Εδώ θα δεις τη συμπεριφορά των κτιρίων τις πρώτες στιγμές από το σεισμό των 9 Ριχτερ που συνέβη στην Ιαπωνία το 2011.

Οι Ιάπωνες είναι πρωτοπόροι στην αντισεισμική προστασία των κτιρίων.

Οι καταράκτες του Νιαγάρα όπως φαίνονται από πάνω με τη βοήθεια μιας κάμερας που βρίσκεται πάνω σε ένα ελικοπτεράκι

Πώς θα είναι το ανθρώπινο πρόσωπο σε 100.000 χρόνια

Δείτε την έρευνα που προκαλεί αίσθηση. Πως θα μοιάζει σύμφωνα με τις προβλέψεις επιστημόνων το ανθρώπινο πρόσωπο σε 100.000 χρόνια από σήμερα (Pics)

Χρήστος Δεμέτης

Πριν από 800.000 χρόνια, οι κλιματικές αλλαγές προκάλεσαν αλλαγές στο μέγεθος του εγκεφάλου και του κρανίου του ανθρώπου οδηγώντας αργά και σταθερά, στη σημερινή του μορφή. Σήμερα άλλωστε, ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι τρεις φορές μεγαλύτερος από αυτόν των προγόνων μας.

Ο καλλιτέχνης και ερευνητής NICKOLAY LAMM συνεργάστηκε με ομάδα γενετιστών από το Πανεπιστήμιο του Washington για να αποτυπώσουν την πρόβλεψη τους για τη μελλοντική εξέλιξη του προσώπου του ανθρώπινου είδους. Αν υπάρχει μετά από 100.000 χρόνια βέβαια. Ο Lamm εικονοποίησε στην ουσία το αποτέλεσμα της μελέτης του καθηγητή του Πανεπιστημίου, Dr. Alan Kwan, η οποία βασίζεται στις κλιματικές αλλαγές και την προσαρμογή του ανθρώπου σε αυτές.

Όπως δηλώνει ο κ. Lamm οι αλλαγές θα είναι απόλυτα εναρμονισμένες με τις αλλαγές που θα έχουν προκληθεί στο εξωτερικό περιβάλλον και το ανθρώπινο γένος θα επιβιώσει.

Ποιες θα είναι οι αλλαγές;

Το μέτωπο σταδιακά θα μεγαλώνει ανάλογα με το μέγεθος του εγκεφάλου. Τα μάτια θα γίνονται κι αυτά μεγαλύτερα, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να βλέπει καλύτερα μιας και οι άνθρωποι θα ζουν σε πιο σκιερά περιβάλλοντα μακριά από τον ήλιο.

Το δέρμα θα γίνει πιο σκούρο για να μην είναι τόσο ευάλωτο στην υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου. Μεγαλύτερο θα έχουν και τα ρουθούνια για να μπορεί ο άνθρωπος να αναπνέει σε συνθήκες λιγότερου οξυγόνου. Ακόμα και σε άλλους πλανήτες, στους οποίους είναι πιθανό να έχει “μεταναστεύσει”.

Μια ακόμα αλλαγή θα είναι ότι τα βλέφαρα θα γίνουν πιο παχιά και το υπερβλεφαρόδες τόξο θα γίνει πιο έντονο, για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συνθήκες και τις επιπτώσεις της χαμηλής βαρύτητας.

Οι πιο έντονες αλλαγές θα αρχίσουν να πραγματοποιούνται σε 40.000 χρόνια από σήμερα και θα αλλοιώσουν αυτά που σήμερα θεωρούνται σύμβολα ομορφιάς, όπως είναι τα μάτια και το σχήμα τους.

Τα μαλλιά θα γίνουν επίσης πυκνότερα για να συγκρατούν την απώλεια θερμότητας από ένα μεγαλύτερο κεφάλι

Επίσης, η τεχνολογία θα έχει κάνει τέτοια πρόοδο, που οι γονείς θα μπορούν να επιλέγουν το DNA του παιδιού τους και να καθορίζουν το χρώμα των ματιών του, την ποιότητα των δοντιών του και άλλα χαρακτηριστικά που μπορούν να τροποποιηθούν γενετικά.

Δείτε σε φωτογραφίες την εξέλιξη του προσώπου κατά τον Dr. Alan Kwan:

Το ανθρώπινο πρόσωπο σήμερα:

To ανθρώπινο πρόσωπο σε 20.000 χρόνια:

To ανθρώπινο πρόσωπο σε 60.000 χρόνια:

Tο ανθρώπινο πρόσωπο σε 100.000 χρόνια:

Πηγή: Forbes από News247.gr και aragma.gr

Όταν συμβαίνει ηλιακή δραστηριότητα όπως π.χ το Μάιο 2013 , κάποιοι ιστότοποι δημοσίευσαν την «είδηση» ότι «μαγνητική καταιγίδα θα σαρώσει τη χώρα μας στις 28 Μαΐου», την οποία αναπαρήγαγαν, δυστυχώς, και τηλεοπτικοί σταθμοί. Τα «νέα» τροφοδότησαν «ειδικοί», των οποίων η σχέση με το επιστημονικό αντικείμενο είναι ανύπαρκτη. Παρά ταύτα, οι άνθρωποι αυτοί ανερυθρίαστα παραπληροφορούν την κοινή γνώμη…

Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα με βάση μετρήσεις και δεδομένα.

Αν και ο Ηλιος βρίσκεται σε μέση απόσταση περίπου 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη την επηρεάζει σταθερά με την ηλεκτρομαγνητική του ακτινοβολία, η οποία μεταφράζεται σε φως και θερμότητα στην επιφάνειά της. Τις τελευταίες δεκαετίες η καθημερινότητά μας συνδέεται όλο και περισσότερο με τους δορυφόρους. Εκεί διαπιστώνεται η συνεχής ροή του ηλιακού ανέμου, φορτισμένων δηλαδή σωματιδίων τα οποία ρέουν από τον Ηλιο με ταχύτητα περίπου 400-800 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Η ηλιακή ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητα έχει, όμως, και εξάρσεις.

Κατά τη διάρκεια ηλιακών εκρήξεων, οι οποίες συνήθως αποτελούνται από ηλιακές εκλάμψεις (με ενέργεια περίπου 1 δισεκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από αυτήν της ατομικής βόμβας που έπληξε τη Χιροσίμα) και εκτινάξεις στεμματικής μάζας με περίπου ίδια ενέργεια, περί τα 10 δισεκατομμύρια τόνοι ύλης εξακοντίζονται στο Διάστημα προς το ηλιακό σύστημα. Οταν οι διαδιδόμενες εκρήξεις φτάσουν στη γειτονιά της Γης, το γήινο μαγνητικό πεδίο εκτρέπει κάποια φορτία έξω από την ατμόσφαιρα.

Ομως, υπό κάποιες προϋποθέσεις, το μαγνητικό πεδίο των εκρήξεων και η παροδικά αυξημένη πίεση του ηλιακού ανέμου παραμορφώνουν το γήινο μαγνητικό δίπολο δημιουργώντας τις λεγόμενες μαγνητικές καταιγίδες. Αποτέλεσμα των καταιγίδων αυτών είναι το πολικό σέλας, η παροδική διακοπή της λειτουργίας – ή και η καταστροφή – των ευαίσθητων ηλεκτρονικών συστημάτων δορυφόρων, διακοπές στις δορυφορικές τηλεπικοινωνίες…

Σε σπάνιες περιπτώσεις, και σχεδόν πάντα πάνω από τις 60 μοίρες γεωγραφικού πλάτους προς τους πόλους (η Ελλάδα εκτείνεται σε βόρειο γεωγραφικό πλάτος 35-43 μοίρες), οι καταιγίδες έχουν συνέπειες που φθάνουν έως την επιφάνεια της Γης, με κύρια «θύματα» τα επίγεια δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας και τα αεροσκάφη που πετούν κοντά στους πόλους. Ολα τα παραπάνω φαινόμενα έχουν συνοπτικά ονομαστεί διαστημικός καιρός. Η κατανόηση και η πρόγνωση του διαστημικού καιρού αποτελούν την αιχμή του δόρατος της σύγχρονης διαστημικής φυσικής.

Επιστρέφουμε τώρα στα σημερινά δεδομένα, για να δούμε αν οι υπάρχουσες μετρήσεις δικαιολογούν την αναστάτωση και την καταστροφολογία των «ειδικών επί παντός του επιστητού». Για να συμβεί γεωμαγνητική καταιγίδα στη Γη (ας αφήσουμε προς το παρόν την Ελλάδα) θα πρέπει η έκρηξη να ξεκινήσει από τον Ηλιο στις 25 ή στις 26 Μαΐου το αργότερο.

Με βάση την υπηρεσία Solar Monitor και τις απευθείας παρατηρήσεις που παρέχει, η ηλιακή δραστηριότητα – αν και βρισκόμαστε κοντά στο μέγιστο του τρέχοντος ηλιακού κύκλου – είναι χαμηλή έως μέτρια, με 0% πιθανότητα για πολύ μεγάλες εκλάμψεις, ~20% πιθανότητα για εκλάμψεις μετρίου μεγέθους και ~50% πιθανότητα για μικρές εκλάμψεις.

Η πιθανότητα για πολύ ισχυρή εκτίναξη μάζας τείνει στο μηδέν, δεδομένου ότι αυτές σχετίζονται κατά βάση με πολύ μεγάλες εκλάμψεις. Μόνη εναπομένουσα πιθανότητα αποτελεί η ύπαρξη ισχυρότατης ενεργού περιοχής στη μακρινή πλευρά του Ηλίου (farside), και μάλιστα πολύ κοντά στο ηλιακό χείλος, ώστε να γυρίσει προς τη Γη τις επόμενες ώρες εκρηγνυόμενη ταυτόχρονα.

Το Εθνικό Ηλιακό Παρατηρητήριο των ΗΠΑ, πάντως, με βάση τα τρέχοντα ηλιοσεισμολογικά αποτελέσματα, δεν προβλέπει τίποτε αξιόλογο για τη μακρινή πλευρά του Ηλίου. Ηλιακά ενεργητικά σωματίδια (πρωτόνια συνήθως) μπορούν θεωρητικά να προκύψουν και υπό τις παρούσες συνθήκες, σε καμία περίπτωση όμως αυτά δεν οδηγούν από μόνα τους σε μαγνητικές καταιγίδες.

Ρωτάμε ειλικρινά πώς με αυτές τις συνθήκες είναι δυνατόν να αναμένεται έστω και μια μέτρια γεωμαγνητική καταιγίδα για σήμερα, 28 Μαΐου, μάλιστα στην Ελλάδα! Διαβάζουμε έως και συστάσεις προς αποφυγή σωματικής άσκησης, καρδιοπαθειών και συνδρόμων κατάθλιψης σε άτομα ευαίσθητα στις μαγνητικές καταιγίδες!

Εξίσου έκπληκτοι διαβάζουμε ότι ο συναγερμός μεταξύ των επιστημόνων είναι στο πορτοκαλί, ένα βήμα πριν από το κόκκινο! Αναρωτιέται κανείς αν κάποιοι συγχέουν την πιθανότητα εκδήλωσης πυρκαγιάς λόγω ισχυρών ανέμων με την πιθανότητα εκδήλωσης γεωμαγνητικής καταιγίδας.

Πηγή: Άρθρο του καθηγητή Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ, Λουκά Βλάχου ΣΤΑ ΝΕΑ

Δύο από τις πλέον αφιλόξενες περιοχές του πλανήτη μας, που ταυτόχρονα υπό μία έννοια μπορούν να χαρακτηριστούν και άκρα του, είναι ο Νότιος και ο Βόρειος Πόλος. Παρά τις ομοιότητες που οι περισσότεροι γνωρίζουν με προεξέχουσα αυτή της ύπαρξης των πάγων και του πολικού ψύχους, υπάρχουν ορισμένες βασικές διαφορές μεταξύ αυτών των δύο που είναι λιγότερο γνωστές.

Ακολουθούν ορισμένες από τις βασικότερες διαφορές του Νότιου και Βόρειου Πόλου.

Το λιώσιμο των πάγων

Οι πάγοι στην αρκτική περιοχή του Βόρειου Πόλου, ακολουθούν ένα περιοδικό κύκλο κάθε χρόνο καθώς σχεδόν η μισή σχεδόν ποσότητα λιώνει κάθε καλοκαίρι, ενώ ξαναπαγώνει το χειμώνα για να αποκτήσει ξανά το ίδιο μέγεθος. Φυσικά ο φυσιολογικός αυτός κύκλος, έχει διαταραχθεί από την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη καθώς η ποσότητα του πάγου που λιώνει είναι μεγαλύτερη από αυτή που δημιουργείται.

Αντίθετα, στην Ανταρκτική οι πάγοι διατηρούν την ίδια μορφή σε ολόκληρη σχεδόν τη διάρκεια του έτους. Και σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για λιώσιμο των πάγων εξαιτίας της υπερθέρμανσης.

Η τρύπα του όζοντος

Μεγάλου μεγέθους είναι η τρύπα του όζοντος που παρατηρείται επάνω από την Ανταρκτική. Αν και στο Βόρειο Πόλο δεν έχει παρατηρηθεί ανάλογο κενό, το στρώμα του όζοντος γίνεται όλο και πιο λεπτό.

Το κρύο

Οι θερμοκρασίες που επικρατούν στο Νότιο Πόλο, είναι κατά πολύ χαμηλότερες από αυτές του Βόρειου. Ο μέσος όρος θερμοκρασίας στην Ανταρκτική για ένα έτος, αγγίζει τους -49 βαθμούς Κελσίου, ενώ στην Αρκτική μόλις -34.

Πολικές αρκούδες και πιγκουίνοι

Αντίθετα απ’ ότι πολλοί πιστεύουν, τα δύο αυτά είδη ζώων δεν μοιράζονται τις ίδιες περιοχές. Οι πιγκουίνοι ζουν στην Ανταρκτική, ενώ αντίθετα οι πολικές αρκούδες στο Βόρειο Πόλο. Αν τα δύο είδη ζούσαν στην ίδια περιοχή, τότε η αναζήτηση τροφής από τις αρκούδες θα ήταν εύκολη υπόθεση μιας και οι πιγκουίνοι θα αποτελούσαν μιας πρώτης τάξεως γεύμα!

Ο μαύρος χρυσός

Τα μισά σχεδόν αποθέματα πετρελαίου σε παγκόσμιο επίπεδο, βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της αρκτικής. Αν και ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αποθέματα μπορεί να υπάρχουν και στην Ανταρκτική, διεθνής συμφωνίες καθιστούν πιο δύσκολη νομικά την έρευνα και εκμετάλλευση του από διάφορες χώρες.

Ανθρώπινη παρουσία

Η Ανταρκτική είναι ίσως το μόνος έδαφος επί της Γης που δεν ανήκει σε κανέναν! Διεθνής συμφωνία προβλέπει πως το έδαφος της μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για επιστημονικούς και ειρηνικούς σκοπούς. Αντίθετα, περισσότερα από 4 εκατ. άνθρωποι ζουν στον αρκτικό κύκλο σε διάφορες πόλεις και χωριά.

Ποσότητες πάγου

Το 90% των πάγων της Γης βρίσκονται στην Ανταρκτική. Με τον τρόπο αυτό διαθέτει το 3/4 των παγκόσμιων αποθεμάτων γλυκού νερού. Όπως γίνεται προφανές, οι ποσότητες πάγου στο αντίθετο άκρο είναι πολύ λιγότερες.

Επιφάνεια

Η αρκτική περιοχή είναι κατά βάση, μια έκταση παγωμένου νερού. Αντίθετα, η μεγαλύτερη έκταση της Ανταρκτικής είναι σε στεριά, με κανονική γεωλογική δομή.

ΠΗΓΗ:dailyarticle.gr