Επιστολή στους γονείς ενόψει των εξετάσεων.

Επιστολή στους γονείς ενόψει των εξετάσεων.

«ΕΝΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΕΝΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ. ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ».
Αγαπητοί γονείς,
Οι εξετάσεις των παιδιών σας θα ξεκινήσουν σύντομα. Ξέρω, ότι είστε όλοι τρομερά αγχωμένοι, προκειμένου το παιδί σας να τα πάει καλά σε αυτές.
Σας παρακαλώ, όμως, θυμηθείτε, ότι ανάμεσα στους μαθητές που θα κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλον την ημέρα των εξετάσεων, υπάρχει ένας καλλιτέχνης, ο οποίος δεν χρειάζεται να ξέρει άριστα Μαθηματικά… Υπάρχει ένας επιχειρηματίας, ο οποίος δεν νοιάζεται ιδιαίτερα για την Λογοτεχνία… Υπάρχει ένας μουσικός, του οποίου οι βαθμοί στη Χημεία δεν θα έχουν ποτέ καμία σημασία… Υπάρχει ένας αθλητής, του οποίου η καλή σωματική κατάσταση είναι πιο σημαντική από τις γνώσεις του στη Φυσική…
Αν το παιδί σας φέρει υψηλούς βαθμούς στις εξετάσεις, αυτό θα είναι σπουδαίο! Αν δεν τα καταφέρει, όμως… σας παρακαλώ, μην του στερήσετε την αυτοπεποίθηση και την αξιοπρέπειά του. Πείτε του, ότι ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ, είναι απλά μία εξέταση!
Τα παιδιά σας είναι φτιαγμένα για πολύ σπουδαιότερα πράγματα στη ζωή τους, από ένα διαγώνισμα.
Πείτε του, πως ό,τι βαθμό κι αν φέρει, εσείς θα το αγαπάτε και δεν θα το κρίνετε.
Σας παρακαλώ, κάντε το αυτό και, αφού το κάνετε, παρακολουθήστε πώς το παιδί σας θα κατακτήσει τον κόσμο. Ένα διαγώνισμα ή ένας χαμηλός βαθμός δεν μπορούν να στερήσουν από το παιδί σας τα όνειρα και τα ταλέντα του.

Με εκτίμηση από τη Διεύθυνση.

Εκπ/κή εκδρομή στο Διμήνι – ΚΠΕ Μακρυνίτσας

Με τα μάτια της  δασκάλας…

Μια καταπληκτική εκδρομή πραγματοποίησε η Γ΄τάξη του σχολείου μας  στο Πήλιο.

Η επίσκεψη στο νεολιθικό οικισμό του Διμηνίου ήταν η  αφορμή να κάνουμε μια βουτιά  στο παρελθόν,  γυρίζοντας 5.000  χρόνια πριν.                        Περπατήσαμε ανάμεσα στους διαδρόμους της ακρόπολης του Διμηνίου, σχολιάσαμε την επιλογή της θέσης του οικισμού, προσεγγίσαμε με την φαντασία μας τον τρόπο ζωής τους, εισβάλαμε σε ένα θολωτό τάφο, συζητήσαμε για  τα κτερίσματα και την ανάγκη των ανθρώπων να  πιστεύουν ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά τον θάνατο…   Το μάθημα της ιστορίας βγήκε από τις σελίδες του βιβλίου και χαράχτηκε στη μνήμη των παιδιών, έτσι όπως μόνο η βιωματική αναπαράσταση  μπορεί να το καταφέρει.

Στη συνέχεια ακολούθησε  η ανάβαση στο βουνό του Πηλίου.  Το δάσος  μας αποκάλυψε μικρά και μεγάλα  μυστικά. Μαζέψαμε  βότανα ,  γνωρίσαμε τις ιδιότητές τους , φανταστήκαμε  τον Κένταυρο Χείρωνα να ανακατεύει  βοτάνια  για να  θεραπεύσει  πληγές  και να απαλύνει τους πόνους  .  “Τοποθετήσαμε ” ζωάκια στη φωλιά τους , μαζέψαμε καρπούς και  φρούτα του δάσους,  μιλήσαμε για  τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται μέσα στο δάσος και τα επαγγέλματα που κάνουν ,  συνειδητοποιήσαμε τα ωφέλη του δάσους , τον σεβασμό που του αξίζει και τι πρέπει να κάνουμε για να το προστατέψουμε .

  

Η εκδρομή μας είχε και περιήγηση στα σοκάκια της Μακρυνίτσας. Περπατήσαμε  στα λιθόστρωτα δρομάκια, θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική των σπιτιών,   μιλήσαμε για  τα υλικά κατασκευής των κτιρίων,  παρατηρήσαμε πώς  η παρέμβαση του ανθρώπου είναι τόσο καλά εναρμονισμένη με το φυσικό περιβάλλον, χαρήκαμε τη θέα του Παγασητικού κόλπου από ψηλά.

Την επιτυχία μιας εκδρομής τη βλέπεις στα πρόσωπα των παιδιών , στο μεγάλο χαμόγελο και στα μάτια που λάμπουν  παρά την κούρασή τους.   Το μόνο αρνητικό ήταν το υψηλό κόστος του εισιτηρίου , αλλά και πάλι το κέρδος -για  τα παιδιά- θεωρώ ότι ήταν μεγαλύτερο.