Κοπή διαμαντιών

Η κατάλληλη κοπή, με άλλα διαμάντια εξαιτίας της σκληρότητάς του, βελτιώνει τις οπτικές του ιδιότητες, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται και η ποιότητά του. Κόβεται συνήθως σε σχήμα (τύπο) μπριγιάν και ροζέτας.
Το μπριγιάν σχηματίζεται από την ένωση, στη βάση τους, δύο κόλουρων πυραμίδων. Η κάτω πυραμίδα λέγεται ουρανός και η πάνω στέμμα. Η πάνω έδρα του στέμματος κυμαίνεται ανάλογα με τον τύπο και το βαθμό επεξεργασίας.
Αν έχουμε μια πυραμίδα και της λείπει η πάνω τράπεζα, ο τύπος λέγεται ροζέτα.
Ο τύπος μπριγιάν έχει τη μεγαλύτερη τιμή ως πολύτιμος λίθος, γιατί το φως που πέφτει στο διαμάντι βγαίνει από την ίδια πλευρά που πέφτει. Για να πετύχουμε την κατάλληλη αυτή τομή θα πρέπει να θυσιάσουμε αρκετό ακατέργαστο υλικό. Η ροζέτα έχει μικρότερη χρηματική αξία, αλλά προτιμάται, γιατί γίνεται οικονομία σε ακατέργαστο υλικό, προκειμένου να πετύχουμε τον τύπο της.
Εκτός από τους τύπους μπριγιάν και ροζέτα, υπάρχουν και άλλοι τύποι με μικρότερη αξία και αυτό, όπως είπαμε, οφείλεται στη μορφή που παρουσιάζει η επιφάνειά τους.

Μάντω Καστάνη

Η Ρουμπίνη εμπνεύστηκε το παρακάτω και σας προσκαλεί να γράψετε το τέλος…

Όλα ξεκίνησαν το πρωί μιας Παρασκευής. Όλοι καθόντουσαν ήρεμοι στην οδό Ηρεμίας, αριθμός 7 και ετοιμαζόντουσαν για τη δουλειά τους. Ο κ. Θοδωρής Ήρεμος έτρεχε να πάει στο γραφείο «Ένα ωραίο Μέλλον».

Όταν έφτασε με καθυστέρηση σε ένα μίτινγκ τους είπε: «Συγγνώμη που άργησα αλλά δεν θα πιστέψετε τι μου ήρθε στο μυαλό», έβγαλε τα σχέδια από τον χαρτοφύλακά του, «αυτό που θα σας παρουσιάσω είναι μια συσκευή που θα φτιάχνει καφέδες, κακάο και πολλά άλλα». Όλοι έβγαλαν ένα επιφώνημα θαυμασμού. «Θα φτιάξουμε μια συσκευή με μια είσοδο κερμάτων που θα βάζεις τα κέρματα και θα πατάς ένα από τα ροφήματα που θες. Θα περιμένεις μισό λεπτό και…έτοιμο!!!»

Μετά από μια εβδομάδα σκληρής δουλειάς η ιδέα του κ. Ήρεμου είχε γίνει πραγματικότητα. Ο κ. Ήρεμος το δοκίμασε: έβαλε το κέρμα μέσα και επέλεξε το ποτό του. Ακούστηκε ένας περίεργος θόρυβος.

«Μα  τι συμβαίνει;» ρώτησε ο κ. Θορυβημένος (το αφεντικό), «νόμιζα ότι έπρεπε να δουλέψει. Θοδωρή, τι έγινε;» Όλοι τον κοίταζαν, ο Θοδωρής δεν ήξερε να απαντήσει. Ήταν σίγουρος ότι έγιναν όλα σωστά. Το μυαλό του πήγαινε να σπάσει από την σκέψη. Στο τέλος είπε με τραχιά φωνή: «Θα πρέπει να φταίει το… το… εεε… θα είναι τέλος πάντων ένα μικρό πρόβλημα με την μπαταρία, θα το ελέγξω όσο το δυνατόν γρηγορότερα.»

«Καλά άντε είπαμε ότι θα το έχουμε έτοιμο στις 28 του μηνός και σήμερα έχουμε 21. Φρόντισε καλά, αλλιώς θα απολυθείς!» είπε το αφεντικό του και έφυγε φουριόζος από την αίθουσα του μίτινγκ. Οι συνεργάτες τον κοιτούσαν ακόμα αλλά στο τέλος του είπαν καλή επιτυχία και έφυγαν και αυτοί. Ο κ. Ήρεμος κοιτούσε το μηχάνημα. Στο τέλος προσπάθησε να το επισκευάσει αλλά τίποτα.

Είχαν περάσει 3 μέρες από τη στιγμή που ξεκίνησε να το φτιάξει και δεν είχε καταφέρει τίποτα. Το μηχάνημα είχε κολλήσει και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Οι προσπάθειές του ήταν μάταιες. Δεν μπορούσε να το φτιάξει, αλλά ούτε και να παραιτηθεί! Μια συνάδελφος του, η κα Καλή, του έλεγε: «Δεν θα σε αφήσω ποτέ να τα παρατήσεις, θα σε βοηθάω και εγώ, αλλά δεν θα χάσουμε, στο λέω!»

Ο καιρός πέρναγε και το αφεντικό θύμωνε όλο και πιο πολύ κάθε μέρα που περνούσε. Φερόταν πολύ περίεργα και κλειδωνόταν συνέχεια στο γραφείο του. Ο Θοδωρής δεν άντεχε άλλο. Η δουλειά του τέλειωσε, σκεφτόταν. Δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι, θα του πω να με απολύσει.

28 του μηνός τελευταία μέρα και τίποτα. Ο κ. Ήρεμος σήμερα δεν ήταν πολύ ήρεμος. Όταν σηκώθηκε το πρωί, τα χέρια του έτρεμαν και δεν μπορούσε να βάλει τη γραβάτα του. Ήταν τόσο στρεσαρισμένος που είχε ξεχάσει να βάλει το παντελόνι του. Δεν ήταν η καλύτερή του μέρα…καθώς πήγαινε να φάει το πρωινό του γλίστρησε και έπεσε κάτω και το φαγητό έπεσε πάνω στο κεφάλι του. Έκανε ένα σχεδόν στιγμιαίο λούσιμο και πήγαινε όπως πάντα περπατώντας στη δουλειά του, αφού έτσι κι αλλιώς έμενε δίπλα. Νευριασμένος που άργησε, για να εκτονωθεί, έβρισε τον πιο κοντινό άνθρωπο, τον ταχυδρόμο! Ο ταχυδρόμος έφυγε γρήγορα από τον κήπο του κ. Ήρεμου, όσο πιο γρήγορα μπορούσε.

Ο Θοδωρής πήγαινε βιαστικά στην δουλειά του και όπως πέρναγε ένα αμάξι τον έκανε μούσκεμα. Είχε γίνει έξαλλος, αλλά πήγε στη δουλειά γιατί θα ήταν μάταιο να ξαναπλυθεί, αφού σίγουρα θα ξαναπάθαινε κάτι.

Στη δουλειά όλοι γελούσαν μαζί του, γεγονός που τον θύμωνε περισσότερο!

Όταν έφτασε στο γραφείο του έκατσε και σκέφτηκε αν μπορούσε να κάνει κάτι για να σωθεί το μηχάνημα. Προσπάθησε για τελευταία φορά να το φτιάξει, αλλά μάταια… Η κ. Καλή σήμερα δεν εμφανίστηκε ούτε καν να του πει έναν ωραίο λόγο, όπως: «θα τα καταφέρεις». Πήγε στο γραφείο του διευθυντή «Κύριε», άρχισε, «δεν τα κατάφερα να φτιάξω τη μηχανή. Λυπάμαι!!! Σας παρακαλώ, μην με απολύσετε. Άνθρωπος είμαι, έκανα ένα λάθος που δεν φτιάχνεται. Παρακαλώ, μην με απολύσετε!»

Ο κ. Ήρεμος ήταν μούσκεμα, νευριασμένος, κουρασμένος και πολύ λυπημένος που θα έχανε τη δουλειά του.

«Δεν θα σε απολύσω» είπε ο κ. Θορυβημένος με ένα χαμόγελο. «Έλα να σου πω κάτι στο μπαλκόνι» του είπε και έδειξε προς τα έξω με ένα νεύμα. Ο κ. Ήρεμος βγήκε με έκπληξη που δεν θα τον απέλυαν. Ο διευθυντής τον ακολούθησε. Έκλεισε την μπαλκονόπορτα και του είπε: «Ήσουν καλό παιδί, Θοδωρή, αλλά ποτέ δε σε συμπάθησα…»

Ο κ. Ήρεμος παραξενεύτηκε.

«Τι εννοείτε λέγοντας ήμουν καλό παιδί; Γιατί ήμουν κι όχι είμαι;»



Η περιήγησή μας στο web την ώρα της γλώσσας μας οδήγησε στους παρακάτω ιστότοπους:

http://www.friv.com/

Friv ιστοσελίδα με παιχνίδια για έφηβους. Τα παιχνίδια έχουν διάφορους τομείς :εξυπνάδας , για κορίτσια, στρατιωτικά και αγωνιστικά.

Κρητικάκης Αλέξανδρος (+Βαληνδράς Γιάννης)

ΑΝΕΚΔΟΤΑ:

Μαμά: Ποιος θα φάει το μεγαλύτερο κομμάτι από την τούρτα;
Πέτρος: Εγώ.
Μαμά: Ποιος θα φάει τη μεγαλύτερη σοκολάτα;
Πέτρος: Εγώ.
Μαμά: Ποιος θα πάει τα πιάτα στην κουζίνα;
Πέτρος: Μα όλο εγώ θα λέω; Ας μιλήσει και κάποιος άλλος.

Μπορώ να προλάβω το τρένο των 6.45΄ αν κόψω μέσα απ’ το χωράφι σας;

Ο γεωργός: Αν σας πάρει είδηση το μαντρόσκυλό μου, ίσως να προλάβετε και των 6.15΄!

Βρασίδας: Μαμά δε θέλω να πάω σήμερα σχολείο.

Μητέρα: Γιατί δε θέλεις να πας;
Βρασίδας: Γιατί δε νιώθω καλά.
Μητέρα: Πού δε νιώθεις καλά;
Βρασίδας: Στο σχολείο.

Πάει η μαμά και ο μικρός Γιαννάκης στον οδοντίατρο και εκεί που τον εξέταζε ο γιατρός λέει η μαμά:
– Άνοιξέ Γιαννάκη μου το στόμα σου να σε εξετάσει ο γιατρός!
Τίποτα ο Γιαννάκης! Η μαμά συνεχίζει:
– Άνοιξέ Γιαννάκη μου το στόμα σου να βγάλει ο γιατρός τα δάχτυλά του από μέσα!

Πάει ο Παναγιώτης στη μητέρα του:
– Μαμά, δώσε μου είκοσι ευρώ .
– “Με τίποτα”, του απαντάει.
– Καλά, τότε δε θα σου πω τι είπε ο μπαμπάς στην καθαρίστρια.
Τότε τρέχει η μαμά του και αφήνει ένα εικοσάευρο πάνω στην τσάντα του.
– Ωραία, λέγε τώρα, τι της είπε.
– “Ρε Σούλα, σιδέρωσε το πουκάμισό μου!”

Δάσκαλος: Για πες μου Γιώργο, πόσο κάνει 8-8;”
Γιώργος: Δεν ξέρω κύριε.
Δάσκαλος: Για σκέψου λίγο. Aν έχω 8 κεράσια και φάω και τα 8 τι θα μου μείνουν;
Γιώργος: Τα κουκούτσια κύριε!

Τι παράξενο ζευγάρι κάλτσες είναι αυτό που φοράς; Μια άσπρη και μια γκρίζα!
– Ναι! Αλλά ξέρεις και κάτι άλλο αστείο;
– Τι;
– Έχω άλλο ένα ζευγάρι κάλτσες στο σπίτι, ακριβώς όμοιες.

Η μητέρα του Χρόνη συμβουλεύει το γιο της:

Χρόνη, για να πετύχεις στη ζωή σου πρέπει να έχεις υπομονή και επιμονή. Βλέπεις, για παράδειγμα, εκείνον τον ψαρά που κάθεται τόσο υπομονετικά και ψαρεύει εδώ και ώρες για να βγάλει το ψωμί του;

– Σοβαρά μαμά; Από πότε άρχισε να βγάζει ψωμιά η θάλασσα;

Δύο φίλοι κατασκηνώνουν στο ύπαιθρο. Το πρώτο βράδυ βλέπουν ένα σμήνος από κουνούπια να τους επιτίθενται. Κρύβονται λοιπόν μέσα στους υπνόσακους και περιμένουν να φύγουν τα κουνούπια.

Λίγο αργότερα ο ένας από τους δύο βλέπει πλήθος από πυγολαμπίδες να έρχονται προς το μέρος τους, οπότε γυρίζει προς τον άλλο και του λέει:

-Τώρα δε μας σώζει τίποτε. Έχουν ανάψει προβολείς και ψάχνουν να μας βρουν.

Διεύθηνση:http://www.mathitis.gr

Γεωργούλη Ανδριανή         Ζευγώλης Αντώνης

http://www.mathitis.gr/articles/index5.php?id=23

Εδώ   θα   βρείτε  ότι  θέλετε  για  τον  αθλητισμό  και  άλλες   δραστηριότητες  για

παιδιά!!!

π.χ.  ζωγραφική , πάζλ  και  πληροφορίες

Όλγα , Ειρήνη

http://www.mathitis.gr/poem.html

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΘΗΤΗΣ, παιδικό περιοδικό

Ιστορικά

Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Είναι ένα απόσπασμα από το θούριο του Ρήγα Φερραίου το οποίο αξίζει να το διαβάσεις! Εγώ αν ήμουνα στη θέση σας θα το διάβαζα.. Έχει λέξης που σε συγκινούν και σε πηγαίνουν στην εποχή του 1821…

http://junior2.gr/games/mindreader/index.html Παίξε με το παιχνίδι διαβάζω την σκέψη!!! Που είναι πολύ δύσκολο να το ξεγελάσεις !!!

ΜΑΡΙΑ ΡΟΥΜΠΙΝΗ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ,  ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΛΟΥΖΙ

http://www.miniclip.com/games/en/

Στο  www.mathitis.gr  θα βρείτε πολλά εκπαιδευτικά παιχνίδια όπως: ζωγραφική, παζλ , ανέκδοτα κ.τ.λ. για όλες τις ηλικίες.

Ζωή, Γεωργία

http://www.miniclip.com/games/skywire-2/en/

έχει φοβερά  παιχνίδια

Μπαχτιάρογλου Αλέξης, Μπιρμπουτσάκης Χρήστος

–         Τι σας έκανε να γίνεται ιερέας;

–         Από μικρός πήγαινα στο ιερό της εκκλησίας του χωριού μου. Ο παππούλης μου φερόταν με πολύ αγάπη. Μου μιλούσε για τον Χριστό και για τους αγίους κι ένιωθα αγαλλίαση. Ακόμα καθόμουν δίπλα στον ψάλτη και τον παρακολουθούσα. Ένας δεσπότης με παρακίνησε να πάω στην ιερατική σχολή κι αν μου αρέσει να μπω. Ο μαγνήτης όμως ήταν ο Χριστός.

–         Το έχετε μετανιώσει ποτέ;

–         Και τώρα να ξανάρχιζα τη ζωή μου θα ξαναγινόμουνα κληρικός. Ούτε μετάνιωσα, ούτε μετανιώνω και θέλω να παραδώσω την ψυχή μου στο Θεό.

–         Η ζωή σας είναι διαφορετική από τους άλλους;

–         Πρέπει να είναι διαφορετική, πρέπει να είμαι πιο αφοσιωμένος στην εκκλησία, στη διδασκαλία του Χριστού, στο Ευαγγέλιο που είναι η καλύτερη διδασκαλία που έχουμε γνωρίσει στη ζωή. Χωρίς όμως να στερούμαστε από τις χαρές.

–         Νιώθετε ότι βοηθάτε τον κόσμο;

–         Η διδασκαλία του Χριστού βοηθάει τον κόσμο και πρέπει και εμείς σαν διάκονοί του να βοηθάμε. Πόσα όμως επιτυγχάνουμε, δεν ξέρω, γιατί μερικές φορές δεν είμαστε εκείνοι που πρέπει να είμαστε.

–         Θα λέγατε σε νέα παιδιά να γίνουν ιερείς ή σε κορίτσια να παντρευτούν ιερείς;

–         Βεβαίως και ναι. Θα το έλεγα υπό τον όρο ότι οι μεν νέοι έχουν την πρόσκληση από το Θεό, οι δε νέες ότι μπορούν να δεχτούν κάποιες μικροστερήσεις.

–         Ο Χριστός ήταν ένας απλός άνθρωπος. Γιατί σήμερα οι ιερείς φοράνε χρυσοποίκιλτα άμφια;

–         Αυτά που φαίνονται χρυσά δεν είναι, είναι ψεύτικα. Δυστυχώς έχει επηρεαστεί η εκκλησία από τους βυζαντινούς χρόνους και έγινε μια παράδοση στους κληρικούς να φοράνε το μαύρο ράσο και τα χρωματιστά άμφια…

Μάντω Καστάνη

Ο Χρήστος Μπιρμπουτσάκης είχε κέφια και αναζήτησε, εκτός από την εξέλιξη του αυτοκινήτου, την εξέλιξη του τηλεφώνου. Ακολουθεί η εργασία του (χωρίς να αναφέρεται η πηγή των πληροφοριών, έλλειψη που θα διορθωθεί προσεχώς).

Στα πλαίσια του μαθήματος της ΚΠΑ τα παιδιά πήραν συνέντευξη από ιερείς και μοναχούς. Η πρώτη που θα διαβάσετε ανήκει στην Ανδριανή Γεωργούλη.

–         Πότε αποφασίσατε να γίνετε μοναχός;

–         Από μικρό παιδί μου άρεσε να διαβάζω βίους αγίων. Τόσο με ενθουσίαζε που ήθελα να τους μιμηθώ, γι’ αυτό αποφάσισα να πάω στο Άγιο Όρος.

–         Γιατί φύγατε από ‘κει;

–         Αρρώστησα και οι γέροντες με έστειλαν έξω γιατί χρειαζόμουν φάρμακα και καλή διατροφή. Όμως πάντα ήλπιζα να ξαναγυρίσω, εκεί, στην αγκαλιά της Παναγίας μας.

–         Ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή σας στην εκκλησία;

–         Η πιο μεγάλη ευχαρίστηση για έναν ιερέα είναι η ώρα της Θείας Λειτουργίας. Τότε που όλοι μέσα στην εκκλησία ερχόμαστε δίπλα στον Χριστό. Ο ίδιος ο Χριστός μπαίνει μέσα στο Άγιο Δισκοπότηρο και με τη Θεία Μετάληψη έρχεται μέσα μας.

–         Ποια ήταν η πιο άσχημη;

–         Όταν ήμουν νέος ιερέας απέναντι από την εκκλησία μου ήταν ένα δισκοπωλείο. Κάθε Κυριακή την ώρα της λειτουργίας ακούγονταν τόσο δυνατά τα τραγούδια που δεν μπορούσα να προσευχηθώ. Πολύ στενοχωριόμουν. Μέχρι που μου ήρθε φώτιση από το Θεό. Σκέφτηκα: «αν εγώ έχω το νου μου μόνο στο Θεό, όχι σε ό,τι γίνεται γύρω μου, τότε ποιος μπορεί να με βλάψει;»

–         Τι συμβουλεύετε να κάνουν τα παιδιά;

–         Παιδιά, να είστε ξύπνιοι για τη μόρφωση, για το καλό, για την αγάπη. Μόνο η αγάπη τα κάνει όλα όμορφα και γεμίζει η ζωή μας και αποκτάει νόημα. Ο κακός εαυτός θέλει την τεμπελιά, την αδιαφορία. Αλλά αυτό κάνει άνοστη τη ζωή, χωρίς νόημα κι ομορφιά.

–         Τι συμβουλεύετε να κάνουν οι γονείς;

–         Αν θέλουμε τα παιδιά μας να κάνουν κάτι πρέπει πρώτα εμείς οι μεγάλοι να δίνουμε το καλό παράδειγμα.

Ανδριανή Γεωργούλη

Ο Χρήστος συνέλεξε επίσης μερικές πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες από τις πολικές περιοχές. Απολαύστε τις:)

Ο Χρήστος Μπιρμπουτσάκης αναζήτησε στο διαδίκτυο και βρήκε αυτή την εργασία με θέμα το

αυτοκίνητο

Ελπίζουμε να σας φανεί κι εσάς χρήσιμη. Όσο για την εργασία του Χάρη; Το τεχνικό πρόβλημα δεν έχει λυθεί ακόμα…