elmoutsiou's blog

In the UK (or Great Britain), families often celebrate Christmas together, so they can watch each other open their presents!

Most families have a Christmas tree (or maybe even two!) in their house for Christmas. The decorating of the tree is usually a family occasion, with everyone helping.

Holly,Ivy and Misletoe are also sometimes used to decorate homes or other buildings.

Most villages, towns and cities are decorated with Christmas lights over Christmas. Often a famous person switches them on. The most famous Christmas lights in the UK are in Oxford Street in London.

Like a lot of countries, Nativity plays and Carol Services are also very popular at Christmas time.

Children believe that Father Christmas or Santa Claus leaves presents in stockings or pillow-cases. These are normally hung up by the fire or by the children’s beds on Christmas Eve. Children sometimes leave outmince pies and brandy for Father Christmas to eat and drink when he visits them.

Children write letters to Father Christmas/Santa listing their requests, but sometimes instead of putting them in the post, the letters are tossed into the fireplace. The draught carries the letters up the chimney and Father Christmas/Santa reads the smoke.

There are some customs that only take place, or were started, in the UK. Wassailing is an old anglo-saxon custom that doesn’t take place much today. Boxing Day is a very old custom that started in the UK and is now taken as a holiday in many countries around the world.

In Scots (a Scottish dialect) Happy/Merry Christmas is ‘Blithe Yule’; in Gaelic it’s ‘Nollaig Chridheil’; in Welsh (which is spoken in some parts of Wales it’s ‘Nadolig Llawen’ and Manx (spoken by some people on the Isle of Man) it’s ‘Nollick Ghennal’.

In the UK, the main Christmas Meal is usually eaten at lunchtime or early afternoon on Christmas Day. It’s normally roast turkey, roast vegetables and ‘all the trimmings’ which means vegetables like carrots & peas, stuffing and sometimes bacon and sausages. It’s often served with cranberry sauce and bread sauce. Traditionally, and before turkey was available, roast beef or goose was the main Christmas meal.

Dessert is oftenChristmas pudding. Mince pies and lots of chocolates are often eaten as well!

Trifle is also a popular dessert at Christmas. It’s made in a large bowl and consists of a layer of sponge cake (or sponge fingers) at the bottom of the bowl (which is often soaked in sherry or brandy) then there’s a layer of fruit (normally suspended in a fruit flavored jelly) and it’s topped with a layer of custard and then whipped cream. In Scotland there’s a variation called ‘Tipsy Laird’ which uses whiskey to soak the sponge and the fruit are raspberries.

The dinner table is decorated with a Christmas cracker for each person and sometimes flowers and candles.The UK is also famous for Christmas cake  which is traditionally a rich fruit cake covered with marzipan and icing – and often top with Christmas themed cake decorations like a spring of holly.

Η άρνηση ενός παιδιού να πάει σχολείο είναι συνηθισμένη ειδικά στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου καθώς το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του. Αυτή συνήθως ξεπερνιέται μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα όταν το παιδί αρχίσει να προσαρμόζεται στο νέο περιβάλλον και στις καινούριες πιο περίπλοκες ευθύνες του. Όταν αυτή η άρνηση όμως γίνεται επίμονη και δεν φαίνεται να ξεπερνιέται αλλά αντίθετα παραμένει και γίνεται φόβος τότε πια μιλάμε για σχολική φοβία. Η φοβία είναι ένας έντονος αλλά και πολλές φορές παράλογος φόβος που συνήθως ‘’στρέφεται προς ένα συγκεκριμένο ερέθισμα ή κατάσταση στο περιβάλλον’’ . Αυτό που χαρακτηρίζει τις αντιδράσεις της φοβίας είναι ότι η ένταση τους είναι δυσανάλογα μεγαλύτερη σε σχέση με την ‘’αγχογόνο’’ κατάσταση , που στην προκειμένη περίπτωση είναι η υποχρέωση του παιδιού να πηγαίνει στο σχολείο. Η άρνηση προχωρά πιο πέρα από μια απλή απροθυμία να πάει το παιδί σχολείο και τις διαμαρτυρίες – προς τη μητέρα κυρίως- και οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες , δηλαδή δεν αποτελεί ένα πρόβλημα πειθαρχίας από την πλευρά του παιδιού που μπορεί να αντιμετωπιστεί με παρακάλια ή απειλές.
Η διαταραχή αυτή εκδηλώνεται συχνότερα στα αγόρια ηλικίας 5-14 ετών και το 80% των περιπτώσεων είναι μοναχοπαίδια ή πρωτότοκα παιδιά. Η άρνηση του παιδιού μπορεί να εμφανιστεί στην αρχή της σχολικής φοίτησης ή στα επόμενα χρόνια. Έρευνες έχουν δείξει ότι πολλά από αυτά τα παιδιά είναι νευρωσικά ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτά είναι συνεσταλμένα και φοβισμένα όταν βρίσκονται έξω από το σπίτι τους, μακριά από τα οικεία τους πρόσωπα ανάμεσα στα οποία νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά. Αντίθετα, η συμπεριφορά τους μέσα στο σπίτι τους μπορεί να είναι τελείως διαφορετική καθώς μπορεί να γίνονται απαιτητικά και διεκδικητικά. Πίσω από αυτή τη συμπεριφορά, δηλαδή την άρνηση να πάνε σχολείο, μπορεί να κρύβεται ο φόβος τους ότι δεν έχουν τη δύναμη να ανταπεξέλθουν με επιτυχία σε οποιαδήποτε κατάσταση που μπορεί να συμβεί έξω από το σπίτι τους. Η σχολειοφοβία πρόκειται για μια αγχώδη διαταραχή που αποτελεί μέρος της διαταραχής του αποχωρισμού του παιδιού από αγαπημένα πρόσωπα και κυρίως της μητέρας. Το παιδί από το φόβο του ότι θα χάσει τη μητέρα του μεταφέρει αυτό το φόβο σε ένα εξωτερικό ερέθισμα που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το σχολείο. Στα μικρά παιδιά έχει μικρότερη διάρκεια ενώ στα μεγαλύτερα το πρόβλημα είναι ανησυχητικό κι έχει μεγαλύτερη διάρκεια. Σε ορισμένες περιπτώσεις αν η φοβία αυτή δεν αντιμετωπιστεί με κάποια θεραπευτική προσέγγιση τα παιδιά συνεχίζουν να αρνούνται όχι μόνο το σχολείο αλλά και τη δουλειά όταν μεγαλώσουν.
Τα φοβικά αισθήματα μπορεί να εκδηλωθούν με διάφορους τρόπους. Κάθε πρωί, πριν πάει το παιδί στο σχολείο, μπορεί να παραπονιέται ότι έχει έντονους πόνους στο στομάχι ή ναυτίες, ενώ μπορεί να αισθάνεται έντονη δυσφορία, αγωνία ή και πανικό μόλις περνά την είσοδο του σχολείου. Άλλα σωματικά συμπτώματα που μπορούν να παρουσιαστούν αφορούν ψυχοσωματικές διαταραχές όπως διάρροια, ημικρανίες, τρέμουλο, ταχυκαρδίες και τάση προς εμετό. Άλλα συμπτώματα που αφορούν τη συγκεκριμένη φοβία είναι οι εφιάλτες ή ακόμη και η νυχτερινή ενούρηση –όπως και στην περίπτωση του Γιώργου- ή εγκόπριση ενώ την ώρα που το παιδί φεύγει για το σχολείο ίσως γίνεται νευρικό ή επιθετικό κι όταν μένει στο σχολείο μπορεί να ζητά επίμονα τους γονείς του και να κλαίει. Βέβαια θα πρέπει πρώτα να αποκλείονται οποιαδήποτε παθολογικά αίτια πριν αρχίσουμε να μιλάμε για σχολική φοβία. Τα συμπτώματα αυτά φαίνεται να υποχωρούν όταν πρόκειται για άλλες δραστηριότητες με τις οποίες ασχολείται εκτός σχολείου ή κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου.
Τα γεγονότα τα οποία προηγούνται της εκδήλωσης της σχολικής φοβίας μπορεί να είναι η αλλαγή σχολείου, η ασθένεια ή ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου ή ένα ατύχημα που αναγκάζει το παιδί να νοσηλευτεί ή να μείνει στο σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα ή ακόμη και η σύμπτωση της γέννησης του 2ου παιδιού με την αρχή του σχολικού έτους. Επίσης επειδή μερικά μαθήματα , όπως τα μαθηματικά, είναι ‘’ιεραρχικά’’ και το κάθε βήμα ακολουθεί λογικά και εξαρτάται από το προηγούμενο, είναι επόμενο όταν ο μαθητής χάσει μια σειρά μαθημάτων να συναντήσει δυσκολίες στο να παρακολουθήσει. Όσον αφορά το σχολείο μερικές από τις πηγές του παιδικού άγχους είναι το μέγεθος του σχολείου, το άγχος των εξετάσεων (σε μεγαλύτερες ηλικίες) ή γενικά της αποτυχίας σε κάποιο μάθημα, οι σχέσεις με το δάσκαλο ή τους συμμαθητές αλλά και οι προσδοκίες και οι υπερβολικές πιέσεις των γονιών σχετικά με την πρόοδο των παιδιών. Η δυσκολία που μπορεί να έχει το παιδί να κατανοήσει τα μαθήματα ή τον τρόπο διδασκαλίας που χρησιμοποιεί ο δάσκαλος αλλά και οι μαθησιακές δυσκολίες παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Επιπλέον, στη σχολική ζωή υπάρχουν πολλές εντάσεις και καταστάσεις που προκαλούν άγχος. Για παράδειγμα ένα πραγματικό ή φανταστικό ελάττωμα μπορεί να κάνει τη γυμναστική ‘’μαρτύριο’’ για ένα πολύ ευαίσθητο παιδί. Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός οι ένα ντροπαλό ή μοναχικό είναι ‘’εύκολο θύμα’’ και μπορεί να γίνει στόχος μερικών ‘’παλικαράδων’’ –όπως και στην περίπτωση του εννιάχρονου Γιώργου- και να υποστεί τα πειράγματα ή και την απόρριψη των συμμαθητών του. Το παιδί μπορεί, τέλος, να νιώθει ανησυχία για το αν θα γίνει αποδεκτό από τους συμμαθητές του και αν θα το συμπαθήσουν και θα το δεχτούν στην ‘’ομάδα’’.

School phobia

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!