Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

μπόρεσα να καταλάβω ότι,

ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με

προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια

στην αλήθεια της ζωής μου.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος,

όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου.

Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή

και ούτε ήταν έτοιμος ο άνθρωπος,

ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή

και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου έλεγαν

να μεγαλώσω.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

κατάλαβα ότι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος

και πάντα στην κατάλληλη στιγμή.

Αυτό με έκανε να γαληνέψω.

Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΑΛΗΘΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και

να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.

Σήμερα, κάνω μόνο ό,τι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά,

o,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά.

Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς.

Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιεινό για μένα.

Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και

οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου.

Παλιά, αυτό το έλεγα “υγιή εγωισμό”.

Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΑΥΤΑΓΑΠΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο.

Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΑΠΛΟΤΗΤΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου

και να ανησυχώ για το μέλλον μου.

Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή

που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν.

Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

συνειδητοποίησα ότι, οι σκέψεις μου με έκαναν

ένα άτομο μίζερο και άρρωστο.

Όταν επικαλέστηκα την δύναμη της καρδιάς μου,

η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο.

Σήμερα, αυτό το λέω

ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

κατάλαβα ότι, δεν πρέπει να φοβόμαστε

τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε

προβλήματα αντιμετωπίζουμε

με τον εαυτό μας ή με τους άλλους.

Αυτό το λέμε

ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.

Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν

γεννιούνται νέα αστέρια.

Σήμερα ξέρω ότι,

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.

«When I loved myself enough», Kim & Alison McMillen.

Λέγεται ότι το περιέλαβε ο Τσάρλι Τσάπλιν σε ομιλία του στα 70στά γενέθλιά του.

“Από τότε που η προσοχή μου αφυπνίστηκε, ήταν πια εύκολο να καταλάβω ότι είχα εχθρούς. Στο επάγγελμά μου αρχικά, κι έπειτα στην κοινωνική ζωή μου. Άλλους τους είχα υποχρεώσει κι άλλους θα έπρεπε να τους είχα υποχρεώσει. Όλ΄ αυτά, με λίγα λόγια, ήταν στη διάταξη των πραγμάτων, κι όταν το ανακάλυψα δεν πληγώθηκα ιδιαίτερα. Αντίθετα, μου ήταν πιο δύσκολο κι οδυνηρό να παραδεχτώ ότι είχα εχθρούς ανάμεσα σε ανθρώπους που γνώριζα ελάχιστα ή και καθόλου.Ανέκαθεν σκεφτόμουν, με την αφέλειά μου της οποίας σας έχω δώσει μερικά δείγματα, ότι ήταν αδύνατο όσοι δεν με γνώριζαν να μη με συμπαθήσουν αν τύχαινε να με συναναστραφούν. Ε, λοιπόν όχι! Συνάντησα την έχθρα κυρίως ανάμεσα σ΄εκείνους που δεν με γνώριζαν παρά εξ αποστάσεως, και χωρίς να τους γνωρίζω εγώ. Θα υποπτεύονταν, αναμφίβολα, ότι ζούσα έντονα και απολάμβανα ανέμελα την ευτυχία: αυτό είναι ασυγχώρητο. Το ύφος της ευτυχίας, όταν το προβάλλεις μ΄έναν ορισμένο τρόπο, θα έκανε ακόμα κι ένα γάιδαρο να λυσσάξει. Η ζωή μου, εξάλλου, ήταν γεμάτη μέχρι σκασμού και από έλλειψη χρόνου, απέκρουα πολλές προτάσεις για γνωριμίες. Στη συνέχεια ξεχνούσα, για τον ίδιο λόγο, τις αρνήσεις μου. Οι προτάσεις όμως αυτές μου είχαν γίνει από ανθρώπους που η ζωή τους δεν ήταν γεμάτη και που, για τον ίδιο λόγο, δεν ξεχνούσαν τις αρνήσεις μου.

(…)

Μην πιστεύετε, κυρίως, τους φίλους σας, όταν σας ζητούν να είσαστε ειλικρινής μαζί τους. Ελπίζουν απλώς ότι θα τους βοηθήσετε να διατηρήσουν την καλή ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους, προσφέροντάς τους μια επιπλέον βεβαιότητα που θα την αντλήσουν από την υπόσχεσή σας ότι θα είστε ειλικρινής. Πώς θα μπορούσε η ειλικρίνεια να είναι προϋπόθεση για τη φιλία; Η αγάπη για την απόλυτη αλήθεια είναι ένα πάθος που δεν σέβεται τίποτα και που τίποτα δεν του αντιστέκεται. Είναι βίτσιο, καμιά φορά βόλεμα ή εγωισμός. Αν λοιπόν βρεθείτε σε μια τέτοια περίπτωση, μη διστάσετε: υποσχεθείτε ότι θα πείτε την αλήθεια και αραδιάστε ψέματα όσο καλύτερα μπορείτε. Θ ανταποκριθείτε στον ενδόμυχο πόθο τους και θα αποδείξετε διπλά τη στοργή σας.

Είναι μια μεγάλη αλήθεια ότι σπάνια κάνουμε εκμυστηρεύσεις σε όσους είναι καλύτεροι από μας. Μάλλον αποφεύγουμε τη συντροφιά τους, θα ΄λεγα. Τις πιο πολλές φορές, αντίθετα, ανοίγουμε την καρδιά μας σε όσους μας μοιάζουν κι έχουν τις ίδιες αδυναμίες μ΄ εμάς. Δεν θέλουμε, συνεπώς, να διορθωθούμε ούτε και να βελτιωθούμε:    θα ΄πρεπε πρώτα να δεχτούμε να μας καταλογίσουν αδυναμίες. Η μόνη μας προσδοκία είναι να μας συμπονέσουν και να μας ενθαρρύνουν στην πορεία μας. Με λίγα λόγια, θα θέλαμε να μην είμαστε πια ένοχοι και, συνάμα, να μην καταβάλουμε προσπάθεια για να εξαγνιστούμε. Ούτε αρκετός κυνισμός ούτε κι αρκετή αρετή. Δεν έχουμε την ενεργητικότητα να κάνουμε μήτε το καλό μήτε το κακό. Γνωρίζετε τον Δάντη; Αλήθεια; Διάολε! Ξέρετε τότε ότι ο Δάντης παραδέχεται πως υπάρχουν άγγελοι που παραμένουν ουδέτεροι στη διαμάχη ανάμεσα στο Θεό και στο Σατανά. Τους τοποθετεί σ΄ ένα είδος προθάλαμου της κόλασης. Βρισκόμαστε στον προθάλαμο, αγαπητέ φίλε.”

Albert Camus “La Chute” («Η πτώση», 1956)

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν  ήταν φυσικός γερμανοεβραϊκής καταγωγής, ο οποίος έχει βραβευθεί με το Νόμπελ Φυσικής. Είναι ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σχετικότητας και από πολλούς θεωρείται ο σημαντικότερος επιστήμονας του 20^_ου  αιώνα και ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές όλων των εποχών..

• Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες.
• Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση.
• Οι ευφυείς άνθρωποι λύνουν τα προβλήματα. Οι μεγαλοφυείς τα προβλέπουν.
• Η ηθική ενός ανθρώπου πρέπει να βασίζεται στη συμπάθεια, στην παιδεία, στις κοινωνικές σχέσεις. Καμιά θρησκευτική θεμελίωση δεν χρειάζεται. Είναι πολύ μικροπρεπές να πρέπει να παρακινείται ο άνθρωπος από το φόβο της τιμωρίας του ή από την ελπίδα για ανταμοιβή μετά θάνατον
• Ο καθένας είναι μεγαλοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας πως είναι ηλίθιο.
• Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από ένα στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα.
• Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι μια ανθρώπινη επινόηση και εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες.
• Η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική.
• Αν το Α είναι η επιτυχία, τότε ο μαθηματικός τύπος είναι Α=Χ+Υ+Ζ, όπου Χ ίσον δουλειά, Υ ίσον παιχνίδι και Ζ ίσον να κρατάς το στόμα σου κλειστό.
• Όποιος δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν έχει δοκιμάσει ποτέ κάτι καινούργιο.
• Γάμος είναι η αποτυχημένη προσπάθεια να δώσεις διάρκεια σε ένα τυχαίο γεγονός.
• Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, ούτε εσύ ο ίδιος το έχεις καταλάβει πολύ καλά.
• Όποιος είναι απρόσεκτος με την αλήθεια στα μικρά ζητήματα, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος στα μεγάλα ζητήματα.
• Αν, στην αρχή, μια ιδέα δεν φαίνεται τρελή, τότε δεν υπάρχει καμιά ελπίδα γι’ αυτήν.
• Υπάρχουν δύο μόνο τρόποι να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας είναι σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος είναι σαν όλα να είναι ένα θαύμα.
• Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β. Η φαντασία θα σε πάει παντού.
• Θέλω να γνωρίσω τις σκέψεις του θεού. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

http://www.gnomikologikon.gr

“Λίγοι είναι αυτοί που δεν έχει τύχει να ξυπνήσουν μερικές φορές πριν το χάραμα, είτε μετά από μια νύχτα δίχως όνειρα, από κείνες που μας κάνουν να ερωτευθούμε σχεδόν το θάνατο, είτε μετά από μια νύχτα φρίκης και παραμορφωμένης χαράς, όταν μέσα στα δώματα του μυαλού γλιστρούν φαντάσματα πιο τρομερά κι απ΄την ίδια την πραγματικότητα, το ένστικτο αποκτά τη ζωηράδα που κρύβεται σε καθετί κωμικοτραγικό και παράδοξο και δίνει στη γοτθική τέχνη την ανθεκτική της ζωντάνια. Θα φανταζόταν κανείς πως η τέχνη αυτή είναι ειδικά η τέχνη εκείνων που το μυαλό τους έχει ταραχτεί απ΄την αρρώστια του ρεμβασμού. Σιγά σιγά, δάχτυλα λευκά τρυπώνουν μέσ΄απ΄τις κουρτίνες και μοιάζει να τρέμουν. Με μαύρα, φανταστικά σχήματα, βουβές σκιές σέρνονται στις γωνιές του δωματίου και μένουν εκεί κουλουριασμένες. Έξω, ακούγονται τα πουλιά που πεταρίζουν ανάμεσα στα φύλλα, ο θόρυβος των ανθρώπων που πηγαίνουν στις δουλειές τους, ή οι λυγμοί και οι αναστεναγμοί του ανέμου που κατεβαίνει από τους λόφους και περιτριγυρίζει το σιωπηλό σπίτι σαν να φοβάται πως θα ξυπνήσει αυτούς που κοιμούνται, ενώ ξέρει πως πρέπει να καλέσει τον ύπνο να βγει από την πορφυρή σπηλιά του. Το ένα μετά το άλλο τα λεπτά, σκοτεινά πέπλα σηκώνονται, σιγά σιγά τα πράγματα ξαναπαίρνουν το σχήμα και το χρώμα τους, και παρακολουθούμε την αυγή να ξαναδημιουργεί τον κόσμο με το αρχαίο του σχέδιο. Οι χλομοί καθρέφτες ξαναποκτούν τη μιμική ζωή τους. Τα σβηστά κεριά στέκουν εκεί που τ΄αφήσαμε, και δίπλα τους πεσμένο το βιβλίο που διαβάζαμε με τις μισές σελίδες του άκοπες ή το λουλούδι που φορούσαμε στο χορό, νέα γράμματα που φοβηθήκαμε να διαβάσουμε ή που διαβάσαμε χίλιες φορές. Τίποτα δε μας φαίνεται αλλαγμένο. Μέσ΄από τις εξωπραγματικές σκιές της νύχτας ξαναγυρνά η ζωή που ξέραμε. Πρέπει να ξαναρχίσουμε από κει που σταματήσαμε, και τότε μας κυριεύει απρόβλεπτα η τρομερή αίσθηση της αναγκαιότητας που επιτάσσει να συνεχίσουμε να διοχετεύουμε την ενεργητικότητά μας στις ίδιες βαρετές και στερεότυπες συνήθειες, ή νιώθουμε μιαν άγρια επιθυμία ν΄ανοίξουν ένα πρωί τα βλέφαρά μας σ΄έναν κόσμο που πλάστηκε καινούριος στα σκοτεινά για ευχαρίστησή μας, έναν κόσμο όπου τα πράματα θα ΄χουν άλλα μυστικά, έναν κόσμο όπου το παρελθόν θα έχει μικρή ή και καθόλου θέση, ή έστω δε θα επιβιώνει με τη μορφή της συνειδητής υποχρέωσης και της μεταμέλειας, γιατί ακόμη και η ανάμνηση της χαράς κρύβει πίκρα, και οι αναμνήσεις της απόλαυσης φέρνουν μαζί τους τον πόνο.”

“Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι”, Όσκαρ Ουάιλντ

…τότε η Αλμήτρα είπε:
Μίλησε μας για την Αγάπη.
Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρυσε το λαό,
κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.
Και με φωνή μεγάλη είπε:
Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησε την,
μ’ όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα.
Κι όταν τα φτερά της σ’ αγκαλιάσουν
παραδώσου, μ’ όλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο
ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ’ όλο που η φωνή της
μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρα σου
σαν τον βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί, όπως η Αγάπη σε στεφανώνει, έτσι θα σε σταυρώσει.
Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορυφή σου και χαϊδεύει
τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
έτσι ανεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει
την προσκόλλησή τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει. Σε κοσκινίζει
για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της
για να γίνεις ιερό ψωμί για του Θεού
το άγιο δείπνο.

Όλα αυτά θα σου κάνει η Αγάπη
για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου
και με τη γνώση αυτή να γίνεις
κομμάτι της καρδιάς της ζωής.

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο
την ησυχία της Αγάπης και την ευχαρίστηση
της Αγάπης,
τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα
να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις
έξω απο το αλώνι της Αγάπης.
Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο
όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου,
και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δακρυά σου.

Η Αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της
και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.
Η Αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται
γιατί η Αγάπη αρκείται στην Αγάπη.

Όταν αγαπάς, δε θα ‘πρεπε να λες: « Ο Θεός είναι
στην καρδιά μου» αλλά μάλλον « εγώ βρίσκομαι
στην καρδιά του Θεού.»

Και μην πιστέψεις ότι μπορείς να κατευθύνεις
την πορεία της αγάπης, γιατί η αγάπη,
αν σε βρει άξιο, θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία…

“Ο κήπος του Προφήτη”, Χαλίλ Γκιμπράν

Αν έχεις κάτι δύσκολο να κάνεις, ανάθεσέ το σε έναν τεμπέλη. Θα βρει έναν εύκολο τρόπο να το κάνει.~Σωκράτης |(Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | 469-399 π.Χ. |τεμπελιά

Μια από τις τιμωρίες που δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με τηνπολιτική είναι ότι καταλήγεις να σε κυβερνούν οι κατώτεροί σου.~Πλάτων | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | 427-347 π.Χ. | Δημοκρατία

Πού πάτε, άνθρωποι; Τσακίζεστε να αποκτήσετε περιουσίες, και λίγο νοιάζεστε για τα παιδιά που θα τις κληρονομούν.~Σωκράτης | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | 469-399 π.Χ. | Χρήμα&Πλούτος

Μπορούμε εύκολα να συγχωρέσουμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι, η αληθινή τραγωδία της ζωής όμως είναι όταν οι ενήλικοι φοβούνται το φως.~Πλάτων | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | Φόβος

Το να φοβαται κανεις το θανατο,ανδρες Αθηναιοι,ισοδυναμει με το να νομιζει κανεις οτι ειναι σοφος χωρις να ειναι.Να νομιζει οτι γνωριζει αυτα που δε γνωριζει.Γιατι κανεις δε γνωριζει το θανατο,ουτε αν συμβαινει να ειναι το μεγαλυτερο αγαθο για τον ανθρωπο,κι ομως, τον φοβουνται σαν να ξερουν καλα οτι ειναι το μεγαλυτερο κακο.Και δεν ειναι αυτο το χειροτερο ειδος αμαθειας, το να νομιζει κανεις οτι γνωριζει εκεινα που δε γνωριζει;-: [ πλατων η απολογια του σωκρατη ]~Σωκράτης | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | 469-399 π.Χ. | Θάνατος

τίς δ’ οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν,τὸ κατθανεῖν δὲ ζῆν νομίζεται βροτοῖς;Ποιός γνωρίζει άν η ζωή είναι θάνατος και ο Θάνατος ζωή;-: [ Σχολής του Σκεπτικισμού ]~Πύρρων ο Ηλείος | ( Έλληνας φιλόσοφος και Ιερεύς) | 360 π.Χ. – 270 π.Χ.  | Ζωή&Θάνατος

Οι Σινωπείς με καταδίκασαν να φύγω κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν.~Διογένης | (Κυνικός φιλόσοφος) | 410-323 π.Χ. |Αποχώρηση

«Είναι προτιμώτερο να πεθάνεις από την πείνα έχοντας επιτύχει να μην σε ταράξη η λύπη και ο φόβος, παρά να ζης έχοντας άφθονα υλικά αγαθά, αλλά μέσα σου γεμάτος ταραχή.»~Επίκτητος | (Στωικός Φιλόσοφος) | 50-120 μ.Χ | Φτώχεια

‘Μηδέν είναι τών ανθρωπίνων βέβαιον ούτω γάρ ούτ’ ευτυχών έσει περιχαρής ούτε δυστυχών περίλυπος. Τίποτε από τα ανθρώπινα δεν είναι σταθερό.Όταν έχεις αυτό κατά νου,ούτε θα χαρείς πάρα πολύ για την ευτυχία σου, ούτε θα λυπηθείς πολύ,όταν δυστυχείς.~Ισοκράτης | (Αθηναίος ρήτορας) | 436-338 π.Χ. | Ευτυχία & Δυστυχία

Εκείνος που περισσότερο μοιάζει με Θεό είναι εκείνος που δεν εξαρτάται από τίποτα.~Σωκράτης | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος ) | 469-399 π.Χ. | Ελευθερία

Ο καλύτερος τρόπος να βασανίζεις τους εχθρούς σου είναι να έχεις πάντα καλή διάθεση.~Διογένης | (Κυνικός φιλόσοφος) | 410-323 π.Χ. | Εχθροί

Είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο να μάθει ό,τι νομίζει ότι ξέρει ήδη.~Επίκτητος | (Στωικός Φιλόσοφος) | 50-120 μ.Χ | Άγνοια

Η ψυχή είναι το κλειδί του σύμπαντος και το σώμα είναι ο τάφος της ψυχής.~Πλάτων | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | 427-347 π.Χ. | Πνεύμα

Μη μου αφαιρείς αυτό που δεν μπορείς να μου δώσεις.~Διογένης | (Κυνικός φιλόσοφος) | 410-323 π.Χ. | Κακία

Μην ψάχνεις την ευτυχία, είναι πάντα μέσα σου.~Πυθαγόρας | (Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος) | 580-490 π.Χ. | Ευτυχία & Δυστυχία

Ο έρωτας είναι ασχολία αργόσχολων.~Διογένης | (Κυνικός φιλόσοφος) | 410-323 π.Χ. | Έρωτας

«Τούτο άσκει, ο δύνασαι».~Επίκτητος | (Στωικός Φιλόσοφος) | 50-120 μ.Χ | Υπερβολές

Θεωρώ πιο γενναίο εκείνον που κυριαρχεί στα πάθη του από εκείνον που κυριαρχεί στους εχθρούς του. Η δυσκολότερη νίκη είναι εκείνη ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό.~Αριστοτέλης | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | 384-322 π.Χ. | Πάθος

Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες.~Επίκουρος | (Αρχαίος Φιλόσοφος) | 341-270 π.Χ. | Επιθυμίες

Οδός άνω και κάτω μία.’Ο δρόμος που πάει προς τα πάνω είναι ο ίδιος δρόμος που πάει προς τα κάτω’~Ηράκλειτος | (Ίων φιλόσοφος) | 544-684 π.Χ. | Δρόμος

Μάθε τι αξίζεις άνθρωπε και γίνε θεός του εαυτού σου.~Σωκράτης | (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) | 469-399 π.Χ. | Αξία και Ικανότητα

Να προσέχεις αυτά που λένε οι εχθροί σου. Είναι οι πρώτοι που θα επισημάνουν τα λάθη σου.~Αντισθένης | (Κυνικός φιλόσοφος) | 445-360 π.Χ. | Εχθροί

http://www.cognosco.gr/

Μπροστά στην βλακεία, ακόμη και Θεοί είναι ανίσχυροι.
~Friedrich Schiller (Γερμανός Ποιητής & θεατρογράφος) 1759-1805

Είναι καλύτερα να είσαι σιωπηλός και να θεωρείσαι βλάκας παρά να μιλάς και να αίρεις κάθε αμφιβολία.
~Αβραάμ Λίνκολν (Αμερικανός Πρόεδρος) 1809-1865

Τον βλάκα μπορείς να τον καταλάβεις από δύο ενδείξεις μιλάει για πράματα που είναι γι’ αυτόν άχρηστα και εκφράζει γνώμη για κάτι που κανένας δεν τον ρωτάει.
~Πλάτων (Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος) 427-347 π.Χ.

Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και
κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα “υπεράνω υποψίας”
μάλλον πρέπει να ξανασυστηθούμε…
~Διονύσης χαριτόπουλος (Έλληνας Συγγραφέας)

Σε σχέση με τον ευφυή άνθρωπο, ο βλάκας υπερτερεί στο εξής:
είναι πάντοτε ευχαριστημένος με τον εαυτό του.
~Ναπολέων Βοναπάρτης (Γάλλος στρατηλάτης & αυτοκράτορας) 1769-1821

Τι κρίμα οι βλάκες να είναι τόσο σίγουροι και οι έξυπνοι τόσο διστακτικοί!
~Bertrand Russel (Βρετανός φιλόσοφος) 1872-1970

Η ευφυΐα έχει τα όριά της, αλλά η βλακεία δεν έχει αυτό το μειονέκτημα.
~Elbert Hubbard (Αμερικανός συγγραφέας) 1856-1915

Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες.
~Αλβέρτος Αϊνστάιν (Γερμανοεβραίος Φυσικός) 1879-1955

Ο πιο πονηρός βλάκας είναι ο σοβαρός.
~Διονύσης Χαριτόπουλος (Έλληνας Συγγραφέας)

Ευκολότερα κρύβεται η σοφία δέκα ανθρώπων, παρά η βλακεία ενός.
~Βόλφγκανγκ Γκαίτε (Γερμανός Ποιητής και Φιλόσοφος) 1749-1832

‘Η δε μωρία μάλιστα αδελφή της πονηρίας έφυ.’
Η βλακεία είναι εκ φύσεως αδελφή της πονηρίας.
~Σοφοκλής (Αρχαίος τραγικός) 496-406 π.Χ.

Όσα πιο λίγα ξέρει κανείς, τόσο πιο πολύ θέλει να τα πει.
~Aνώνυμος

Ένα είναι το πρόβλημα με τον κόσμο μας: Οι ηλίθιοι είναι απολύτως βέβαιοι για όλα, ενώ οι έξυπνοι ταλαιπωρούνται συνεχώς από αμφιβολίες.
~Bertrand Russel (Βρετανός φιλόσοφος) 1872-1970

Η φύση δέν κάνει ποτέ αστεία. Όταν δημιουργεί έναν ανόητο,το εννοεί.
~Josh Billings (Αμερικανός χιουμορίστας) 1818-1885

Ο ανόητος έχει αδελφό τον αδύναμο.
~Σοφοκλής (Αρχαίος τραγικός) 496-406 π.Χ.

Αφυΐας σημείον το ενδιατρίβειν τις περί το σώμα.
“το να ασχολείται κανείς με το σώμα του είναι σημάδι μη ευφυΐας”
~Επίκτητος (Στωικός Φιλόσοφος) 50-120 μ.Χ

Μη αποκρίνου εις τον άφρονα κατά την αφροσύνην αυτού δια να μη γένης και συ όμοιος αυτού.
~Παροιμίαι ΚΣΤ’

Ένας στενόμυαλος άνθρωπος δεν έχει άλλο τρόπο να δείξει ότι είναι άξιος, από το να προσπαθεί να περνάει πάντα το δικό του.
~Philip Sidney (Άγγλος Ποιητής και Αυλικός) 1554-1586

Μη βλέπετε σαν κακία εκείνο που εξηγείται πλήρως από τη βλακεία.
~Spider Robinson (Αμερικανός συγγραφέας επιστ. Φαντασίας ) γ. 1948

Μεγαλύτερος ηλίθιος απ’ αυτόν που τα ξέρει όλα είναι αυτός που διαφωνεί μαζί του.
~Stanislaw Jerzy Lec (Πολωνός συγγραφέας) 1909 – 1966

Αν μπορείς να κρατάς την ψυχραιμία σου, όταν όλοι γύρω σου τα ‘χουν χάσει, τότε πιθανότατα δεν έχεις αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης.
~Jean Kerr (Αμερικανίδα συγγραφέας) 1923-2003

Η αναφορά ενός ηλιθίου για τα λόγια ενός ευφυούς ανθρώπου δεν μπορεί να είναι ακριβής, επειδή υποσυνείδητα μεταφράζει αυτό που ακούει σε κάτι που μπορεί να καταλάβει.
~Bertrand Russel (Βρετανός φιλόσοφος) 1872-1970

Ακολουθώ το νόμο της εξέλιξης. Οι ηλίθιοι μένουν πίσω και οι τρελοί τρέχουν πολύ μπροστά.
~Anatole France (Γάλλος Συγγραφέας) 1844-1924

Στον κόσμο υπάρχουν περισσότεροι ηλίθιοι από ανθρώπους.
~Heinrich Heine (Γερμανός συγγραφέας & ποιητής)1797-1856

Υπάρχουν δύο είδη βλακών: εκείνοι που δεν αμφιβάλλουν για τίποτε και εκείνοι που αμφιβάλλουν για όλα.
~πρίγκηψ Κάρολος-Ιωσήφ της Λιν (Αυστριακός στρατάρχης) 1735-1814

Να κουβεντιάζεις με ανόητους είναι σαν ν’ ανάβεις δάδα για τους τυφλούς.
~Pierre Claude Boiste (Γάλλος λεξικογράφος) 1765-1824

Δεν υπάρχει τίποτε πιο επικίνδυνο από έναν επινοητικό ηλίθιο.
~Scott Adams (Αμερικανός συγγραφέας κόμικ) γ. 1957

Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση.
~Bertrand Russel (Βρετανός φιλόσοφος) 1872-1970

Οι ανόητοι θαυμάζουν, οι λογικοί άνθρωποι εγκρίνουν.
~Alexander Pope (Βρετανός ποιητής) 1688-1744

Ευλογημένος να ‘ναι εκείνος που μη έχοντας τίποτε να πει, απέχει από το να μας δώσει λεκτικές αποδείξεις για το γεγονός αυτό.
~George Eliot (Αγγλίδα συγγραφέας) 1819-1880

Στην χώρα των ηλιθίων ο μεγαλοφυΐης γίνεται θεός, όλοι μπροστά του υποκλίνονται και κανένας δεν τον ακολουθεί.
~Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω (Βρετανός συγγραφέας) 1856-1950

Ποτέ δεν πρέπει να υποτιμάς την ηλιθιότητα της κοινής γνώμης.
~Scott Adams (Αμερικανός συγγραφέας κόμικ) γ. 1957

Αν σκεφτείς πόσο ηλίθιος είναι ο μέσος άνθρωπος, συνειδητοποιείς ότι οι μισοί άνθρωποι είναι πιο ηλίθιοι από αυτόν.
~George Carlin (Αμερικανός κωμικός) 1936-2008

Η εξυπνάδα όλον των σοφών του κόσμου δε θα βοηθήσει εκείνον που δεν έχει δικό του μυαλό, τον τυφλό δεν ωφελεί η οξυδέρκεια των άλλων.
~Ζάν ντε λά Μπρυγιέρ (Γάλλος σοφιστής) 1645-1696

Για να υψωθείς πάνω από τους ανθρώπους υπάρχουν δυο δρόμοι: με τη δικιά σου επιδεξιότητα ή χάρη στην βλακεία των γύρω σου ανθρώπων.
~Ζάν ντε λά Μπρυγιέρ (Γάλλος σοφιστής) 1645-1696

Οι γάτες είναι πιο έξυπνες από τα σκυλιά. Είδατε ποτέ οχτώ γάτες να τραβάνε ένα έλκηθρο στο χιόνι;
~Jeff Valdez (Αμερικανός κωμικός)

Τα έξι γνωρίσματα ενός χαζού: Θυμός χωρίς αιτία. Λόγια χωρίς όφελος. Αλλαγή χωρίς πρόοδο. Ερωτήσεις χωρίς αντικείμενο. Εμπιστοσύνη σε ξένους. Φιλία με εχθρούς.
~Αραβική παροιμία

http://www.cognosco.gr/

“Συχνά οι πραγματικές ευλογίες εμφανίζονται με τη μορφή του πόνου, της απώλειας και της απογοήτευσης. Ας έχουμε υπομονή και σύντομα θα τις δούμε στις σωστές τους διαστάσεις.”                                                                                                                                     Joseph Addison

Σύμφωνα με έναν κινέζικο μύθο, ήταν κάποτε ένας γεωργός που είχε ένα γέρικο άλογο για να οργώνει τα χωράφια του. Μια μέρα το άλογο το έσκασε στα βουνά και όταν οι γείτονες εξέφρασαν στο γέροντα τη συμπόνια τους για την κακοτυχία του, εκείνος απάντησε: “Κακοτυχία; Καλοτυχία; Ποιός ξέρει;” Μια εβδομάδα αργότερα το άλογο επέστρεψε από τα βουνά με ένα κοπάδι άγρια άλογα και αυτήν τη φορά οι γείτονες τον συγχάρηκαν για την καλή του τύχη. Η απάντησή του ήταν πάλι: “Καλή τύχη; Κακή τύχη; Ποιός ξέρει;” Όταν ο γιος του γεωργού προσπάθησε να δαμάσει ένα από τα άγρια άλογα, έπεσε από τη ράχη του ζώου κι έσπασε το πόδι του. Όλοι το θεώρησαν πολύ κακή τύχη. Όχι όμως ο γεωργός, του οποίου η μόνη αντίδραση ήταν: “Κακή τύχη; Καλή τύχη; Ποιός ξέρει;”  Μερικές εβδομάδες αργότερα, μπήκε ο στρατός στο χωριό και επιστράτευσε όλους τους γερούς νέους. Όταν είδαν το γιο του γεωργού με το σπασμένο πόδι, τον άφησαν ήσυχο. Τώρα αυτό ήταν καλή τύχη; Κακή τύχη; Ποιός ξέρει;

(de Mello, 1978)

ΤΕΙΧΗ

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

ΕΜΠΟΔΙΑ

Περπατώ σ΄ένα μονοπάτι. Αφήνω τα πόδια μου να με οδηγήσουν. Η ματιά μου στέκεται στα δέντρα, στα πουλιά, στις πέτρες. Στον ορίζοντα διαγράφεται το περίγραμμα μιας πόλης. Οξύνω τη ματιά μου για να την ξεχωρίσω καλύτερα. Αισθάνομαι ότι η πόλη με έλκει. Χωρίς να ξέρω πως, συνειδητοποιώ ότι σε αυτήν την πόλη μπορώ να βρω όσα επιθυμώ.Όλους μου τους στόχους, τους σκοπούς, τα μελλοντικά μου επιτεύγματα. Οι φιλοδοξίες και τα όνειρά μου βρίσκονται σε αυτήν την πόλη. Αυτό που θέλω να καταφέρω, αυτό που χρειάζομαι, αυτό που θα ήθελα να γίνω πιο πολύ, αυτό που επιδιώκω, αυτό που προσπαθώ,αυτό για το οποίο δουλεύω, αυτό που πάντα φιλοδοξούσα, αυτό που θα ήταν η μεγαλύτερη από τις επιτυχίες μου. Φαντάζομαι ότι όλα αυτά βρίσκονται σε αυτήν την πόλη. Χωρίς δισταγμό, αρχίζω να πηγαίνω προς τα ΄κει. Λίγο μετά, αφού έχω ήδη αρχίσει να βαδίζω, το μονοπάτι γίνεται ανηφορικό. Κουράζομαι λίγο, αλλά δεν πειράζει. Συνεχίζω. Διακρίνω μια μαύρη σκιά παρακάτω, στο δρόμο. Πλησιάζω και βλέπω ότι μια τεράστια τάφρος εμποδίζει το πέρασμά μου. Φοβάμαι…Διστάζω. Μ΄ενοχλεί που ο στόχος μου δεν μπορεί να επιτευχθεί εύκολα. Όπως και να ΄χει, αποφασίζω να πηδήξω την τάφρο. Κάνω πίσω, παίρνω φόρα και πηδώ… Καταφέρνω να την περάσω. Ξαναρχίζω το δρόμο μου και συνεχίζω να περπατώ. Λίγα μέτρα πιο κάτω εμφανίζεται άλλη τάφρος. Ξαναπαίρνω φόρα και την περνάω κι αυτήν. Τρέχω προς την πόλη: ο δρόμος φαίνεται καθαρός. Με ξαφνιάζει μια άβυσσος που ανοίγεται στο δρόμο μου. Σταματώ. Είναι αδύνατον να πηδήξω από πάνω. Βλέπω πως δίπλα υπάρχουν ξύλα, καρφιά και εργαλεία. Συνειδητοποιώ ότι βρίσκονται εκεί για την κατασκευή μιας γέφυρας. Ποτέ δεν ήμουν επιδέξιος στα χέρια…σκέφτομαι να παραιτηθώ. Κοιτώ το στόχο που επιθυμώ…και αντιστέκομαι. Αρχίζω την κατασκευή της γέφυρας. Περνούν ώρες, μέρες, μήνες. Η γέφυρα είναι έτοιμη. Συγκινημένος, τη διασχίζω. Και φτάνοντας στην άλλη μεριά…ανακαλύπτω το τείχος. Ένα γιγαντιαίο τείχος, κρύο και υγρό, περικυκλώνει την πόλη των ονείρων μου… Αισθάνομαι απελπισμένος…Ψάχνω τρόπο να το αποφύγω. Δεν υπάρχει. Πρέπει να σκαρφαλώσω. Η πόλη είναι τόσο κοντά…Δε θα αφήσω το τείχος να μου φράξει το πέρασμα. Σκέφτομαι να αναρριχηθώ. Ξεκουράζομαι μερικά λεπτά και παίρνω αέρα…Ξαφνικά βλέπω, σε μια άκρη του δρόμου, ένα παιδί να με κοιτά σαν να με γνώριζε. Μου χαμογελά με συνενοχή. Μου θυμίζει τον εαυτό μου…όταν ήμουν παιδί. Ίσως γι΄αυτό τολμώ να εκφράσω φωναχτά το παράπονό μου. “Γιατί τόσα εμπόδια ανάμεσα σ΄εμένα και στο σκοπό μου;” Το παιδί σηκώνει τους ώμους και μου απαντά. “Και γιατί ρωτάς εμένα; Τα εμπόδια δεν υπήρχαν μέχρι να έρθεις… Τα εμπόδια τα έφερες εσύ.”

Χόρχε Μπουκάι, “Ιστορίες να σκεφτείς”

Μια φορά, δύο μοναχοί ζεν βάδιζαν στο δάσος επιστρέφοντας στο μοναστήρι. Όταν έφτασαν στο ποτάμι είδαν μια γυναίκα που έκλαιγε γονατιστή δίπλα στην όχθη. Ήταν νέα και όμορφη. “Τι συμβαίνει;” τη ρώτησε ο πιο γέρος. “Η μητέρα μου πεθαίνει. Είναι μόνη της στο σπίτι, στην άλλη μεριά του ποταμού, κι εγώ δεν μπορώ να τον διασχίσω. Προσπάθησα, αλλά το ρεύμα με παρασύρει και δεν θα φτάσω ποτέ απέναντι δίχως βοήθεια… Σκέφτομαι ότι δεν θα την ξαναδώ ζωντανή. Τώρα όμως… τώρα που ήρθατε εσείς, ίσως κάποιος από τους δύο σας μπορεί να με βοηθήσει να περάσω το ποτάμι…”. “Μακάρι να μπορούσαμε” είπε λυπημένος ο πιο νέος. “Όμως, ο μόνος τρόπος για να σε βοηθήσουμε είναι να σε πάρουμε αγκαλιά μέσα στο ποτάμι, και η πίστη μας μας απαγορεύει να έχουμε κάθε επαφή με το άλλο φύλο. Είναι απαγορευμένο…Λυπάμαι”. “Κι εγώ λυπάμαι” είπε η γυναίκα. Και συνέχισε να κλαίει. Ο πιο γέρος μοναχός γονάτισε, έσκυψε το κεφάλι και είπε: “Ανέβα.” Η γυναίκα δεν μπορούσε να το πιστέψει. Όμως, πήρε αμέσως το μπογαλάκι με τα ρούχα της και καβάλησε στην πλάτη του μοναχού. Με μεγάλη δυσκολία ο μοναχός πέρασε το ποτάμι, ενώ ο νεότερος τον ακολουθούσε. Όταν έφτασαν στην άλλη όχθη, η γυναίκα κατέβηκε και πλησίασε το γέρο μοναχό για να του φιλήσει τα χέρια. “Εντάξει, εντάξει” είπε ο γέρος τραβώντας τα χέρια του. “Συνέχισε το δρόμο σου.” Η γυναίκα έκανε μια υπόκλιση όλο ευγνωμοσύνη και ταπεινοφροσύνη, πήρε τα ρούχα της κι έτρεξε στο δρόμο προς το χωριό. Οι μοναχοί, δίχως ν΄ ανταλλάξουν λέξη, συνέχισαν την πορεία τους προς το μοναστήρι. Είχαν ακόμα δέκα ώρες πορείας… Λίγο προτού φτάσουν, ο νέος είπε στο γέρο: “Δάσκαλε, ξέρεις καλύτερα από εμένα τι μας απαγορεύει ο όρκος της πίστης μας. Ωστόσο, κουβάλησες στην πλάτη σου εκείνη τη γυναίκα σε όλο το πλάτος του ποταμού.” “Εγώ την κουβάλησα σε όλο το ποτάμι, πράγματι. Εσύ όμως που την κουβαλάς ακόμα επάνω στους ώμους σου;

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ, “ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ”