georiolerias's blog

             Οι διάφοροι ορισμοί που δίνονται στον όρο αξιολόγηση του μαθητή δε συμπίπτουν μεταξύ τους. Διεθνώς αξιολόγηση (evaluation) καλείται η θεσμοθετημένη σχολική λειτουργία της διακρίβωσης της μαθησιακής απόδοσης των μαθητών, της μέτρησης και εκτίμησης της αξίας του μαθητή που εκφράζεται με τη βαθμολογία. Αξιολόγηση του μαθητή δε σημαίνει απλώς βαθμολογική αποτίμηση και κατάταξή του σε κάποια βαθμίδα μιας βαθμολογικής κλίμακας. Αντίθετα, πρόκειται για μια συνεχή και σύνθετη εκπαιδευτική διαδικασία, η οποία μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε το επίπεδο ανάπτυξης και προόδου του μαθητή στο γνωστικό, βουλητικό, συναισθηματικό, κοινωνικό και ψυχοκινητικό τομέα.

             Ως παιδαγωγική πράξη η αξιολόγηση έχει τεράστια σημασία.  Ο τρόπος της αξιολόγησης όμως μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη στάση του μαθητή απέναντι στο μάθημα και στις σχέσεις του με το σχολείο.  Η δίκαιη ή άδικη αξιολόγησή του μπορεί να επενεργήσει θετικά ή αρνητικά και στις παραπέρα επιδόσεις του ή ακόμη και σ’ όλη τη σταδιοδρομία του. Η σωστή και δίκαιη αξιολόγηση φέρνει το μαθητή πιο κοντά στην αυτογνωσία, τον κάνει να έχει ψυχική ηρεμία, δε διαταράσσει τις σχέσεις του με το δάσκαλο και τους συμμαθητές του και μπορεί να τον οδηγήσει σε εντατικότερη προσπάθεια για μάθηση.  Αντίθετα, μια επιπόλαιη, αψυχολόγητη και άδικη αξιολόγηση, που το αποτέλεσμά της δεν ανταποκρίνεται στην επίδοση του μαθητή (την οποία ο ίδιος βλέπει σε σύγκριση με προηγούμενες επιδόσεις του και με την επίδοση των συμμαθητών του), είναι επόμενο να προκαλέσει την πικρία, την απογοήτευσή του, τη δυσπιστία του απέναντι στο δάσκαλο, την αποθάρρυνση και την απομάκρυνσή του από το μάθημα. Η  άδικη αξιολόγηση είναι δυνατόν να προκαλέσει στο μαθητή αγανάκτηση, να του αναπτύξει αντικοινωνικά συναισθήματα και να τον οδηγήσει ακόμα και στην αποχώρησή του από το σχολείο με καθοριστικές συνέπειες για την παραπέρα εξέλιξη και σταδιοδρομία του.

              Στην όλη διαδικασία αξιολόγησης του μαθητή εμπλέκονται – πολλές φορές χωρίς να φαίνονται – πολλοί παράγοντες:

• Τα Αναλυτικά Προγράμματα πρώτα, τα οποία καθορίζουν την ύλη που πρέπει να διδαχτεί, την έκταση που θα πάρει η διδασκαλία κάθε ενότητας, καθώς και τους σκοπούς και τους ιδιαίτερους στόχους διδασκαλίας της.  Οι στόχοι αυτοί πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και μετρήσιμοι, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί το ποσοστό επιτυχίας τους στο τέλος κάθε διδασκαλίας.
• Ο δάσκαλος έπειτα, ο οποίος για να αξιολογήσει σωστά το μαθητή πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει τους σκοπούς και τους ιδιαίτερους στόχους που έχουν τεθεί για κάθε διδασκαλία.  Πρέπει δηλαδή να γνωρίζει πολύ καθαρά, ποια μορφωτικά αγαθά, ποιες αλλαγές και ποιες στάσεις αναμένεται να έχει ο μαθητής στο τέλος της διδασκαλίας.
• Η ποιότητα των διδακτικών βιβλίων, τα μέσα διδασκαλίας και οι συνθήκες λειτουργίας του σχολείου είναι μερικοί άλλοι παράγοντες που εμπλέκονται θετικά ή αρνητικά στη διαδικασία της αξιολόγησης.
• Τέλος, το είδος και η δομή της αξιολογικής κλίμακας, στις βαθμίδες της οποίας εντάσσονται οι αξιολογούμενοι μαθητές, μπορεί να διευκολύνει ή να δυσχεραίνει την αξιολόγηση, αφού είναι δυνατόν να αποκαλύπτει κάποιες πραγματικότητες, αλλά να μην αποκαλύπτει και να μη βοηθά στη διαπίστωση κάποιων άλλων.

Ετικέτες: Η αξιολόγηση ως παιδαγωγική πράξη.