Θέλουμε να πιστεύουμε πως δεν υπάρχει στις μέρες μας Έλληνας, μήτε Ελληνόπουλο που να μην γνωρίζει την σημασία της Επανάστασης του ΄21. Αλλοίμονο! Παρόλα αυτά αν googl-άρετε τις λέξεις: «Καραϊσκάκη» και «21» μόνο στο πρώτο λήμμα έρχεται ο γνωστός ήρωας Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ακολουθούν πληροφορίες για το γνωστό γήπεδο!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Στον δε αριθμό «21» οπαδοί γνωστής ποδοσφαιρικής ομάδας!!!!!!!!!!!!!!

Πώς να προστατευτείτε λοιπόν, εσείς οι νέες γενιές, τα μικρά παιδιά, που δεν έχετε ιστορικές μνήμες από την πρόσφατη Ιστορία της Ελλάδας; Πόσο μάλλον από την προγενέστερη…

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε σκοπό να μιλήσουμε εμείς οι υπεύθυνες καθηγήτριες αυτής της γιορτής. Συμμεριζόμαστε την  άποψη ότι οι σχολικές γιορτές πρέπει να γίνονται από τους μαθητές.  Όμως τις δύσκολες αυτές μέρες δεν θα ήταν έντιμο να μην συνδέσουμε την μεγάλη γιορτή της Ελευθερίας και του Ευαγγελισμού (της Καλής Είδησης) με τον μεγάλο αγώνα που δίνει σήμερα η Ελλάδα για να ξεπεράσει μια οικονομική κρίση, που φαίνεται να είναι παγκόσμια,  μα περισσότερο μια κρίση ήθους και αξιών.

Αυτό που μας στεναχωρεί όμως περισσότερο είναι ότι η δική μας η γενιά, η γενιά που κληρονόμησε έναν καλύτερο κόσμο από τους γονείς και τους δασκάλους της, παραδίνουμε σε σας μια κοινωνία της αφθονίας. Μια αφθονία όμως που στο βάθος της έκρυβε  μεγάλες πληγές. Και οι πληγές αυτές άρχισαν πια να αιμορραγούν και να κακοφορμίζουν. Κάπου κι εμείς παρασυρθήκαμε από την επιφανειακή ευμάρεια, την ξαφνική καλοπέραση  και δεν μεταφράσαμε καλά τα σημεία των καιρών. Ακολουθήσαμε τον σωρό. Τον όχλο. Το εύκολο. Δεν διορθώσαμε όσο έπρεπε τα κουσούρια της ελληνικής φυλής.

Δεν ήταν όμως αυτές οι προθέσεις μας. Κάθε άλλο! Ποιος γονιός, ποιος δάσκαλος θέλει τα παιδιά του να μη ζουν καλά; Να μη ζουν ελεύθερα;;;

Γιατί παιδιά, στις μέρες μας η «σκλαβιά και η φοβέρα» δεν υπάρχει μόνο σε εμπόλεμες καταστάσεις. Με καριοφίλια και γιαταγάνια, με όλμους και ρουκέτες. Υπάρχει ο οικονομικός πόλεμος, τα πολιτικά παιχνίδια που ραγίζουν τις οικονομίες των λαών και τους οδηγούν στην εξαθλίωση. Πώς;

Κοιτάξτε γύρο σας. Παρατηρείστε πώς τα ασήμαντα πράγματα παρουσιάζονται ως επιτεύγματα… Πώς απαξιώνεται ο ρόλος της οικογένειας, της φιλίας, της συνεργασίας. Πώς εκχυδαϊζεται ο έρωτας. Πώς η κάθε είδους βία έχει μπεί στη ζωή μας…  Πώς οι εκδηλώσεις χαράς και πόνου θυμίζουν …γηπεδικές κραυγές…

Πώς τα μέσα και πολλοί «καλοθελητές» κάνουν το ανούσιο, το άχρηστο ουσιαστικό και το σημαντικό ασήμαντο; Πώς κάνουν τον ανθρώπινο πόνο προϊόν τηλεθέασης, πως αγνοούν το πολιτισμό…

Πώς εργάζονται ευσυνείδητα όλα τα χρόνια για τη δημιουργία ενός ασήμαντου σχολείου. Πώς σας περνούν μηνύματα ότι η ζωή    είναι πολύ καλύτερη χωρίς σχολείο.  Πώς απαξιώνεται ο δάσκαλος στα μάτια των μαθητών και των οικογενειών τους…

Γιατί; Γιατί ο αμόρφωτος άνθρωπος γίνεται ένας καταπληκτικός δούλος. Αντί λοιπόν να διορθώσει η κοινωνία τα κακώς κείμενα, είναι πολύ πιο εύκολο να τα απαξιώσει και να οδηγήσει τους νέους στην πνευματική σκλαβιά. Για να  ακολουθήσει η κόλαση της οικονομικής δουλείας.

Χωρίς αρχές, η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση. Χωρίς όνειρα και στόχους, θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σ` επιλογές που θα σας ντροπιάσουν, θα γεµίσουν τη ζωή σας  πλήξη. Και η πλήξη είναι η αρχή πολλών κακών.

Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα του σχεδόν, για να καταλάßει τότε, πως η µόρφωση, η καλλιέργεια, ήταν το όπλο που έλειπε απ’ την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο κι έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα, για να µας πει την ιστορία της ζωής του, την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης.

Η αγάπη γα τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του γνωστού Νικηταρά.

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ` ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος κι εγκαταλειµµένος απ` όλους.

Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα. Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν ν` απαιτήσει από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά, λέγοντας ψέµατα, από αξιοπρέπεια.

Αλήθεια… Αναζητείστε αξιοπρεπείς ανθρώπους σήμερα…

Η ελληνική Μυθολογία μιλά για τον δρόμο της Αρετής και της Κακίας. Φυσικά και ο δρόμο της Αρετής είναι ο πιο δύσκολος… Και εμείς έχουμε μάθει να  προτιμάμε τα εύκολα… Το κακό είναι ότι έχουμε μάθει και σας. Και τώρα καλείστε να αντιμετωπίσετε τα δύσκολα, μάλλον.. άοπλοι.

Πιστεύω πως η γενιά μου σας οφείλει ένα τεράστιο συγνώμη.  Αλλά τώρα δεν έχει σημασία να αναζητήσουμε το «ποιος έφταιξε». Χάνουμε χρόνο. Σημασία έχει να κοιτάξουμε πού θέλουμε να πάμε.  Πώς θέλουμε να ζήσουμε. Αλλοιώς θα πάμε εκεί που κοιτάμε, και θα ζήσουμε όπως – όπως…

Ζωή χωρίς ήθος, αξίες και αξιοπρέπεια είναι ζωή μοναχική. Και μια ζωή στη μοναξιά, χωρίς φίλους, συντρόφους και παιδιά δεν αντέχεται.

Ανοίξτε λοιπόν τα μάτια της ψυχής σας. Μην αφήσετε τη ζωή σας να μαραζώσει χαμένη στα ηλεκτρονικά επιτεύγματα, να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας. Απαλλαγείτε από τις κακοδαιμονίες της φυλής μας. Όσο ακόμα είναι καιρός.

Η κάθε εποχή είναι οι νέοι της. Αυτοί θα οδηγήσουν με επιτυχία τη γενιά τους και τον τόπο σε καλύτερες μέρες. Πιο φωτεινές.

Δεν είσαστε μόνοι, όμως.  Εμείς θα βάλουμε πλάτη, θα είμαστε δίπλα σας γιατί ξέρουμε ότι η νιότη και η ελπίδα είναι ο συνδιασμός που θα τα καταφέρει.

«

Διάβασα με …χαρά στο “ΠΑΡΟΝ” της 26-8-12, οτι ο Υπουργός Παιδείας διαπιστώνει πως...”τα σημερινά σχολεία δεν …στέκονται στο ύψος τους και οι μαθητές- αν και έχουν περισσότερα μέσα- δεν μαθαίνουν όσα μάθαιναν παλιά. Θυμάται πολύ καλά τί μαθητές “έβγαλε” στο τέλος της δεκαετίας του ΄70 η Ιων’ιδειος ή το Γ΄Γυμνάσιο Πειραιά ΄το Γυμνάσιο της Πλάκας ή το Λύκειο Πετραλώνων, και τί μαθητές “βγαίνουν” σήμερα“!!!!

Να συμπληρώσω σχολεία;;; Β΄Γυμνάσιο Πειραιά, Ράλλειο Σχολείο, Βαρβάκειος, Ανάβρυτα και ουκ έστιν αριθμός!!!! Πιστεύω ότι εύκολα ο κ. Αρβανιτόπουλος θα απάντησε στην απορία του. Αν θυμήθηκε πόσες ώρες οι μαθητές διδάσκονταν Αρχαία Ελληνικά, Νέα Ελληνικά. Το 2ωρο της Έκθεσης απαραιτήτως την εβδομάδα. Και έκθεση υπό μορφή δοκιμίου, όχι αστεία. Πόσες ώρες διδάσκονταν τα Μαθηματικά (Άλγεβρα-Γεωμετρία-Τριγωνομετρία), η Φυσική και η Χημεία! Πώς ήταν η ύλη της Φυσικής και της Χημείας τότε!

Τα πρότυπα σχολεία, θυσιάστηκαν στον βωμό της εξίσωσης προς τα κάτω. Οι ασκήσεις Φυσικής και Χημείας πήγαν “άκλαφτες” για να μην “πιέσουμε” τον μαθητή. Επί Υπουργού Παιδείας Ράλλη -διορθώστε με αν δεν θυμάμαι καλά – χάσαμε τους τόνους στην γλώσσα μας. Δεν είδα τους Γερμανούς να χάνουν τα umlaut, τους Γάλλους τους τόνους τους… Βέβαια απο τον νόμο Ράλλη, μόνο οι τόνοι θυσιάστηκαν…Το να μην υπάρχουν “αιώνιοι φοιτητές, να μην κυριευθούν απο τα κόμματα τα Πανεπιστήμια, αυτό αντιμετωπίστηκε με σθεναρότητα. Μέχρι σήμερα…

Η Γραμματική στα Δημοτικά σχολεία έγινε ένας αχταρμάς. Για τα Μαθηματικά …δεν συζητώ! Ίσως οι περισσότερες περιπτώσεις δισλεξίας να οφείλονται στην “κακοποίηση” των παιδιών στην πρώτη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Θυμάμαι ότι τα αναγνωστικά μας είχαν κείμενα του Καρκαβίτσα, του Παπαδιαμάντη, ποιήματα του Σπεράντζα, του Δροσίνη, του Παλαμά, του Βιζυηνού.  Αυτά αντικαταστάθηκαν κατά το πλείστον, με κάθε “πικραμμένου” υμέτερου την ποίηση. Με κείμενα που πολλές φορές τρομάζουν τα μικρά παιδιά.

Για να φτάσουμε στη δεύτερη βαθμίδα.  Πεδίον δόξης λαμπρόν!!!! Όπου άνοιξαν  θέσεις για πάμπολλες ειδικότητες! Πληροφορική: Θα μπορούσαν οι συνάδελφοι της ειδικότητας αυτής να κάνουν τόσα πολλά χρήσιμα πράγματα στα σχολεία, αντί να διδάσκουν αυτά που τα περισσότερα παιδιά “παίζουν στα δάχτυλά τους”. Και άντε και το διδάσκουν. Πιστοποίηση γιατί δεν παίρνουν; Σε καμοιά χώρα της Ε.Ε δεν υπάρχει η Πληροφορική ως μάθημα. Νομικοί, Κοινωνιολόγοι, Τεχνολόγοι (δηλαδή: απο Πολιτικοί Μηχανικοί έως Φυσικοί και ότι θές).  Ολυμπιακή Παιδεία!!!! ‘Αλλο σκάνδαλο κι αυτό!  Τί φταίνε αυτοί οι άνθρωποι τώρα να χαλάσουν τη ζωή τους, χωρίς οργανικές θέσεις και με τον πέλεκυ της εφεδρείας στο κεφάλι τους;;;;

Τεχνικά Λύκεια. Θα μπορούσαν να γίνουν απο τα πλέον χρήσιμα σχολειά! Αλλά, κακοποιήθηκαν γιατί “ξεπλύθηκε” εκεί όλο το χρέος των “δικών μας παιδιών”! Η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο!

Αντί λοιπόν, να εκμοντερνίσουν τα προγράμματα της δεκαετίας του ’70, να αντικαταστήσουν μαθήματα όπως η Λογική, η Αγωγή του Πολίτη κ.α, να χρησιμοποιήσουν Κοινωνιολόγους, Ψυχολόγους στα σχολεία, που όλοι ξέρουμε πόσο πολύ χρειάζονται (όχι για να κάνουν μάθημα!!!), να αξιολογήσουν και να επιμορφώσουν τους εκπαιδευτικούς, να κρατήσουν το επίπεδο βρε αδελφέ, γίναμε όλοι αχταρμάς! Μαθηματικοί, Φυσικοί, Φιλόλογοι με ή χωρίς μεταπτυχιακά και διδακτορικά, κομμώτριες, πολιτικοί μηχανικοί και φαναρτζήδες αδιακρίτως…το αυτό!

Η γραμματική του Τζάρτζανου, κ. Υπουργέ, η Φυσική του Μάζη, η Γεωμετρία του Κανέλλου ή του Παπανικολάου. Να γιατί “βγαίναμε” μαθητές τότε! Φυσικά και οι καιροί άλλαξαν. Η Τεχνολογία σάρωσε. Οι κοινωνικές συνθήκες  άλλαξαν. Η χώρα δεν ήταν προετοιμασμένη να δεχθεί το κύμα των μαθητών από άλλες χώρες.  Και αντί να τους εντάξει – μετά απο συγκεκριμένο χρόνο χάριτος – στην ελληνική εκπαιδευτική διαδικασία, κατέλειξε να τους δίνει “γη και ύδωρ”, εις βάρος των Ελλήνων μαθητών! ‘Επρεπε να προσαρμοστούμε. Όχι όμως να κάνουμε πασαλλείματα! Αρπαχτές! Αδικίες!  Να ελαττώνονται οι ώρες των Ελληνικών, των Μαθηματικών και της Φυσικοχημείας. Να γίνονται Project, έτσι για να γίνονται…Και άλλα πολλά.

Υπήρχαν και υπάρχουν “δυνατά μυαλά” που ξέρουν τί πρέπει να γίνει! Ακούστε τους! Και επιτέλους! Ξεκινήστε απο τη βάση. Απο το Δημοτικό!

Και βέβαια ναι στην αξιολόγηση! Αλλά όχι σε τέτοιους καιρούς! Με εκπαιδευτικούς κακοποιημένους ηθικά, μισθολογικά, φορολογικά! Με σχολεία χωρίς φράγκο! Αξιολόγηση του ποδαριού;;;;  Πάλι τα ίδια;

Ας έχουμε μια καλή χρονιά, ας έχουμε υγεία και ας μην σταματήσουμε να σκεφτόμαστε! Μπορεί και να τα καταφέρουμε…

Με στοιχεία του παρελθόντος θα πρέπει να πορεύεται ακόμη ο κ. Γέρκ Άσμουσεν, μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ, ο οποίος βρίσκεται στη χώρα μας για το συνέδριο του Economist. “Είναι δύσκολο να πείσεις χώρες με μέσους μισθούς 1.000 ευρώ, όπως η Εσθονία και η Σλοβακία να δανείσουν μια χώρα που ο μέσος μισθός στο Δημόσιο είναι 3.000 περίπου”, είπε ο κ. Άσμουσεν  στην αίθουσα του συνεδρίου, ξεκαθαρίζοντας ότι η ΕΚΤ δεν πρόκειται να επαναδιαπραγματευτεί το πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. “L”

Κι όμως! Το λέει για μας! Για σένα, για μένα, για όλους! Θλίψη; Οργή; Άγχος; Φόβος; Όλα μαζί! Και αν προσθέσεις το βάρος μιας μεγάλης και σοβαρής ασθένειας του πλέον αγαπημένου μου προσώπου, συνέβαλλαν να διακόψει η Sine την παρουσία της. Σιγά τα αυγά! Το ξέρω ότι δεν έλειψε σε κανέναν! Και το λέω μετά λόγου γνώσεως.  Όμως για μένα αυτό το ιστολόγιο ήταν ένα κομμάτι του εαυτού μου. Το δημιούργησα με κόπο – δεν είμαι και ο Bill Gates – και αν δεν ήταν η SineTerra μου να “σμπρώξει” ακόμα θα ήμουν βου + α= βουα!!!! Ένα ημερολόγιο; Κι αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν παρίστανε τίποτε. Εξέφραζα αυτά που ήθελα, με τον τρόπο που νομίζω οτι αρμόζει σε έναν εκπαιδευτικό. Αν ένοιωθα οτι πρέπει να αυτολογοκριθώ;;; Χμ! Ελαφρώς ναι! Αλλά δεν με καταπίεζε, δεν με βάραινε.

Για να μην τα πολυλογούμε η Sine σιώπησε, γιατί της ήλθε ο ουρανός στο κεφάλι! Το ίδιο και οι SineTerrae! Δεν θα σας κουράσω! Τα ξέρετε! Φόροι, μειώσεις μισθών και ουκ έστιν αριθμός φοροεισπρακτικών μέτρων! Τα σχολεία λειτουργούσαν με πολύ κόπο και ξαφνικά έρχεται και η λάσπη του τεμπέλη, του ανεπρόκοπου, του λουφαδόρου, του ….του… του….!

Και όταν ο πρωθυπουργός της χώρας ξεπουλάει ελαφρά τη καρδία την χώρα, πόσο μάλλον ο κάθε Άσμουσεν να λέει ότι του αρέσει!!!!!!!!

Πού, λοιπόν, να έλθει η “έμπνευση” για ιστολόγιο; Να βρείς τη φωτογραφία, που να έχει ενδιαφέρον, να ψάξεις στην είδηση το κάτι άλλο, να το σχολιάσεις; Απ΄την άλλη και η δισκινησία του ΠΣΔ…Τί να πώ;;;

Λέω, λοιπόν, μιας και το θέμα της υγείας αρχίζει και βελτιώνεται, να ξεκινήσω δειλά-δειλά να “κινούμαι”.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ας έχουμε και μην ξεχνάμε αυτό που λέει ο λαός μας: Πάντα μένει λίγη λάσπη στο χέρι αυτού που την ρίχνει…

Αυτό το “κήρυγμα” κανονικά έπρεπε να το υποστείτε αύριο, αλλά είπα να το ξεκινήσω πιο νωρίς για πολλούς λόγους! Οι βασικότεροι είναι γιατί τώρα “μού’ρθε” η διαθέση και η ευχέρεια να βάλω τις σκέψεις μου σε ένα “χαρτί” και επιπλέον επειδή είναι χρειάζεστε ώρα να ξαναπρογραμματίσετε το βιολογικό σας ρολόι!

Μεγαλώνοντας, απεφάνθην (= κατέληξα στο συμπέρασμα!!), ότι μακρυά απο την συγκεκριμένη “εργασία” θα ήμουν …μακριά νυχτωμένη. Γιατί το είπα τώρα αυτό; Α! Σας “παρακολουθώ ” πιά, με τούτο το χαζοβιβλίο σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας σας! Έχω δεί, σχεδόν, όλα τα μπάνια και τις κουζίνες των σπιτιών σας, τα ασανσερ, τις ντουλάπες, ακόμα και τα … καλλυντικά των μαμάδων!!!! Αυτά θα τραβάτε, όταν έχετε τους καθηγητές σας “φίλους στο φατσοβιβλίο”! Και μην διανοηθείτε να με διαγράψετε γιατί θα σφαγιαστούμε!!!!!

Οι μεγαλύτεροι έχουν γίνει πιό επαγγελματίες, έχουν “ανέβει πίστα” και έτσι μαθαίνω και για τα τεκταινόμενα της …νυχτερινής ζωής στην πόλη αλλά και την “επικαιρότητα” στα διάφορα νησιά και αλλαχού! Όμως…..οι καλοκαιρινές διακοπές έλαβαν τέλος! Το σχολείο αρχίζει και διακρίνω μία … δυσαρέσκεια!!!! Η αλήθεια είναι ότι εν μέρει δεν σας αδικώ!!!! Όμως το πόσα “όμως” έχω να σας πώ δεν λέγονται !!!!

Αλλά πρώτα – πρώτα πρέπει οι άρρενες να αρχίσουν με ένα καλό κούρεμα! Οι δε θήλεις να ξεβάψουν το … «γαλλικό»! Κατόπιν θα πρέπει να αναζητήσετε στον ορυμαγδό της ντουλάπας σας ρούχα λίγο πιο … συμμαζεμένα! Ξέρετε εσείς! Τα έχουμε χιλιοπεί! Α! Επίσης, μην ξεχάσετε να βγάλετε τους περιττούς κρίκους απο μύτες και αυτιά, γιατί άκουσα ότι συνεργείο του …Animal Planet έχει βγεί προς αναζήτηση …ιθαγενών!

Μαθητούδια! Οι καιροί είναι χαλεποί! Δεν φταίτε εσείς, αλλά μην γίνεστε …συνεργοί! Η μόνη διέξοδος στην ελευθερία του ανθρώπου και στην αντίσταση απέναντι σε κάθε σφεταιριστή δικαιωμάτων, σε οποιονδήποτε προσπαθεί να επιβάλει τους βλάκες στην ζωή μας, είναι η Παιδεία, με την ευρεία σημασία της λέξης. Για να αποκτήσετε κριτήριο, για να μπορέσετε να διακρίνετε το «καλό» απο το «κακό», για να αντισταθείτε στην ισοπέδωση των ηθών και στην δικτατορία της «βλακείας» είναι η μόρφωση! Μέχρι κάποια ηλικία, για το «τυπικόν» του θέματος είναι η πρόσβαση στην Α’θμια και Β’θμια εκπαίδευση. Φυσικά και δεν εννοώ οτι πρέπει να γίνουμε όλοι γιατροί και δικηγόροι!!!

Αλλά, πώς μπορώ να φτάσω στην παιδεία αν δεν περάσω απο αυτά τα στάδια; Συνυπολογίστε δε, ότι μέχρι τα 18-19, ακόμα διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και η προσωπικότητά σας. Από εκεί και πέρα, ακολουθείστε την θέλησή σας, το ταλέντο σας.

Αναγνωρίζω επίσης, ότι δεν έχουμε ούτε το καλύτερο σύστημα παιδείας, ούτε το ελκυστικότερο! Ούτε εμείς είμαστε πολλές φορές οι καλύτεροι! Αυτό δεν είναι λόγος για να απομακρυνθείτε απο το σχολείο σας και να «χαθείτε» σε όλα αυτά τα ατελείωτα … «βαριέμαι»! Να ξέρατε πόσο επικίνδυνα είναι. Αν σας παρηγορεί, ισως καμοιά χώρα δεν έχει ΤΟ σχολείο και Το σύστημα. Την οργάνωση; Ναι, εδώ θα συμφωνήσω! Αλλά μην τα μηδενίζουμε όλα. Απλά αναλογιστείτε πόσες καλές στιγμές και πόσες χρήσιμες εμπειρίες έχετε απο αυτό πιά το “κακό” σχολείο;

Απο εσας εξαρτάται να γίνουμε και εμείς καλύτεροι!!! Αρκεί να εκφράζετε την «γοητεία» του μυαλού σας και να είστε «ελκυστικοί» ως μαθητές στην τάξη! Είσαστε πηγή ζωής και έμπνευσης και αυτή την δύναμη την έχετε όλοι μέσα σας. Ενεργοποιείστε την. Αλλοιώς, θα σας πάρουν φαλάγγι, και θα σας καταβροχθίσουν όλοι αυτοί που με τα προϊόντα τους σας δηλητηριάζουν, προσπαθώντας να σας σπρώξουν σε μια βαθύτατη αμορφωσιά, με απώτερο σκοπό να σας χειραγωγήσουν. Έχετε κατα νού ότι η πορεία προς την μόρφωση και τη βαθύτερη παιδεία, πολλές φορές είναι και προσωπική υπόθεση! Θα χρειαστεί να κάνετε και αρκετά πράγματα μόνοι σας για να κατακτήσετε την “γνώση” και τις αλήθειες της…

Μην σταματήσετε να σκέπτεστε και να …αισθάνεστε!

Σας εύχομαι μέσα απο την καρδιά μου, Καλή σχολική Χρονιά! Για τα παιδιά της Γ’ Λυκείου, καλή δύναμη και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! Για τα φοιτητούδια, καλή επιτυχία στην εξεταστική τους και για όσα απο σας έχουν βρεί τον δρόμο τους, να είσαστε πάντα καλά, καλή σταδιοδρομία και να περνάτε καλά!

Υ.Γ

Κάντε μια ευχή και για μένα (απο μέσα σας). Το χρειάζομαι…

Στη διάρκεια του καλοκαιριού διάβασα ένα -κατα τη γνώμη μου – εξαιρετικό βιβλίο της Jaqueline de Romilly: “Πόσο επίκαιρη είναι Αθηναϊκή Δημοκρατία σήμερα;”. Εν κατακλείδι, η φωτισμένη Ελληνίστρια, υποστηρίζει ότι για να υπάρξει Δημοκρατία πρέπει να υπάρχει “Παιδεία”. Και αντιστρόφως!  Αυτό αποδίδει και το άρθρο Tου Nικου Γ. Ξυδακη.

Το ότι ο επερχόμενος χειμώνας θα είναι δύσκολος, δεν υπάρχει καμμοία αμφιβολία! Σε όλους τους τομείς. Στο δικό μας “τσαρδί” δεν χρειαζόταν η …υπόδειξη της ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ προς τον “συμπαθή κλάδο” των εκπαιδευτικών, όπως μας αποκάλεσε!   Τα “όρντινα” έφθασαν… στην γαλέρα!

Μία ιδέα απο το μενού; 27 μαθητές στην τάξη, υπερωρίες, κενά, κτιριακά προβλήματα, οικονομική δυσπραγία, όχι άλλα λάπι-τόπια, αλλά…Νέες Τεχνολογίες, Πράσινη Τάξη, διαδραστικοί πίνακες! Και απο Παρά; Γιόκ!

Συνειδητοποιώ ότι με τα προεκλογικά:

• “Χρήματα υπάρχουν!”, υπονοούσαν  τα χρήματα που θα περικόπτονταν απο τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους! Άλλως πώς; Δεν είδα άλλους μισθούς να περικόπτονται…Άδικα μου έλεγε και  η μαμά μου:” Μπροστά πηγαίνει ο Στρατηγός με το άλογο του…”, παιδί μου…

• “Πρώτα ο μαθητής”! Φυσικά! Θα μπεί στην αίθουσα (ο Θεός να τις κάνει πολλές φορές), πρώτα  οι 27-30 μαθητές, με τον  διαδραστικό πίνακα και αν μείνει χώρος θα μπεί και ο καθηγητής!

Ας οπλιστούμε με δύναμη, συνάδελφοι.  Γιατί οι περισσότεροι απο μας υπομονή διαθέτουμε! Και συνέχεια την …εξασκούμε! Πώς αλλιώς, σε τούτο το …λειτούργημα!  Προσωπικά, αν δεν έκανα αυτή τη δουλειά, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο! Τα παιδιά μας κρατάνε “όρθιους” και μας δίνουν δύναμη, ας το ομολογήσουμε, όσοι τα αγαπάμε! Ας κάνουμε το καθήκον μας, και ας έχουμε το νού μας στις Κασσάνδρες! Ας σηκώσουμε επιτέλους το ανάστημά μας! Δεν είναι πάντα εύκολο, το αναγνωρίζω, γιατί είμαστε ανάμεσα σε Συμπληγάδες σ’ αυτήν την ηλικία (οικόγενεια, προβλήματα) αλλά και γιατί κάποιοι απο μας απλά …”διεκπεραιώνουν”!!!  Αλλά όσοι θέλουμε να διαχωρίσουμε την θέση μας, επιτέλους ας το κάνουμε!  Ας μην γίνουμε συντελεστές άλλων αποτυχιών στους νέους. Ας μας θυμούνται για το …ξεχωριστό!  Τα παιδιά αναγνωρίζουν την αγάπη και εκδικούνται τον μαθητοπατερισμό με περιφρόνηση!

Αυτή την γενιά την φτιάξαμε εμείς. Εμείς, πού παραλάβαμε όμως απο τους γονείς μας έναν καλύτερο κόσμο! Ας μην αφήσουμε τα παιδιά μας να ξελασπώσουν. Αυτό είναι δική μας δουλειά!

Καλό μήνα και Καλή Σχολική Χρονιά! Μπορεί και να τα καταφέρουμε…

Η εισαγωγή σε ανώτατες σχολές αποφοίτων λυκείου με βαθμό 4, 5, 3 ή και κάτω της μονάδος (0,91!) δεν εξέπληξε κανέναν. Ολοι γνώριζαν τι θα συμβεί με την κατάργηση της βάσης του μεσοσταθμικού 10. Το βλέπαμε να συμβαίνει επί σειρά ετών. Οπως βλέπαμε, εναργώς, ότι η μαζική και η άκριτη εισαγωγή μαθητών στα πανεπιστήμια δεν απέρρεε από ικανοποίηση του δημοκρατικού δικαιώματος στη γνώση, αλλά από τις δημαγωγικές διαθέσεις των κυβερνήσεων, την κόπωση, την ανικανότητα και τη ραθυμία του σύνολου εκπαιδευτικού συστήματος, την πονηρή απόκρυψη της νεανικής ανεργίας, τον ανύπαρκτο εθνικό σχεδιασμό αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού, την παθητική υποταγή των μαζών. Αυτές οι ελλείψεις και τα διαρκή εγκλήματα σωρεύτηκαν και οδήγησαν στους εισαγόμενους με 5 και 0,91, στους άνεργους αμαθείς πτυχιούχους, στα πτυχία χωρίς αντίκρισμα («παλιόχαρτα» τα είχε χαρακτηρίσει κάποτε ο Γερ. Αρσένης, ως υπουργός Παιδείας…). Αυτά τα διαρκή εγκλήματα αδιαφορίας, δημαγωγίας και ανευθυνότητας, οδήγησαν στην υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου κάθε βαθμίδας, δηλαδή στην υποσκαφή των θεμελίων της δημοκρατίας.

Γιατί περί αυτού πρόκειται: η απρόσκοπτη και άκοπη είσοδος όλων σε σχολεία διαλυμένα και ανυπόληπτα, δεν είναι δημοκρατία. Είναι κοροϊδία για τις μάζες. Την ώρα που η αδύναμη οικονομικά οικογένεια στραγγίζεται για φροντιστήρια και κατόπιν για ακριβά τροφεία σε επαρχιακά φοιτητοπάρκινγκ, η ισχυρή οικονομικά οικογένεια παρακάμπτει ολοσχερώς το δημόσιο σχολείο, χορηγεί στο παιδί της μπακαλορεά ιντερνασιονάλ και το εγκαθιστά σ’ ένα πανάκριβο (και καλό) αμερικανικό πανεπιστήμιο.

Οσο πιο μαζικό και «εύκολο» γίνεται το δημόσιο σχολείο, τόσο πιο ταξικό και αντιδημοκρατικό γίνεται στην ουσία του. Και τόσο περισσότερο δυσχεραίνεται ή καθίσταται αδύνατη η ανανέωση της γηγενούς ελίτ, επιστημονικής και διοικητικής, η διαταξική ανανέωση της κοινωνίας με νέο αίμα, η προσφορά ίσων ευκαιριών σε όλους ώστε να διακριθούν οι πιο ταλαντούχοι, και να προκόψουν όλοι. Χωρίς διαρκώς ανανεούμενες ηγεσίες, χωρίς κοινωνική κινητικότητα, χωρίς ουσιαστικές ευκαιρίες για ενδυνάμωση των μεσαίων στρωμάτων, χωρίς έμπρακτη δημοκρατική αγωγή, χωρίς όλα αυτά που εξασφαλίζει το υγιές δημόσιο σχολείο, πού οδηγούμαστε; Μα εδώ που φτάσαμε: στην Ελλάδα της κρίσης, της μιζέριας, της ανισότητας, της έλλειψης οράματος, της δομικής παραβατικότητας. Και σε ένα πολιτικό σύστημα φεουδαρχών και κληρονόμων, ανικάνων και εκφυλισμένων.

Υπόσχεται αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ, η υπουργός Παιδείας. Το 2014! Ειρωνεία; Τότε η ίδια δεν θα είναι υπουργός και η παρούσα κυβέρνηση θα έχει απέλθει προ πολλού. (Τότε, κάποια άλλη κυβέρνηση, κάποιος άλλος υπουργός, θα φέρουν άλλη μεταρρύθμιση…) Και ώς τότε; Τι θα γίνει ώς τότε με τη δημόσια εκπαίδευση, αυτό το συνταγματικό δικαίωμα που σέρνεται στο χώμα, κενό περιεχομένου; Τι γίνεται τώρα;

Η απαιδευσία, ο αποπροσανατολισμός, η σπατάλη ταλέντων, ο αποκλεισμός των ανανεωτικών δυνάμεων, η διαρροή των αρίστων, η κοινωνική αποτελμάτωση, δεν μπορούν να μετατίθενται στις αθηναϊκές καλένδες. Είναι κατεπείγοντα προβλήματα, όσο κατεπείγοντα είναι τα οικονομικά των δημοσίων ελλειμμάτων και των ασφαλιστικών ταμείων. Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να περικόπτει τις συντάξεις των 500 – 600 ευρώ, να ζητάει θυσίες από το λαό και να μην τολμά να εγγυηθεί εδώ και τώρα την εύρυθμη λειτουργία στα πιο ζωτικά πεδία του δημοκρατικού βίου: στο δημόσιο σχολείο και στο εθνικό σύστημα υγείας.

Η διαρκής αποτυχία του δημόσιου σχολείου, που παρακολουθούμε σαν κακόγουστη τραγικωμωδία, σαν το θέαμα της δικής μας κηδείας, καθρεφτίζει τη συλλογική μας αποτυχία σε τούτη την ιστορική καμπή. Την ένιωσα σαν τραύμα αυτή την αποτυχία, όταν διάβασα την πικρή αυτοκριτική ενός δασκάλου με 15 χρόνια στην αίθουσα: «Καταντήσαμε να ψάχνουμε στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς τα ημερολόγια με τις αργίες, να τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα αναλάβει την αγγαρεία της Πρώτης Δημοτικού, να βλαστημάμε την ατυχία μας –ανήμποροι να αντιδράσουμε συλλογικά, οργανωμένα και μεθοδικά– για την κάθε περίπτωση “δύσκολου παιδιού” που εμφανίζεται στην τάξη μας, και να κοιτάμε τα ρολόγια μας, προσδοκώντας να επιστρέψουμε μια ώρα νωρίτερα στα σπίτια μας, για να φροντίσουμε τα δικά μας παιδιά και να πληρώσουμε όπως όλοι οι Ελληνες τεράστια ποσά για την επιπλέον φροντιστηριακή τους εκπαίδευση…»

Τελείωσα -όπως και πολλοί σαν εμένα- ένα 6τάξιο Γυμνάσιο στον Πειραιά.  Με ποδιά, σχολείο σε πρωϊνή-απογευματινή βάρδια, Σάββατο μάθημα (εκτός απο την 6η Γυμνασίου, που έγινε Γ’ Λυκείου). Τότε καθόμασταν ακόμα και 3-3 στα ξύλινα θρανία…Τότε που εξεταστέα και διδακτέα ύλη δεν συνέπιπταν (!), τότε πού δεν υπήρχε μηχανοργάνωση, πού η ώρα διαρκούσε 45-50 λεπτά ακριβώς. Τότε με το 15 και το 14 περνούσαμε στα Πολυτεχνεία και στα Πανεπιστήμια.  Τότε οι γονείς μας δεν ξεπουλιούνταν για φροντιστήρια και ιδιαίτερα. Τότε που οι καθηγητές μας πόρω απέχουν απο τους σύγχρονους, μοντέρνους, “άρτια εκπαιδευμένους”, επιμορφωμένους καθηγητές, που όμως είχαν ένα ωράριο 35 ωρών.   Τότε που πραγματικά ήταν δύσκολο να είσαι μαθητής! Πέρασα στο Πανεπιστήμιο, όπως και οι υπόλοιπες 32 συμμαθήτριες μου το 1979!  Τελείωσα το 1983!  Και, θές το περιβάλλον μου, θές οι κουβέντες με πιο αρμόδιους ανθρώπους, θές “το κλίμα των ημερών”, έγινα παρατηρητής της πορείας της Παιδείας μας! Από το 1983 άρχισε με αργά, μικρά, προδιαγεγραμένα-όπως αποδεικνύεται- η κατρακύλα της Παιδείας….Οι εργατοπατέρες μας άφησαν να αποδυναμωθεί ο ρόλος του καθηγητή, του Γυμνασίου, του Λυκείου.  Το απολυτήριο του Λυκείου έγινε “εν δυνάμει δεδομένο”.   Φουρνιές αγραμμάτων παιδιών φθάνουν στην Α΄Γυμνασίου και πλήθος άλλων καταλήγουν στα ΑΕΙ, ΤΕΙ! Κι εμείς, με μισθούς επισφαλείς-ποιός φρόντισε για να ενσωματωθούν τα επιδόματα στον βασικό μισθό;- αναξιολόγητοι, κάνουμε -οι πλέον ευσυνείδητοι -ότι περνάει απο το χέρι μας για τους μαθητές μας, με τον κίνδυνο να γίνουμε και γραφικοί. Το μόνο που μας έμεινε είναι η παιδαγωγική διαδικασία, όπου και εκεί…ο καθείς εφ’ ω ετάχθη!!!

Άλλαξε η Γαλλία τους τόνους της και την προφορά των λέξεων της; Μήπως η Γερμανία; Η Νορβηγία μήπως; Η Ρωσσία, η Κίνα…Εμείς αλλάξαμε τα φώτα στην γλώσσα μας! Αλλά, πρώτη η Ελλάδα, με την τότε επίτροπό της, δεν υπέγραψε να μην μεταφράζονται τα κείμενα της ΕΕ στα ελληνικά; Ας είναι καλά η…Ολλανδία που πάτησε πόδι (για πάρτη της)!  Δεν διώξαμε τους τόνους μας και μετά τα Αρχαία Ελληνικά απο το πρόγραμμα, όταν σε πολλές χώρες διδάσκονται; Δεν τσακίσαμε την Γραμματική και την Λογοτεχνία μας; Βάζοντας στα βιβλία των Ελληνικών ένα σωρό “τρίχες” ; Δεν λιγοστέψαμε τις ώρες των Θετικών μαθημάτων-ζητώντας βέβαια στις Πανελλαδικές …τέρατα απο τα 17χρονα παιδάκια!- δεν γεμίσαμε το ωρολόγιο πρόγραμμα με ένα πλήθος μαθημάτων για να …βολέψουμε ειδικότητες;  Δεν θεωρήσαμε “αντιδημοκρατικό” το να μπεί ο σύμβουλος στην τάξη μας; Ας μην συνεχίσω…

Στο «ανάθεμα τα γράμματα και εκείνον που τα βρήκε» του παρακάτω άρθρου, αντιτάσσω το “να πας σχολείο να γίνεις…άνθρωπος” της εποχής της γιαγιάς μου (πού τέλειωσε το σχολαρχείο και έλεγε: “έμαθα γερά γράμματα”, και ήξερε ελληνικά και μαθηματικά που δεν τα ξέρουν μαθητές του …”λίαν καλώς”!!!) και το “να πας σχολείο να …μάθεις γράμματα” των γονιών μου!  Συλλογιστείτε το!

Αν το Λύκειο γίνει ξανά ικανό να αξιολογεί μαθητές, να απορρίπτει τους με ανεπαρκείς γνώσεις τότε ναι να καταργηθούν οι εξετάσεις. Άλλως, όλους αυτούς τους αγράμματους θα τους συναντάμε σε κάθε έκφανση της καθημερινής μας ζωής με τραγικές συνέπειες.

Και να δούμε με τί συνείδηση  θα βάζουμε το κεφαλάκι μας στο …μαξιλάρι!

Κατά τη δεκαετία του 1920 ο πατέρας μου ήταν στο δημοτικό, η υποχρεωτική εκπαίδευση ήταν τέσσερα χρόνια και τα περισσότερα παιδιά, κυρίως τα κορίτσια, δεν την ολοκλήρωναν. Στο δικό μου δημοτικό, δεκαετία του 1950, η υποχρεωτική εκπαίδευση ήταν έξι χρόνια- και έφερνε με τη βία ο χωροφύλακας παιδιά από τα χωράφια που τα είχαν κρατήσει οι γονείς για τις αγροτικές εργασίες. Στη δεκαετία του 1980 ήσαν μαθήτριες οι κόρες μου, είχαν γίνει εννέα τα χρόνια- και συζητάμε να τα κάνουμε δώδεκα: οι στοιχειώδεις γνώσεις για την κοινωνικοποίηση των ανθρώπων απαιτούν τριπλάσιο χρόνο σε σχέση με δύο γενιές πριν. Ούτε ο χρόνος εργασίας άλλαξε τόσο δραστικά, ούτε το προσδόκιμο ζωής, ούτε ο χρόνος συνταξιοδότησης- μόνο η στρατιωτική θητεία μειώθηκε τόσο πολύ γιατί έπαψε να θεωρείται υποχρεωτικό στάδιο της κοινωνικοποίησης, «το μεγαλύτερο σχολείο».

Από την τάξη μου στο δημοτικό στα Λεχαινά, ήμασταν 50-60 παιδιά, φθάσαμε 2-3 στο πανεπιστήμιο, 5%. Στα τέλη του 1960 οι πτυχιούχοι στην Ελλάδα δεν ξεπερνούσαν το 2% του πληθυσμού. Σήμερα είναι κοντά στο 20%, λιγότεροι από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο- και ας γράφουν κάποιοι ξανά και ξανά ότι έχουμε τους περισσότερους πτυχιούχους στην Ευρώπη.   Ας όψονται ο Μακρυγιάννης και ο Θεόφιλος… Κάποτε η στοιχειώδης εγγραμματοσύνη απαιτούσε τον χειρισμό συμβολικών συστημάτων που ήσαν σχετικά εύκολο να αφομοιωθούν- εύκολο από τη σημερινή σκοπιά, γιατί τότε έλεγαν «ανάθεμα τα γράμματα και εκείνον που τα βρήκε», αν και η ρήση, περισσότερο και από την αγανάκτηση του μαθητή, εκφράζει τον αποτροπιασμό αυτών που διαχειρίζονταν τα παραδοσιακά συμβολικά συστήματα της προφορικότητας για τους δαίμονες αμφισβήτησης που δημιουργούσε η εγγραμματοσύνη. Σήμερα τα συμβολικά συστήματα που οργανώνουν τις κοινωνίες μας (από τα σήματα της Τροχαίας ως τις ξένες γλώσσες, τη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή ή βίντεο) και είναι αναγκαία για την επικοινωνία, την προσωπική έκφραση μέσα από το τραγούδι και τον χορό ή τη δημιουργία blog, για την κατανόηση της πολιτιστικής ιδιαιτερότητας του τουρίστα και τη δουλειά στο γραφείο, στο εργοστάσιο ή στο χωράφι- τα συμβολικά συστήματα είναι τόσο πολλά και τόσο πολύπλοκα που δημιουργούν την ανάγκη τής «διά βίου εκπαίδευσης». Το ότι ζούμε σε «κοινωνίες και οικονομίες της γνώσης», σημαίνει πως για να ζουν εν κοινωνία και να μπορούν να παράγουν πλούτο, διανοητικό και υλικό, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να κολυμπούν σε βαθιά, και ενίοτε σκοτεινά, σημειωτικά συστήματα- αλλιώς πνίγονται.

Γιατί χρειάζονται οι εξετάσεις;

Αρκεί μόνο να σκεφθούμε ότι κάποτε για την εκμάθηση της γραφής αρκούσαν το κοντύλι και η πλάκα, ενώ σήμερα απαιτείται ηλεκτρονικός υπολογιστής: παχύτατο στρώμα τεχνολογίας διαμεσολαβεί πια τη γραπτή επικοινωνία. Τα ίδια ισχύουν και για τις αγροτικές εργασίες: ως πριν από 50 χρόνια ο χωρικός διέθετε τη γνώση για να κατασκευάσει το ξύλινο άροτρο (με τη βοήθεια του γύφτου για το υνί), ενώ σήμερα τον ενώνει με τη γη η τεχνολογία των γερμανικών τρακτέρ και των ολλανδικών σπόρων. Και σου λένε μετά, μεταξύ παστεριωμένου τυρού και υβριδικού αχλαδίου, «τι χρειάζεται ΤΕΙ υδροπονικών καλλιεργειών;».   Το ερώτημα είναι γιατί να χρειάζονται εξετάσεις για να μάθεις τις υδροπονικές καλλιέργειες από τη στιγμή που έχεις πιστοποιήσει τη γνωστική σου επάρκεια ως απόφοιτος λυκείου. Σε ποια άλλη χώρα της Ευρώπης συμβαίνει αυτό; Ευτυχώς, η Αννα Διαμαντοπούλου με τις πρόσφατες δηλώσεις της άνοιξε τον δρόμο για το αυτονόητο: την κατάργησή τους.

Ενοχλούν τα πτυχία

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση (γενικότερα, η μεταλυκειακή εκπαίδευση) είναι αναπόδραστη ανάγκη, προϋπόθεση για την κοινωνικοποίηση των νέων, την ένταξή τους στην πολιτισμική πραγματικότητα της εποχής μας, την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους. Αλλά ας όψεται η «Γενιά του ΄30» που, εν ονόματι της «αυθεντικότητας», θεοποίησε την αγραμματοσύνη στο πρόσωπο του Μακρυγιάννη και του Θεόφιλου- για τούτο διαβάζουμε κάθε τόσο ότι «έχουμε μεγάλο ποσοστό πτυχιούχων»: ενοχλούν τα πτυχία. Και οι ιερεμιάδες κατά της «αποξενωτικής τεχνολογίας» και της «εργαλειακής γνώσης» δεν είναι παρά η σύγχρονη εκδοχή του «ανάθεμα τα γράμματα και εκείνον που τα βρήκε»: τις εκφωνούν οι κάτοχοι της αυθεντικής γνώσης που αντιδιαστέλλουν «μόρφωση και «εκπαίδευση» (οι ανεκπαίδευτοι Μακρυγιάννης και Θεόφιλος ήσαν βαθύτατα μορφωμένοι).

Οσοι υποστηρίζουν «τι τους θέλουμε τόσους πτυχιούχους;Ας πηγαίνουν σε επαγγελματικές σχολές μετά το γυμνάσιο» , αυτοί θέλουν να στερήσουν από τα παιδιά το κολύμπι σε πλούσια και πολύπλοκα σημειωτικά συστήματα, να τους απαγορεύσουν το λύκειο και τη μεταλυκειακή εκπαίδευση, την πρόσβαση στην ανοιχτή θάλασσα της γνώσης: τα θέλουν εργαλειομηχανές εμβαπτισμένες στην αυθεντικότητα του «λαϊκού ανθρώπου» που ενσωματώνει αυτοφυώς τη σοφία του Μακρυγιάννη και του Θεόφιλου· και του Καραγκιόζη, το ξέχασα αυτό το πρότυπο των πρεσβευτών της αγραμματοσύνης.  Περισσότερο…

Αυτό το κράτος, για να απαλλαγεί από το χρέος του, αποφάσισε να διώξει το μισό του πληθυσμό και τον άλλον μισό να τον …τρελλάνει! Διαβάζω στην “Κ” και ξεσηκώνονται πάλι τα νεύρα μου, μιάς και οι τρίχες της κεφαλής μου θυμίζουν πια…Simpson’s!!!

“Ειδική ρύθμιση για τους μισθούς στην ΕΡΤ!!! Εξαιρούνται από το μισθολογικό πλαφόν του Δημοσίου, τα στελέχη της ΕΡΤ, με νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού.

Σε ειδική ρύθμιση καταφεύγει η κυβέρνηση προκείμενου να λειτουργήσει η Κρατική Τηλεόραση, μετά την παραίτηση πριν απο ένα μήνα του προέδρου και Διευθύνοντος σύμβουλου Γιώργου Γαμπρίτσου και την απροθυμία ανθρώπων της αγοράς να στελεχώσουν την ΕΡΤ.   Έτσι, με νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού εξαιρούνται από το μισθολογικό πλαφόν του Δημόσιου, τα στελέχη της ΕΡΤ.   Οι όροι της παροχής των υπηρεσιών, της αμοιβής του διευθύνοντος σύμβουλου και των γενικών διευθυντών της Ελληνικής Ραδιοτηλεόρασης ορίζονται με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού, κατά παρέκκλιση κάθε άλλης διάταξης. “

Καλά αυτό το Υπουργείο Πολιτισμού, είναι απίθανο! Εχθές σε νυχτερινή εκπομπή του Extra Channel, καταγγέλθησαν ΦΕΚ, σύμφωνα με τα οποία, δημιουργήθηκαν νέες οργανικές θέσεις Ιδιωτικού Δικαίου για συγκεκριμένες ειδικότητες ΠΕ, ΔΕ. Που σημαίνει ότι οι άνθρωποι που είχαν σειρά να διοριστούν μέσω ΑΣΕΠ, δεεεν …. λόγω ΔΝΤ! Αλλά για τα “δικά μας παιδιά”, τσούπ!, φτιάχνουμε ένα ΦΕΚ! Αίσχος!!!!!

Γιατί οι υπάλληλοι της ΕΡΤ, που την χρυσοπληρώνουμε, εξαιρούνται; Δεν υπάρχει λογαριασμός για λογαριασμός που να μην χρεώνει ΕΡΤ! Μέχρι και τα καντηλάκια των …τάφων! Γιατί οι υπάλληλοι της Βουλής; Γιατί οι βουλευτές; Μήπως έχουμε αργήσει, να τους πάρουμε με τις πέτρες;

Τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν εξέπληξαν τους στοιχειωδώς ορθολογιστές και σκεπτομένους αυτού του τόπου. Παρ’ ολίγον να περάσουν στο πανεπιστήμιο και αυτοί που δεν έδωσαν εξετάσεις. Ας μην ανησυχούν, όμως, διότι το 2013 η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας υπόσχεται την ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ. Υποθέτω ότι τώρα θα γίνει και μια μελέτη για να δούμε σε ποιο βαθμό η κατάργηση της βάσης του 10 πέτυχε τους στόχους που είχαν τεθεί. Αλήθεια ποιους στόχους; Βέβαια για όσους έχουν ιδέα από ανώτατη εκπαίδευση, ξέρουν δηλαδή ότι ο χώρος αυτός συνεπάγεται την ανάπτυξη επιστήμης και έρευνας, είναι προφανής η διά των έργων κατάργηση της έννοιας της ανώτατης εκπαίδευσης, έννοιας που ισχύει στην Ευρώπη από τον 11ο αιώνα, όταν δημιουργήθηκε το πρώτο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης, εκείνο της Bologna. Θα μου πείτε, τώρα θα ασχοληθούμε με το τι έλεγαν περί Επιστήμης και Πανεπιστημίων και Ανώτατης Εκπαίδευσης τον 11ο αιώνα; Εδώ είμαστε στον 21ο και στην Ελλάδα μας, όπου είσαι ό,τι δηλώνεις. Οι εξετάσεις για τα ΑΕΙ ασφαλώς πρέπει να αλλάξουν. Γι’ αυτό και από το 2006 όπως είχα δημόσια ανακοινώσει, το υπουργείο και το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας σε συνεργασία μελετούσαν τη διεθνή πραγματικότητα, ώστε να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος που θα αποδέσμευε το λύκειο από το εξεταστικό σύστημα. Την αποδέσμευση είχαν ζητήσει τα ΑΕΙ, οι οργανώσεις εκπαιδευτικών και τα κοινοβουλευτικά κόμματα.

Σήμερα «είμαστε σε άλλη εποχή». Η οικονομική κρίση και η διεθνής επιτροπεία μας επιβάλλουν πολλά, αλλά μας «επιτρέπουν» και πολλά. Μας επιβάλλουν, π.χ. σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά μας «επιτρέπουν» να αγνοούμε τη διεθνή πραγματικότητα, την ανάγκη για υψηλής ποιότητας εκπαίδευση και αριστεία, τον σεβασμό σε όλα τα επαγγέλματα και την ποιότητά τους και κυρίως την ισόρροπη ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού σε μια εποχή οικονομικής παγκοσμιοποίησης και σκληρότατου ανταγωνισμού σε όλα τα επίπεδα. Μα θα μου πείτε, στην πολιτική το σημαντικότερο απ’ όλα, όπως συμβουλεύουν οι επικοινωνιολόγοι, είναι να υπόσχεσαι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Λέμε στους νέους που δίνουν πανελλήνιες εξετάσεις ότι τους προσφέρουμε θέσεις ακόμα και αν δώσουν λευκή κόλλα και ξεχνάμε να τους θυμίσουμε ότι οι εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι μόνο για να εγγραφούν στα ανώτατα ιδρύματα, αλλά και για να διαπιστώσουμε αν είναι σε θέση να παρακολουθήσουν και να περατώσουν τις σπουδές τους. Αλλωστε με το αν θα τελειώσουν ποιος ασχολείται; Αν θα έχουν ένα χαρτί στο χέρι που δεν θα σημαίνει τίποτα, ποιος έχει απάντηση; Αυτό που έχει σημασία για «το σύστημα» είναι ότι μέχρι τότε θα «βολευτούν» πολλές καταστάσεις. Θα έχουμε περισσότερους φοιτητές και λιγότερους ανέργους, θα δουλεύουν οι υπηρεσίες ενοικίασης και τροφοδοσίας της περιφέρειας (αφού χάσαμε τα στρατόπεδα, τώρα τι μας μένει;) και θα περηφανεύονται οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι για την αγάπη τους στον λαό, αφού καταργήθηκε το άβατο του 10 στα ΑΕΙ. Για όλα αυτά ανεξάρτητος παρατηρητής του 2020 θα καταγράψει τα συμπεράσματά του. Το ερώτημα είναι αν θα τον ακούσουν σ’ ετούτη τη χώρα και αν θα καταλάβουν ότι οι πολιτικές του σήμερα, που χαϊδεύουν τ’ αυτιά και προσφέρουν φρούδες ελπίδες στη νεολαία, θα καταδικαστούν οριστικά και θα ανοίξουμε όλοι μαζί ένα παράθυρο στο μέλλον. Της Μαριεττας Γιαννακου

Η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν το περίμενα το σκηνικό που διαμορφώθηκε! Δεν συζητώ για τη βάση του 10…Επίσης δεν σχολιάζω πώς θα τελειώσει την Ιταλική Φιλολογία ο φοιτητής πού πέρασε με 6,κάτι!!! Όπως θεωρώ απαράδεκτο να εισέρχεται κάποιος σε σχολές του Εμπορικού Ναυτικού με 3 και 4!!!! Οι προτάσεις υπάρχουν. Η βούληση δεν υπάρχει! Εξ άλλου “παίζονται” και πολλά!!!! Κάθε πόλη και Πανεπιστήμιο, κάθε χωριό και ΤΕΙ!!!! Σκανδαλώδες! Αλλά, σκόρπιες σκέψεις κάνω, μιάς και δεν έχω συνέλθει ούτε απο τα απανωτά χτυπήματα της νέας τάξης πραγμάτων, ούτε απο τις λίγες καλοκαιρινές διακοπές, απο πού να το πιάσομε το θέμα;;;;; Απο την μείωση των απουσιών;;;; Αυτό το φωνάζουμε χρόοοονια τώρα! Η κ. Γιαννάκου όταν το εισηγήθηκε έπεσαν πάνω της συνδικαλιστές και αντιπολίτευση να την “φάνε”! Όμως…. στο τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς, αυξήσαμε το όριο των απουσιών… ελέω της “νέας γρίππης”.   Αλλά και τώρα! Άλλαξαν οι διευθυντές εκπαίδευσης! Αξιοκρατία τώρα!!! Εγώ γιατί   δεν το πιστεύω;;;; Οι αποσπάσεις στην Κεντρική Υπηρεσία κ.α, γίνεται σε… δόσεις, οι οποίες φυσικά και δεν ανακοινώνονται!!!  Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! Και δυστυχώς οι κυβερνώντες την Βασιλεύουσα δεν έχουν κανένα τέτοιο προτέρημα! Ίσως η …”συμπαθής τάξη των εκπαιδευτικών” αν ξυπνήσει ….

Τελικά πόσους εκπαιδευτικούς χρειαζόμαστε; Να συμφωνήσουμε ότι φέτος -λόγω εφαρμογής του Μνημονίου- θα είναι μια δύσκολη χρονιά. Πιθανώς η πιο δύσκολη από την έναρξη της ατέλειωτης αυτής μεταπολίτευσης. Αλλά και πέρυσι, όταν ήμασταν μες την τρελή χαρά και τις δαπάνες, πάλι το ίδιο σενάριο παίχτηκε. Η κυβέρνηση διόρισε 4.800 εκπαιδευτικούς (2.000 περισσότερους από φέτος). Τα συντεχνιακά σωματεία (ΟΛΜΕ, ΔΟΕ) έσκουζαν ότι υποσκάπτεται η δωρεάν παιδεία. Ο Τύπος -πιστός στο δόγμα «του λαού τα ντέρτια λέω…»- κραύγαζε «χωρίς δασκάλους και καθηγητές τα σχολεία», κι εμείς κάθε χρόνο μένουμε με την απορία. Πόσοι χρειάζονται για να γεμίσουν τα σχολεία;

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ (Education at a Glance 2009: OECD Indicators) δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει την καλύτερη αναλογία δασκάλων προς μαθητές στον δυτικό κόσμο: ένας διδάσκων ανά δέκα διδασκόμενους στην Ελλάδα, όταν η Φινλανδία (με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα του κόσμου) το αντίστοιχο κλάσμα είναι 1/15. Την ίδια αναλογία δασκάλων μαθητών (1/15) έχουν και οι ΗΠΑ, ενώ ακόμη χειρότερη είναι στις Γερμανία, Ιαπωνία, Γαλλία, Βρετανία, Αυστραλία που πλησιάζουν το 1/20. Τι, στην ευχή, έχουν τα δικά μας σχολεία και μονίμως εμφανίζονται κενά;

Μια εξήγηση είναι τα «Greek statistics». Σύμφωνα με δημοσιεύματα την περίοδο 2005-2006 στείλαμε ψεύτικα στοιχεία στον ΟΟΣΑ και για τα σχολεία! Τα «λάθη», όμως, δεν αφορούσαν τον αριθμό των εκπαιδευτικών, αλλά τη δουλειά τους. Τότε οι δείκτες έδειξαν ότι στην Ελλάδα, τα σχολεία λειτουργούσαν συνεχώς χωρίς διακοπές, αργίες, χωρίς καταλήψεις κ.λπ. και είχε εξαφανιστεί και η μαθητική διαρροή. («Ελευθεροτυπία» 14/2/2010)

Υπάρχει, βέβαια, το φαινόμενο της διαρροής διδασκόντων με αποσπάσεις σε πολιτικά γραφεία. Αλλά πάλι το ποσοστό είναι πολύ μικρό (5.000 αποσπασμένοι σε 170.000 εκπαιδευτικούς, δηλαδή 3%) και για να δικαιολογήσει τον υπερπληθυσμό των διδασκόντων και την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Κυρίως, όμως, υπάρχει αυτό που αποκάλυψε προ καιρού η κ. Διαμαντοπούλου: 19 γυμναστές υπηρετούσαν σε ένα μόνο σχολείο του Νομού Κοζάνης!

Βεβαίως, οι 19 γυμναστές σε ένα σχολείο είναι μια περίπτωση που βγάζει μάτι. Αλλά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Σίγουρα σε κάποιο διπλανό σχολείο θα υπάρχουν δύο περισσοί φιλόλογοι, σε κάποιο παραδιπλανό θα λείπει ένας μαθηματικός, και σε ένα τρίτο θα υπάρχουν τρεις φυσικοί που δεν θα έχουν αντικείμενο εργασίας κ.ο.κ. Οι ισχυρότερος υπολογιστής του κόσμου, το πιο ικανό επιτελείο της οικουμένης δεν θα μπορούσαν ούτε να αποτυπώσουν, αλλά ούτε να προβλέψουν τις ανάγκες σε προσωπικό για τις 16.000 εκπαιδευτικές μονάδες της χώρας. Ο κεντρικός σχεδιασμός, ακόμη και σ’ ένα κόσμο αγαθών προθέσεων (δεν τηλεφωνεί ο x υπουργός, ζητώντας να μην αποσπαστεί ο δικός του εκπαιδευτικός σε σχολείο) δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα σε ένα τόσο πολύπλοκο και ρευστό σύστημα.

Πόσο διαφορετικό όμως θα ήταν το σύστημα αν οι τοπικές κοινωνίες διαχειριζόταν τις εκπαιδευτικές μονάδες και τις πλήρωναν διά των δικών τους φόρων; Θα ανεχόταν οι Κοζανίτες να συντηρούν 19 γυμναστές σε ένα σχολείο; Δεν θα φρόντιζαν να αναπληρώνουν όλα τα κενά; “Κ”

Οι 19 γυμναστές, σίγουρα ΔΕΝ θα υπηρετούσαν στο σχολείο. Θα ανήκαν ίσως οργανικά, αλλά θα ήταν αποσπασμένοι είτε στην δ/νση της Εκπαίδευσης ή σε Κεντρική Υπηρεσία ή σε γραφείο ή στην καλύτερη περίπτωση σε άλλο σχολείο!!!! Καί πώς οι τοπικές κοινωνίες θα διαχειρίζονταν τις εκπαιδευτικές μονάδες;;;; Μέσω των δήμων; Τότε είναι που τα σχολεία θα ρημάξουν!!! Όταν περσυ έγινε η προσπάθεια συγκέντρωσης των βιβλίων, στο τέλος της σχολικής χρονιάς, για ανακύκλωση, σκεφθείτε πόσοι το σαμποτάρησαν, περιγελώντας το; Όταν έγινε νύξη για να έχουν τα σχολεία ένα “όνομα” αντι για “7ο, 14ο κλπ”, και τί δεν ακούστηκε! Για σπόνσορες, για παραχώρηση των σχολείων σε …ιδιώτες και ένα σωρό ανοησίες! Φυσικά, σε εκείνους τους συλλόγους γελάσαμε πολύ! Αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε! Όμως, εμένα δεν θα με ενοχλούσε καθόλου, αντιθέτως θα μου διευκόλυνε την ζωή “τα μάλα”, αν το σχολείο μου ονομαζόταν π.χ “Α. Ωνάσης” και το αντίστοιχο ίδρυμα χορηγούσε στο σχολείο ένα ποσόν, ικανό να μας παρέχει γραφική ύλη, επισκευές, υλικοτεχνική υποδομή και γιατί όχι και ένα νέο κτίριο!!!! Πού θίγεται η “δωρεάν παιδεία” αν κάθε οικογένεια κατέβαλε με την εγγραφή σε κάθε σχολική χρονιά ένα συμβολικότατο ποσόν, ας πούμε 5-10 ευρώ για το σχολείο; Ας αφήσουμε λοιπόν τα μικροπολιτικά κόλπα και τους λαϊκισμούς. Τις κραυγές απελπισίας στο όνομα της δωρεάν παιδείας!

Κατάντια! Στη σημερινή εποχή, όπου απαιτείται η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα βασιζόμενη στην Παιδεία -τον ισχυρότερο αναπτυξιακό πυλώνα κάθε αναπτυγμένης χώρας- στα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ εισήχθησαν υποψήφιοι με μέσο όρο κάτω από τη μονάδα. Ο πήχυς της υποβάθμισης στάθηκε στο 0,9, που ήταν ο βαθμός του τελευταίου εισακτέου στα ΤΕΙ και στο 2,3 του τελευταίου εισακτέου (ήταν περσινός απόφοιτος που απλώς εκμεταλλεύθηκε φέτος την κατάργηση της βάσης και εισήχθη χωρίς εξετάσεις!) στα πανεπιστήμια. Συνολικά, σε 114 τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ ο τελευταίος υποψήφιος είχε βαθμό ή μόρια πρόσβασης κάτω από τη βάση.

Η εικόνα αυτή, που εκθέτει διεθνώς τη χώρα και ενισχύει την απορία της κοινής γνώμης για τη λειτουργία άχρηστων ΑΕΙ με πολύ υψηλό κόστος, αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση, η οποία από φέτος κατήργησε τη βάση του 10, που είχε καθιερωθεί το 2006, επί υπουργίας Μαριέττας Γιαννάκου.

Από την άλλη, οι «πολικές βαθμολογίες» δίνουν την ευκαιρία για να ξεκινήσουν μεταρρυθμίσεις. «Προχωράμε σε αλλαγές σε βάθος, σε θεσμική μεταρρύθμιση και χωροταξική αναδιάρθρωση στην ανώτατη εκπαίδευση. Το θέμα ετέθη την Τρίτη στο άτυπο υπουργικό συμβούλιο. Το κείμενο για τη διαβούλευση θα δοθεί στα τέλη Σεπτέμβρη. Θα υπάρξει περίοδος συζητήσεων με την πανεπιστημιακή κοινότητα, με τα Τεχνολογικά Ιδρύματα, με τους κοινωνικούς φορείς, με όλη την κοινωνία, γιατί το θέμα των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ δεν αφορά μόνο όσους συμμετέχουν σε αυτά. Και ο στόχος είναι στις αρχές της επόμενης χρονιάς να υπάρχει νομοθετική ρύθμιση» τόνισε χθες η υπουργός Παιδείας κ. Αννα Διαμαντοπούλου.

Ειδικότερα, από το 2014 θα εφαρμοσθεί νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Οι αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής θα συνδυαστούν με μεταρρύθμιση τόσο της ύλης όσο και των μαθημάτων στο λύκειο. Θα καθιερωθεί το Εθνικό Απολυτήριο, για την απόκτηση του οποίου οι τελειόφοιτοι θα συμμετέχουν σε εξετάσεις, αλλά στη διαμόρφωση του βαθμού του θα υπολογίζονται και οι επιδόσεις τους σε εργασίες*. Με βάση το Εθνικό Απολυτήριο οι απόφοιτοι θα δηλώνουν τις σχολές ΑΕΙ στις οποίες επιθυμούν να εισαχθούν και κατόπιν θα συμμετέχουν σε πανελλαδικές εξετάσεις σε 4 μαθήματα (από 6 σήμερα) και με μικρότερη ύλη**. Ταυτόχρονα, θα ενισχυθεί ο ρόλος των πανεπιστημίων στην επιλογή των εισακτέων. Σε όσες σχολές (κυρίως ΤΕΙ) οι αιτήσεις είναι λιγότερες από τις προσφερόμενες θέσεις, οι υποψήφιοι θα εισάγονται χωρίς εξετάσεις με μόνο κριτήριο το Απολυτήριο Λυκείου.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», θα αρχίσει ο ανασχεδιασμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με καταργήσεις τμημάτων***. Ηδη φέτος σε 25 τμήματα ΤΕΙ και τρεις ξενόγλωσσες φιλολογίες υπήρξαν κενές θέσεις. Συνολικά έμειναν 4.108 κενές θέσεις, ενώ το 2009 είχαν μείνει 20.390 κενές θέσεις. Τα 25 αυτά τμήματα ΤΕΙ είναι πρώτα στη λίστα των προς κατάργηση τμημάτων. Ταυτόχρονα, τα ΤΕΙ θα συνδεθούν με τη δευτεροβάθμια και την τεχνολογική μεταλυκειακή εκπαίδευση. Επίσης, αλλαγές προωθούνται στην επαγγελματική εκπαίδευση. Εξετάζεται το ενδεχόμενο κατάργησης της δυνατότητας που έχουν οι απόφοιτοι για εισαγωγή στα ΑΕΙ. Τέλος, από το 2011 θα περιοριστεί η χρονική διάρκεια των εξετάσεων και ο αριθμός των εμπλεκομένων. «Φέτος λειτούργησαν 2.020 διαφορετικές επιτροπές εξετάσεων. Το σύνολο των ατόμων που απασχολήθηκαν στις επιτροπές αυτές ήταν 30.165» ανέφερε ο υφυπουργός κ. Ι. Πανάρετος. “K”

Έχουμε και λέμε, λέμε κι έχουμε:

* Αν δεν αναβαθμιστεί ο ρόλος του καθηγητή και σχολείου, αν δεν έλθει η εκπαιδευτική διαδικασία στα χέρια του καθηγητή, όπως ήταν πριν …ρημαχτούν τα πάντα, δυστυχώς, πάλι θα είναι όλα στον αέρα. Πρέπει ο βαθμός να έχει πραγματική υπόσταση! Αναλογιστήκατε ποτέ, πόσοι είναι οι αριστούχοι στο Γυμνάσιο κάθε χρόνο; Συνειδητοποιήσατε ότι οι μαθητές και οι γονείς τους …”σνομπάρουν” το 15, το 16; Ποιός θα βάζει τα θέματα των εργασιών και ποιός θα τις διορθώνει; Με ποιά κριτήρια; Στις τάξεις των 27-30 μαθητών; Σήμερα; … Μειδιώ….

**Δηλαδή στην μικρότερη ύλη είναι πιοοοο εύκολο; Και σε ένα κεφάλαιο, μπορώ να βάλω μια άσκηση δυσεπίλυτη για την πλειονότητα των μαθητών! Γιατί άραγε κατέβηκε η ύλη του πρώτου έτους των σχολών θετικών επιστημών στα Λύκεια?

***

Απο δημοσίευμα της 24-08-10 στο προφίλ της Υπουργού, σας παραθέτω σχόλιο:

“…μπραβο αννα επιτελους με την πτωση της βασης του 10 θα ανοιξουν και παλι της πορτες τους τα αδεια τει της επαρχιας που θα τα εκλεινε η νεα δημοκρατια προς οφελος των κολλεγιων!…”

Τα οποία κολλέγια, ενέκρινε η νέα κυβέρνηση, εκτός απο 10, που είναι θέμα χρόνου να εγκριθούν και αυτά! Τίνι τρόπω; …Φανταστείτε… Πάντως, περνώντας απο πολλά ανθοπωλεία, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω τις συνθέσεις που πωλούνται! Σκέτη τέχνη! Θεωρώ οτι ο ανθοδέτης, εκτός του ότι πρέπει να είναι πολύ μερακλής, θα κερδίζει και ανάλογο μεροκάματο!!! Και μπράβο του! Κι όμως…Το ΤΕΙ Ανθοκομίας …πάτωσε! Γιατί;; Γιατί ο Έλλην θέλει το παιδί του να γίνει ή γιατρός ή δικηγόρος!

Εν κατακλείδι, όσα κράτη προσφέρουν Παιδεία, διαθέτουν και χρήματα! Άλλως…”Από ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα, δεν διακρίνεται η αλήθεια…”