή επώνυμα.

Γιατί γράφω όλα αυτά; Την Δευτέρα 8-Δεκ-2008 δέχτηκα επίθεση στο σύλλογο καθηγητών (του σχολείου που εργάζομαι φέτος) από ένα καθηγητή επειδή εξέφρασα δημόσια στο ιστολόγιο αυτό κάποιες απόψεις με τις οποίες διαφωνούσε. Συγκεκριμένα στην ανάρτηση “Έχω διοριστεί στο υπουργείο άμυνας, δηλαδή στο στρατό ή στο υπουργείο παιδείας, δηλαδή σε σχολείο;” μίλησα για την νοοτροπία “νέου”-“παλιού” καθηγητή (συνήθως με οργανική θέση) , περί “άγραφων νόμων” που συναντά κανείς όταν πάει να εργαστεί σε ένα σχολείο για πρώτη φορά. Την ανάρτηση την έγραψα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φωτογραφίζεται κάποιος συγκεκριμένος συνάδελφος, παρόλο που αν αυτό μου ζητηθεί επίσημα (όχι εδώ στο διαδίκτυο αλλά π.χ. από το ΥΠΕΠΘ) δεν έχω πρόβλημα να αναφέρω σε ποιον αναφέρομαι. Η θέση μου είναι ότι η νοοτροπία “νέου” και “παλιού” θα πρέπει να είναι νοοτροπία που συναντά κανείς μόνο στο στρατό και όχι μέσα στην εκπαίδευση. Έτσι χρησιμοποιώντας λίγο χιούμορ στην ανάρτηση, δημοσίευσα και μια φωτογραφία από την θητεία μου στο ΕΣ. Ο συνάδελφος που μου επιτέθηκε δεν αυτός που αναφέρεται η ανάρτηση αλλά κάποιος άλλος που δεν το περίμενα καθόλου.

Ο συνάδελφος θίκτηκε με την φράση στην ανάρτηση “κατά τη διάρκεια της ομηρίας (θητείας) μου στο ΕΣ”. Επίσης σε ιδιωτική ομιλία μαζί του είχα εκφράσει μια διαφορετική άποψη για την διεξαγωγή των σχολικών εορτών της 28ης/25ης Μαρτίου. Με αφορμή αυτά τα στοιχεία θεώρησε ότι δεν σέβομαι το σύνταγμα του κράτους, και άρχισε να με στολίζει με επίθετα (μέσα στο σύλλογο). Μάλιστα (για κακή συγκυρία) όλα αυτά γίνανε στον σύλλογο την Δευτέρα 8-Δεκεμβρίου-2008, 2 μέρες μετά την δολοφονία του άτυχου 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό στα Εξάρχεια. Ο σύλλογος αντέδρασε άμεσα υποδεικνύοντας στον συνάδελφο ότι δεν μπορεί να με κατηγορήσει για απόψεις οι οποίες είναι πολιτικές/προσωπικές. Το να χαρακτηρίζω δημοσίως την υπηρεσία μου στο ΕΣ ως “ομηρία” είναι πολιτική άποψη όπως επίσης είναι πολιτική άποψη να είμαι κατά των παρελάσεων (υπάρχουν και ομάδες εκπαιδευτικών που εναντιώνονται στις σχολικές παρελάσεις) κλπ 😉 . Παρόλο που είμαι ενάντια στις παρελάσεις και στην μορφή των γιορτών της 28ης και 25ης Μαρτίου ποτέ δεν έχω δημιουργήσει σε κάποιο από τα σχολεία όπου έχω εργαστεί.

Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε την πύλη του 3ου ΕΠΑΛ Αθηνών οπού τον Νοέμβρη 2008, αρχικά η Χρυσή Αυγή έχει γράψει το σύνθημά της και κατόπιν (μάλλον αντιεξουσιαστές) το έχουν σβήσει και έχουν γράψει δίπλα το antifa (=anti-fasists). Με αφορμή την φωτογραφία αυτή, μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα ο κάθε συνάδελφος μπορεί να έχει ιδέες από “εθνικο-σολιαστικές” έως “αριστερές” και “αναρχικές” οι οποίες πρέπει να είναι καθολικά σεβαστές. Εγώ προσωπικά δεν έχω την όρεξη να αλλάξω τις ιδέες κανενός (είναι εγωιστικό να πιστεύει κάποιος ότι οι ιδέες του είναι οι σωστότερες και όλοι οι άλλοι πρέπει να πειστούν με αυτές). Όμως δεν θα ανεχτώ καμία επίθεση προσωπική ή προσβολή σε αυτά που πιστεύω/εκφράζω. Στο ιστολόγιο αυτό υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού (τα blogs είναι διαδραστικά), έτσι αν υπάρχει οποιαδήποτε διαφωνία με αυτά που γράφω όποιος θέλει μπορεί να συνεισφέρει/σχολιάσει.

Μέσα στο σύλλογο αναφέρθηκα στην Ελευθερία έκφρασης που κατοχυρώνει το Ελληνικό σύνταγμα. Παρακάτω βρίσκονται οι σύνδεσμοι στο άρθρο 5 και 14 του Ελληνικού Συντάγματος “περί προσωπικών ελευθεριών” και την “ελευθερία του Τύπου”.

Σύνδεσμοι:

• Ελληνικό Σύνταγμα: Άρθρο 5 – (Ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, προσωπική ελευθερία).
• Ελληνικό Σύνταγμα: Άρθρο 14 – (Ελευθερία του Τύπου).

Μια άποψη στο διαδίκτυο αποκτά δύναμη όταν υπάρχει κόσμος που την διαβάζει. Μετά την αναφορά που έγινε στο σύλλογο το ιστολόγιό μου αμέσως διαφημίστηκε σε όλους τους συναδέλφους 😉 .Καλώς ήρθατε καθηγητές του 3ου ΕΠΑΛ στο άσημο ιστολόγιό μου 😉 😉 .