Η δράση του Νικολάου Στέλλα

9 Απριλίου 2015 ΑΡΚΟΥΛΗ ΕΛΕΝΗ

Ο Παριανός ήρωας Νικόλαος Στέλλας 
      Ο Νικόλαος Στέλλας είναι ένας Παριανός εθνομάρτυρας που γεννήθηκε το 1921 και πέθανε το 1944. Το πατρικό του σπίτι βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού Στρούμπουλας, κοντά στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου. Οι γονείς του ήταν ο Γιακουμής Στέλλας και μητέρα του η Μαριγώ Κυδωνιέως. Είχαν εννέα παιδιά και ο Νικόλαος ήταν το πέμπτο παιδί τους. Είχε σπάνια ευστροφία και ήταν τολμηρός στις κινήσεις του, καθώς δεν αισθανόταν φόβο. Ήταν ακέραιος σε θέματα πίστης και ηθικής.
Η δράση του
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Πάρος ήταν στην κατοχή των Γερμανών, ο Νικόλαος Στέλλας συμμετείχε σε μια επιχείρηση εναντίον των Γερμανών. Στις 14/5/1944 στη θέση Γλύφα, φτάνει το καΐκι του Ηλία Περαντινού. Αρχηγός της επιχείρησης ήταν ο Άγγλος λοχαγός Λάσεν. Ο Μανώλης Περάκης τους έδειξε το δρόμο για το σπίτι του Γιακουμή Στέλλα (πατέρα του Νικόλαου). Ο Μανώλης Στέλλας είχε ειδοποιηθεί και τους περίμενε. Όταν η ομάδα της επιχείρησης έφτασε τους ανέβασαν στο βουνό Στρούμπουλας και εκεί κρυμμένοι πέρασαν όλη τη μέρα κατασκοπεύοντας τους Γερμανούς. Η ομάδα  των Άγγλων κομάντος είχε αναλάβει να καταστρέψει τους ασυρμάτους και τις αντιαεροπορικές εγκαταστάσεις του αεροδρομίου των Μαρμάρων που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί για τον ανεφοδιασμό τους.
Ο Νικόλαος όταν γύρισε σπίτι του ρωτούσε επίμονα τη μητέρα του που βρισκόταν ο πατέρας του και μετά από πιέσεις του αποκάλυψε για το που βρισκόταν. Το απόγευμα της ίδιας μέρας Ο Νικόλαος Στέλλας και ο Μανώλης Περάκης ανέλαβαν την ομάδα των άγγλων που θα διενεργούσε την επιχείρηση εναντίον των Γερμανών και χωρίστηκαν σε δύο τμήματα και πήραν δύο διαφορετικές κατευθύνσεις όπου και κρύφτηκαν μέχρι την επόμενη μέρα. Ο Λάσσεν (ο Άγγλος αρχηγός της επιχείρησης) έστειλε το Νικόλαο Στέλλα στο αεροδρόμιο που υπήρχε στην περιοχή των Μαρμάρων για να μαζέψει πληροφορίες για τις κινήσεις των Γερμανών. Οι οδηγίες ήταν : η μία ομάδα να εγκατασταθεί απέναντι από το σχολείο στα Μάρμαρα, η άλλη να καταλάβει το αρχηγείο του Τσιπίδου. Ώρα επίθεσης καθορίστηκε η 11:45 τη νύχτα με εντολή να συλληφθούν οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Κάποιοι πυροβολισμοί όμως που ακούστηκαν και μια φωτοβολίδα  που έπεσε στη περιοχή του αεροδρομίου μετατρέπει τη νύχτα σε μέρα και έτσι οι σαμποτέρ έχασαν τη κάλυψη που είχαν. Μετά από αυτή την κίνηση οι Γερμανοί άρχισαν να παίρνουν προληπτικά μέτρα περιμένοντας ότι κάτι θα συνέβαινε.
Σύλληψη Νικόλαου Στέλλα
      Ο Νικόλαος με την ομάδα του κινήθηκαν προς τις αποθήκες που ήταν τα καύσιμα και οι βόμβες κοντά στο χώρο του αεροδρομίου Μαρμάρων. Ένας από την ομάδα, ο Δελένδας διαφώνησε για την αρχηγεία την ομάδας και έφυγε μόνος του γύρω στις 12:30 τη νύχτα πέφτοντας πάνω σε 2 Γερμανούς στρατιώτες οι οποίοι και τον συνέλαβαν. Στην συνέχεια συνέλαβαν και την ομάδα του Νικόλαου Στέλλα. Οι Άγγλοι σαμποτέρ κατάφεραν να ξεφύγουν μακριά από το σημείο του αεροδρομίου βοηθούμενοι από τους ντόπιους οδηγούς που είχαν.
      Οι Γερμανοί πήραν τον Στέλλα για ανάκριση και τον υπέβαλαν σε φοβερά βασανιστήρια προκειμένου ομολογήσει την πορεία της σχεδιαζόμενης επίθεσης καθώς και τους συνεργούς του. Ο Νικόλαος στάθηκε αλύγιστος και δεν έδωσε καμιά πληροφορία στους Γερμανούς. Μετά τις ανακρίσεις των Γερμανών ανακρίθηκε και από τον μοίραρχο χωροφυλακής της Παροικιάς, με τα ίδια αποτελέσματα. Την επομένη μέρα ο Στέλλας επεστράφη στους Γερμανούς και τον πέρασαν από δίκη. Αποφασίστηκε να εκτελεστεί δια απαγχονισμού.
Τον ρώτησαν : «Ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία;» και εκείνος απάντησε «Να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω». Τότε κάλεσαν τον ιερέα της ενορίας Παπα- Γιάννη Παπάζογλου. Ο Στέλλας είπε στον ιερέα να μεταφέρει στους γονείς του να το συγχωρέσουν για τον πόνο που τους προκάλεσε. Ανήμερα των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης τον οδήγησαν με τα χέρια δεμένα στο ικρίωμα στην πλατεία του Τσιπίδου, μετά το σχολείο, όπου υπάρχει σήμερα μια αναμνηστική πλακέτα. Αφού απαγχονίστηκε εκτέθηκε σε δημόσια θέα για παραδειγματισμό στην πλατεία όπου σήμερα βρίσκεται η προτομή του (έργο του γλύπτη Ν.Περαντινού).
Τιμές για τη μνήμη του
Στη Δαμαλιά το 1977 με πρωτοβουλία εφημέριου και συμμετοχή κατοίκων της Αγκαιριάς χτίστηκε τύμβος 5 μέτρων βάσης και 5 μέτρων ύψους. Εκεί στην Δαμαλιά στο σπίτι του Στέλλα έχτισαν αργότερα ένα εκκλησάκι που λειτουργεί κάθε χρόνο το μήνα Μάιο. Επίσης στη Μάρπησσα γίνεται λειτουργία προς τιμήν του στην εκκλησία και στη συνέχεια στο άγαλμα που έχει στηθεί στο σημείο που απαγχονίστηκε. Γίνονται εορταστικές εκδηλώσεις στη μνήμη του, κατάθεση στεφάνων και ομιλίες.

Δημοσιευμένο στην κατηγορία  ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ .

Τα σχόλια δεν επιτρέπονται.


Πρόσφατα άρθρα

Πρόσφατα σχόλια

    Ιστορικό

    Kατηγορίες

    Μεταστοιχεία


    Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
    Αντίθεση