Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι ολοένα και περισσότεροι γονείς επιλέγουν για τα παιδιά τους ,από την νηπιακή ηλικία ακόμη, την χρήση των νέων τεχνολογιών ( tablet, smartphone κ.α), σαν μιας άλλης μορφής παιχνιδιού ,αντικαθιστώντας έτσι το ελευθερο παιχνίδι σε οργανωμένους εξωτερικούς χώρους , όπως οι παιδικές χαρές. .Αυτό γίνεται ,είτε γιατί αδυνατούν να βρουν διόδους επικοινωνίας με τα παιδιά τους, είτε λόγω περιορισμένου χρόνου, είτε για να τα κρατούν απασχολημένα , αγνοώντας φυσικά ότι η συχνή χρήση των νέων τεχνολογιών συντελεί στην ελλιπή συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.
http://www.pi.ac.cy/pi/files/epimorfosi/meres_ekp/sep2018/georgiou_anna.pdf
Ως εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε την σπουδαιότητα του ελευθέρου παιχνιδιού ,εκτός του παιδικού δωματίου, στις παιδικές χαρές καθώς αυτοί οι χώροι προσφέρουν πλήθος ερεθισμάτων και μαθησιακών εμπειριών στα παιδιά. Δίνεται πλήθος ευκαιριών για κοινωνική ενσωμάτωση μέσα από τις συναναστροφές όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για τους ίδιους τους γονείς, μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους ,αναπτύσσουν και εξασκούν τις κινητικές τους δεξιότητες ( λεπτή και αδρή κινητικότητα ) κ.α Κρίνεται λοιπόν αναγκαίο η ενημέρωση των γονέων για την σημαντικότητα του παιχνιδιού ως μέσου για την « άμεση διαδραστική επαφή ανθρώπου με άνθρωπο» (Τζένη Ραντέσκι), αλλά και για τους κίνδυνους της αλόγιστης χρήσης των νέων τεχνολογιών ,στην κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού
Στόχος του σχολείου και καθήκον των εκπαιδευτικών είναι
- να ξυπνήσουμε αυτές τις μνήμες από την ανεμελιά και την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων από τα παιχνίδια στους δρόμους, στις παιδικές χαρές και
- η αφύπνιση και ενημέρωση του κόσμου για την σπουδαιότητα του ελευθέρου παιχνιδιού αλλά και τους κινδύνους που κρύβει η συνεχής έκθεση των παιδιών στις νέες τεχνολογίες.
