Στις 22-Οκτωβρίου-2008 ανέλαβα υπηρεσία στο 3ο ΕΠΑΛ Αθηνών το οποίο βρίσκεται στην περιοχή Κολωνού / Ακαδημία Πλάτωνος. Το θετικό είναι  (χωρίς να το ζητήσω) ότι μου δώσανε τα μαθήματα που ήδη δίδασκα στο 1ο ΕΠΑΛ Καισαριανής (Δίκτυα Επικοινωνιών, Αρχές Ψηφιακής Τεχνολογίας και Λειτουργικά Συστήματα Β τάξης). Αυτό που μου έκανε κακή εντύπωση όμως, ήταν από από το μάθημα των Δικτύων και των Λειτουργικών έλειπαν από το πρόγραμμά μου οι ώρες του εργαστηρίου! Είναι δυνατόν να κάνει ένας καθηγητής λειτουργικά / δίκτυα θεωρία και άλλος την ώρα του εργαστηρίου; (ρώτησα) Φυσικά μου είπαν, το γράφει κάπου κάποιος κανονισμός ότι δεν γίνεται; (μου απάντησαν διάφοροι καθηγητές). Προσπαθώ να πείσω ότι πέρα των κανονισμών υπάρχει και η κοινή λογική που πρέπει να χρησιμοποιούμε / εφαρμόζουμε. Μπορεί για παράδειγμα ένας καθηγητής να κάνει γραμματική / συντακτικό (θεωρία) στο μάθημα των Αγγλικών και ένας άλλος καθηγητής να κάνει την ώρα  της ακρόασης – listening (πρακτική);

Μετά από κάποιες κουβέντες με συναδέλφους παρατήρησα στο πρόγραμμα ότι ορισμένοι συνάδελφοι της πληροφορικής (οι περισσότεροι έχουν και οργανική θέση — δηλαδή είναι “παλιοί” έχουν επιλέξει τα εργαστηριακά μαθήματα της Α τάξης (Εφαρμογές Η/Υ)) και έχουν πάρει και τις ώρες των εργαστηρίων από τα δικά μου μαθήματα. Φυσικά βρήκα ορισμένους από αυτούς και  δήλωσα ότι αυτό είναι μη λογικό αλλά και άδικο. Η κοινή λογική και η συναδελφικότητα λέει ότι όλοι οι καθηγητές πληροφορικής μοιράζονται και θεωρητικά μαθήματα και εργαστηριακά (όπου σε αυτά, ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών μπαίνουν 2 καθηγητές μαζί) ισότιμα. Κάποιοι συνάδελφοι μου εξήγησαν ότι υπάρχουν “άγραφοι νόμοι” των “παλιών” καθηγητών να επιλέγουν τα μαθήματα, μάλιστα για παράδειγμα υπάρχει ένας νόμος ο οποίος δίνει το δικαίωμα σε συναδέλφους με ηγετικές θέσεις να επιλέγουν πρώτοι τα μαθήματα. Δηλαδή όπου τους συμφέρει χρησιμοποιούσε τον νόμο που τους βολεύει και όπου δεν τους συμφέρει τους “άγραφους νόμους παλαιότητας”. Προσπαθώ να εξηγήσω ότι η κοινή λογική λέει ότι μπορεί να είναι ένας συνάδελφος “παλιός” αλλά στην επιλογή των μαθημάτων πρέπει να την κάνει με διακριτικότητα και συναδελφικότητα και όχι έτσι ξεδιάντροπα. Επίσης η κοινή λογική λέει ότι σε ένα σχολείο τα πρώτα μαθήματα που πρέπει να καλύπτονται από καθηγητές, είναι τα μαθήματα της 3ης τάξης όπου οι μαθητές εξετάζονται πανελληνίως, μετά της 2ης τάξης (μαθήματα όπως τα Δίκτυα Επικοινωνιών ξεκινάνε στην 2η τάξη και εξετάζονται πανελλαδικώς στην 3η τάξη) και τελευταία τα μαθήματα της 1ης τάξης.  😉 Δηλαδή θεωρούν ότι το εργαστηριακό μάθημα Εφαρμογές Η/Υ της 1ης τάξης είναι πιο δύσκολο από τα υπόλοιπα 😉 . Απορία το έχω..  οι παλιοί καθηγητές “παλιοί”, έμπειροι οι οποίοι αργότερα ενδεχομένως θα θέλουν να αναλάβουν θέσεις ηγετικές στην εκπαίδευση αποφεύγουν να κάνουν δύσκολα μαθήματα;; Επίσης η κοινή λογική λέει, ότι τα δύσκολα μαθήματα (όπως μαθήματα που εξετάζονται πανελλαδικώς) θα έπρεπε να τα αναλαμβάνουν οι πιο έμπειροι (δηλαδή “παλιοί”) καθηγητές.  Όλα αυτά φυσικά είναι προσωπικές απόψεις και κρίσεις που ίσως είναι διαφοερικές από τις εγκύκλιους που δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Είναι μια προσωπική κριτική με βάση την κοινή λογική και σκέψεις / συζητήσεις που κάνω κατά καιρούς με συνάδελφους.

Τελικά βρέθηκε “συμβιβαστική” λύση (αν μπορείς να την πεις συμβιβαστική λύση) όπου μου έδωσαν τις ώρες των εργαστηρίων τις οποίες χωρίς λογική μου είχαν αφαιρέσει.

Όλη αυτή η νοοτροπία παλιού και νέου μου θυμίζει καταστάσεις στρατού όπου εκεί δεν κυριαρχεί η λογική. Λυπούμαι που εργάζομαι σε σχολείο και έχω τέτοιους συναδέλφους. Οι μαθητές της 2η τάξης μέχρι 22-Οκτωβρίου δεν είχαν κάνει καθόλου μάθημα σε αυτά τα 3 μαθήματα.. ούτε είχανε πάρει βιβλία. Για λίγες μέρες, πριν από μένα, τα συγκεκριμένα μαθήματα τα είχε αναλάβει ένας άλλος συνάδελφος ο οποίος άλλαξε σχολείο.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη (19-Σεπτεμβρίου-2003) από εμένα κατά της διάρκεια της ομηρίας (θητείας) μου στο ΕΣ. Θέλω με αυτή την φωτογραφία να θυμίσω ότι είμαστε εκπαιδευτικοί / συνάδελφοι και όχι στρατιωτικοί 🙂 . Πέρα από τους νόμους θα πρέπει να εφαρμόζουμε και κοινή λογική στις αποφάσεις/επιλογές που κάνουμε.