Το λογοτεχνικώς ?ωραίο

“Αλήθεια, με τα αρχαία κείμενα, εννοώ τα ελληνικά, μου συμβαίνει τούτο το ιδιότροπο· όσες φορές -και δεν είναι λίγες- δοκιμάζω να τα μεταφράσω, σταματώ πάντα σε κάποιο σημείο με τη σκέψη: “Μα τούτο είναι τόσο ωραίο, γιατί να τ` αλλάξει κανείς;”

(από το προλόγισμα του ποιητή στη μεταφραστική απόδοση του κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης των Εβδομήκοντα)

Η εικόνα είναι ασπρόμαυρη ξυλογραφία του χαράκτη Τάσσου. Tο 1963 συναντήθηκε ο Γιώργος Σεφέρης και ο Tάσσος. H συνεργασία ποιητή και χαράκτη έδωσε ένα βιβλίο λιτό και πολύτιμο. O Tάσσος δούλεψε 2 χρόνια και χάραξε επτά ξυλογραφίες ασπρόμαυρες. Eικονίζουν τη Nύφη, τον Άντρα και το χορό. Περισσότερα…

Τι ωραία που είσαι αγαπημένη μου.
Τα μάτια σου σαν περιστέρια
Πίσω από το πέπλο σου.
Κοπάδι γίδια τα μαλλιά σου
Που κατεβαίνουν τις πλαγιές,
Κοπάδι κουρεμένα πρόβατα τα δόντια σου,
Που ανηφορίζουνε λουσμένα, όλα με δίδυμα
Και στείρο ανάμεσά τους δεν υπάρχει.

Τα χείλη σου σαν κόκκινο γαϊτάνι,
Γλυκιά η φωνή σου,
Τα μάγουλά σου σαν το ρόδι
Πίσω από το πέπλο σου.
Ο λαιμός σου περήφανος σαν πύργος,
Που? ναι χτισμένος με βασιλικές κορώνες,
Με τις ασπίδες των αντρειωμένων.
Τα δυο βυζιά σου δίδυμα ζαρκαδάκια
Που παίζουνε ανάμεσα στα κρίνα.

Μιχάλης Γκανάς, Άσμα Ασμάτων (Ελεύθερη Απόδοση), Μελάνι 2005

Αφήστε μια απάντηση