no rotate image set no rotate image set no rotate image set no rotate image set

Άρθρα σχετικά με Νέες Τεχνολογίες

Ποιο είναι το ενδεδειγμένο μοντέλο χρήσης και αξιοποίησης των ΤΠΕ για την πρωτοβimages.jpgimages.jpgάθμια εκπαίδευση; Μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις και προβληματισμούς βρίσκουμε στο άρθρο του Αριστοτέλη Ράπτη, καθηγimages.jpgimages.jpgητή του Παιδαγωγικού Τμήματος του Παν/μίου Αθηνών (http://www.adraptis.com/araptis/) όπου μεταξύ άλλων γράφει:

images.jpg…………….Η δημιουργική αξιοποίηση του υπολογιστή ως γνωστικού εργαλείου βρίσκει εξαιρετικά πρόσφορο έδαφος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπου η πίεση της προετοιμασίας για ανώτερες ακαδημαϊκές σπουδές δεν είναι τόσο μεγάλη, ενώ οι δάσκαλοι, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, έχουν αποκτήσει ορισμένες βασικές παιδαγωγικές γνώσεις και διδάσκουν όλα σχεδόν τα μαθήματα έχοντας πολλές ώρες τους ίδιους μαθητές μέσα στην τάξη. Έχουν επομένως πολλές ευκαιρίες για οργανωμένη χρήση του υπολογιστή και μάλιστα για την εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας, της διερευνητικής και της ομαδοσυνεργατικής μάθησης, σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι συνάδελφοί τους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Mία από τις προτεραιότητες του εκπαιδευτικού σχεδιασμού λοιπόν πρέπει να είναι η επέκταση της εισαγωγής των ΤΠΕ και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, με μια μορφή όμως πολύ διαφορετική από αυτή που επιχειρήθηκε στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Ασφαλώς υπάρχουν πολλά μοντέλα σταδιακής ένταξης των ΤΠΕ στη μαθησιακή διαδικασία στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όμως ένα μοντέλο που βασίζεται σε τεχνοκεντρικές αντιλήψεις σχετικά με την εισαγωγή των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση είναι, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και την άποψη όλων σχεδόν των έγκριτων μελετητών της χώρας μας, καταδικασμένο σε αποτυχία και χωρίς αναγεννησιακή πνοή για την υπόθεση της Παιδείας στην εποχή μας. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι πώς να τοποθετήσουμε ειδικούς της Πληροφορικής για να «μάθουν κομπιούτερ» τα παιδιά, αλλά πώς θα μάθουν όλοι οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί στο πλαίσιο οργανωμένων, ολοκληρωμένων και βιώσιμων προγραμμάτων να αξιοποιούν τις ΤΠΕ για να γίνουν καλύτεροι δάσκαλοι απελευθερώνοντας τις δικές τους αναπτυξιακές δυνάμεις, αλλά και εκείνες των μαθητών τους και να συμβάλουν, ο καθένας με τον τρόπο του και τους ρυθμούς του, στην πραγματοποίηση μιας εκ των έσω ουσιαστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και ανάπτυξης.  Η μέχρι τώρα εμπειρία μου από πιλοτικά, επιμορφωτικά και μεταπτυχιακά προγράμματα εκπαιδευτικών στα οποία υπήρξα υπεύθυνος ή επιστημονικός συνεργάτης με έχει πείσει ότι οι δάσκαλοι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι πολύ επιδεκτικοί στην υιοθέτηση και περαιτέρω ανάπτυξη ενός παιδαγωγικού μοντέλου ένταξης και αξιοποίησης των ΤΠΕ στο δημοτικό, τόσο στο επίπεδο της θεωρίας, όσο και της εφαρμογής. Οι δάσκαλοι που γνωρίσαμε όχι μόνον δεν υστερούν από εκείνους άλλων ανεπτυγμένων χωρών – παρά τη μέχρι τώρα υποβάθμιση του ρόλου τους από το εκπαιδευτικό μας σύστημα – αλλά στην πλειονότητά τους, και συχνά ανεξαρτήτως ηλικίας, επιδεικνύουν θετική στάση, δημιουργικότητα και παιδαγωγικό ενθουσιασμό, αρκεί τα εκπαιδευτικά προγράμματα στα οποία συμμετέχουν, να συνδυάζουν την τεχνολογική και παιδαγωγική κατάρτιση, να υιοθετούν σύγχρονες προσωποκεντρικές και συνεργατικές προσεγγίσεις μέσα σε ένα κλίμα αποδοχής, σεβασμού, αλληλεγγύης, αυτονομίας,, καθώς και παροχής εσωτερικών κινήτρων και προτύπων παραγωγής καινοτόμου έργου, που συνδέεται με τη διδακτική πράξη. Το έργο τους παρουσιάζει χρόνο με το χρόνο βελτίωση και συχνά μας εκπλήσσει ευχάριστα, ενώ παράλληλα παρέχει και στους διδάσκοντες ευκαιρίες επαγγελματικής βελτίωσης, αφού η διδακτική γνώση και των πανεπιστημιακών δασκάλων – όπως εξ άλλου και όλων των εκπαιδευτικών – δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί σε κοινωνικό κενό.(Προσωπικά μπορούμε να δηλώσουμε ότι χάρις στα προγράμματα των τελευταίων χρόνων, που μας έδωσαν την ευκαιρία να εργαστούμε με εκπαιδευτικούς όλων των κατηγοριών, μάθαμε πολλά πράγματα και έχουμε βγει βελτιωμένοι ως δάσκαλοι από την όλη εμπειρία). Ασφαλώς δεν θα πρέπει να αποκλειστούν από το δικαίωμά τους να εργαστούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και οι επιστήμονες της πληροφορικής ή άλλων ειδικοτήτων που προορίζονται για την εκπαίδευση στη θέση του υπεύθυνου της τεχνολογικής υποστήριξης του σχολείου, ενός ρόλου που φάνηκε και από το πιλοτικό πρόγραμμα της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, το επονομαζόμενο «ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ», ότι είναι πολύ χρήσιμος, δεδομένου ότι οι δάσκαλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν και να αναλαμβάνουν την επίλυση των πολλών και ποικίλων τεχνολογικών προβλημάτων της λειτουργίας των εργαστηρίων. Ο επιστήμονας αυτός, εκτός του ότι θα υποστήριζε τεχνολογικά ομάδα σχολείων, θα μπορούσε επίσης να πραγματοποιεί εισαγωγικά τεχνολογικά σεμινάρια ενδοσχολικής και πολλαπλασιαστικής μορφής σε μικρές εθελοντικές ομάδες εκπαιδευτικών και να ενημερώνει εκπαιδευτικούς στις νέες εξελίξεις. Χρειάζεται όμως προσοχή, γιατί δεν είναι δύσκολο, αφού «βάλουν το πόδι τους» στο δημοτικό, να αποφασίσουν κάποιοι πολιτικοί ιθύνοντες, ή και οι ίδιοι οι δάσκαλοι που διστάζουν να ασχοληθούν με τις νέες τεχνολογίες, ότι είναι πιο βολικό να παίξουν οι επαγγελματίες αυτοί και άλλους διδακτικούς ρόλους, που υποκαθιστούν το δάσκαλο.  Περισσότερα   

κάτω από: 1, Διδακτική Μεθοδολογία, Νέες Τεχνολογίες, Παιδαγωγικά

search-engine-marketing.jpgΣτο Ιnternet είναι διαθέσιμες κάθε είδους πληροφορίες και μπορεί κανείς να βρει τα πάντα. Οι μηχανές αναζήτησης έχουν γίνει πάρα πολύ αποτελεσματικές και οι δυνατότητές τους δεν περιορίζονται μόνο στην εύρεση αποτελεσμάτων, αλλά επεκτείνονται και στην αξιολόγηση, την κατηγοριοποίηση και την κατάταξή τους με τρόπο που να διευκολύνει τον χρήστη.

Ωστόσο, για να μη χάνει κανείς τον χρόνο του και να εντοπίζει εύκολα και γρήγορα τις πληροφορίες που αναζητεί, χρειάζεται να γνωρίζει μερικά μικρά κόλπα και μυστικά. Στη συνέχεια, σας παρουσιάζουμε μικρά «μυστικά» για να βρίσκετε πάντα τις πληροφορίες που χρειάζεστε.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή τη στιγμή το Google ( www.google. com ) είναι μακράν η πιο πλήρης και αποτελεσματική μηχανή αναζήτησης. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς πάντα να βρει μέσω του Google αυτό που αναζητά, οπότε καλό είναι να γνωρίζει κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Η πιο γνωστή από αυτές είναι της Υahoo! ( search.yahoo. com ), η οποία μάλιστα προσφέρει και αρκετά χρηστικά εργαλεία για να κάνει την αναζήτηση πιο αποτελεσματική. Άλλες επιλογές είναι η Εxalead ( www.exalead.com/search/ ), η ΑskJeeves ( www.askjeeves.com ), με μικρότερες όμως βάσεις δεδομένων.

Λέξεις- κλειδιά και φράσεις
Παρ΄ ότι οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει να εισάγουν μία ή το πολύ δύο λέξεις- κλειδιά στις αναζητήσεις τους, η πρακτική αυτή δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, 6 με 8 λέξεις- κλειδιά είναι η καλύτερη επιλογή για να έχει κανείς ακριβώς αυτό που ζητάει. Αν μάλιστα φροντίσει να αποφύγει τα ρήματα, τους συνδέσμους, τα άρθρα και να προτιμήσει κυρίως ουσιαστικά, τότε η αναζήτησή του θα έχει καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό ισχύει τόσο σε αναζητήσεις στα αγγλικά όσο και σε άλλες γλώσσες. Βέβαια, ακόμα ακριβέστερα αποτελέσματα προσφέρει η αναζήτηση ολόκληρων φράσεων. Στην περίπτωση αυτή, η φράση θα πρέπει να βρίσκεται μέσα σε εισαγωγικά, ώστε τα αποτελέσματα που θα εμφανιστούν να περιλαμβάνουν μόνο ολόκληρη τη φράση. Επίσης, καλύτερο είναι κανείς να αναζητά τις λέξεις ή τις φράσεις που επιθυμεί χρησιμοποιώντας πεζά γράμματα, αντί για κεφαλαία, καθώς έτσι δεν υπάρχει ο φόβος να αποκλειστούν κάποια links. «Χαρακτήρες Μπουλ»
Η χρήση «χαρακτήρων Μπουλ» είναι πάρα πολύ χρήσιμη για να περιορίσει κανείς τα αποτελέσματά του σε μια αναζήτηση. Οι βασικές εντολές είναι οι ΑΝD (θέλω αποτελέσματα που να περιέχουν και τις δύο ή περισσότερες λέξεις), ΟR (θέλω αποτελέσματα που να περιέχουν είτε τη μία είτε την άλλη λέξη- για χρήση με συνώνυμα) και ΑΝD ΝΟT (θέλω αποτελέσματα που να περιέχουν την Α λέξη, όχι όμως και τη Β). Η τελευταία εντολή είναι πολύ χρήσιμη όταν θέλει κανείς να εισάγει φίλτρα στην αναζήτησή του.

Παρόμοια φίλτρα και προτιμήσεις μπορεί να ενεργοποιήσει κανείς και μέσω των επιλογών εξειδικευμένης αναζήτησης (advanced search) των διαφόρων μηχανών, τις οποίες μπορεί να δει πατώντας το αντίστοιχο link δίπλα από εκεί που εισάγει τους όρους που θέλει να αναζητήσει.

Ειδικές μηχανές και αγορές
Για πιο εξειδικευμένες αναζητήσεις, μια καλή ιδέα είναι η αξιοποίηση μηχανών αναζήτησης που εστιάζουν σε συγκεκριμένες θεματικές. Για ακαδημαϊκές αναζητήσεις υπάρχει το scholar. google. com, το οποίο εκτός από την αναζήτηση στο web, πραγματοποιεί και έρευνα σε κλειστές βάσεις δεδομένων σε πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες ή άλλες πηγές. Για βιβλία, μια καλή ιδέα είναι η χρήση της μηχανής αναζήτησης του Αmazon ( www.amazon.com ) ή του Βarnes & Νoble ( www.barnesand noble.com ), ενώ για προϊόντα μπορεί κανείς να ανατρέξει στο www. shopping.com, στο www. pricegrabber.com/ ή στο www. skroutz. gr για αναζητήσεις εντός Ελλάδας. Τέλος, αν θέλει να κάνει μετάφραση λέξεων ή ακόμα και ολόκληρων κειμένων, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις διευθύνσεις http: //babelfish.yahoo.com/ και http: //translate.google.com/, οι οποίες υποστηρίζουν πολλές γλώσσες, ανάμεσά τους και τα ελληνικά.

Μετατροπές, πράξεις κ.ά.
Μην ξεχνάτε ότι πολύ απλά και γρήγορα, μπορεί κανείς να κάνει σύντομες μεταφράσεις κειμένων, αριθμητικές πράξεις, μετατροπές νομισμάτων ή άλλων μέτρων και σταθμών, και πολλές ακόμα ειδικές αναζητήσεις, μέσα από τις διάφορες μηχανές αναζήτησης. Για παράδειγμα, στο Υahoo μπορεί κάποιος να κάνει πράξεις εισάγοντας τα σχετικά σύμβολα (4*3+5), μετατροπές χρησιμοποιώντας την εντολή convert (convert 5 miles to km, convert 10 euros to US dollars) και πολλές ακόμα αναζητήσεις. Κάθε μηχανή χρησιμοποιεί τη δική της κωδικοποίηση, οπότε ανάλογα με το ποια απ΄ όλες χρησιμοποιεί κανείς, θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στις σχετικές οδηγίες.

ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ

κάτω από: Δικτυακοί τόποι, Νέες Τεχνολογίες
   Ίντερνετ: τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου προσφέρουν ον λάιν διαλέξεις, που σπεύδουν να παρακολουθήσουν χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη

t13_102.jpg

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Περικλής Δημητρολόπουλος

 

Δωρεάν μαθήματα στο Διαδίκτυο έχουν αρχίσει να προσφέρουν τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Και μολονότι η παρακολούθησή τους δεν ανταμείβεται με κάποιο πτυχίο, η προσέλευση των φιλομαθών και των αυτοδίδακτων στις εικονικές αίθουσες του ΥouΤube και του iΤunes έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία.
δες περισσότερα στα ΝΕΑ 13/10/2009

κάτω από: Γενικά, Δικτυακοί τόποι, Νέες Τεχνολογίες

t29_9_1.jpgt29_9_1.jpg όπως και η πρωτοβουλία του δήμου Καμένων Βούρλων να αγοράσει διαδραστικούς πίνακες στο ΔΣ Καινούριου και Καμμένων Βούρλων, όπου σύντομα θα πραγματοποιηθεί  επιμορφωτική συνάντηση εκπαιδευτικών για την επίδειξη των δυνατοτήτων που προσφέρουν και των αλλαγών που συνεπάγονται στη διδακτική πράξη. Παρόμοια πρωτοβουλία και μάλιστα για όλα τα σχολεία του Δήμου Κηφισιάς δημοσιεύουν σήμερα τα ΝΕΑ:

Το τέλος του μαυροπίνακα

t29_9_1.jpgt29_9_1.jpg

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάνος Χαραλαμπάκης

«Τo μάθημα έχει γίνει ευχάριστο». «Είναι πιο ενδιαφέρον». «Είναι σαν παιχνίδι». Οι μαθητές της Στ΄ τάξης έχουν κάθε λόγο να είναι ενθουσιασμένοι. Από την αρχή της σχολικής χρονιάς τη θέση του κλασικού πίνακα έχει πάρει ένας διαδραστικός που μοιάζει με μεγάλη οθόνη υπολογιστή.

Έτσι, με τη βοήθεια ενός προτζέκτορα και ενός λάπτοπ, που υπάρχουν σταθερά στην τάξη, τα παιδιά αντιμετωπίζουν την παράδοση του μαθήματος- που κάποιες φορές είναι ανιαρή- σαν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που παίζουν στους υπολογιστές. Με τη διαφορά ότι εδώ πρόκειται για ένα παιχνίδι που παρέχει γνώσεις.
Ηλεκτρονικός πίνακας και ηλεκτρονικός υπολογιστής σε τάξη δημοτικού σχολείου; Όχι, δεν πρόκειται για πλάκα. Το σχολείο όπου το μάθημα γίνεται με τη βοήθεια ηλεκτρονικού διαδραστικού πίνακα και ηλεκτρονικού υπολογιστή δεν βρίσκεται στη… Φινλανδία. Είναι στην Ελλάδα· το 7ο Δημοτικό Κηφισιάς.

Δημοτικά κονδύλια
Αλλά μη φανταστεί κανείς ότι όλα αυτά αποτελούν κάποιο πρόγραμμα του υπουργείου Παιδείας. Οι υπεύθυνοι του Δήμου Κηφισιάς είδαν και αποείδαν και αποφάσισαν να εντάξουν μόνοι τους το σκανδιναβικό μοντέλο εκπαίδευσης στα σχολεία της περιοχής. Από φέτος δηλαδή, με κονδύλια του δήμου, όλα τα δημοτικά σχολεία εξοπλίζονται σταδιακά με διαδραστικούς πίνακες. Πίνακες όπου πάνω τους μπορούν να προβάλλονται σημειώσεις των δασκάλων, εικόνες, βιντεάκια, ασκήσεις. Και βέβαια πάνω στον πίνακα θα μπορούν να γράφουν οι μαθητές, αφού θα λειτουργεί και ως οθόνη αφής. Όσο για την κιμωλία, έχει καταργηθεί. Ακόμη και ένας μικρός φορητός πίνακας που υπάρχει δίπλα στον διαδραστικό διαθέτει μαρκαδόρο.

«Ήδη έχουμε τοποθετήσει 18 διαδραστικούς πίνακες που καλύτπουν το 20% των σχολικών αιθουσών του δήμου μας. Μέχρι το τέλος του χρόνου τα μισά τμήματα των δημοτικών σχολείων θα έχουν διαδραστικους πίνακες», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Βασίλης Ξυπολυτάς, υπεύθυνος παιδείας και σχολικής μέριμνας στον δήμο αλλά κι αυτός που είχε την ιδέα.

Οι μαθητές
Μία και μόνο ερώτηση των «ΝΕΩΝ» προς τους μαθητέςπώς είναι το μάθημα με τον διαδραστικό πίνακα- ήταν αρκετή για να εκδηλώσουν τον ενθουσιασμό τους και να πέφτουν βροχή οι απαντήσεις. «Στον διαδραστικό πίνακα όλα φαίνονται πιο ωραία. Μαθαίνουμε καλύτερα έτσι», είπε ο μαθητής Θανάσης Λέντης. Άλλοι συμμαθητές του τόνιζαν επίσης ότι τους βοηθάει στα τεστ και άλλοι περιέγραφαν πόσο ενδιαφέρον ήταν να παρακολουθούν στον διαδραστικό πίνακα την κίνηση των πλανητών, την έκλειψη της Σελήνης, τα μέρη του κυττάρου. Άλλωστε, αυτός ο πίνακας- σε αντίθεση με τον κλασικό- έχει χρώματα όπως και η οθόνη του υπολογιστή.

Με λάπτοπ
Εντυπωσιασμένοι είναι και οι εκπαιδευτικοί. «Είμαι κι εγώ ενθουσιασμένη. Ετοιμάζω καθημερινά μία περίληψη στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, τα κυριότερα σημεία για τα μαθήματα που θα παραδώσω στα παιδιά. Και στη συνέχεια από το λάπτοπ μεταφέρω το υλικό στον πίνακα», εξηγεί η δασκάλα των παιδιών κ. Ελένη Πατσαρού. Συμπληρώνει όμως ότι μολονότι ο υπολογιστής και ο διαδραστικός πίνακας αποτελούν ένα εργαλείο «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει και δεν θέλω να υποβαθμιστεί ο ρόλος του δασκάλου, που είναι σημαντικός». Και μπορεί στην αρχή μερικοί από τους εκπαιδευτικούς να δυσκολεύονται λίγο να συνηθίσουν τον υπολογιστή και τον καινούργιο πίνακα, όποτε όμως τα βρίσκουν… σκούρα, έχουν τη βοήθεια των παιδιών, που αποτελούν τη γενιά της τεχνολογίας.

«ΠΙΟ ΩΡΑΙΑ»

«Στον διαδραστικό πίνακα όλα φαίνονται πιο ωραία. Μαθαίνουμε καλύτερα έτσι» λένε οι μαθητές


Διδασκαλία από το σπίτι
Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ μάθηση είναι εδώ. Εκτός από τον διαδραστικό πίνακα, σύντομα τα σχολεία του Δήμου Κηφισιάς θα διαθέτουν και διαδραστική ιστοσελίδα (www.internetschool.gr)- e- learning. Σε αυτήν θα υπάρχει πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο οι μαθητές και οι γονείς θα μπορούν να διαχειριστούν και από το σπίτι. Θα υπάρχουν δηλαδή μαγνητοσκοπημένα μαθήματα, τα σχολικά βιβλία που έχουν εκδοθεί σε ηλεκτρονική μορφή, η ύλη από την παράδοση κάθε ημέρας. Ακόμη, εκεί οι εκπαιδευτικοί θα μπορούν να ανακοινώνουν και να καταθέτουν εργασίες και οι μαθητές να βλέπουν ύλη από παλιά διαγωνίσματα.

Επίσης θα υπάρχει δυνατότητα να δημιουργηθούν online βιβλιοθήκες, λευκώματα (κατά τα πρότυπα του facebook), αλλά και εκπαιδευτικά παιχνίδια. Όπως λέει ο κ. Ξυπολυτάς, η ιστοσελίδα του e-learning που αυτό το διάστημα βρίσκεται στο στάδιο της υλοποίησης, «έχει σχεδιαστεί στα πρότυπα του elearning του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, στο οποίο είχα και εκπαιδευτική εμπειρία. Στόχος μας είναι τα σχολεία μας να γίνουν πρότυπα στην ηλεκτρονική εκπαίδευση».


Ουραγός η Ελλάδα

ΛΙΓΟΣΤΕΣ είναι οι αίθουσες στην Ελλάδα που διαθέτουν διαδραστικούς πίνακες και ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ενώ μόλις το περασμένο καλοκαίρι ανακοινώθηκε ότι θα δοθούν δωρεάν φορητοί υπολογιστές στην Α΄ Γυμνασίου. Στην Ευρώπη παρόμοιος εξοπλισμός έχει μπει στη ζωή των μαθητών και των εκπαιδευτικών εδώ και χρόνια. Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία διαδραστικοί πίνακες υπάρχουν περίπου στο 98% των σχολείων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και στο 100% στην Πρωτοβάθμια. Όσο για το σύστημα ηλεκτρονικής εκπαίδευσης (e-learning) χρησιμοποιείται από πολλές χώρες της Ευρώπης, κυρίως από τις σκανδιναβικές. Οι μαθητές στη Φινλανδία ενημερώνονται για το εάν υπάρχουν αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα και διαβάζουν τα μαθήματα μέσω υπολογιστή. t29_9_1.jpgt29_9_1.jpg

 

κάτω από: Καινοτομίες - Δράσεις, Νέες Τεχνολογίες

ebook.jpg  e-παγκόσμια βιβλιοθήκη

Η παγκόσμια διαδικτυακή βιβλιοθήκη (world digital library), ένα τεράστιο εγχείρημα υπό την αιγίδα της UNESCO, στο οποίο συμμετέχουν ιδρύματα από κάθε γωνιά του πλανήτη, άνοιξε χθες επίσημα για το κοινό.

Πρόκειται για ένα φιλόδοξο σχέδιο παρουσίασης αυθεντικών εγγράφων, χαρτών και φωτογραφιών που είναι εντελώς δωρεάν στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου χρήστη, υλικό που καλύπτει ένα εντυπωσιακά μεγάλο χρονικό εύρος με έκταση από το 8000 π.Χ. μέχρι και τις μέρες μας! Το www.wdl.org ξεκίνησε ως ιδέα τον Ιούνιο του 2005, όταν ο βιβλιοθηκάριος του Κογκρέσου Τζέιμς Μπίλινγκτον πρότεινε στην UNESCO τη δημιουργία μιας παγκόσμιας βιβλιοθήκης που θα εκπέμπει στον Ιστό και θα είναι προσιτή σε όλους.  Πώς ξεκίνησαν όλα  Τον Δεκέμβριο του 2006 εκπρόσωποι της UNESCO και της βιβλιοθήκης του Αμερικανικού Κογκρέσου συναντήθηκαν με σκοπό να εκπονήσουν σχέδιο υλοποίησης της wdl. Περίπου ένα χρόνο μετά τα πρώτα πλάνα ήταν έτοιμα και χθες η φιλόδοξη ιδέα είχε επίσημα εγκαίνια! Εκτός από την UNESCO και τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, στην wdl συμμετέχουν ήδη δεκάδες οργανισμοί, βιβλιοθήκες και μουσεία, αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου, αφού η wdl είναι ανοιχτή σε όποιον επίσημο φορέα παγκοσμίως επιθυμεί να ανεβάσει υλικό ψηφιακά στο site.  Αυτή τη στιγμή, ενδεικτικά, στο εγχείρημα συμμετέχουν η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η Εθνική Βιβλιοθήκη και τα αρχεία του Ιράκ, της Αιγύπτου, της Βραζιλίας, της Κίνας, της Γαλλίας, του Ισραήλ, της Ρωσίας, της Σερβίας, της Σουηδίας, της Ουγκάντα, και ακόμα η Βιβλιοθήκη του Γέιλ και ο κατάλογος είναι μακρύς…  Το υλικό  Το περιεχόμενο της wdl προσφέρεται αυθεντικό χωρίς μετάφραση. Ωστόσο υπάρχουν μεταφράσεις που εξηγούν το κάθε λήμμα και οι οποίες βοηθούν την αναζήτηση. Για την ώρα η wdl μιλάει αραβικά, κινεζικά, αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά και ισπανικά, τις επίσημες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών δηλαδή, αλλά και πορτογαλικά αφού είναι μια γλώσσα ευρέως διαδεδομένη διεθνώς. Στο μέλλον πιθανότατα η διαδικτυακή βιβλιοθήκη να γίνει ακόμα πιο πολύγλωσση.  Στόχος της wdl είναι να διαδώσει σε κάθε ενδιαφερόμενο χρήστη του Ιστού τα ήθη, τα έθιμα και την κουλτούρα κάθε λαού, να διευρύνει τις πολιτιστικές και πολιτισμικές πληροφορίες που υπάρχουν στο Ιντερνετ και να προσφέρει, να παρέχει έγκυρο επιστημονικά τεκμηριωμένο υλικό σε μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, καθηγητές, δασκάλους, αλλά και σε όλους όσοι αγαπούν τη γνώση και την έρευνα.  περισσότερα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 22/4/2009 

κάτω από: Δικτυακοί τόποι, Νέες Τεχνολογίες

Περιβαλλοντική εκπαίδευση με τη σφραγίδα της WWF Ελλάς

Στο πλαίσιο της εκστρατείας «Tο κλίμα είναι στο χέρι σου», η WWF Eλλάς δημιούργησε ένα νέο CD-ROM για την κλιματική αλλαγή που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης
H περιβαλλοντική οργάνωση WWF Eλλάς προσφέρει στην εκπαιδευτική κοινότητα τρία νέα ολοκληρωμένα «πακέτα» περιβαλλοντικής εκπαίδευσης για την κλιματική αλλαγή, τις δασικές πυρκαγιές και τη διατροφή.

Πρόκειται για τρία σημαντικά αλλά και αλληλένδετα, ως ένα βαθμό, περιβαλλοντικά ζητήματα. H WWF Eλλάς μέσα από τα τρία νέα «πακέτα» περιβαλλοντικής εκπαίδευσης αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση και δραστηριοποίηση των μαθητών για την προστασία του κλίματος και των δασών αλλά και στην κριτική θεώρηση των διατροφικών συνηθειών υπό το πρίσμα της προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας μας.

Στο πλαίσιο της εκστρατείας «Tο κλίμα είναι στο χέρι σου», η WWF Eλλάς δημιούργησε ένα νέο CD-ROM για την κλιματική αλλαγή που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς και μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης.

Περιβαλλοντική εκπαίδευση με τη σφραγίδα της WWF Ελλάς

Tο CD-ROM παρουσιάζει με τρόπο εύληπτο, πρωτότυπο και περιεκτικό, το πρόβλημα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, την επιστημονική του διάσταση, τις συνέπειες, τις αιτίες και τις λύσεις, ενώ παροτρύνει μαθητές και εκπαιδευτικούς να αλλάξουν συνήθειες για να προστατεύσουν το κλίμα του πλανήτη. Mέσα από ένα περιπετειώδες αφήγημα, μια ιστορία με ήρωες μια παρέα εφτά παιδιών, πλέκεται ένα σύνολο πληροφοριών, δεδομένων και δραστηριοτήτων για την κλιματική αλλαγή.

Eικόνες, παιχνίδια, βίντεο, αλλά και η λογική του Διαδικτύου, αξιοποιούνται για να καταστήσουν το υλικό προσιτό και ελκυστικό σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Στο CD-ROM περιλαμβάνεται όλο το απαραίτητο υλικό (στοιχεία, διαγράμματα, δημοσιεύματα, πλήρη επεξήγηση της σχετικής ορολογίας κ.ο.κ.) ώστε κάθε δάσκαλος ή καθηγητής να έχει τη δυνατότητα να δουλέψει αυτόνομα με τους μαθητές του στην τάξη.

Εγκριση
Tο καινοτόμο αυτό CD-ROM είναι εγκεκριμένο από το υπουργείο Eθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και έχει διανεμηθεί στους Yπεύθυνους Περιβαλλοντικής Eκπαίδευσης σε όλη την Eλλάδα, από όπου μπορούν να το παραλαμβάνουν οι διευθυντές ή οι αρμόδιοι για την Περιβαλλοντική Eκπαίδευση του κάθε σχολείου. Έχει διανεμηθεί επίσης σε όλα τα Kέντρα Περιβαλλοντικής Eκπαίδευσης.

Eξάλλου, στο πλαίσιο του προγράμματος «Tο Mέλλον των Δασών», η WWF Eλλάς δημιούργησε ένα νέο εκπαιδευτικό πακέτο, διαθέσιμο στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.wwf.gr, για τα δασικά οικοσυστήματα και τις πυρκαγιές. Mέσα από τέσσερις θεματικούς άξονες οι μαθητές περιηγούνται στα «μυστικά» του δάσους, αλλά και στους τρόπους προστασίας του:

  • «Ξεκινώντας»: Πρώτη γνωριμία με το δάσος και τα δάση της περιοχής μου.
  • «Aνακαλύπτοντας»: Oι ντετέκτιβ του δάσους.
  • Oι επιστήμονες του δάσους παρατηρούν. Mετά τη φωτιά.
  • Γίνομαι ενεργός πολίτης!

?

κάτω από: Project, Νέες Τεχνολογίες

Αντί για τη γεφύρωση του περιβόητου «ψηφιακού χάσματος», πιθανόν να   οδηγηθούμε σε μια γενικευμένη ψηφιακή ημιμάθεια

«Το ψηφιακό χάσμα» είναι η καραμέλα της τελευταίας δεκαετίας (αναφέρεται στην προηγούμενη δεκαετία) και, όπως λέγεται, το πρώτο αναγκαίο βήμα για τη γεφύρωσή του είναι η εισαγωγή  κομπιούτερ στην εκπαίδευση. Σύνδεση όλων των ελληνικών σχολείων με το Διαδίκτυο και ένας υπολογιστής για κάθε 10 μαθητές μέχρι το 2004, είναι οι

στόχοι του υπουργείου Παιδείας, στο πλαίσιο των αποφάσεων που πήρε το

Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Μάρτιο στη Λισσαβώνα. Αντίστοιχους στόχους έχουν

θέσει πολλές χώρες, ενώ παντού ο μαυροπίνακας μοιάζει να υποχωρεί μπροστά

στην επέλαση της γυάλινης οθόνης, καθώς ήδη συντελείται μια εκπαιδευτική

μεταρρύθμιση που οι συνέπειές της θα έχουν καταλυτική σημασία όχι μόνο για

τη διδασκαλία και τη μάθηση, αλλά και για το εργασιακό μέλλον της επόμενης

γενιάς.

Παρά τους πανηγυρισμούς, πολλά σύννεφα σκιάζουν τον ψηφιακό σχολικό

ορίζοντα. Μάλιστα, οι επιφυλάξεις δεν προέρχονται από το στρατόπεδο των

λεγόμενων «τεχνοφοβικών» ή των νοσταλγών του παρελθόντος. Στις γραμμές των

σκεπτικιστών συγκαταλέγονται καθηγητές πανεπιστημίου, σύλλογοι δασκάλων

και καθηγητών, βιβλιοθηκάριοι και όμιλοι ειδικών.

Ενα πρώτο συμπέρασμα από τη σχετική συζήτηση, που διεξάγεται τουλάχιστον

εδώ και μια δεκαετία, είναι ότι δεν έχουν εκπονηθεί αξιόπιστες έρευνες που

να συσχετίζουν τη χρήση των υπολογιστών με τις βελτιωμένες επιδόσεις των

μαθητών. Μολονότι υπάρχουν πολλά και λαμπρά μεμονωμένα παραδείγματα,

ορισμένες στατιστικές δείχνουν ότι μια μειονότητα των μαθητών χρησιμοποιεί

το Ιντερνετ στο σχολείο για συλλογή εκπαιδευτικών πληροφοριών. Οι

περισσότεροι μαθητές βλέπουν το Διαδίκτυο σαν ένα γιγάντιο Play Station

και τους υπολογιστές σαν κάτι πιο «ευχάριστο» και λιγότερο απαιτητικό από

την παραδοσιακή διδασκαλία. Διχογνωμία υπάρχει επίσης ως προς τον τρόπο

που η χρήση Η/Υ επιδρά στον εγκέφαλο των μικρών παιδιών, δηλαδή αν ευνοεί

τη «διακειμενική» σκέψη, τη σκέψη που προχωρά με παράλληλα βήματα και

άλματα, ή ένα γραμμικό τρόπο σκέψης που τεμαχίζει τις πληροφορίες σε

εύπεπτες φέτες δεδομένων.

Σύμφωνα με τους αντιρρησίες, τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις

«εμπειρίες του πραγματικού κόσμου». Τα παιδιά έχουν ανάγκη να μαθαίνουν

όχι μόνο μέσα από μια δισδιάστατη οθόνη, αλλά και με όλες τις αισθήσεις.

Οι «αιρετικοί» επισημαίνουν ότι τα τεράστια ποσά που δίνονται για

προμήθεια σχολικού τεχνολογικού εξοπλισμού, συχνά απαιτούν την κατάργηση

άλλων, πολύτιμων δραστηριοτήτων (π.χ. αίθουσες μουσικής, βιβλιοθήκες ή

εργαστήρια φυσικής και χημείας καταργούνται ή μετατρέπονται σε αίθουσες

υπολογιστών), με αποτέλεσμα, π.χ., οι μαθητές να βρίσκουν τη θέση των

άστρων στην οθόνη, αλλά να μην μπορούν να διακρίνουν ούτε έναν αστερισμό

στον πραγματικό νυχτερινό ουρανό.

Οι νέες τεχνολογίες δεν εκτοπίζουν τον καθηγητή, αλλά απαιτούν αναβάθμιση

του ρόλου του. Οι ίδοι οι Αμερικανοί εκπαιδευτικοί επισημαίνουν ότι η

πλειονότητά τους είναι ανέτοιμη να ενσωματώσει δημιουργικά τους

υπολογιστές στην καθημερινή διδασκαλία. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το

πρόγραμμα που έχει εξαγγείλει το ΥΠΕΠΘ, έως το 2003 θα έχουν επιμορφωθεί

75.000 καθηγητές, ώστε να εξοικειωθούν με τους Η/Υ, το Διαδίκτυο και τα

πολυμέσα, με ρυθμό 25.000 καθηγητών το έτος. Αυθόρμητα προκύπτει το

ερώτημα ποιος θα επιμορφώσει τους επιμορφωτές και ποιος θα πληρώσει και

πόσο, εφ’ όσον ένα τόσο μεγαλεπήβολο πρόγραμμα απαιτεί και γενναίες

δαπάνες.

Οι ειδικοί φρονούν ότι παρά τον αρχικό ενθουσιασμό για την ένταξη του

εκπαιδευτικού λογισμικού στη σχολική πράξη, στα τέλη της δεκαετίας του

’80, οι προσδοκίες δεν εκπληρώθηκαν. Η αποτυχία αυτή δεν οφείλεται στην

ανεπάρκεια του υπολογιστή ως μέσου, αλλά μάλλον στην ίδια την οργάνωση

του ελληνικού σχολείου, την ανεπαρκή προετοιμασία των εκπαιδευτικών και το

χαμηλής ποιότητας λογισμικό.

Κανείς δεν είναι τόσο σκοταδιστής ώστε να ζητά τον εξοβελισμό των

διαβολικών μηχανών από τα σχολεία. Το δίλημμα «ναι ή όχι στους υπολογιστές

στα σχολεία» είναι αφελές, ενώ ένα βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί

είναι ποιες σημαντικές σχολικές δραστηριότητες θυσιάζονται προκειμένου να

εισαχθούν Η/Υ στα σχολεία;

Μέχρι στιγμής, η εισαγωγή του υπολογιστή λειτουργεί ως καταλύτης για να

αποκαλυφθούν οι ανεπάρκειες του υπάρχοντος συστήματος. Και οι πιο

κραυγαλέες ανεπάρκειες είναι οι εξοργιστικά χαμηλές δημόσιες δαπάνες για

την παιδεία (είμαστε οι τελευταίοι στις 15 χώρες της Ε.Ε.) και το τέρας

της παραπαιδείας.

Ο μεγάλος ψηφιακός ωκεανός δεν μπορεί να χωρέσει στη δαχτυλήθρα ενός

αναχρονιστικού και φιλάργυρου εκπαιδευτικού συστήματος, που όχι μόνο δεν

μπορεί να αξιοποιήσει τις εκπληκτικές δυνατότητες της νέας τεχνολογίας

αλλά τις διαστρεβλώνει και τις υποτάσσει σε κοντόθωρες επιλογές. Στις

σημερινές συνθήκες, ακόμα και αν κάθε τάξη αποκτήσει τον υπολογιστή της,

το αποτέλεσμα δεν θα είναι η γεφύρωση του ψηφιακού χάσματος, αλλά η

επικράτηση μιας γενικευμένης ψηφιακής ημιμάθειας. Οι σημερινοί μαθητές και

αυριανοί εργαζόμενοι θα αποκτούν μόνο όσες γνώσεις χρειάζονται για να

χειρίζονται ποντίκια και πληκτρολόγια, για να συσσωρεύουν και όχι να

αξιολογούν πληροφορίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, προετοιμάζονται να

παίξουν έναν παθητικό ρόλο στην παραγωγή και την κοινωνία, εξίσου

αλλοτριωτικό με την παραδοσιακή χειρωνακτική εργασία, παρά τον χάι-τεκ

μανδύα του.

Οι μαθητές δεν χρειάζονται μόνο υπολογιστές, αλλά και αυλή για να παίζουν,

χώμα για να λερώνονται και φως του ήλιου για να πηγαίνουν στο σχολειό. Στο

σχολείο που απαιτεί η εποχή μας, το χαρτί και το μολύβι μπορούν να

αποδειχτούν εξίσου interactive με τον πιο σύγχρονο υπολογιστή. Ας μην

ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι μάθησης όπως και υπάρχουν πολλά είδη

αναλφαβητισμού – και ο ψηφιακός δεν είναι ο χειρότερος. Η πρόοδος δεν

είναι μια ευθεία ασφαλτοστρωμένη λεωφόρος. Μερικές φορές είναι ένα

αγκαθωτό συρματόπλεγμα, ενώ συχνά ένα βήμα μπροστά συνοδεύεται από αρκετά βήματα πίσω. Η εισαγωγή Η/Υ στην εκπαίδευση ισοδυναμεί με το άνοιγμα μιας θαυμαστής πύλης. Ομως ταυτόχρονα (και συχνά αθόρυβα), κλείνουν πολλές

άλλες μικρότερες πόρτες, ίσως όχι τόσο φαντασμαγορικές αλλά όχι λιγότερο

πολύτιμες.

Πρόκειται για μια σειρά από άρθρα που σχετίζονται με το πολύπλοκο θέμα της εισαγωγής των Νέων Τεχνολογιών στην εκπαίδευση. Τα άρθρα αυτά είναι παρμένα από εφημερίδες , περιοδικά και άλλες πηγές. Δίδονται για προβληματισμό και δεν αντικατοπτρίζουν κατ’ ανάγκη τις θέσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στο θέμα αυτό.

Την επιμέλεια της σελίδας έχει ο Γιώργος Ιωσηφίδης – υπεύθυνος δικτύων και τεχνικής υποστήριξης στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. george@cyearn.pi.ac.cy

κάτω από: Νέες Τεχνολογίες

eclass.jpgΜια tech Στ’ Δημοτικού

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9/2/20029

Της ΜΑΡΙΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Οι καλές ιδέες, για να πραγματωθούν, χρειάζονται προγραμματισμό. Οι πραγματικά σπουδαίες ιδέες πραγματώνονται αυθόρμητα και στα ξαφνικά. Για την υλοποίησή τους αρκούν μονάχα όραμα και μεράκι!

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη ψηφιακή τάξη στη χώρα μας. Η πρώτη τάξη Δημοτικού σχολείου που τόλμησε να παροπλίσει βιβλία, μολύβια και γομολάστιχες, και εδώ και σχεδόν έναν μήνα λειτουργεί με laptop, ποντίκια και e-books.

Τη στιγμή που γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για την Παιδεία και τις αλλαγές που αυτή χρειάζεται, στο 2ο Δημοτικό σχολείου Μουρεσίου του Πηλίου ο δάσκαλος της Στ’ τάξης Μανώλης Χειλαδάκης, με τη συνδρομή της διευθύντριας Πολυξένης Μήτσιου και τη σύμφωνη γνώμη και παρότρυνση του σχολικού σύμβουλου Κυριαζή Πόρποδα, αποφάσισε να κολυμπήσει στα βαθιά και να μετατρέψει τη Στ’ δημοτικού στην πρώτη tech τάξη της Ελλάδας!

Συζητώντας με τους μαθητές του, αποφάσισαν να επενδύσουν τα χρήματα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων στην αγορά laptop. Τα παιδιά έβαλαν τα δυνατά τους, οι γονείς βοήθησαν, αλλά η έρευνα αγοράς έδειξε ότι το κεφάλαιο δεν ήταν αρκετό. Δεν απογοητεύτηκαν όμως. Δάσκαλος και διευθύντρια απευθύνθηκαν στον δήμαρχο Κωνσταντίνο Λεβέντη, του μίλησαν για το εγχείρημα και εκείνος συμφώνησε να χρηματοδοτήσει με το υπόλοιπο ποσόν την αγορά 13 laptop, ένα για κάθε «εκτάκι».

Από ‘κεί και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Ο Μανώλης Χειλαδάκης πέρασε σε μορφή pdf όλα τα σχολικά βιβλία μέσα στα laptop των παιδιών και ξεκίνησε, εκτός από τη διδασκαλία της ύλης, να κάνει στα 13 καταχαρούμενα πιτσιρίκια και μαθήματα υπολογιστών.

«Αρκετά από τα παιδιά ήξεραν ήδη να χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές», είπε στην «Ε» ο κ. Χειλαδάκης. «Ετσι τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Ομως και πάλι είχαμε να οργανωθούμε και να συνηθίσουμε σε μια εντελώς διαφορετική δομή διαβάσματος και συνεργασίας. Σ’ αυτό βοήθησαν πολύ τα παιδιά, που αμέσως λάτρεψαν τον καινούργιο τρόπο που γίνονταν τα μαθήματα.

Εχετε δει παιδιά να μη θέλουν να βγουν διάλειμμα;», ρώτησε γελώντας.

«Και οι γονείς πώς δέχτηκαν την αλλαγή αυτή;», επέμενα δύσπιστη. «Δεν μαγκώθηκαν κάπως; Δεν προβληματίστηκαν που βιβλία και τετράδια παροπλίζονται;».

«Προτού ξεκινήσουμε οτιδήποτε, κάναμε μια μίνι σύσκεψη με τους γονείς», μας είπε. «Αλλωστε ένιωθα ότι, αν δεν έχω και τη δική τους συμπαράσταση, δεν θα μπορούσα να προχωρήσω. Ηταν στο σύνολό τους πολύ δεκτικοί και τους άρεσε η ιδέα. Οι περισσότεροι είναι νέοι άνθρωποι και έχουν καταλάβει τη σπουδαιότητα του μέσου. Κακά τα ψέματα. Οσο και να μην το θέλουμε, στο κοντινό μέλλον έτσι θα γίνονται τα μαθήματα».

Ο κ. Χειλαδάκης είχε απόλυτο δίκιο και το ήξερα, αλλά από την άλλη γνωρίζω καλά ότι σε αυτές τις περιπτώσεις στην αρχή βρίσκουν… αντίσταση. Οπότε επέμενα. «Και οι συνάδελφοί σας;»

«Αυτοί έχουν όντως πρόβλημα», απάντησε σκασμένος στα γέλια. «Γιατί και οι δικές τους τάξεις στην αρχή ζήλεψαν. Τα παιδιά της Δ’ και Ε’ τάξης ήθελαν και εκείνα μάθημα με laptop. Τους είπαμε λοιπόν την αλήθεια. Οτι ξεκινάμε κάτι φιλόδοξο, ότι τα χρήματα δεν φτάνουν για όλες τις τάξεις, αλλά, αν η Στ’ πετύχει, από του χρόνου το πρόγραμμα αυτό θα επεκταθεί και σε άλλες τάξεις».

«Και πώς ακριβώς δουλεύετε;»

«Κατ’ αρχάς, πέρασα όλη την ύλη της Στ’ Δημοτικού σε μορφή pdf στα laptop των παιδιών. Μετά χρειάστηκε να κάνουμε κάποια μαθήματα για το πώς χρησιμοποιούμε το καινούργιο εργαλείο. Πώς γράφουμε, πώς αποθηκεύουμε, πώς διαβάζουμε. Ακόμα δεν έχουμε “πετάξει” εντελώς τα βιβλία, αλλά τα ανοίγουμε πολύ λιγότερο, και το πιο σημαντικό: τα βιβλία μένουν στην τάξη και το βάρος της σχολικής τσάντας έχει μειωθεί κατά 4-5 κιλά. Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο κουβαλώντας μόνο ένα πανάλαφρο laptop».

«Και οι εργασίες; Τα προβλήματα Μαθηματικών; Οι εκθέσεις;»

«Γράφονται όλα στο laptop. Αλλος φάκελος για τα βιβλία, και άλλος για να αποθηκεύουμε τα e-τετράδια».

«Ως εδώ όλα καλά, λοιπόν».

«Βοήθησε η τύχη του πρωτάρη», μου εκμυστηρεύτηκε ο δαιμόνιος δάσκαλος.

«Γιατί το θέμα δεν είναι η ψηφιακή τάξη να λειτουργήσει μόνο φέτος και από του χρόνου να ξαναγυρίσουμε στα ίδια».

«Τι ακριβώς χρειάζεστε από εδώ και πέρα;».

«Αυτή τη στιγμή, μια θετική απάντηση από τον ΟΤΕ για εγκατάσταση Ιντερνετ. Ετσι θα μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε με κείμενα και πηγές το μάθημα, να γνωρίσουν τα παιδιά τι να προσέχουν και τι να αποφεύγουν, αλλά και θα “ανεβάσουμε” στον Ιστό τα ημερολόγιά τους, που τα γράφουν από την πρώτη μέρα που έπιασαν τα laptop στα χέρια τους και περιγράφουν τη μαθησιακή τους εμπειρία. Θα έχουμε το δικό μας blog δηλαδή».

«Και μετά;», επιμένω φορτικά.

«Μετά… έναν χορηγό, για να αγοράσουμε laptop για του χρόνου! Τα μηχανήματα που αγοράσαμε φέτος, ανήκουν στα παιδιά. Είναι τα προσωπικά τους εργαλεία. Στο τέλος της χρονιάς θα είναι γεμάτα από σημειώσεις, εργασίες, όλο τον κόπο και τις γνώσεις τους. Τους ανήκουν δικαιωματικά».

 

κάτω από: Καινοτομίες - Δράσεις, Νέες Τεχνολογίες

Το Ιντερνετ και εμείς…

Του ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗ

global.jpg…Και τώρα τα νέα της νέας τεχνολογίας. Δικτυωθείτε και διαβάστε προσεκτικά. Το ραδιόφωνο ξεκίνησε το 1922. Για να κερδίσει 50 εκατ. ακροατές στην Αμερική χρειάσθηκαν 38 ολόκληρα χρόνια. Το 1960 έφθασε να έχει κερδίσει μαζικά το κοινό, που ήταν ενθουσιασμένο από την αρχή με τη νέα ανακάλυψη. Η τηλεόραση που ξεκίνησε, επίσης από τις ΗΠΑ, το 1950 χρειάσθηκε 13 ολόκληρα χρόνια για να κερδίσει 50 εκατ. τηλεθεατές. Εφθασε το 1963 για να αποκτήσει μαζικό χαρακτήρα και να μπει στα περισσότερα σπίτια. Το Ιντερνετ χρειάσθηκε μόλις 5 χρόνια για να καλύψει τον ίδιο στόχο. Χρειάσθηκε ελάχιστος χρόνος, από το 1994 μέχρι το 1999, για να φθάσουν τα 50 εκατ. οι συνδεδεμένοι με το Διαδίκτυο.

Αυτή τη στιγμή, περίπου το 40 % των νοικοκυριών έχουν εγκατεστημένο PC στην κατοικία τους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη είναι 20%. Αλλά για να γίνει πλήρως κατανοητή η διείσδυση του νέου μέσου στην αμερικανική κοινωνία θα σας περιγράψουμε τα βασικά στοιχεία χαρακτηριστικών ερευνών, που διενήργησε η America On line. Από την πρώτη έρευνα, η οποία διενεργήθηκε ευρύτερα στον πληθυσμό με το ερώτημα «αν είσαστε μόνος σ’ ένα έρημο νησί τι θα θέλατε να είχατε απαραιτήτως μαζί σας;», προέκυψαν οι ακόλουθες απαντήσεις: Το 67% θα ήθελε ένα PC συνδεδεμένο με το Ιντερνετ, το 23% ζήτησε τηλέφωνο και μόλις το 9% απαίτησε τηλεόραση.

Η δεύτερη έρευνα διενεργήθηκε στα κολέγια της Αμερικής με το ερώτημα προς τους σπουδαστές «τι θεωρούν πιο in;» κατά σειρά προτεραιότητας. Και ιδού οι απαντήσεις: Το 73% το Ιντερνετ, το 71% την μπίρα ,το 68% τα κλαμπ, το 64% το κινητό τηλέφωνο, το 59% την απασχόληση και μόλις το 35% την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο.

Για να γίνει δε πλήρως κατανοητό πόσο ταχεία είναι η ανάπτυξη του νέου μέσου, αρκεί να σημειωθεί ότι στα τέλη του 1996 οι χρήστες του Ιντερνετ αφιέρωναν, κατά μέσο όρο, 20 λεπτά ημερησίως για να «σερφάρουν» στο Διαδίκτυο. Στα τέλη του 1999 ο χρόνος αυτός είχε αυξηθεί σε 57 λεπτά. Και ακόμη το πόσο ισχυρή είναι η παρουσία των νέων εταιρειών στην αμερικανική κοινωνία, φαίνεται από το γεγονός ότι τα τελευταία τρία χρόνια, το 84% των ενήλικων Αμερικανών αναγνωρίζει πλέον την America On line,το 65% την Yahoo και το 46% την Amazon com.

Θα συνιστούσε υπερβολή αν συνεχίζαμε την παράθεση στοιχείων που θα στήριζαν την εκτίμηση ότι η νέα τεχνολογία εισβάλλει κατά τρόπο μοναδικό στη ζωή των σύγχρονων κοινωνιών. Είναι πλέον σαφές ότι η νέα τεχνολογία θα κυριαρχήσει παγκοσμίως σε σύντομο χρόνο, πολύ ταχύτερα απ’ όσο φαντάζονται οι περισσότεροι. Και δεν θα είναι απαραιτήτως προνόμιο μόνο των προηγμένων κοινωνιών. Δεν είναι δύσκολο να επιχειρήσει μια χώρα, απ’ αυτές που σήμερα θεωρούμε αναπτυσσόμενες, να περάσει κατευθείαν στη νέα ψηφιακή εποχή και να διαμορφώσει συγκριτικό πλεονέκτημα ακόμη και έναντι χωρών, που μέχρι χθες φάνταζαν υπερπλούσιες απέναντί της.

Σημειώνουμε τα παραπάνω προς ευαισθητοποίηση της πολιτικής μας ηγεσίας, που αυτή την ώρα δίδει μάχη εκλογική και παρουσιάζει στον ελληνικό λαό προγράμματα, θέσεις και οράματα. Ισως η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός στα επόμενα δύο – τρία χρόνια να είναι αυτή. Η ταχεία ενσωμάτωση στην εκπαίδευση, στην παραγωγή, στην οικονομία, σχεδόν παντού, της νέας τεχνολογίας και των εφαρμογών της. Οσο ταχύτερα απορροφήσει τη νέα τεχνολογία, τόσο αποδοτικότερη και δυναμικότερη θα γίνει η ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Οσο ταχύτερα κατακτήσει τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες, τόσο ισχυρότερη θα είναι η παρουσία της στην Ευρώπη και η θέση της στην ευρύτερη περιοχή.

Αν και πάλι μεμψίμοιρα, εκ του μακρόθεν, παρακολουθήσει τις εξελίξεις θα χάσει ευκαιρία μοναδική να κερδίσει το παιχνίδι της ανάπτυξης. Οφείλουν οι πολιτικές δυνάμεις να πιάσουν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Να εκφράσουν τη νέα εποχή, να μεταδώσουν τη σημασία ενσωμάτωσης της νέας τεχνολογίας, να πείσουν για τη νέα κοινωνία της γνώσης. Και να διαθέσουν πόρους για την ταχύτερη δυνατή διείσδυσή της στα σχολεία, στις επιχειρήσεις, στο εμπόριο, στη δημόσια διοίκηση.

Ας τους αφαιρέσουν από αλλού. Ας κόψουν έργα βιτρίνας, όπως η υποθαλάσσια ζεύξη του Μαλιακού Κόλπου και άλλα περισπούδαστα και ας διαθέσουν άμεσα τα κονδύλια για την ηλεκτρονική διασύνδεση όλων των σχολείων και την εξοικείωση των μαθητών με τη νέα τεχνολογία. Και ας επιβάλλουν στον ΟΤΕ, ας τον επιδοτήσουν αν δεν μπορεί, να μειώσει δραστικά το κόστος της σύνδεσης με το Ιντερνετ. Μόνο που πρέπει τώρα. Χθες, αν ήταν δυνατόν.

Αντί σχολίων προσθέτουμε για προβληματισμό το κείμενο που ακολουθεί:

Ο Alfin Toffler (1980) στο βιβλίο του το Τρίτο Κύμα υποστηρίζει ότι η ανθρωπότητα περνά το τρίτο κύμα πολιτισμού (το πρώτο ήταν το αγροτικό και το δεύτερο το βιομηχανικό.). Ο συγγραφέας υποστηρίζει επίσης ότι στο τρίτο κύμα  πολιτισμού που διανύουμε η γνώση παίζει, όχι απλά έναν σημαντικό, αλλά τον κύριο ρόλο σ’ όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και ότι είναι εφικτό με τη χρήση των ΝΤ να γίνει κτήμα όλων των ανθρώπων (σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα, όπου προνομιούχοι ήταν οι έχοντες γη και εργοστάσια). Η έντονη κριτική που δέχεται η …αισιόδοξη πρόβλεψη του Τοffler είναι ότι υπάρχει έλεγχος της γνώσης και ότι ορισμένες κυρίαρχες ομάδες μπορεί ασκούν “ηγεμονία” μέσω της γνώσης, ενώ από την άλλη στόχος της εκπαίδευσης πρέπει να είναι η συνειδητοποίηση πρώτα από το μαθητή της ύπαρξης τόσων πολλών πληροφοριών και στη συνέχεια να ασκηθεί στη διαδικασία αναζήτησης, εύρεσης και χρήσης της πληροφορίας, ώστε να υπάρξει η “δημοκρατική διαχείριση και αξιοποίηση” των “ελεύθερων” πληροφοριών.

Αυτά φυσικά για τα εκπαιδευτικά συστήματα που έχουν “ώτα” ανοιχτά και ενδιαφέρονται πραγματικά να εκπαιδεύσουν τους υπεύθυνους και κριτικά σκεπτόμενους πολίτες του μέλλοντος.

Το κύριο άρθρο προέρχεται από μια σειρά άρθρων όπως παρουσιάζονται στην εφημερίδα “Βραδινή” των Αθηνών και σχετίζονται με το πολύπλοκο θέμα της εισαγωγής των Νέων Τεχνολογιών στην εκπαίδευση. Τα άρθρα αυτά είναι παρμένα από εφημερίδες , περιοδικά και άλλες πηγές. Δίδονται για προβληματισμό και δεν αντικατοπτρίζουν κατ’ ανάγκη τις θέσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου στο θέμα αυτό. 

 Την επιμέλεια της σελίδας έχει ο Γιώργος Ιωσηφίδης – υπεύθυνος δικτύων και τεχνικής υποστήριξης στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. george@cyearn.pi.ac.cy

Το ότι η δημοσίευσή του χρονολογείται στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας δεν μειώνει, αντίθετα ενισχύει το περιεχόμενο, γιατί επιτρέπει και τον απολογισμό μιας δεκαετίας.

 

 

κάτω από: Γενικά, Νέες Τεχνολογίες

Δεν ξέρουμε πως να προστατέψουμε τα παιδιά στο Ίντερνετ

TA NEA: 6-2-2009,

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιάννης Δεβετζόγλου, gdevetzoglou@dolnet.gr

Ουραγός της Ευρώπης είναι η Ελλάδα όσον αφορά την εγρήγορση των γονέων για την ασφάλεια των παιδιών τους στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είμαστε τελευταίοι στην Ευρώπη στη λήψη των σωστών μέτρων προστασίας και πρώτοι στην επιφύλαξη? «να μην πάθει κάτι το παιδί».

Ο μεγαλύτερος φόβος των ελλήνων γονιών είναι ότι τα παιδιά τους βλέπουν πορνογραφικό υλικό στο Διαδίκτυο.

Σύμφωνα με την έρευνα η Ελλάδα με ποσοστό 90% και η Γαλλία με 87% βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης όσον αφορά τις ανησυχίες των γονιών για την πιθανότητα να βλέπουν τα παιδιά τους πορνογραφικό υλικό στο διαδίκτυο.

Ο δεύτερος φόβους είναι ότι θα πέσουν θύματα προσβλητικών, εκφοβιστικών και εκβιαστικών συμπεριφορών από αγνώστους.

Οι υπερπροστατευικοί έλληνες γονείς φοβούνται σε ποσοστό 70% την πιθανότητα τα παιδιά τους να πέσουν θύματα αποπλάνησης ενώ στη Γαλλία το ποσοστό φτάνει στο 85%.

Ωστόσο παρά τις τόσο έντονες ανησυχίες τους για τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους στο διαδίκτυο, οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν αναζητήσει να μάθουν ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να προστατεύσουν το παιδί τους, ενώ αρκετοί δεν γνωρίζουν τις δυνατότητες που δίνει το νέο Μέσο.

Ένα απογοητευτικό 46% των Ελλήνων γονιών δε χρησιμοποιεί ποτέ το διαδίκτυο

Μόνο το 59% φαίνεται να γνωρίζει τι είδος και πόση χρήση του διαδικτύου κάνουν τα παιδιά τους

Περίπου ο ένας στους 3 (δηλαδή το 35%)δε θέτει κανόνες στη χρήση του διαδικτύου, όταν στην Ευρώπη ο μέσος όρος των γονέων που ρυθμίζουν την χρήση του διαδικτύου από τα παιδιά τους είναι 25%.

Παρά τους φόβους τους, το 1/3 των Ελλήνων γονέων δεν έχει εγκαταστήσει λογισμικό προστασίας ή παρακολούθησης (monitoring) των δραστηριοτήτων των νεαρών χρηστών στο διαδίκτυο στον υπολογιστή

Συνδυάζοντας τα μεγέθη αυτά, η έρευνα αποκάλυψε ότι οι γονείς που δε χρησιμοποιούν και δεν γνωρίζουν το διαδίκτυο ανησυχούν περισσότερο για τις εμπειρίες των παιδιών τους.

Οι Έλληνες γονείς παραμένουν τεχνολογικά αναλφάβητοι, μένοντας και αρκετά πιο πίσω από νέα κράτη- μέλη όπως Ρουμανία, Βουλγαρία, Εσθονία και Πολωνία.

Αντί σχολίου παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα που βρήκαμε στο blog terracomputerata  και νομίζουμε ότι δίνει  απάντηση στο ερώτημα: γιατί η Ελλάδα σε όλα τα θέματα παιδείας είναι ουραγός. Οι υπογραμμίσεις δικές μας  

ath.jpgΟ Φώτης Γεωργελές στο edito της AthensVoice παρεμβαίνει στον διάλογο για την παιδεία: ? Όλα τα προηγούμενα χρόνια, άλλωστε, συζητούσαν για το ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά στο να έρθουν ξένα πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Δεν συζητούσαν τι πρέπει να γίνει για να βελτιωθεί η δημόσια παιδεία που πάσχει, αλλά αν εκτός από τη δημόσια θα επιτραπεί και η ιδιωτική. Αν θα ?ρθει το Χάρβαρντ στην Ελλάδα. Είναι όπως με την Ολυμπιακή. 20 χρόνια οι «καλοί» αντιστέκονται και εμποδίζουν τους «κακούς» να την ιδιωτικοποιήσουν και όταν λένε ότι την πουλάνε, διαπιστώνουν ότι δεν την παίρνει τσάμπα ούτε η αεροπορία του Μπαχρέιν.
Έτσι συνεχίζεται η ζωή με ψεύτικα διλήμματα. Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που είναι υποχρεωτική, επιτρέπεται να είναι και ιδιωτική, αλλά η τριτοβάθμια, που στο φινάλε είναι και προαιρετική, δεν πρέπει, εκεί υποκριτικά εντοπίσαμε το πρόβλημα.
Στην πραγματικότητα, ένας μόνο στόχος υπάρχει. Τα ψεύτικα διλήμματα να αποκρύπτουν την πραγματικότητα, τις απαιτήσεις της αληθινής ζωής. Είναι όλα τόσο απλώς μια παράσταση, ώστε σχεδόν με χιούμορ, μετά από 5 χρόνια, η κυβέρνηση ξαναρχίζει το διάλογο από «μηδενική βάση». Σαν να μην έγιναν όσα έγιναν τόσα χρόνια. Ξανά από την αρχή. Άρθρο 16, άσυλο. Αλλαγή εκλογικού νόμου. Πάρτε θέση. Να ψηφίσουμε. Μια προσομοίωση πολιτικής ζωής για αφελείς, την ώρα που τα πραγματικά προβλήματα μένουν καλά κρυμμένα στο σκοτάδι. Στην επόμενη δημοσκόπηση η παράσταση νίκης θα συζητιέται στα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά ο βαθμός απαισιοδοξίας θα έχει φτάσει στο 90 τοις εκατό.?

Σχετικό με τον προβληματισμό για την αναγκαιότητα χρήσης των ΝΤ στην εκπαίδευση και όχι μόνο είναι και το επόμενο θέμα

κάτω από: Γενικά, Νέες Τεχνολογίες

Παλιότερα Άρθρα »

Κατηγορίες