κόκκινο μπαλόνι

Πρώτη ταινία της χρονιάς για μένα ήταν η “Άφιξη” (“Arrival”) του Καναδού Ντενί Βιλνέβ. Κι ενώ περίμενα να δω μια ακόμα αμερικανιά επιστημονικής φαντασίας, κομπλέ με πανοραμικά καταστροφής, βαρυσήμαντους λόγους προέδρων και το λοιπό πακέτο, από τα πρώτα λεπτά καθηλώθηκα από εικόνες και αισθήσεις απρόσμενες. Ευαισθησία, μοναξιά, απώλεια, σασπένς, αγωνία, φιλοσοφικά αγκάθια, ελπίδα. Και φως. Μια απόλυτα αισιόδοξη και ανέλπιστα μεστή ταινία. Με ερμηνείες, μουσικάρες, ατμόσφαιρα και δυνατές εικόνες, ακόμα και υπερβολές, αλλά υπερβολές που τις θες να σε παρασύρουν.

Ωραία.

πηγή: nostimonimar.gr

Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη, διότι σήμερα επισκέφτηκα κι εγώ, μία κοινή θνητή, το άντρο του Χριστουγεννιάτικου Πνεύματος, το λίκνο της εορταστικής διάθεσης, το κολαστήριο της ανέμελης και στοργικής αγάπης στον πλησίον διά της ανταλλαγής δώρων, το The Athens Mall. Συνέχεια →

Συνέχεια →

Ήταν η 3η Δεκεμβρίου του 1976 όταν η Algie, το 9μετρο γουρούνι-μπαλόνι που είχε σχεδιαστεί από τον Roger Waters των Pink Floyd και τον Aubrey Powell για τις ανάγκες του εξώφυλλου του δίσκου “Animals” του συγκροτήματος, ¨απέδρασε¨ λόγω των ισχυρών ανέμων που έπνεαν στην περιοχή του εργοτασίου ηλεκτρικής ενέργειας Battersea Power Station του Λονδίνου, όπου ήταν δεμένη. Συνέχεια →

Είναι πολύ εύκολο να μιλήσουμε για μιζέρια.

Υπάρχει παντού γύρω μας, στο timeline των προσωπικών μας “ειδησεογραφικών πρακτορείων” (βλέπε facebook), στις σπασμένες κουβέντες που χωρίς να θέλουμε ακούμε στα καφέ και στα γραφεία, στους ήχους των τηλεοράσεων, στις εικόνες των δρόμων. Συνέχεια →