Η περίοδος των Χριστουγέννων πλησιάζει και ήδη η πόλη φοράει τα γιορτινά της. Τα καταστήματα έχουν στολίσει τα δέντρα και τις βιτρίνες τους, ενώ οι δρόμοι και οι πλατείες προσκαλούν καθημερινά τους περαστικούς να γιορτάσουν μαζί τους. Λίγο ή πολύ όλοι μας έχουμε υιοθετήσει συνήθειες και έθιμα, που κάθε άλλο παρά ελληνικά είναι. Το παραδοσιακό καραβάκι αντικαταστάθηκε από το χριστουγεννιάτικο έλατο, τα μικρά -και τα μεγάλα- παιδιά στέλνουν γράμματα στον Αη-Βασίλη στο Ροβανιέμι και τα ξωτικά απαντάνε σε όλες τις γλώσσες. Ας κάνουμε ένα μικρό ταξίδι, όχι πολύ μακριά, να δούμε πως γιορτάζουν τη γιορτή των Χριστουγέννων στη Γερμανία.
“Advent” και “Adventskranz”
Η περίοδος πριν τα Χριστούγεννα ονομάζεται “Advent”, δηλαδή «άφιξη, ερχομός» και ο όρος αναφερόταν αρχικά στην άφιξη της θεότητας στο ναό ή στην επίσκεψη ενός βασιλιά. Αργότερα συμβόλιζε την περίοδο νηστείας από 11 Νοεμβρίου ως 6 Ιανουαρίου, όπου αν βγάλει κανείς τα Σαββατοκύριακα των οκτώ αυτών εβδομάδων, απομένουν 40 μέρες. Ο Γρηγόριος ο Μέγας καθιέρωσε τις τέσσερις Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα για να τονίσει το διάστημα που περίμεναν τον ερχομό του Χριστού.
Το 1ο Advent είναι την Κυριακή ανάμεσα στις 27 Νοεμβρίου και 3 Δεκεμβρίου. Τότε ξεκινάει η νέα εκκλησιαστική χρονιά στην Καθολική και Ευαγγελική Εκκλησία. Η περίοδος του Advent τελειώνει την παραμονή των Χριστουγέννων με τη δύση του ηλίου. Στις γερμανόφωνες χώρες είναι πολύ διαδεδομένη η λειτουργία των Ευχαριστιών υπό το φως των κεριών. Το 3ο Advent ονομάζεται “Gaudete”, δηλαδή «να είστε χαρούμενοι» και στην καθολική λειτουργία συμβολίζεται με τα ροζ άμφια του ιερέα, σε αντίθεση με τα μοβ άμφια από τις δύο προηγούμενες Κυριακές.
Φέτος το πρώτο Advent είναι την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου, το 2ο στις 8, το 3ο στις 15 και το 4ο στις 22 Δεκεμβρίου. Υπάρχει αντίστοιχο τραγουδάκι στα Γερμανικά, που μετράει ακριβώς τις 4 Κυριακές μέχρι τον ερχομό των Χριστουγέννων.
Advent, Advent, ein Lichtlein brennt,
erst eins, dann zwei, dann drei, dann vier,
dann steht das Christkind vor der Tür.
Σήμερα στη Γερμανία (Κυριακή 1.12) ανάβουνε το πρώτο κεράκι στο “Adventskranz”, το παραδοσιακό πράσινο στεφάνι με τα τέσσερα κόκκινα κεριά, ένα για κάθε Κυριακή. Το πρώτο Adventskranz χρονολογείται στα 1838 στο Αμβούργο, όπου ο Ευαγγελιστής Θεολόγος Γιόχαν Βίχερν διηγούνταν κάθε βράδυ χριστουγεννιάτικες ιστορίες στα παιδιά του ορφανοτροφείου που είχε ιδρύσει και άναβε ένα κεράκι. Έτσι την παραμονή των Χριστουγέννων ήταν αναμμένα ήδη 24 κεριά. Από το 1851 το στεφάνι συνοδευόταν από κλαδιά από έλατο, ως σύμβολο της ζωής, ενώ καθώς πλέον είναι αδύνατο – έως επικίνδυνο – να έχει κανείς 24 κεριά αναμμένα μέσα στο σπίτι, καθιερώθηκε συμβολικά ένα κερί για κάθε Κυριακή.
“Adventskalender”
Πρόκειται για το χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο, μια παράδοση που συναντάμε πρώτη φορά στο Μόναχο το 1903. Αποτελείται από 24 κουτάκια, πουγγάκια, παραθυράκια ή πορτούλες (ανάλογα με τη φαντασία και την εφευρετικότητα του δημιουργού), ένα για κάθε μέρα από την 1η Δεκεμβρίου μέχρι την Παραμονή των Χριστουγέννων. Μέσα σε κάθε κουτάκι κρύβεται ένα σοκολατάκι ή μικρά δωράκια, πράγμα που ευχαριστεί ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά.
“Weihnachtsmarkt – Christkindlmarkt“
Το Χριστουγεννιάτικο Παζάρι πρωτοεμφανίστηκε το 14ο αιώνα, όπου είχε δοθεί άδεια σε μικροπωλητές (παιχνίδια, καλάθια, χριστουγεννιάτικα γλυκά) να πωλούν το χρονικό διάστημα πριν τα Χριστούγεννα την πραμάτεια τους στην κεντρική αγορά της πόλης, κοντά στην εκκλησία. Σήμερα πλέον υπάρχουν μικρά σπιτάκια, όπου πωλούνται χριστουγεννιάτικα γλυκά (Lebkuchen, Weihnachtsplätzchen), χριστουγεννιάτικο κρασί (Glühwein), στολίδια, παιχνίδια κλπ. Ενδεικτικά αναφέρω τις πιο γνωστές Χριστουγεννιάτικες Αγορές στη Γερμανία, στο Μόναχο (από το 1310), τη Δρέσδη (από το 1434) και τη Νυρεμβέργη (από το 17ο αιώνα). Ξεκινάνε ήδη στα τέλη Νοεμβρίου και συνεχίζουν μέχρι την Παραμονή των Χριστουγέννων.
Münchner Christkindlmarkt (25.11 – 24.12.2013)
Dresdner Striezelmarkt (27.11 – 24.12.2013)
Nürnberger Christkindlesmarkt (29.11 – 24.12.2013)
Nikolaustag (Άγιος Νικόλαος)
Σύμφωνα με την παράδοση ο Nikolaus (Αγ. Νικόλαος) επισκέπτεται το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου (παραμονή της γιορτής του) τις οικογένειες στη Γερμανία παρέα με το βοηθό του τον Knecht Ruprecht. Αν τα παιδιά ήταν καλά όλη τη χρονιά, θα πάρουν δώρα και γλυκίσματα, ενώ αν ήταν άτακτα θα βάλει στα παπούτσια τους μια βέργα ή στάχτη από το τζάκι. Τα παιδιά βγάζουν τα παπούτσια τους έξω από την πόρτα και το πρωί τρέχουν με αγωνία να δουν τι τους έφερε ο Nikolaus. Συνήθως ντύνεται κάποιος από την οικογένεια, αν και πλέον μπορεί να νοικιάσει κανείς από εταιρίες έναν Nikolaus, ο οποίος σε κάποιες περιοχές φοράει κίτρινη στολή, αντί για την κόκκινη που έχουμε συνηθίσει τον Αγ. Βασίλη.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον επίσκοπο Νικόλαο της Μικράς Ασίας (280-345), προστάτη των εμπόρων και των ναυτικών. Ήδη από το 1555 υπάρχει στη Γερμανία το έθιμο να φέρνει ο Nikolaus στα παιδιά καρπούς, ψωμί και γλυκίσματα, καθώς και ρούχα ή άλλα χρήσιμα καθημερινά αντικείμενα.
(*) H Δόμνα Παπαβασιλείου είναι καθηγήτρια Γερμανικής Γλώσσας στην Δημόσια Εκπαίδευση
Τα φαναράκια στην Τήνο
Στις 30 Ιανουαρίου, έχουμε διπλή γιορτή στο νησί μας με τον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών και της επετείου της Ευρέσεως της Ιεράς εικόνας της Παναγίας μας, αναβιώνοντας το έθιμο «Φαναράκια».
Η μοναχή Πελαγία από το μοναστήρι της Παναγίας των Αγγέλων στο Κεχροβούνι, είδε ένα όνειρο που επαναλήφθηκε τρεις συνεχόμενες Κυριακές τον Ιούλιο του 1822 και υποχρέωσε τους Τηνίους να σκάψουν στο σημείο που υπέδειξε στη μοναχή η Παναγία για να βρουν την εικόνα.
Κάθε χωριό είχε αναλάβει να σκάβει με τη σειρά ξεκινώντας στις 23 Ιουλίου 1822. Ήταν τέλη Ιανουαρίου 1823 και ήταν η σειρά των Φαλαταδιανών να σκάψουν όταν η αξίνα του Εμμανουήλ Μάτσα ή Σπανού έπεσε επάνω στην εικόνα της Παναγιάς.
Η είδηση έφθασε σε κάθε σημείο του νησιού και αμέσως όλοι οι Τήνιοι παράτησαν κάθε ασχολία και έτρεξαν να δουν και να προσκυνήσουν την εικόνα. Επειδή νύχτωνε πήραν μαζί τους όλοι κι από ένα λαδοφάναρο και εκείνη τη νύχτα όλα τα σοκάκια και τα μονοπάτια του νησιού γέμισαν φώτα.
Το Έθιμο «Φαναράκια»
Από τότε, μαζί με τον εορτασμό της εικόνας, καθιερώθηκε και η λαμπαδηφορία, γνωστή ως «Φαναράκια», όπου συμμετέχουν όλοι οι Τήνιοι. Κάθε 30 Γενάρη η νύχτα είναι πιο φωτεινή.
Νωρίς το απόγευμα της παραμονής, κόσμος πολύς αρχίζει να συγκεντρώνεται στο μεγάλο προαύλιο της εκκλησίας της Μεγαλόχαρης. Ο κύριος λόγος όμως ανήκει στη νεολαία του νησιού και στους μαθητές όλων των σχολείων της Τήνου, οι οποίοι ξεκινούν από τα σχολεία τους και καταφτάνουν στον περίβολο της Παναγίας μαζί με τους ντόπιους αλλά και όσους επισκέπτες βρίσκονται στο νησί με τα φαναράκια τους στα χέρια.
Κάθε Τήνιος έχει το δικό του φαναράκι. Ξύλινα σκαλιστά φαναράκια που απεικονίζουν την Παναγία, την «Έλλη», καράβια και ό,τι σχέδιο βάζει ο νους. Γύρω είναι τυλιγμένα με πολύχρωμες ζελατίνες για να μη σβήνει το κεράκι από τον αέρα. Για να μη συμβούν απρόοπτα κρέμονται από ψηλά ξύλινα κοντάρια που κρατούν οι κάτοχοί τους.
Κατά τη λαμπαδηφορία ανάμεσα στα σοκάκια της Χώρας σχηματίζεται ένα εντυπωσιακό πολύχρωμο ποτάμι μέσα στη νύχτα, ήχοι από το «Δεύτε Τήνιοι πολίτες να πανηγυρίσομεν…» ακούγονται από τα στενά και ο νυχτερινός ουρανός φέγγει από τα βεγγαλικά που ρίχνουν τα αγκυροβολημένα πλοία στο λιμάνι.
Μετά το τέλος της πομπής φτάνοντας στον Ιερό Ναό των Τριών Ιεραρχών, σαν έθιμο τα παιδιά έσπαγαν με τα κοντάρια τους τις ζελατίνες από τα φαναράκια των συμμαθητών τους περιμένοντας την επόμενη χρονιά που θα τα έφτιαχναν για τον νέο εορτασμό.
κείμενο: TINOS MAGAZINE
φωτογραφίες: Έβελυν Φώσκολου
Τι δείχνουν τα χρώματα που επιλέγει ένα παιδί για τον χαρακτήρα του;
Τι δείχνουν τα χρώματα που επιλέγει ένα παιδί για τον χαρακτήρα του;
Τα χρώματα που επιλέγει ένα παιδί στις ζωγραφιές του, μας δείχνουν πολλά για τη συναισθηματική του κατάσταση. Τα χρώματα που επιλέγουν τα παιδιά δεν είναι τυχαία αν και πάντα στη ψυχολογία θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψην το φύλο και η ηλικία του παιδιού.
Ας προχωρήσουμε όμως σε μια χρωματολογική ανάλυση με γνώμονα τα βασικά χρώματα ώστε να εντοπίσουμε κάποια στοιχεία για τον χαρακτήρα του παιδιού μας:Κίτρινο: Υποδηλώνει ένα παιδί δυναμικό με ανησυχίες. Επίσης είναι το χρώμα της επικοινωνίας και της φιλοδοξίας.
Πράσινο: Συμβολίζει την ελπίδα για ζωή, και θεωρείται το χρώμα της αρμονίας, της κοινωνικής προσφοράς, του αλτρουισμού. Τα παιδιά που το επιλέγουν έχουν επιμονή και υπομονή αλλά συνήθως είναι εσωστρεφή.
Μπλε: Πρόκειται για ένα άτομο ήρεμο και γαλήνιο. Συνήθως είθισται να επιλέγεται από τα αγόρια από κοινωνικής και μόνο καταβολής. Το μπλε είναι το χρώμα της συναισθηματικής ωρίμανσης και της λογικής!
Ροζ: Το επιλέγουν κυρίως τα κορίτσια γιατί συνήθως εκφράζει και την θηλυκή μας πλευρά. Είναι το χρώμα της αθωότητας και της παιδικότητας.
Άσπρο: Εκφράζει την ειλικρίνεια την καθαρότητα και τη διαφάνεια. Επίσης είναι το χρώμα της αθωότητας και της λάμψης. Ωστόσο παιδιά που ζωγραφίζουν πολύ μικρά σχέδια αφήνοντας κενή την υπόλοιπη σελίδα συνήθως είναι δειλά και συγκρατημένα.
Μαύρο: Πρόκειται για ένα χρώμα σταθερό και αυστηρό. Για το άτομο υποδηλώνει αυτοσυγκράτηση, αυτάρκεια και εσωστρέφεια
Γκρι: Το χρησιμοποιούν παιδιά με έντονη εσωστρέφεια και μια μικρή έλλειψη φαντασίας. Το γκρι συμβολίζει τη ψυχρότητα και την απομόνωση.
Κόκκινο: Η προτίμηση στο κόκκινο χρώμα δηλώνει χαρακτήρα έντονο και παρορμητικό. Το κόκκινο συμβολίζει την αγάπη, την ενότητα, το θυμό και την ένταση.
Πορτοκαλί: Είναι το χρώμα της χαράς, της αισιοδοξίας και της ζεστασιάς. Δείχνει ένα παιδί ήρεμο γλυκό και εξαιρετικά συναισθηματικό.
Διαβάστε κάποια tips που αφορούν τα χρώματα και την ψυχολογία των παιδιών σύμφωνα με το womannow.gr:
Τα πολλά χρώματα μαζί εκφράζουν παιδιά χαρούμενα και επικοινωνιακά.
Η επιλογή του αγαπημένου χρώματος εξαρτάται από το φύλο και την ηλικία του παιδιού
Δεν μπορούμε να βγάλουμε σαφή συμπεράσματα χωρίς να λάβουμε υπόψιν το φύλο του, τα βιώματά του και κυρίως το τι απεικονίζει στο σχέδιό του
Τα μονότονα μοτίβα κρύβυν εσωστρέφεια σε αντίθεση με τα έντονα χρώματα που δηλώνουν ότι το παιδί την ώρα που ζωγραφίζει βιώνει έντονα συναισθήματα.
Η συνεχής και επίμονη χρήση του σε έντονα χρώματα μπορει να υποδηλώνει στοιχεία νευρωτικής συμπεριφοράς.
Καλημέρα κόσμε!
Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!