Ecomobility 2014
Στην Ελλάδα, τεχνογνωσία για τις υποδομές ποδηλάτου τώρα υπάρχει, όπως υπάρχει και η πολιτική βούληση στις τοπικές κοινωνίες. Η τύχη πεζού και ποδηλάτη είναι κοινή. Όπως ο πεζός δικαιούται μια αξιοπρεπή θέση σε κάθε δρόμο, το ίδιο ισχύει και για τον ποδηλάτη. Τον χρειάζεται η ελληνική πόλη για περιβαλλοντικούς και αναπτυξιακούς λόγους. Η ένταξη του ποδηλάτου είναι ένα ζήτημα ανακατασκευής κάποιων δρόμων και αναπροσανατολισμού του κυκλοφοριακού σχεδιασμού. Παλαιότερα υπήρχαν ποδηλάτες σε πολλές ελληνικές πόλεις, αλλά ουσιαστικά εκδιώχθηκαν. Τώρα, τα έργα για το ποδήλατο γίνονται απαραίτητα, γιατί υπάρχει η απειλή του αυτοκινήτου. Η Ελλάδα τα ξεκίνησε με σημαντική καθυστέρηση και παρόλο που δρομολογήθηκαν με μεγάλο κόπο, η πορεία σταμάτησε ελλείψει χρηματοδοτήσεων.
Αποδείχτηκε ότι για το ποδήλατο, η σημασία της συνεργασίας της κεντρικής κυβέρνησης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση υπήρξε καταλυτική. Τι θα γίνει αύριο ; Ως προς τις χρηματοδοτήσεις ο ρόλος της κεντρικής κυβέρνησης θα είναι πάντα κρίσιμος. Θα είναι επίσης κρίσιμος στη συνεργασία των υπουργείων ΥΠΕΧΩΔΕ, Μεταφορών και Επικοινωνιών, Παιδείας, Πολιτισμού, Δημόσιας Τάξης, Εσωτερικών και Τουρισμού, για την άσκηση μιας εθνικής πολιτικής για τις μεταφορές, που εξακολουθεί ν’ απουσιάζει. Η υπόθεση βιώσιμη κινητικότητα κάτω από τις συνθήκες έντονης υποβάθμισης που επικρατούν θα δικαιολογούσε την καθοδηγούμενη από ένα συντονιστικό κυβερνητικό όργανο ενιαία δράση των αρμοδίων υπουργείων. Ειδικά ως προς το ποδήλατο, ένα ειδικό γραφείο θα άξιζε να υπάρχει, τόσο στα υπουργεία όσο και στους Δήμους.
Η χάραξη μια εθνικής πολιτικής είναι το κύριο ζήτημα της Οδηγίας 2001/42/ΕΚ για τις “Στρατηγικές Περιβαλλοντικές Εκτιμήσεις Σχεδίων και Προγραμμάτων”. Μία εθνική πολιτική για τη βιώσιμη κινητικότητα θα έδινε κίνητρα και θα επέβαλε κυρώσεις για την επίτευξη μιας σειράς ποσοτικών στόχων όπως: ετήσια μείωση των ατυχημάτων, της ρύπανσης και του θορύβου κατά συγκεκριμένο ποσοστό, τη μείωση των ορίων ταχύτητας σε ένα σημαντικό μέρος των αστικών οδικών δικτύων, την κατασκευή ασφαλών διαδρομών προσπέλασης σχολείων και αθλητικών γηπέδων για πεζούς και ποδηλάτες (κατά το βρετανικό πρότυπο) την υποχρεωτική ένταξη στα νέα έργα αστικής οδοποιίας υποδομής για ποδήλατο (κατά το πρότυπο της γαλλικής νομοθεσίας), λήψη μέτρων από τους μεγάλους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς για τη μείωση του ποσοστού των εργαζομένων που που προσέρχονται με αυτοκίνητο στη δουλειά τους (κατά το πρότυπο της ιταλικής νομοθεσίας).
Μάιο του 2005 εξελέγη στην Ελλάδα προσωρινό διοικητικό συμβούλιο και υπεβλήθη στο πρωτοδικείο το καταστατικό της Αστικής μη κερδοσκοπικής Εταιρείας “Δίκτυο Πόλεων για Βιώσιμη Κινητικότητα και το ποδήλατο” με τις υπογραφές 43 ιδρυτικών πόλεων. Με τον τρόπο αυτό η Τοπική Αυτοδιοίκηση πήρε από την κυβέρνηση τη σκυτάλη.