Θέση W


Μήπως το παιδί σας κάθεται σε «θέση W»; Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί αυτό σε νεαρή ηλικία, μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την ανάπτυξη.

Πιθανοί λόγοι που μπορεί να κάθεται ένα παιδί σε «θέση W» είναι οι εξής:

-Φτωχός έλεγχος κορμού και έλλειψη κεντρικής δύναμης.

-Θεωρείται καλό από το νευρικό σύστημα, από τη στιγμή που παρέχει μια δόση ιδιοδεκτικότητας στο κάτω μέρος του σώματος.

-Κάνει το κάθισμα «εύκολο», συνήθως εξαιτίας της έλλειψης σταθερότητας της λεκάνης.

-Μπορεί να λειτουργεί ως μια αισθητηριακή άγκυρα η οποία είναι ρυθμιστική για το νευρικό σύστημα.

Λόγοι για τους οποίους ένα παιδί ΔΕΝ πρέπει να κάθεται σε «θέση W»:

-Η «θέση W» ασκεί πολύ μεγάλη πίεση στο γόνατο και στις αρθρώσεις των ισχίων, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε ορθοπεδικά προβλήματα.

-Δεν επιτρέπει την κατάλληλη ανάπτυξη της κεντρικής δύναμης.

-Παρεμποδίζει τη στροφή του κορμού και το πέρασμα της μέσης γραμμής.

-Είναι μία συνήθεια, πολύ δύσκολο να αλλάξει από τη στιγμή που ο εγκέφαλος και το σώμα αναπτύξουν μυϊκή μνήμη γι’αυτή τη θέση.

-Δημιουργεί πρότυπα υποκατάστασης για τη λειτουργική καθιστή στάση.

Ιδέες για να βοηθήσετε!

-Ενθαρρύνετε (χωρίς να μαλώσετε ή να να το κάνετε να φανεί σα να κάνουν κάτι κακό) να «αλλάξουν τα πόδια τους»… πείτε το με έναν υπποστηρικτικό και ευχάριστο τόνο.

-Ενθαρρύνετε το κάθισμα με τα πόδια τεντωμένα μπροστά και ανοιχτά, το οκλαδόν ή το κάθισμα στο πλάι.

-Ενθαρρύνετε το κάθισμα σε θεραπευτική μπάλα, ιππαστί ή σε χαμηλό παγκάκι.

-Ενθαρρύνετε την πρήνη θέση (μπρούμυτα), με τη στήριξη στους αγκώνες ως μία εναλλακτική θέση στο πάτωμα.

Angie Voss, Εργοθεραπεύτρια

Πηγή:https://www.facebook.com/pages/Understanding-Your-Childs-Sensory-Signals/226232787490900

Πώς επηρεάζει η μάσηση την ανάπτυξη της ομιλίας

Η ένταξη των στερεών τροφών στη διατροφή των παιδιών δεν είναι σημαντική μόνο για τη μάσηση, αλλά και για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων της ομιλίας. Οι μύες που ενεργοποιούνται με τις κινήσεις του στόματος, των χειλιών, της γλώσσας και της σιαγόνας κατά τη διαδικασία της μάσησης και της κατάποσης υγρών και στερεών τροφών είναι οι ίδιοι που χρησιμοποιούνται στην ανάπτυξη της ομιλίας.

Καθώς το παιδί μεγαλώνει, είναι καλό να εντάσσετε σταδιακά στερεά τροφή στη διατροφή του. Οι διαφορετικές υφές ενεργοποιούν διαφορετικές κινητικές δεξιότητες, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την ανάπτυξη της ομιλίας. Για παράδειγμα, το πολτοποιημένο φαγητό ενεργοποιεί τη διαδικασία της μάσησης, εξασκώντας έτσι τη γλώσσα η οποία χρησιμοποιείται για την παραγωγή πολλών ήχων (π.χ. /t /, /d /, /k / και /g /), καθώς και την ανάπτυξη της ομιλίας. Η στερεά τροφή συμβάλλει στην ανάπτυξη και την ενδυνάμωση του σαγονιού, αλλά και των μυών των χειλιών και της γλώσσας, που χρησιμοποιούνται κατά την ομιλία. Επίσης, τα χείλη συγκρατούν το φαγητό στο στόμα και χρησιμοποιούνται για την παραγωγή των ήχων /m /, /p / και /b /.

Αν καθυστερήσετε να εντάξετε τη στερεά τροφή στη διατροφή του παιδιού σας, είναι πιθανό να επηρεαστεί η ανάπτυξή του και να δημιουργηθεί απροθυμία για κατανάλωση τροφίμων με νέες γεύσεις και υφές. Η καθυστέρηση στη μάσηση μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξη των μυών που σχετίζονται με αυτήν, κάτι που αργότερα θα επηρεάσει την ομιλία του παιδιού.

Ακολουθεί μία συνοπτική επισκόπηση των σταδίων, καθώς και όλα τα είδη φαγητού που πρέπει να ενταχθούν μέσα στους πρώτους 12 μήνες:

Νεογέννητα

Σε αυτό το στάδιο, τα μωρά μπορούν μόνο να πιπιλίσουν και να καταπιούν, ενώ το πεπτικό τους σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα. Συνεπώς, το μητρικό γάλα ή το γάλα σε σκόνη είναι οι κύριες πηγές φαγητού. Η κίνηση του σαγονιού κατά τον θηλασμό βοηθάει τα μωρά να μασήσουν.

3 μηνών

Τα μωρά σε αυτή την ηλικία έχουν αποκτήσει, σε μεγάλο βαθμό, τον έλεγχο του κεφαλιού τους, βάζουν τα δάχτυλά τους στο στόμα τους και έχει διευρυνθεί το φάσμα των κινήσεων που μπορούν να κάνουν με το στόμα και τα χείλη τους. Το πεπτικό τους σύστημα δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα αρκετά κι εξακολουθούν να μπορούν να καταναλώσουν μόνο μητρικό γάλα ή γάλα σε σκόνη.

4-6 μηνών

Τα μωρά έχουν πλέον καλύτερο έλεγχο του σαγονιού και των χειλιών τους, και μπορούν ν` ανεβάζουν και να κατεβάζουν τη γλώσσα τους. Συνεπώς, μπορούν ευκολότερα να γλείψουν, να μασήσουν και να μεταφέρουν το φαγητό στο πίσω μέρος του στόματος ώστε να το καταπιούν. Συνήθως, τα μωρά στους πρώτους 4-6 μήνες είναι έτοιμα να εντάξουν στη διατροφή τους και άλλες τροφές, ως συμπλήρωμα στην κύρια πηγή φαγητού τους, που εξακολουθεί να είναι το μητρικό γάλα ή το γάλα σε σκόνη. Το πεπτικό σύστημα των παιδιών σε αυτό το στάδιο εξακολουθεί να αναπτύσσεται, αλλά μετά από τους πρώτους 6 μήνες περίπου, τα μωρά χρειάζονται περισσότερες θρεπτικές ουσίες από αυτές που προσφέρει το γάλα. Γι` αυτό είναι απαραίτητη η ένταξη πολλών διαφορετικών θρεπτικών στερεών τροφών σε πολτοποιημένη μορφή, ώστε να είναι πιο εύκολο για τα παιδιά να καταπιούν και να χωνέψουν το φαγητό τους. Το μητρικό γάλα ή το γάλα σε σκόνη όμως δεν πρέπει να βγει από τη διατροφή του παιδιού μέχρι να γίνει 12 μηνών και πρέπει πάντα να προηγείται της στερεάς τροφής.

Σημείωση: Κάποιες ενδείξεις ότι το μωρό είναι έτοιμο να καταναλώσει στερεά τροφή είναι ότι μπορεί να κάθεται σε όρθια θέση, ελέγχει επαρκώς το κεφάλι και τον λαιμό του, προσπαθεί να βάλει πράγματα στο στόμα του, μπορεί να γλείψει πολτοποιημένη τροφή από το κουτάλι, δείχνει ενδιαφέρον για το φαγητό και φαίνεται να μην του αρκεί μόνο το μητρικό γάλα ή το μπιμπερό.

7-9 μηνών

Μέχρι αυτή την ηλικία, η στερεά τροφή πρέπει να έχει ενταχθεί πλήρως στη δίαιτα του παιδιού, ψιλοκομμένη ή σε πολτοποιημένη μορφή. Το ίδιο και οι καλά μαγειρεμένες τροφές ή οι μαλακές τροφές που τρώγονται με τα χέρια (οι σκληρές τροφές, όπως τα ολόκληρα σταφύλια, οι ξηροί καρποί και τα ωμά καρότα, με τις οποίες το παιδί μπορεί να πνιγεί, πρέπει να αποφεύγονται).

Με τον σωστό συντονισμό ματιών- χεριών, το μωρό θα αρχίσει να προσπαθεί να τρώει μόνο του είτε με τα χέρια, είτε χρησιμοποιώντας κουτάλι. Οι τροφές που τρώγονται με τα χέρια είναι πιο αποτελεσματικές από τις πολτοποιημένες, με την έννοια ότι απαιτούν μάσηση και επομένως, συμβάλλουν στην ενδυνάμωση των μυών του στόματος. Επίσης, είναι καλό τα μωρά να προσπαθούν σταδιακά να πιουν λίγο νερό από το ποτήρι.

 

10-12 μηνών

Η στερεά τροφή δεν χρειάζεται πλέον να είναι πολύ ψιλοκομμένη και είναι καλό να ενταχθούν περισσότερα φαγητά που τρώγονται με τα χέρια. Τα μωρά, σε αυτό το στάδιο, είναι πιο ανεξάρτητα στο φαγητό και μπορούν να το μασήσουν καλά, διαχωρίζοντας τι πρέπει να μασήσουν και τι μπορούν να καταπιούν. Οι μύες των χειλιών έχουν δυναμώσει και μπορούν να συγκρατήσουν περισσότερα φαγητά και υγρά στο στόμα. Τέλος, τα μωρά πρέπει μπορούν πλέον να κρατούν το ποτήρι και να πίνουν νερό.

Από το 1 ο έτος και μετά

Τα παιδιά πρέπει πλέον να τρώνε τακτικά (π.χ. 3 γεύματα και 2-3 ενδιάμεσα γεύματα την ημέρα) και να καταναλώνουν αρκετά από τα φαγητά που τρώει και η υπόλοιπη οικογένεια. Σε αυτή την ηλικία, αρχίζουν να αναπτύσσουν περιστροφική κίνηση μάσησης και το σαγόνι τους γίνεται πιο σταθερό, κάτι που διευκολύνει τις κινήσεις της γλώσσας. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, οι κινητικές τους δεξιότητες συνεχίζουν να αναπτύσσονται και αποκτούν καλύτερο έλεγχο του στόματός τους. Πρόκειται για μία εξελισσόμενη διαδικασία και η ομιλία συνεχίζει να αναπτύσσεται.

 

 

Πηγή άρθρου:

www.upbility.gr

Αγάπη, η βασική τροφή των παιδιών

Related image

Τα παιδιά έχουν ανάγκη την αγάπη και την αποδοχή περισσότερο από ένα ακριβό κινητό ή ένα laptop. Τα υλικά αγαθά δεν μπορούν να εξαγοράσουν αλλά ούτε και να καλύψουν τα συναισθηματικά κενά της οικογένειας και των γονιών.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον απόρριψης και έντονης κατάκρισης, μαθαίνουν να μην αγαπούν ούτε και τα ίδια τον εαυτό τους και τις περισσότερες φορές αναπτύσσουν συμπλέγματα ενοχής. Όταν το παιδί βιώσει απόρριψη από τον πρώτη κοινωνική ομάδα στην οποία συμμετέχει , την οικογένεια, είναι πιθανό να πιστέψει για τον εαυτό του ότι ‘’δεν είναι αρκετά καλό’’.

Οι γονείς πολλές φορές δεν επαινούν το παιδί τους επειδή φοβούνται ότι εκείνο θα επαναπαυτεί στις επιτυχίες του και θα σταματήσει να προσπαθεί. Αντιθέτως, εξαντλούν πολλές φορές σε υπερβολικό βαθμό την αυστηρότητά τους σε θέματα που αφορούν τις σπουδές, τις επιδόσεις στο σχολείο. Ένα σύνηθες λάθος των γονιών δεν αντιλαμβάνονται πόσο μπορεί να πληγώσει τα παιδιά , είναι η σύγκρισή τους με ένα άλλο παιδί , συνήθως τον αδελφό ή την αδελφή.

Τα παιδιά πολλές φορές νοιώθουν απόρριψη από πράξεις και λόγια των γονιών που οι ίδιοι δε θεωρούν τόσο σοβαρά και αξιοπρόσεκτα. Οι συνεχείς προσδοκίες των γονέων τα οδηγούν πολλές φορές να πιστεύουν ότι η αξία δεν είναι κάτι που βρίσκεται μέσα τους αλλά εξαρτάται από τις επιδόσεις, τις επιτυχίες, την εμφάνιση. Όπως καλλιεργείται μέσα τους και η πεποίθηση ότι η αγάπη δεν είναι κάτι που τους αξίζει αλλά πρέπει να παλέψουν για να την κερδίσουν, μία άποψη λανθασμένη. Είναι σημαντικό οι γονείς να αντιληφθούν ότι η ψυχή των παιδιών τους είναι ευαίσθητη και διψάει για αγάπη. Όσο πιο πολλή αγάπη δεχτεί ένα παιδί τόσο μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό θα έχει, κάτι που θα το οδηγήσει σε σωστότερες και πιο αξιοκρατικές σχέσεις στη διάρκεια της ζωής του και δεν θα το οδηγήσει σε λανθασμένες επιλογές αυτοκαταστροφής.

Οι γονείς που με διαβάζουν, να μην ξεχάσουν ποτέ πόσο σημαντικό είναι να δίνουν αγάπη άνευ όρων στα παιδιά. Να νοιώθουν ήδη ότι είναι ασφαλή και ανήκουν κάπου. Η άποψη ότι το παιδί θα ‘’κακομάθει’’ είναι παράλογη και ανυπόστατη. Η αποστέρηση της αγάπης είναι το μεγαλύτερο κακό που μπορεί ένας άνθρωπος –πόσο μάλλον ένας γονιός- να προξενήσει στο παιδί του.

Να τα αγαπάτε τα παιδιά. Και να τα θαυμάζετε. Και να τους το δείχνετε. Πάντα. Γιατί αυτό έχουν απόλυτη ανάγκη.

Πηγή:  www.o-klooun.com

Γράφει η Μαρία Σκαμπαρδώνη

Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος. Ο νέος ορισμός του DSM-V.

Από την Άνοιξη του 2013, η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία εξέδωσε το DSM-V με τα νέα διαγνωστικά κριτήρια στην Ψυχική Υγεία. Μέσα στα νέα αυτά δεδομένα, εξέδωσε και τα νέα διαγνωστικά κριτήρια για τον αυτισμό. Σημαντικές και μεγάλες διαφορές σε σχέση με το DSM-V και ένας μεγάλος προβληματισμός από τους ειδικούς διάγνωσης, κατά πόσον τα νέα αυτά κριτήρια μπορούν να ορίσουν καλύτερα τον αυτισμό και στους ειδικούς παρέμβασης, κατά πόσον αυτά τα νέα κριτήρια μπορούν να προσανατολίσουν καλύτερα τους μηχανισμούς παρέμβασης.

Από την μεριά του ειδικού παρέμβασης, θεώρησα σκόπιμο να αναφέρω και τους δικούς μου προβληματισμούς και σκέψεις για τα νέα αυτά κριτήρια.

Πρώτα από όλα, τα νέα διαγνωστικά κριτήρια μιλούν πια για «Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος 299.00» (“Autistic Spectrum Disorder”), αντί του ορισμού «Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές» (“Pervasive Developmental Disorders”) που χρησιμοποιούσε το DSM-IV. Μία τεράστια αλλαγή. Μία διαφορετική και ουσιαστική αποσαφήνιση και μία διευκόλυνση επιτέλους στη γλώσσα των ειδικών να μιλούν ξεκάθαρα για την πάθηση με το όνομά της και όχι με αυτό τον «αόριστο» για τους γονείς όρο των «Διάχυτων Αναπτυξιακών» που ο ειδικός καλείτο να εξηγήσει -ή και να αποκρύψει πιθανά μερικές φορές για διάφορους λόγους – την ακριβή φύση του όρου. Ένα πιο ξεκάθαρο «συμβόλαιο» της πάθησης, μία πιο ξεκάθαρη τοποθέτηση που θα βοηθήσει σίγουρα την πιο ουσιαστική ψυχο-εκπαίδευση των γονέων επάνω στην πάθηση. Το όνομα έγινε επιτέλους όνομα, παύοντας για πολλούς να είναι λέξη-ταμπού, λέξη-φόβητρο ή λέξη-κώδικας!

Πηγή: ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Εκμάθηση χρήσης της τουαλέτας σε παιδιά με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές

Πολλά παιδιά με διαταραχές επικοινωνίας και λόγου δυσκολεύονται στην εκμάθηση της τουαλέτας. Γονείς και δάσκαλοι έχουν δοκιμάσει πολλούς τρόπους στην προσπάθειά τους να τα κάνουν να είναι ανεξάρτητα στον τομέα αυτό. Και δεν αντιδρούν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο στις προσπάθειες αυτές. Μία μέθοδος που μπορεί να είναι αποτελεσματική στην περίπτωση ενός παιδιού μπορεί να είναι άχρηστη σε ένα άλλο παιδί.

Στην προσπάθεια δημιουργίας ενός προγράμματος εκπαίδευσης στην χρήση της τουαλέτας στα παιδιά αυτά, θα ήταν χρήσιμο να δούμε το πρόβλημα από την πλευρά του παιδιού. Επίσης καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε πολλά οπτικά ερεθίσματα για να εξηγήσουμε στο παιδί τι πρέπει να κάνει ακριβώς.

Η οπτική γωνία του παιδιού
Ακόμα και για φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά, η εκμάθηση χρήσης της τουαλέτας είναι μια δύσκολη δεξιότητα. Παρότι το παιδί μπορεί να έχει καλή αίσθηση και έλεγχο του σώματος του, υπάρχουν άλλοι παράγοντες… κοινωνικοί κτλ, που καθορίζουν πόσο γρήγορα θα μάθει το παιδί. Τα μικρά παιδιά δεν νιώθουν την εσωτερική ανάγκη για να μάθουν κάτι τέτοιο. Περισσότερο το κάνουν για να αποκτήσουν την κοινωνική αποδοχή και την ικανοποίηση των γονιών τους: «τώρα είσαι μεγάλο αγόρι/μεγάλο κορίτσι!»

Πώς λοιπόν επιδρούν τα χαρακτηριστικά του αυτισμού στην παραπάνω διαδικασία;
Η δυσκολία του παιδιού να καταλάβει και να συμμετέχει στις κοινωνικές επαφές είναι από μόνο του ένα εμπόδιο. Ενώ τα συνομήλικά τους 2-/3-χρονα παιδιά είναι περήφανα που δεν φορούν πια πάνες, τα παιδιά με δαδ (διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές) δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Δεδομένης της δυσκολίας τους να μιμηθούν, ίσως είναι δύσκολο για αυτά να καταλάβουν τι τους ζητάμε.
Μερικά παιδιά έχουν δυσκολία στο να κρατούν και να ταξινομούν πληροφορίες. Έτσι, τους είναι δύσκολο να ακολουθήσουν όλα τα διαδοχικά βήματα που απαιτεί η εκμάθηση της τουαλέτας.
Επίσης κάποια ταράζονται πολύ όταν ζητηθούν αλλαγές στη καθημερινή ρουτίνα τους, ειδικά όταν αυτή η ρουτίνα είναι η ίδια για 3-4 χρόνια, όπως είναι η αλλαγή της πάνας.
Τέλος ορισμένα παιδιά δυσκολεύονται να συνδέσουν αισθητηριακές πληροφορίες, όπως η αίσθηση ότι πρόκειται να έχουν κένωση, με την διαδικασία της τουαλέτας. Κατά τον ίδιο τρόπο, μπορεί να δυσκολεύεται να σας δείξει ότι πρόκειται να έχει κένωση ή ότι έχει λερωθεί. Επίσης μπορεί να τον ενοχλεί η μυρωδιά της κένωσης, ο ήχος από το καζανάκι ή η θέα της τουαλέτας! Εξάλλου μπορεί να ταράζεται με την αίσθηση ότι πρέπει να ξεντυθεί για να πάει στην τουαλέτα.

Ακολουθούν μερικά τέτοια παραδείγματα και συμβουλές:
1) Αντιστέκεται στο να καθίσει στην τουαλέτα

  • Του επιτρέπουμε να καθίσει αρχικά με τα ρούχα
  • Κατόπιν του επιτρέπουμε να καθίσει με το καπάκι κατεβασμένο κι σταδιακά το αντικαθιστούμε με ένα χαρτόνι ή μία πετσέτα στα οποία ανοίγουμε σταδιακά όλο και μεγαλύτερες τρύπες
  • Προτιμούμε να ξεκινάμε με το καθικάκι χαμηλά και όχι κατευθείαν με την τουαλέτα
  • Μπορούμε να τον/την βάζουμε να κάθεται εναλλάξ με την κούκλα/ αρκουδάκι , που το χρησιμοποιούμε για παράδειγμα
  • Καθόμαστε μαζί του
  • Σηκώνουμε πιο ψηλά τα πόδια του
  • Το βοηθάμε να καταλάβει πόση ώρα πρέπει να καθίσει ( όση ώρα κρατά ένα τραγούδι, με τη βοήθεια χρονοδιακόπτη κτλ)
  • Όταν δείχνει σημεία προόδου, ανταμείβουμε

2) Φοβάται το καζανάκι

  • Δεν τραβάμε καζανάκι χωρίς λόγο
  • Τραβάμε αφού έχει απομακρυνθεί από την τουαλέτα
  • Τον προειδοποιούμε ότι θα τραβήξουμε καζανάκι
  • Τον αφήνουμε να τραβήξει μόνος του

3) Ενθουσιάζεται με το καζανάκι

  • Καλύπτουμε το κουμπί με κάποιο αντικείμενο
  • Του δίνουμε κάτι άλλο για να ξεχαστεί
  • Χρησιμοποιούμε εικόνες για να του θυμίσουμε ότι τραβάμε μόνο αφού σηκώσουμε το παντελόνι
  • Όταν έρθει η ώρα να τραβήξει καζανάκι του δίνουμε ένα αυτοκόλλητο όμοιο με εκείνο που έχουμε κολλήσει στο χερούλι της πόρτας του μπάνιου

4) Του αρέσει να παίζει με το χαρτί τουαλέτας

  • Μπορείτε για ένα διάστημα να το αντικαταστήσετε με Kleenex
  • Να κρατάμε στη άκρη λίγο χαρτί από πιο νωρίς
  • Ζωγραφίζουμε γραμμές εκεί που πρέπει να κόψει

5) Δεν θέλει να σκουπιστεί

  • Χρησιμοποιούμε διάφορα υλικά (μαντηλάκια, πετσέτα, σφουγγαράκι)
  • Του δείχνουμε με την κούκλα/αρκουδάκι

6) Αρνείται να έχει κένωση αν του αφαιρέσουμε την πάνα

  • Του επιτρέπουμε να φορά πάνα όταν κάθεται στην τουαλέτα, στην οποία σταδιακά ανοίγουμε όλο και μεγαλύτερες τρύπες
  • Χρησιμοποιούμε την κούκλα/αρκουδάκι
  • Αυξάνουμε τα υγρά και τις φυτικές ίνες στη διατροφή του
  • Ειδοποιούμε τον γιατρό μας αν το πρόβλημα επιμένει

(Πηγή: http://eidikidiapaidagogisi.blogspot.gr/)

Το πιάσιμο του μολυβιού στην προσχολική ηλικία

Η ικανότητα να γράφουμε είναι μια πιο σύνθετη ικανότητα από όσο νομίζουμε. Το γράψιμο επηρεάζεται από την ανάπτυξη της αισθησιοκινητικής, αντιληπτικής και γνωστικής ικανότητας. Ο πιο σωστός και κοινά αποδεκτός τρόπος να πιάνουμε το μολύβι είναι με τα τρία δάχτυλα (αντίχειρας – δείκτης – μέσος) τα δάχτυλα δηλαδή που κάνουμε το σταυρό μας. Παρόλα αυτά υπάρχουν και άλλοι τρόποι πιασίματος του μολυβιού που είναι το ίδιο αποτελεσματικοί σύμφωνα με τους επιστήμονες. Είναι πολύ σημαντικό να πιάνουμε σωστά το μολύβι με όσο το δυνατόν λιγότερη πίεση στους μύες.

Είναι σημαντικό το παιδί από τη στιγμή που αρχίζει να πιάνει στα χέρια του μολύβι (ξυλομπογιά, μαρκαδόρο ή οποιοδήποτε αντικείμενο γραφής) να περάσει από όλα τα στάδια πιασίματος και να μην περιμένουμε να κρατήσει σωστά το μολύβι. Και είναι σημαντικό, γιατί βοηθάει στην εξάσκηση της λεπτής κινητικότητας και της γενικότερης ικανότητας του χεριού να πιάνει. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να πιέζουμε τα μικρά παιδιά να πιάνουν σωστά το μολύβι και να τα ζορίζουμε να το κρατήσουν όπως θέλουμε εμείς, αλλά να τους δίνουμε το χρόνο που χρειάζονται να προσαρμόζονται στο σωστό τρόπο κρατήματος του μολυβιού. Αν το παιδί μάθει να κρατάει λάθος το μολύβι (επειδή το πιέσαμε να το κάνει νωρίτερα) το πιθανότερο είναι πως μετά δε θα μπορέσει να διορθώσει το λάθος κράτημα του μολυβιού.

Για να μπορέσει ένα παιδί να πιάσει σωστά το μολύβι θα πρέπει να αναπτυχθούν οι μύες του στους ώμους και στα χέρια. Για να επιτευχθεί αυτό προτρέπουμε τα μικρά παιδιά να παίρνουν μέρος σε μια σειρά από δραστηριότητες αδρής κινητικότητας, όπως μπουσούλισμα, σκαρφάλωμα, σπρώξιμο, ώστε οι μύες στους ώμους και τα χέρια να δυναμώσουν , να γίνουν πιο σταθεροί και κατ’ επέκταση το πιάσιμο του μολυβιού να γίνει με πιο σωστό και ώριμο τρόπο.

Αν πιέσουμε το παιδί να κρατήσει το μολύβι “σωστά” πριν να είναι οργανικά έτοιμο, τότε το πιθανότερο είναι να το δούμε να πιάνει το μολύβι με περίεργους τρόπους, να μην μπορεί να κατευθύνει το μολύβι ή το μαρκαδόρο και έτσι να μην μένει ευχαριστημένο με το αποτέλεσμα που φέρνει. Απόρροια αυτής της δυσάρεστης κατάστασης είναι σταδιακά το παιδί να αποφεύγει να ασχολείται με ανάλογες δραστηριότητες και σε πολλές περιπτώσεις να φτάνει σε σημείο να τις αποστρέφεται.

Τα συνηθέστερα στάδια:

1-2 ετων:

Το παιδί πιάνει το αντικείμενο γραφής με τη γροθιά του. Μοιάζει σαν να πιάνει ξίφος και μουτζουρώνει στη σελίδα χρησιμοποιώντας όλο το χέρι (από τον ώμο έως τα δάχτυλα).

2-3 ετών:

Το παιδί χρησιμοποιεί όλα του τα δάχτυλα για να πιάσει το εργαλείο γραφής αλλά ο καρπός είναι έτσι γυρισμένος, ώστε η παλάμη να κοιτάει προς τα κάτω. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία έχουν αρχίσει να σταθεροποιούν τους ώμους τους, όποτε τώρα η κίνηση έρχεται από τον αγκώνα και κάτω. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά είναι σε θέση να κάνουν μια ευθεία γραμμή ή μια καμπύλη.

3-4 ετών:

Τα παιδιά κρατούν τώρα το εργαλείο γραφής με 4 δάχτυλα και το κρατούν δημιουργώντας ένα τόξο μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη. Η κίνηση τώρα έρχεται περισσότερο από τον καρπό και την παλάμη, ενώ τα δάχτυλα κινούνται τώρα όλα μαζί. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά συνήθως μπορούν να ενώνουν τελείες προκειμένου να σχεδιάσουν μια εικόνα, να σχεδιάσουν σε ζιγκ-ζαγκ καθώς και γραμμές που τέμνονται. Προσπαθούν επίσης να ζωγραφίσουν απλά ανθρωπάκια.

4-6 ετών:

Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία συνήθως χρησιμοποιούν 3 δάχτυλα για να κρατούν το εργαλείο γραφής και μάλιστα τα τρία αυτά δάχτυλα λειτουργούν ως μια ενότητα. Τα σκίτσα των ανθρώπων γίνονται τώρα με περισσότερες λεπτομέρειες.

Όσο τα δάχτυλα που κρατούν το μολύβι αρχίζουν να κινούνται ανεξάρτητα, ο παράμεσος και το μικρό δάχτυλο αρχίζουν να στρέφονται προς την παλάμη, το άνοιγμα μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη-μέσου μεγαλώνει και το εργαλείο γραφής το κρατάνε πιο κοντά στη μύτη του, έτσι ώστε η γραφή να προέρχεται από τις άκρες των δακτύλων.

Το τελικό στάδιο που είναι και ο απώτερος σκοπός

 

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ

  • Σχοινάκι
  • Σπάσιμο των φυσαλίδων από το νάιλον που τυλίγουμε έπιπλα
  • Άδειασμα νερού από κανάτα σε ποτήρι. Όσο πιο δυνατό γίνεται το παιδί τόσο περισσότερο νερό μπορεί να έχει αρχικά η κανάτα.
  • Πιάσιμο διάφορων αντικειμένων με μανταλάκια
  • Στύψιμο σφουγγαριού
  • Κόψιμο με ψαλίδι
  • Να προσπαθεί να πιάσει μικρά αντικείμενα με την πιάστρα για τον πάγο
  • Πλαστελίνη (ιδιαίτερα όταν προσπαθεί αν την μαλακώσει και να την κάνει μια μπάλα)
  • Να περνάει χάντρες σε κορδόνι

ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΩΣΤΟΥ ΚΡΑΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΟΛΥΒΙΟΥ

Ικανότητα να χρησιμοποιούμε διαφορετικά ποσοστά πίεσης – Ελαφρύ άγγιγμα

Δράσεις για παιδιά:

  • Να προσπαθούν να πιάσουν εύθραυστα αντικείμενα (δημητριακά, ζαχαρωτα κλπ) με τα δάχτυλα ή με τσιμπιδάκι, χωρίς να τα διαλύσουν
  • Να ζωγραφίσουν σε χαρτί κουζίνας (και όχι σε κανονικό χαρτί) χωρίς να το σκίσουν
  • Να φτιάξουν ντόμινο με όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια χωρίς να τα ρίξουν
  • Να παίξουν με σταγονόμετρο προσπαθώντας να ελέγξουν πόσες σταγόνες ρίχνουν

ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ

Δράσεις για παιδιά:

  • Να παίζουν με σβούρες σε διάφορα μεγέθη και να επιτυγχάνουν την περιστροφή τους
  • Να περιστρέφουν καρύδια ή αμύγδαλα (με το τσόφλι τους)

ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ

Δράσεις για παιδιά:

  • Βάζουμε στο χέρι του παιδιού νομίσματα και ζητάμε να μας τα δώσει πίσω ένα-ένα χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα και το δείκτη χωρίς όμως να του πέσουν τα άλλα από την παλάμη.

ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΚΑΡΠΟ

Δράσεις για παιδιά:

  • Να τοποθετεί αντικείμενα που βρίσκονται σε κάθετη θέση το ένα πάνω στο άλλο (πχ επιτραπέζια παιχνίδια)
  • Να ζωγραφίζει – γράφει σε χαρτί που βρίσκεται όρθιο απέναντί του (καβαλέτο – πίνακας κλπ)
  • Να χρησιμοποιεί πλάστη για να ισιώσει μια μπάλα πλαστελίνης ή ζυμάρι (εδώ πρέπει να προσέχουμε τα χέρια να είναι ανοιχτά στο ύψος των ώμων και όχι κλειστά).

Πηγή: www.avradinis.gr

Ένταξη και συνεκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες

Το Περιφερειακό Επιμορφωτικό Κέντρο (Π.Ε.Κ.) Λαμίας, με περιοχή εμβέλειας την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, έχει ως έργο του το σχεδιασμό, την κατάρτιση και την υλοποίηση επιμορφωτικών προγραμμάτων για τους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αλλά και γενικότερα ο συντονισμός όλων των μορφών και τύπων της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών καθώς και η εφαρμογή ιδιαίτερων επιμορφωτικών δράσεων.
Στα πλαίσια των πιο πάνω αρμοδιοτήτων του το Π.Ε.Κ. Λαμίας οργάνωσε και σύστασε έπειτα από τα σχετικά αιτήματα Τμήμα Επιμόρφωσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στο Καρπενήσι.
Η διάρκεια του προγράμματος είναι από τις 27 Ιανουαρίου 2016 ως τις 09 Μαρτίου 2016 και υλοποιείται στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Καρπενησίου.

Στις 17 Φεβρουαρίου 2016 πραγματοποιήθηκε η εισήγηση μου στο ΠΕΚ με θέμα “Ένταξη και συνεκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες”. Στους παρακάτω συνδέσμους θα βρείτε όλο το υλικό της εισήγησης.

ΣΤΟΧΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΜΟΡΦΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ

Διαφοροποιημένα φύλλα εργασίας για μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες

Παράδειγμα για το Νηπιαγωγείο:

ΕΝΝΟΙΕΣ ΜΙΚΡΟ-ΜΕΓΑΛΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ

ΤΕΣΤ ΣΤ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

ΤΕΣΤ ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ (ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ)

 

Κάποιες ιστορίες δεν είναι για παιδιά

Η 7χρονη Malak, αναγκάστηκε μαζί με την οικογένειά της, να εγκαταλείψουν την σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Συρία και στη συνέχεια πραγματοποίησε ένα επικίνδυνο ταξίδι, διασχίζοντας τη Μεσόγειο.
«Είχα πολλούς φίλους, αλλά τώρα δεν έχει μείνει κανείς», μας είπε, φτάνοντας στην Ελλάδα. Και συμπλήρωσε: «Ελπίζω τα πράγματα να ξαναγίνουν όπως ήταν και πριν».

Από τη Unicef Greece.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση