ΛΥΚΟΥ ΕΛΕΝΑ

Ο στόχος της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών δεν είναι να μάθει το παιδί να τα μιλάει αποστηθίζοντας γραμματικούς και συντακτικούς τύπους και κανόνες. Αντίθετα, είναι να φτάσει στο σημείο να αναγνωρίζει τόσο ώστε να μπορεί να έχει αναγνωστική εμπειρία. Αρχαία ελληνικά δεν είναι να ξέρεις απέξω τον υπερσυντέλικο του τάδε ρήματος. Αρχαία ελληνικά είναι όμως να μπορείς να τον αναγνωρίσεις όταν τον συναντήσεις σε ένα κείμενο. Τα αρχαία υπάρχουν παντού όμως γύρω μας, στις επιγραφές των μουσείων και σε όλα τα μέρη της πλούσιας πολιτισμικής κληρονομιάς μας και αυτό τα καθιστά ζωντανή γλώσσα. Επιπλέον, η αναγνωστική εμπειρία όπως και η πειθαρχία που σου προσφέρουν είναι βασικά θεμέλια στη ζωή κάθε νέου. Όσοι έχουμε διαβάσει Όμηρο σίγουρα θα αποτυπώσαμε τη μοναδική απλότητα και ακρίβεια σκέψης της αρχαίας λογοτεχνίας. Η γνώση της αρχαίας ελληνικής προσφέρει πληρέστερη γλωσσική επίγνωση και βαθύτερη κατανόηση της γλώσσας μας, της νέας ελληνικής, καθώς μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τη διαχρονική και νομοτελειακή εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας (πίσω και πέρα από κάθε διαλεκτική διαφορά): αφενός να αντιληφθούμε ιστορικά -άρα γενετικά και ακριβέστερα- τις γραμματικές και συντακτικές δομές της νέας ελληνικής (σε διαρκή σύγκριση με εκείνες της αρχαίας), και αφετέρου να παρακολουθήσουμε την εσωτερική διεργασία μέσω της οποίας παράγονται για παράδειγμα νέες λέξεις ή νέες σημασίες σε παλιές λέξεις… Ο χρυσός κανόνας της μάθησης είναι η διαρκής παραβολή με κάτι άλλο.