elsyndouka's blog

Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ- ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Στην αρχαία ελληνική κοινωνία η οικονομία ήταν μικτή. Βασιζόταν στην καλλιέργεια των αγρών και στην ενασχόληση με την κτηνοτροφία. Η καλλιέργεια και η συγκομιδή των δημητριακών, καθώς και η συλλογή καρπών και φυτών μαζί με την άσκηση της κτηνοτροφίας συνθέτουν την οικονομία μιας αρχαίας ελληνικής πόλης. Στην καλλιέργεια κυριαρχούσαν τα δημητριακά (σιτάρι,κριθάρι), οι ελιές και τα αμπέλια, η λεγόμενη μεσογειακή τριάδα, τα οποία οι Έλληνες τα θεωρούσαν δώρα της Δήμητρας, της Αθηνάς και του Διονύσου αντίστοιχα. Σημαντική θέση στις ασχολίες των κατοίκων κατείχε το κυνήγι, όπως και το ψάρεμα σε ποτάμια, λίμνες και θάλασσα με προϊόντα που παρείχαν σημαντικό συμπλήρωμα διατροφής.

Από τα προϊστορικά χρόνια και μετά

Για τα προϊστορικά χρόνια, από τα οποία όπως είναι φυσικό δε σώζονται γραπτές πηγές. Απλά ειδικευμένοι αρχαιολόγοι μελετούν τα υπολείμματα τροφών και ζωικών οστών που έρχονται στο φώς και καταλήγουν σε συμπεράσματα για τις διατροφικές συνήθειες του προϊστορικού ανθρώπου, οι οποίες, όπως είναι φυσικό, διαφέρουν από τόπο σε τόπο. Για παράδειγμα, έχει ήδη αποδειχθεί πως στους οικισμούς που αναπτύχθηκαν κοντά στη θάλασσα και παραποτάμια ή παραλίμνια, σημαντική υπήρξε η κατανάλωση ψαριών και οστρακοειδών. Από πληροφορίες είναι γνωστό πως το ελαιόλαδο ήταν η βάση της διατροφικής πυραμίδας των Μυκηναίων. Βασικό στοιχείο διατροφής ήταν επίσης το ψωμι κυρίως από κριθάρι αλλά από σιτάρι. Γνωστά επίσης ήταν φυτά όπως το σέλινο, ο μάραθος, η μέντα, το κύμινο, ενώ στο καθημερινό τραπέζι των Νυκηναίων συνηθίζονταν τα ρεβύθια και οι φακές. Σημαντική θέση στο μυκηναικό διατροφολόγιο κατείχε το κρέας του κατσικιού, του αρνιού αλλα και το περιστεριού. Συμπληρωματικά λειτουργούσε το κρέας που προερχόταν από κυνήγι. Συνοδευτικό στοιχείο των παραπάνω αποτελούσε ο οίνος, το κρασί, το οποίο ήταν το κυρίαρχο ποτό στο τραπέζι των Μυκηναίων.

Οι 5 χρυσοί κανόνες περί γαστρονομικής τέχνης του Αρχέστρατου

Αγνά υλικά για την παρασκευή φαγητού
Αρμονία των υλικών μεταξύ τους
Όχι στις βαριές σάλτσες και στα καυτερά υλικά. Καλύπτουν και δεν αναδεικνύουν τις επιμέρους γεύσεις.
Ελαφρές σάλτσες. Βοηθούν στην απόλαυση του ουρανίσκου.
Καρύκευμα του πιάτου με μέτρο έτσι ώστε να υπάρχει αρμονία των γεύσεων και των αρωμάτων του φαγητού.

Περίοδοι

• Η ελληνιστική περίοδος σηματοδοτείται από αρκετές εισαγωγές εδεσμάτων. Γίνονται γνωστά τα, εξ Ανατολής, ροδάκινα, βερίκοκα, φιστίκια. Οι κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου ανοίγουν ένα νέο γαστρονομικό κεφάλαιο και εμπλουτίζουν την υπάρχουσα διατροφική πυραμίδα.
• Στη ρωμαϊκή περίοδο διατηρείται η λεγόμενη μεσογειακή τριάδα (σίτος, οίνος, έλαιον) ως βάση της διατροφικής πυραμίδας. Στο καθημερινό διαιτολόγιο συμπεριλαμβάνονται τα λαχανικά, τα όσπρια, τα γαλακτοκομικά προϊόντα καθώς επίσης το ψάρι και το κρέας σε μικρότερη κλίμακα.
• Η μαγειρική τέχνη κατά τη βυζαντινή περίοδο αποτελεί εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής γαστρονομικής παράδοσης. Υπήρχε μεγάλη αφθονία και ποικιλία αγαθών. Από το τραπέζι δεν έλειπαν τα δημητριακά, τα όσπρια, τα λαχανικά, το κρέας, τα ψάρια, τα γαλακτοκομικά, όλα συνοδευόμενα με καρυκεύματα ιδιαίτερα αγαπητά στους βυζαντινούς.

παραπομπή σε σχετικό βίντεο

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!