Η ακουστική χώρων ή αρχιτεκτονική ακουστική είναι η εφαρμοσμένη επιστήμη που ασχολείται με τη μελέτη και συμπεριφορά του ήχου σε διάφορους κλειστούς χώρους και την αλληλεπίδραση με τα διάφορα αντικείμενα στο εσωτερικό των χώρων αυτών (αίθουσες συναυλιών, αμφιθέατρα, θέατρα, κινηματογράφοι, όπερες, studios, ναοί, γραφεία, άλλους εργασιακούς χώρους, ακόμη και απλές κατοικίες), με σκοπό τον έλεγχο του παραγόμενου ηχητικού αποτελέσματος και του επιπέδου θορύβου και αντηχήσεων.
Ειδικό θέμα της ακουστικής χώρων αποτελεί η ηχομόνωση και η ηχοπροστασία από το θόρυβο εγκαταστάσεων σε κλειστούς χώρους, με τους αντίστοιχους κανονισμούς, προδιαγραφές και μεθοδολογία υπολογισμών. Σημαντικό ρόλο στον τομέα αυτό, μεταξύ των άλλων παίζουν οι συντελεστές ηχοαπορρόφησης και οι ηχομoνωτικές ιδιότητες των διαφόρων υλικών.
Η μελέτη της ακουστικής των χώρων γίνεται με διάφορα μοντέλα, πχ από τα εμπειρικά μοντέλα των Sabine[1] και Eyringπου παρέχουν προσεγγιστικές εκτιμήσεις ακρίβειας οκτάβας, μέχρι την κυματική θεωρία με τους κανονικούς ιδιορυθμούς,[2] τα υπολογιστικά μοντέλα των μεθόδων των πεπερασμένων στοιχείων FEM (Finite Element Method), των συνοριακών στοιχείων BEM (Boundary Element Method) και των πεπερασμένων διαφορών στο πεδίο του χρόνου FDTD (Finite Difference Time Domain) έως και τη γεωμετρική θεωρία διάδοσης με ηχητικές ακτίνες (μέθοδοι ακτίνων, ειδώλων, ακουστικών δεσμών).