Η αίθουσα της Ολομέλειας
Το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων, πρώην ανάκτορα του βασιλιά
Ειρηάννα Παπουτσή
Μεγαλοπρεπές και επιβλητικό είναι το κτίριο της Βουλής των Ελλήνων στο κέντρο του Συντάγματος.
Αρχικά ήταν το παλάτι του βασιλιά Όθωνα και της βασίλισσας Αμαλίας, που ξεκίνησε να χτίζεται το 1836 και ολοκληρώθηκε το 1843. Σήμερα, στο κτίριο στεγάζεται η Βουλή των Ελλήνων.
Το κτίριο το οποίο χτίστηκε με κλασσική αρχιτεκτονική περιβάλλεται από μια μεγάλη έκταση με ποικιλία φυτών, λιμνών, διαδρόμων, κτισμάτων, ο βασιλικός ή Εθνικός κήπος, όπως λέγεται σήμερα, ο οποίος είναι επισκέψιμος από το κοινό όλες τις ώρες.
Οι σκάλες είναι στριφογυριστές με λευκό πεντελικό μάρμαρο, με σιδερένια κάγκελα από τη μια πλευρά, που σε οδηγούν στα γραφεία των βουλευτών και στην αίθουσα της ολομέλειας, καθώς και στην αίθουσα όπου είναι τοποθετημένα τα πορτραίτα των πρωθυπουργών της Ελλάδας, από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα. Η Βουλή διαθέτει μια πλούσια βιβλιοθήκη την οποία μπορούν να χρησιμοποιούν οι πολίτες.
Η επίπλωση των γραφείων των βουλευτών αποτελείται από ξύλινες βιβλιοθήκες, γραφεία και δερμάτινες καρέκλες. Υπάρχουν επίσης αίθουσες ξεκούρασης και ηρεμίας για τους βουλευτές κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων της ολομέλειας.
Στο χώρο όπου συνεδριάζει η ολομέλεια της Βουλής τα έδρανα είναι ξύλινα και αμφιθεατρικά τοποθετημένα για καλύτερη οπτική και ακουστική. Τα έδρανα καταλαμβάνονται από τα κόμματα ανάλογα με το ποσοστό που έλαβαν στις εκλογές. Απέναντι από τα έδρανα βρίσκονται οι θέσεις του Προέδρου της Βουλής και των μελών της κυβέρνησης. Κατά τη διάρκεια των συνελεύσεων δημιουργούνται έντονες διαφωνίες μεταξύ των βουλευτών.
Ο χώρος της Βουλής είναι ανοιχτός για το κοινό, ακόμα και για την παρακολούθηση των συνελεύσεων των βουλευτών.
Μίρης Μούστα
Ήταν 7.00
Μίρης Μούστα
το πρωί και είχα ήδη ξυπνήσει και ετοιμαζόμουν για να πάω σχολείο. Η μητέρα μου είχε ευχάριστα απορήσει με τη βιασύνη μου. Σήμερα θα πήγαινα επίσκεψη με το σχολείο στο κτίριο της Βουλής των Ελλήνων. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος κι ανυπομονούσα να δω από κοντά τους χώρους όπου γίνονταν τόσα πράγματα ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό. Το μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής αλλά και οι ειδήσεις καθημερινά στην τηλεόραση μου είχαν κινήσει την περιέργεια να βρεθώ εκεί που παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις για τη χώρα στην οποία μεγαλώνω. Έτσι, ένιωθα κάπως ότι θα γινόμουν κι εγώ μέρος της δημοσιότητας των τελευταίων ημερών.
Μπαίνοντας στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στη Βουλή, κάθισα δίπλα στο παράθυρο. Έτσι είχα την ευκαιρία να απολαύσω όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας, αλλά και σχολιάζοντας συνεχώς με κωμικό τρόπο μαζί με το φίλο μου και συμμαθητή μου.
Μπαίνοντας στην είσοδο της Βουλής μας έγινε ένας τυπικός σωματικός έλεγχος, καθώς περνούσαμε κάτω από την ειδική ηλεκτρονική πόρτα ελέγχου. Μετά συναντήσαμε τον πρώτο ξεναγό μας, ο οποίος μας οδήγησε σε έναν χώρο, όπου καθίσαμε ενώ αυτός μας εξηγούσε διάφορα πράγματα σε σχέση με τη λειτουργία της Βουλής. Εκεί που πραγματικά ένιωσα έκπληξη ήταν όταν ο ξεναγός μας έβαλε να παίξουμε όχι με τον τρόπο που είχαμε συνηθίσει σαν παιδιά στο σχολείο και μάλιστα σε ένα τόσο επίσημο χώρο όπως η βουλή. Με τη βοήθεια μιας τηλεόρασης και ενός Η/Υ εξοικειωθήκαμε με ευχάριστο τρόπο σε ότι αφορούσε τις λειτουργίες της βουλής.
Κατόπιν, μας ανέλαβε μια άλλη ξεναγός η οποία και μας οδήγησε στη μεγάλη αίθουσα που συνεδριάζει η βουλή. Εκεί, όπως μας εξήγησαν, κάθονται οι βουλευτές και συζητούν και ψηφίζουν τους νόμους του κράτους. Πρέπει να ομολογήσω πως η ξεναγός αυτή άφησε άσχημη εντύπωση στους συμμαθητές μου. Για να είμαι ειλικρινής ήταν λίγο βαρετά την ώρα που μιλούσε. Ενώ η αίθουσα ήταν πολύ πιο ωραία από όσο φανταζόμουν, όταν την έβλεπα μάλιστα και στην τηλεόραση, το δεύτερο μέρος της ξενάγησής μας στη βουλή ήταν μονότονο αφού δε συμμετείχαμε ενεργά όπως στο πρώτο μέρος μιας και δε μας άφηναν να αγγίξουμε τίποτα.
Φοβάμαι πως οι εντυπώσεις μου από την επίσκεψή μας αυτή δημιουργούν ανάμικτα συναισθήματα. Η Βουλή είναι, τελικά, μια υπόθεση για τους μεγάλους. Είναι κυριολεκτικά ένα τεράστιο μπέρδεμα.
Σωτήρης Σκοπελίτης
Την Δευτέρα το πρωί πήγαμε να επισκεφθούμε τη βουλή των Ελλήνων με όλο το σχολείο μου.
Στην αρχή μπήκαμε σε μια αίθουσα με μια μεγάλη τηλεόραση στην οποία μας έδειξαν πώς είναι οι χώροι της βουλής και τα γραφεία των πολιτικών ενώ ο ξεναγός μας περιέγραψε πώς ήταν παλιά η βουλή των Ελλήνων, μας είπε ότι μεταφέρθηκε στο Σύνταγμα το 1935-39 και ότι παλιά πρωτεύουσα της Ελλάδας ήταν το Ναύπλιο. Στη συνέχεια παίξαμε ένα παιχνίδι ερωτήσεων που αφορούσαν τις πληροφορίες που μας είχε δώσει. Μετά πήγαμε στη βασική αίθουσα της βουλής. Εκεί η ξεναγός μας εξήγησε τις θέσεις στις οποίες κάθονται οι πολιτικοί, ο πρόεδρος και οι πολίτες που βρίσκονται στο δεύτερο όροφο. Παράλληλα μας είπε ότι όποιος μιλά κάτω από 7 λεπτά μιλά από τη θέση του ενώ πάνω από 7 λεπτά πηγαίνει στα 2 μικρόφωνα. Τέλος μας εξήγησε και τα κουμπιά που υπάρχουν σε κάθε έδρανο.
Δεν μου άρεσε γιατί ο χρόνος στη Βουλή ήταν υπερβολικά λίγος. Μας έδειξαν λίγους χώρους ενώ εγώ είχα περιέργεια να δω και άλλους. Εντυπωσιάστηκα από το χώρο και το κτίριο και ήθελα να μείνω παραπάνω και το πιο σημαντικό ήθελα να μάθω περισσότερες πληροφορίες για τη βασική αίθουσα αλλά δεν μου τις έδωσαν. Βέβαια οι ξεναγοί τα έλεγαν πολύ κατανοητά. Θα την επισκεφθώ κάποια άλλη στιγμή με την οικογένειά μου.
