Εκδηλώσεις

Είμαστε στα μέσα της σχολικής χρονιάς, όπως κάθε Χριστούγεννα άλλωστε. Έτσι μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω να δούμε τι έγινε τη χρονιά που πέρασε αλλά να δούμε και τι σχεδιάζουμε για τη χρονιά που έρχεται.

Ανατρέχοντας στο ημερολόγιο βλέπω :

12/1 : Κοπή πίτας Κριτών Καλαθοσφαίρισης με αφιέρωμα στο Κώστα Βουτσά.

13/1 : Κοπή Βασιλόπιτας στο Σχολείο

4/2 : Επίσκεψη Άλκης Ζέη στο Σχολείο

11/2 : Ημερίδα στο Δημόκριτο για την ασφάλεια στο διαδίκτυο.

14/2 : Μουσική Βραδιά

19 – 23 / 2 Πενθήμερη εκδρομή Γ Λυκείου στη Πράγα.

25 – 27/2 Τριήμερη εκδρομή με μαθητές από όλο το σχολείο για σκι. ( από Ε δημοτικού τ0υ Γαλλικού τομέα μέχρι και Β Λυκείου από τον Ελληνικό τομέα : Σύνολο 138 μαθητές )

8/3 Θεατρική έξοδος των μαθητών του Λυκείου

15/3 Ημερίδα για την μετάβαση από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο, με ομιλίες, δράσεις, παρουσιάσεις τόσο για τους γονείς όσο και για τους μικρούς μαθητές.

22/3 Συμμετοχή στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Χημείας της ΕΕΧ.

28/3 Παιδί στη κρίση. Το παιδί στα χρόνια του πολέμου.

2-4 /4 Μαθητικό Κοινοβούλιο των Επιστημών.

10/4 Μουσικοθεατρική παράσταση NIRVANA στο σχολείο.

28/4 Portes Ouvertes : Εκδήλωση όπου οι μαθητές παρουσιάζουν τις εργασίες όλης της σχολικής χρονιάς.

27/6 Εκδήλωση για τη λήξη της Σχολικής Χρονιάς.

29/6 Αποφοίτηση

Έτσι τελειώνει η περυσινή σχολική χρονιά. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά… έχουν γίνει πολλά στη σχολική χρονιά που πέρασε… Έτσι έχουμε τη συμμετοχή στον διαγωνισμό της Μαθηματικής εταιρείας, το Διαγωνισμό Φυσικής που οργανώνει το σχολείο μας για μαθητές  της Γ Γυμνασίου, τη συμμετοχή στο μαθητικό συνέδριο του ACSTAC στη Θεσσαλονίκη αλλά και πολλές άλλες όπως εβδομάδα κινηματογράφου, εβδομάδα γαλλικού κινηματογράφου, διαγωνισμοί συγγραφής, παρουσάσεις ερευνητικών εργασιών,  και και και…

Το καλύτερο ήταν βέβαια τα αποτελέσματα από τις πανελλαδικές εξετάσεις που έδωσε ποσοστό πάνω από 40 % στους απόφοιτούς μας βαθμό άριστα ( >18 ) στο βαθμό πρόσβασης. Αυτό έδωσε στους μαθητές μας τη δυνατότητα να πετύχουν στις σχολές που ήθελαν και να συνεχίσουν εκεί τη πορεία τους.

Στη καινούργια σχολική χρονιά αλλά το 2014 έχουμε :

12/9 : Βραδιά Ερευνητή – Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών.

26/9 : Βραδιά Ερευνητή – Δημόκριτος

8 / 10 : Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης μιλάει στους μαθητές για το μπάσκετ

14/10 : Πανευρωπαϊκή Εβδομάδα Κώδικα : Code What ? Ομιλία αποφοίτων στους μαθητές για τη σημασία της συγγραφής κώδικα.

16/10 : Ημερίδα στίβου για ΑΜΕΑ και άτομα με Αναπηρία

15 και 17/10 : Μονολογώντας : Θεατρική παράσταση της θεατρικής ομάδας στο σχολείο.

17 / 10 : Σχολική γιορτή για την 28η Οκτωβρίου

23/10 : Επίσκεψη και ξενάγηση στο Εθνικό Ϊδρυμα Ερευνών των μαθητών της Θετικής κατεύθυνσης και του Θετικού προσανατολισμού της Β Λυκείου και όχι μόνο.

4/11 Ευρώπη σε κρίση : Ομιλία στους μαθητές της Β Λυκείου.

14 / 11 : Σχολική γιορτή για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

28 / 11 : Παιδαγωγική Έξοδος όλου του σχολείου προς διάφορες κατευθύνσεις.

13/12 : Συμμετοχή στο Διαγωνισμό EUSO 2015 στο Χαλάνδρι.

14/12 : Χριστουγεννιάτικο Bazar

Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται το 2014 από δραστηριότητες. Και εδώ πρέπει να αναφέρω ότι η καταγραφή είναι ελλιπής, μια και έχουν γίνει πολλές δραστηριότητες που δεν έχουν καταγραφεί. Ενδεικτικά αναφέρω την ημέρα διατροφής για την Α γυμνασίου, την έξοδο στη Πάρνηθα για αθλητικές δραστηριότητες της Α γυμνασίου, επισκέψεις σε ιδρύματα, την ενίσχυση του κοινωνικού παντοπωλείου του δήμου της Αγίας Παρασκευής, διαδικτυακά σεμινάρια και πολλά άλλα.

Οι εκδηλώσεις αυτές καταγράφονται στην ηλεκτρονική εφημερίδα : ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ LFH

Σημαντικό γεγονός της φετεινής σχολικής χρονιάς είναι η επίσημη σελίδα στο Facebook της Σχολής. Στη σελίδα αυτή μπορείτε να ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες της Σχολής.

Τώρα για φέτος… έχουμε ήδη αρκετές εκδηλώσεις στα σκαριά… Σε κάποιες υπάρχουν και ημερομηνίες. Κάποιες απλά δεν έχουν κλείσει ημερομηνίες. Πάλι θα μπορείτε να ενημερώνεστε είτε από την εφημερίδα είτε από το FACEBOOK. Το ημερολόγιο για φέτος γράφει :

11 / 1 : Κοπή βασιλόπιτας των Κριτών καλαθοσφαίρισης με αφιέρωμα φέτος στη Μαρία Φαραντούρη.

12 / 1 : Κοπή Βασιλόπιτας στο Σχολείο.

18 / 1 : Αναδάσωση στη Πεντέλη ( Καραούλι )

29/1  : LFH en scene : Ο αυτοσχεδιασμός και η δημιουργικότητα επί σκηνής. Όποιος από την κοινότητα του LFH  θέλει να παρουσιάσει κάτι στη Σχολή, το βήμα είναι δικό του. Ανοικτή εκδήλωση..

1-5 / 2 : Εκπαιδευτικό ταξίδι της Β Λυκείου στη Grenoble – Lyon και επίσκεψη στα εκεί Πανεπιστήμια.

13 / 2 : Ημερίδα Safer Internet – Συμμετοχή στη κεντρική εκδήλωση με παρουσίαση από τη μαθήτρια Ελένη Μουζάκη, θέματος σχετικού με τον κυβερνοεκφοβισμό.

13 / 2 : Μουσική βραδιά : Το φετεινό θέμα είναι : Το έντεχνο τραγούδι με θέμα τη θάλασσα. Ανοικτή εκδήλωση και συνήθως υπερπλήρης.

19 / 2 : Επίσκεψη μαθητών Θετικής και τεχνολογικής κατεύθυνσης στο ΕΜΠ και ξενάγηση στους χώρους.

7 / 3 : Ημερίδα για τη μετάβαση των παιδιών από το Δημοτικό στο Γυμνάσιο. Ανοικτή εκδήλωση με δήλωση συμμετοχής.

20 /3 και 1/ 4 : Διαγωνισμός Φυσικής για τη Γ Γυμνασίου.

28 / 3 : Συμμετοχή στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό της ΕΕΧ.

Απρίλιος : Στρογγυλό τραπέζι χημείας. Χημικοί μιλάνε για τη χημεία στον επαγγελματικό χώρο στους μαθητές της Θετικής κατεύθυνσης και του Θετικού προσανατολισμού.

Μάρτιος : Εβδομάδα θεματικού κινηματογράφου με θέμα τις θετικές επιστήμες ( Μαθηματικά – Φυσικές επιστήμες ). Ταινίες με θέματα που άπτονται των θετικών επιστημών, θα προβληθούν επιλεγμένα σε όλες τις τάξεις και μετά θα συζητηθούν με όλους τους μαθητές.

Για βίντεο από τις εκδηλώσεις του σχολείου, μπορείτε να ανατρέξετε στο YOU TUBE και στο κανάλι της Σχολής : LFHEDGR  όπου 172 βίντεο από δραστηριότητες της σχολής ( 62 του 2014) σας περιμένουν για να τα δείτε. Εμφανίζοντας συνεχή ανοδική πορεία στις θεάσεις ( 2927 – 7115 – 8532 για τα τρία χρόνια ύπαρξής του : 25/12/2011 δημιουργήθηκε ) δείχνει ότι το επισκέπτεστε όσο πάει και περισσότερο, όσο πάει και περισσότεροι.

Επίσης οι εκδηλώσεις της σχολής μεταδίδονται ζωντανά από το USTREAM ζητώντας : LFHED-live  όπου διατηρούνται οι πιο πρόσφατες μεταδόσεις σε υψηλή ανάλυση ( 5 ΜΡ). Με 15 βίντεο από παλιές εκδηλώσεις, αυτή τη στιγμή και 3800 θεάσεις από τη δημιουργία του και αυτό εμφανίζει συνεχή ανοδική πορεία.

Θα υπάρξουν και πολλές ακόμα εκδηλώσεις που είναι δύσκολο να καταγραφούν εδώ και σήμερα. Αλλά αν παραμείνετε συντονισμένοι θα έχετε έγκαιρη ενημέρωση για όλες τις εκδηλώσεις.

Έτσι μια πλήρης χρονιά… περνάει στην ιστορία, ενώ μια καινούργια πολλά υποσχόμενη ξεκινάει.

Από όλους εμάς

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

και

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2015

Τη καλημέρα μου…

Πραγματοποιήθηκε και φετος η Χριστουγεννιάτικη Σχολική γιορτή στην Ελληνογαλλική Σχολή Αγίας Παρασκευής “Ευγένιος Ντελακρουά”. Η γιορτή είχε κέφι, διάθεση, δώρα, κόσμο και δώρα. Χριστουγεννιάτικα δώρα από όλους και για όλους.

Αλλά φέτος είχει και μια καινοτομία. Η σχολική γιορτή είχει και… “παράρτημα”. Εϊχαμε ένα ξύλινο σπιτάκι στη Πλατεία Αγίας Παρασκευής. Εκεί μια ομάδα μαθητών με την διευθύντρια της Σχολής κ. Πολυμεροπούλου, πρόσφεραν γλυκά στους περαστικούς και τους εξηγούσαν πως θα μπορέσουν να φτάσουν στη γιορτή της Σχολής. Ακολουθούν κάποιες φωτό από το “σπιτάκι” στη Πλατεία.

Και του χρόνου να είμαστε καλά και να μπορέσουμε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, με υγεία και χαρά για όλο το κόσμο.

Τη καλησπέρα μου…

Μέρες γιορτών έρχονται και έτσι θα τις αντιμετωπίσουμε. Με ένα χαμόγελο, μια καλημέρα, μία κίνηση καλής θέλησης.Απλά πράγματα.

Εμείς στο σχολείο θα έχουμε μια σειρά εκδηλώσεων μέχρι τα Χριστούγεννα, για όλους. Κάποιες από αυτές γίνονται στο σχολείο, κάποιες εκτός σχολείου. Κάποιες οργανώνονται απευθείας από το σχολείο ενώ σε κάποιες συμμετέχουν μέλη της κοιονότητας της Ελληνογαλλικής Σχολής. Μέχρι στιγμής λοιπόν, έχουν καταγραφεί οι παρακάτω δραστηριότητες με χρονολογική σειρά. Πιθανότατα θα έχουμε νεώτερη και πιο ενημερωμένη έκδοση.

1. 10 Δεκεμβρίου : Κωστής Παπαϊωάννου – Φιλόλογος της Σχολής

Παλιότερα οι σχολικές εκδρομές ήταν μια βόλτα, έτσι να πάρουμε αέρα και να ξεκουραστούμε. Οι καιροί άλλαξαν, οι πληροφορίες αυξήθηκαν όπως και οι δυνατότητες. Έτσι οι εκδρομές πλέον έχουν αποκτήσει σκοπό και στόχο.

Εμείς στη Σχολή προσπαθούμε μέσα από τις παιδαγωγικές εξόδους που κάνουμε να πετύχουμε διπλό στόχο. Αφενός να δώσουμε μια αφορμή στους μαθητές μας να δούνε και να μάθουν κάτι νέο. Αφετέρου να έχουν τον ελεύθερο χρόνο για να μπορέσουν να ξεκουραστούν αλλάζοντας παραστάσεις.

Η Τετάρτη ήταν η ημέρα της παιδαγωγικής εξόδου της Σχολής. Ο καιρός εμπόδισε το Γυμνάσιο να βγουν στη προγραμματισμένη έξοδο. Οι “μεγάλοι” του Λυκείου αποφασίσαμε ότι θα μπορούσαμε να πάμε και πήγαμε.

Έτσι ένα μέρος της Β Λυκείου βρέθηκε στο μουσείο του ΟΤΕ. Υπήρχε λόγος… Όλα τα παιδιά έχουν τα κινητά στη τσέπη τους… αλλά τι μεσολάβησε για να έχουν αυτές τις υπερσυσκευές στις τσέπες τους. Οι δυνατότητές τους είναι τέτοιες που πριν δέκα χρόνια πρωταγωνιστούσαν μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Και τώρα είναι κτήμα όλων μας. Μέσα λοιπόν από αυτή τη ξενάγηση μπόρεσαν να κάνουν ένα ταξίδι 3000 ετών από τον Τρωικό πόλεμο μέχρι τις μέρες μας και να δουν πως φτάσαμε από τις φρυκτωρίες στα 3G κινητά. Στην φωτό που ακολουθεί οι μαθητές παρακολουθούν των τρόπο λειτουργίας του υδραυλικού τηλέγραφου στο μουσείο.

Η Γ λυκείου πήγε στο Λαύριο και επισκέφτηκε το μουσείο εκεί. Ας δούμε πως μας παρουσιάζει την επίσκεψη η κ. Σαββινίδου Υποδιευθύντρια του Λυκείου και φιλόλογος της Σχολής.

“Η πολιτιστική μας έξοδος από ανασκαφή στον αρχαιολογικό χώρο του Λαυρίου κατέληξε να είναι πειράματα με ορυκτά και πετρώματα λόγω καμωμάτων του καιρού. Μάθαμε όμως να ξεχωρίζουμε  πετρώματα, ορυκτά και μεταλλεύματα, Εντοπίσαμε μέσα από εργασίες που κάναμε όλοι μαθητές και καθηγητές την χρήση αυτών στην καθημερινή ζωή και διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν ορυκτά ακόμη και στα πιάτα που τρώμε, στα είδη υγιεινής, στην ταλκ, στην οδοντόκρεμα αλλά και τα μεταλλεύματα  βρίσκονται από τα σκάγια μέχρι και τους πυρηνικούς σταθμούς.

Από αρχαιολόγοι λοιπόν γεωλόγοι. Η γη του Λαυρίου μάς υποδέχτηκε όπως και να ΄χει  φιλόξενα.”

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν μπορείτε να δείτε τους μαθητές στο χώρο του μουσείου και πως, συζητάνε, ψάχνουν, παρατηρούν και κυρίως μαθαίνουν και όπως είπε και η κ Σαββινίδου … μαθητές και καθηγητές.

Βλέπετε λοιπόν ότι το ψάχνουμε λιγάκι. Όταν βγαίνουμε μια παιδαγωγική έξοδο έχουμε αιτία, αλλά και plan B που λένε για να αντιμετωπίσουμε τα απρόοπτα. Μόλις έχω πληροφόρηση από τις απισκέψεις των άλλων τμημάτων θα έχετε και εσείς.

Τη καλησπέρα μου.

Είναι γνωστό ότι το παιγνίδι είναι μια μορφή εκπαίδευσης. Και υπάρχουν πολλά παιγνίδια που μπορούν να παίξουν οι μαθητές. Κάπως έτσι σκέφτηκαν οι καθηγήτριες της Σχολής κ. Καραβιώτη και κ. Στεργιοπούλου, που διδάσκουν την αγωγή υγείας στην Α΄ Γυμνασίου. Σχεδίασαν λοιπόν ένα παιγνίδι γνώσεων με κεντρικό θέμα τη διατροφή και ειδικότερα τη σημασία του πρωινού.

Στήσανε λοιπόν την ατμόσφαιρα και παίξανε το παιγνίδι των γνώσεων με δύο ομάδες και τα υπόλοιπα παιδιά να παρακολουθούν. Για να καταλάβετε τι εννοώ δείτε τις φωτογραφίες.

Οι μαθητές το καταυχαριστήθηκαν. Η δε ομάδα που κέρδισε έδειξε ξεκάθαρα τη χαρά της αλλά, έδειξαν και το πόσο σοβαρά είχαν πάρει το παιγνίδι.

Όλη η προσπάθεια θα ηταν μισή αν δεν είχε “πρωινό”. Έτσι – μια και η εκδήλωση έγινε την δεύτερη ώρα – στήθηκε ένας μπουφές με πρωινό… . Οι μερίδες προετοιμάστηκαν με πολύ προσοχή. Χρησιμοποιήθηκαν όλες οι μέθοδοι που μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ποιότητα. Ακόμα και γευσιογνωστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε. Για να καταλάβετε τι εννοώ δείτε τις φωτογραφίες.

Η ομάδα προετοιμασίας δούλεψε με ζήλο.

Δοκιμάσανε για να βεβαιωθούν για τη καλή ποιότητα των πρώτων υλών

Δώσανε μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια για να είναι όλα τέλεια

Τα απλώσανε στα τραπέζια αφού τα ετοιμάσανε

Οι υπόλοιποι μαθητές αφήσανε το παιγνίδι και μαζεύτηκαν στο μπουφέ…

και μετά… τα φάγανε, βεβαιώνοντας στη πράξη τη σημασία του πρωινού.

Έτσι θα λέγαμε ότι μάθανε τη σημασία του σωστού πρωινού. Μάθανε όμως και άλλα. Μάθανε να μοιράζονται, μάθανε να δουλεύουν “για τους άλλους” μια και όσοι προετοιμασαν τον μπουφέ δούλεψαν για όλους τους συμμαθητές τους.  Στο παιγνίδι οι ομάδες παίξανε για τους συμμαθητές τους και μέσα από αυτό το παιγνίδι μάθανε τη σημασία της εκπροσώπησης των συμμαθητών τους. Και βέβαια φάγανε καλά…

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι για να μάθει κανείς. Και τα πράγματα δεν είναι πάντα ότι φαίνεται. Εδώ δεν ήταν μόνο η διατροφή… ήταν και άλλα.

Τη καλησπέρα μου.

Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο και μπήκαμε στη τάξη. Ακολουθώντας το Γαλλικό ωρολόγιο πρόγραμμα σήμερα είχαμε πρώτη μέρα μάθημα. Σαν υπεύθυνος καθηγητής μπήκα στην τάξη μου, όπου τους ενημέρωσα για τις διαδικασίες του σχολείου ορισμένα σημεία που πρέπει να έχουν υπόψη τους και όπως γίνεται συνήθως “δικαιώματα και υποχρεώσεις” για τη νέα σχολική χρονιά.

Όπως κάθε χρόνο ήρθαν και οι περυσινοί μας απόφοιτοι… πολλοί απόφοιτοι… και απόφοιτοι γενικώς…. Όχι μονο οι περυσινοί…

Έτσι φέτος η Βασιλική έφερε το γιό της στο σχολείο μας και εμφανίστηκε πλέον σαν μαμά!!! Είναι περίεργο συναίσθημα να βλέπεις μαθητές σου σε άλλους ρόλους… Το λαμπρό της χαμόγελο και εκείνο το κλασσικό…”Τι κάνετε κ. Αλισαβάκη”… είναι μια εικόνα που δύσκολα ξεχνιέται… Και βέβαια κρατάω το ότι θα την βλέπουμε πιο συχνά και θα μαθαίνουμε νέα τους…

Φέτος θα έχω για πρώτη φορά το γιο μαθήτριας μου στη Β’ Λυκείου (!!!!).

Ήρθαν και απόφοιτοι πριν 3-4 χρόνια να μας δούνε… έτσι γιατί τους λείψαμε.

Έγραφε χθες η “Μαρία” στο Facebook :

Τι κρατάω από το σχόλιο… εκείνο το “…μας”. Δεν νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη λέξη.  Και δεν  νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη ότι τελικά “κάτι κάνουμε”. Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί γιατί ήρθαν όλοι από τα σχολείο.  Και γιατί δεν φεύγανε.

Σήμερα ζουζουνίζανε στο σχολείο, γελάγανε, μιλάγαμε σε άλλη φάση και σχέση… Μια ωραία εικόνα… Μια εικόνα που μας δίνει δύναμη να προχωρήσουμε στις επόμενες γενιές. Έτσι η “σειρά του 2013” άνοιξε τα φτερά της και ξεκίνησε να κατακτήσει το κόσμο… Μέχρι στιγμής η Οξφόρδη, το Εδιμβούργο, η Ρουέν έχουν “αλωθεί”. Κάτσε να πάρουμε τα πρώτα πτυχία και μετά να δούμε που θα φτάσουμε…

Και προχωρήσαμε στον αγιασμό… Όλο το σχολείο κατέβηκε στο χολ και παρακολουθήσαμε τη τελετή.

Γυμνάσιο και Λύκειο, παρακολουθήσαμε τον αγιασμό… και μετά από ένα μικρό διάλειμμα περάσαμε στις τάξεις μας.

Καλή χρονιά σε όλους τους μαθητές μας… Καλή πορεία και συνέχεια σε όλους τους απόφοιτους μας…. Καλή δύναμη σε όλους τους γονείς μας και φυσικά καλό ξεκίνημα σε όλους τους καθηγητές.

Τη καλημέρα μου.

Μια δύσκολη μέρα μετράει τα τελευταία της λεπτά. Δεν έχω διάθεση να ανοίξω βιβλίο ή να ελέγξω τα μεθαυριανά θέματα. Μάλλον θα το αφήσω για αύριο. Για μια ακόμα φορά…με ξεγελάω και κάνω αυτό που μου αρέσει. Γράφω…

Θυμάμαι σαν μαθητής τις “βασιλόπιτες”. Όλοι οι σύλλογοι κόβανε μέχρι τα τέλη Φλεβάρη τις βασιλόπιτες τους. Και για κάποιο λόγο που δεν ξέρω η τηλεόραση έδειχνε ανελλιπώς όλες τις “κοπές βασιλόπιτας.”

Στο σχολείο σαν υπεύθυνος τμήματος θέλω να κόβω τη βασιλόπιτα. Είναι μια στιγμή προσφοράς, και σαν τέτοια μου αρέσει. Η κυνική πλευρά του θέματος, λέει ότι χάνουν μάθημα. Όμως νομίζω ότι είναι μια διαδικασία που φέρνει μαθητές καθηγητές πιο κοντά.

Φέτος αργήσαμε λίγο αλλά τη κόψαμε. Έτσι αφού την απαθανατίσαμε…τη φάγαμε. Απλό είναι. Να σας δείξω τι εννοώ.

Κάπως έτσι ξεκίνησε. Το “Ι” κουνήθηκε λίγο αλλά ήταν εκεί

Μετά τις σχετικές ευχές άρχισε η κοπή. Να σας δείξω τις φωτογραφίες που τα λένε όλα.

Νομίζω ότι αυτές είναι από τις ομορφότερες φωτογραφίες που δείχνει ακριβώς την έννοια της προσφοράς. Και αυτό για εμένα είναι η κοπή της πίτας. Μια ειλικρινής ευχή για τη χρονιά που ξεκίνησε και ένα κομάτι πίτας.  Αυτές τις υπέροχες φωτό τις οφείλουμε στην Ελλη.

Εδώ ακόμα και όταν έπαιρνε το κομάτι της δεν έβγαλε το μάτι από τη κάμερα.

Τι μένει λοιπόν να πούμε… Χρόνια πολλά σε όλους… καλή χρονιά και ότι επιθυμεί ο καθένας.

Τη καλησπέρα μου.

Η αγάπη μας για το θέατρο είναι “χιλιοειπωμένη”. Έχω γράψει κατά καιρούς πολλά για το πως σαν σχολείο ασχολούμαστε με το θέατρο.  ( Διεθνής συνδιάσκεψη για το θέατρο στην Εκπαίδευση, θεατρικό έργο στα Αγγλικά, στα Γαλλικά και ροκ Όπερα αλλά και πολλές μικρότερες δραστηριότητες όπου βρούμε ευκαιρία… σε σχολικές γιορτές πχ)

Μια από αυτές τις δραστηριότητες η οποία ολοκληρώνεται σήμερα και αύριο ήταν η παρουσίαση του πέμπτου βιβλίου του Θουκυδίδη… Θούκυ όπως τον λέγαμε σαν μαθητές… ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ έλεγε το βιβλίο στην επικεφαλίδα χωρισμένο σε οκτώ βιβλία. Αλλά αυτό ήταν ιστορία και όχι θεατρικό έργο… Πως λοιπόν έγινε παράσταση… εδώ είμαστε… Πρώτα απ΄όλα ό,τι και να πω είναι λίγο. Μπορείτε να κρίνετε μόνοι σας αύριο όμως όχι σήμερα, γιατί σήμερα είναι SOLD OUT η παράσταση. Για αύριο όμως έχει καμιά εκατοστή θέσεις ακόμα από τις 240 της αίθουσας εκδηλώσεων του κτιρίου Τσίλλερ (είσοδος από Μενάνδρου στον πρώτο όροφο).

Την παράσταση την έζησα από κοντά… μια και συμμετέχει ο γίοκας μου και θα σας περιγράψω τις δικές μου εντυπώσεις όπως εγώ τα είδα μια και δεν χαρακτηρίζομαι σαν ειδικός στο θέατρο, το αντίθετο θα έλεγα.

Το πέμπτο βιβλίο αναφέρεται… “Σημαντικό μέρος του Ε΄ βιβλίου αναφέρεται στην πολυσυζητημένη επιχείρηση των Αθηναίων κατά της Μήλου και ο «διαλογος των Μηλίων», όπου δίνεται ανάγλυφη παράσταση της επεκτατικής πολιτικής της Αθήνας. ” (WiKipedia). Αυτό κρατείστε το σαν πρόγραμμα.

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές του Σχολικού έτους όταν επιλεγήκαμε από το Εθνικό Θέατρο να συμμετέχουμε σε ένα πρόγραμμα με άλλα επτά σχολεία που το κάθε ένα θα αναλάμβανε να παρουσιάσει με τον δικό του τρόπο, ένα βιβλίο από τον Θουκυδίδη. Εκεί λοιπόν ο γιος μου – τρίτη λυκείου φέτος – μου δήλωσε ότι θέλει να πάρει μέρος. Με δεδομένο την τρίτη λυκείου… τον ρώτησα δεύτερη φορά… και μου είπε ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν μπόρεσε να πάρει μέρος σε κάποιες θεατρικές παραστάσεις και ήθελε, φέτος που μπορούσε να το κάνει, ηθελε να συμμετέχει. Υπέκυψα και ανέλαβα την Παρασκευή να παραμένω στη Σχολή δύο ώρες μετά την λήξη των μαθημάτων, ώστε να τον μεταφέρω… “άμεσα” από το σχολείο στο φροντιστήριο…για το υπόλοιπο της ημέρας…(επτάωρο σχολείο – δύο ώρες θέατρο και μετά 4 ώρες φροντιστήριο και μια ώρα κιθάρα…αυτή ήταν η Παρασκευή του…και φυσικά το Σάββατο ύπνος κατά βούληση…) Τέλος πάντων… τα μηνύματα για το διάβασμά του δεν ήταν αρνητικά, το αντίθετο θα έλεγα, οπότε παρακολουθούσα διακριτκά την εξέλιξη.

Στις πρώτες πρόβες πήγα να παρακολουθήσω… μιλάγανε πολύ, δεν μου έλεγε και τιποτα… βαρέθηκα και πήγα να “κάνω καμία δουλειά” στο γραφείο καθηγητών. Μετά 2-3 βδομάδες ξαναπήγα και να δω τις πρόβες και… παίζανε πόλεμο…(!!!) είχαν πέσει στο πάτωμα, πυροβολούσαν, κάνανε θόρυβο μπαμ μπουμ, σφυρίζαν σαν βόμβες…πάλι δεν μου έλεγε τίποτα… βέβαια άρχισε να μου δημιουργείται η απορία… “Τι κάνουν; Τι θα βγάλει όλο “αυτό”…” και πήγα πάλι να “κάνω καμία δουλειά”. Μετά από 2 – 3 βδομάδες πάλι ξαναπήγα στη πρόβα και τώρα κάτι έδειχνε… δηλαδή λέγανε, μιλάγανε, αλλάζανε θέσεις, μετακινούσαν πράγματα…Εκεί έκατσα να παρακολουθήσω… αλλά πάλι δεν έβγαινε νόημα μια και είχε πολλές διακοπές. Τη προηγούμενη Παρασκευή έκαναν πρόβα σε όλο το έργο και το βιντεογράφησα για να το δούνε – και εκεί το είδα και εγώ – και να δούνε τα λάθη τους αλλά κατέγραψα και τα σχόλια του Άρη Μπαλή – απόφοιτου του Εθνικού Θεάτρου που μας βοηθούσε (όπως όλα τα σχολεία είχαν κάποιο βοηθό). Μέσα σε ένα βράδυ  έβγαλα 20 αντίγραφα και την επόμενη στο μπαζάρ της Σχολης που ήταν όλα τα παιδιά μαζεμένα το μοίρασα ώστε την Κυριακή στην τελική πρόβα να το έχουν δει και να έχουν κάνει τα σχόλια τους. Τη Κυριακή ξεκίνησαν 11 και τελείωσαν 6.30 το βράδυ πια… Εκεί δεν έκατσα…

Ένα τρίμηνο γεμάτο με πολλές ώρες αλλά και πολλά πήγαινε έλα. Ατελείωτες ώρες μαθητών – καθηγητών και φτάσαμε στη χθεσινή μέρα. Χθες είχαμε σχολείο και αφού έκαναν ένα εξάωρο (από το επτάωρο) πήγανε στο Εθνικό Θέατρο για πρόβα τζενεράλε που λένε. Εγώ πήγα στο θέατρο στις 5.30 με ειδική άδεια για βιντεογράφηση για το αρχείο του σχολείου. Από τις πρόβες δεν έβγαιναν πάλι πολλά πράγματα… Στις 6.00 έκαναν “ένα γρήγορο πέρασμα” σε όλο το έργο και εκεί πλέον κατάλαβα τι γίνεται… το βιντεογράφησα ολο αλλά και πάλι είχε διακοπές και παρεμβάσεις.

Στη πρόβα τζενεράλε με κοινό από τα άλλα σχολεία που συμμετέχουν στο πρόγραμμα, αλλά και όποιον ήθελε, “τα είδα όλα”. Δεν ξέρω αν ήταν πρόθεση του Θουκυδίδη όταν έγραφε τις ιστορίες του, αλλά είχε από γέλιο μέχρι δακρύων, μέχρι συγκίνηση μέχρι δακρύων. Δυνατές σκηνές, οι οποίες σε “ρουφούσαν” αλλά και τρελλές φάσεις. Δεν μπορώ να το περιγράψω… τα είχε όλα. Σαρανταπέντε λεπτά όπου ο χρόνος έχανε το νόημα του. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Τον χρόνο τον κατάλαβα όταν είδα πόσο χρόνο έγραφε η βιντεοκάμερα. Εκείνα τα κομμάτια που φαίνονταν “άσχετα” στις πρόβες σχημάτισαν μια ολοκληρωμένη εικόνα. Δεν μπορώ να πω ότι θυμόμουνα τι ακριβώς ήταν το πέμπτο βιβλίο του Θουκυδίδη αλλά μετά την παράσταση σίγουρα δεν πρόκειται να το ξεχάσω.

Και πάμε στους ανθρώπους…Ξεκινάω από τους λίγους : Άρης Μπαλής… δεν τον ξέρω και πιθανότατα και αυτός δεν με ξέρει… αλλά αεικίνητος, με τις σημειώσεις στο χέρι και ένα μολύβι να γράφει σχόλια σε κάθε φάση. Να κινείται ανάμεσα στα παιδιά, να τους ψιθυρίζει στο αυτί και σαν να πατούσε ένα μαγικό διακόπτη, η εικόνα άλλαζε. Ευγενικός, ήρεμος και σαφώς γνώστης, έγινε άμεσα αποδεκτός από τα παιδιά και η γνώμη του, μόνο από κεκτημένη ταχύτητα και συνήθεια δεν γινόταν αποδεκτή. Η Μαργαρίτα Παρασκευοπούλου, χρόνια πίσω από το θέατρο στα Αγγλικά, και πολλά χρόνια καθηγήτρια της Σχολής. Η φωνή θα έλεγα της ομάδας… κάποιος έπρεπε να τους μαζεύει όταν “παιδιαρίζανε” (λες και δεν είναι παιδιά). Παρόλα αυτά, επειδή το καράβι έχει ένα καπετάνιο, παραμέρισε και άφησε τον Άρη να έχει το λόγο. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν από κοινού και ο Άρης τις ανακοίνωνε. Δεν μέτρησε αυτό που άλλοι βάζουν μπροστά (το εγώ). Ο τρίτος της παρέας αλλά σαφώς όχι υπολειπόμενος ο Πάνος Κοσμάς με μεγάλη αγάπη στο θέατρο και ιδιαίτερη ικανότητα στο να οργανώνει εκδηλώσεις… μοναδικές ιδέες έχουν ακουστεί στο στήσιμο και τον σχεδιασμό σχολικών γιορτών…

Και πάμε στους πολλούς. Οι μαθητές… Από όλες τις τάξεις του λυκείου…με αγάπη στο θέατρο αλλά κυρίως με στόχο. Δηλαδή εχθές που τους έβλεπα στις 9.00 το βράδυ, μετά την λήξη της πρόβας μετά από 15 ώρες μάθημα πρόβες, δουλειά… λάμπανε. Η χαρά τους ήταν ζωγραφισμένη σε όλα τα πρόσωπα… και πάλι εκείνο το συναίσθημα της ικανοποίησης, ότι τα κατάφεραν… και τα κατάφεραν με ένα καταπληκτικό τρόπο. Ακόμα μετά από 24 χρόνια στα σχολεία… δεν έχω καταλάβει ποια είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από όλα αυτά. Η προκληση να πετύχουν ένα στόχο; Η αγάπη στους καθηγητές για να τους δώσουν αυτό που τους ζητάνε; Η ικανοποίηση η δική τους ότι μπορούν να τα καταφέρουν; Όλα μαζί; Ίσως… Πάντως μπορώ να πω ότι μια αγκαλιά και ένα μπράβο από τους καθηγητές τους νομίζω ότι είναι αυτό που θέλουν περισσότερο μετά από μια τέτοια προσπάθεια.

Σίγουρα τους αξίζουν πολλά μπράβο και πολλά συγχαρητήρια σε όλους. Και είμαι σίγουρος ότι και οι λίγοι συνάδελφοι που βρέθηκαν σε αυτή τη πρόβα τζενεράλε συμμερίζονται την άποψη μου. Οι υπόλοιποι στις κανονικές παραστάσεις θα μπορέσουν να εκφέρουν άποψη.

Και μια προδημισίευση…( χε χε!!! ) 22 Φλεβάρη του 13 με βάση τις μέχρι σήμερα πληροφορίες, έχουμε μουσική βραδιά στη Σχολή… με θέμα ?????????. (έτσι να σας έχω σε εγρήγορση). Και για να σας εξιτάρω λίγο ακόμα… μια δυο φωτό από την παράσταση…

Στο σχολείο κρατώντας σημειώσεις πάνω στη παράσταση. Για να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε.

Αναμνηστική φωτογραφία μετά την επίτευξη της ειρήνης στη πρόβα του σχολείου

Αναμνηστική φωτογραφία μετά την επίτευξη της ειρήνης στη πρόβα τζενεράλε.

Αυτά τα ολίγα… μια και πήραμε πίστωση χρόνου μέχρι την επόμενη καταστροφή του κόσμου, σας περιμένουμε το Σάββατο στις 7.00 στο Εθνικό Θέατρο στη παράστασή μας με το πέμπτο βιβλίο του Θούκυ…

Τη καλημέρα μου σε όλους σας και φυσικά…

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

και

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Ένα σχολείο έχει μαθητές, καθηγητές και απόφοιτους. Για εμένα οι απόφοιτοι ήταν πάντα μια μεγάλη αγάπη. Μου άρεσε να τους βλέπω να προχωρούν και να προοδεύουν. Να μαθαίνω νέα τους και να τους βλέπω να φτιάχνουν οικογένειες.  Μέσα από τις νέες τεχνολογίες και το Ιντερνετ αυτό είναι πολύ πιο εύκολο από ότι παλιαότερα. Έτσι στο Facebook περίπου 1000 παλιοί μου μαθητές με τίμησαν με την φιλία τους και έτσι μαθαίνω νέα τους.

Μια από τις παλιές μου μαθήτριες η Ήρα Παπαποστόλου μόλις έμαθα ότι έγινε κρτικός τέχνης. Το έμαθα μέσα από μια πρόσκληση για μεθαύριο Πέμπτη. Ορίστε η πρόσκλησή της….

Θα χαρώ πολύ να έρθετε την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου στην αίθουσα τέχνης Περιτεχνών (Ηροδότου 5 Κολωνάκι) όπου προλογίζω τον κατάλογο για τους Σ. Λύτρα, Τ. Μισούρα, Π. Μπελντέκο, Κ. Παπανικολάου, Δ. Σαρασίτη και Μ. Σπηλιόπουλο

Δεν λέει ώρα αλλά σας λέω εγώ… στις 7.30 το απόγευμα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι δικό της και αφορά τους ζωγράφους που λέγαμε.

“Χωρίς Τίτλο”

Η αίθουσα τέχνης ΠΕΡΙΤΕΧΝΩΝ, συνεχίζοντας την έκθεση θεσμό με τίτλο “Χωρίς Τίτλο”, φιλοξενεί έξι πολύ σημαντικούς έλληνες καλλιτέχνες.

Ο Σπύρος Λύτρας ζωγραφίζει με ακρυλικό ή λάδι σε καμβά. Το σχέδιο παίζει καθοριστικό ρόλο στη σύνθεση των έργων του. Με την ανθρωποκεντρική ζωγραφική του, αποδίδει ανθρώπους και καταστάσεις άλλοτε με μια σκληρότητα και άλλοτε με μια ρομαντική διάθεση. Ο δικός του άνθρωπος, που σηματοδοτεί τη δουλειά του, βρίσκεται παντού στο έργο του. Όταν ζωγραφίζει το πορτρέτο της γυναίκας, οι άνθρωποι που την περιτριγυρίζουν, στιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, μοιάζουν ίδιοι. Η προσωπικότητα των μελών εξαφανίζεται. Παρόλ΄αυτά δίνουν την αίσθηση ότι συνδέονται από κάποια κοινή ψυχική κατάσταση και δημιουργούν το συναίσθημα της συλλογικής δύναμης. Ιδιαίτερη σημασία στο έργο του αποκτούν και τα διάφορα αντικείμενα που ζωγραφίζει: το καράβι σα σύμβολο του ταξιδιού και της φυγής, το κλουβί σα σύμβολο του εγκλωβισμένου στη μοναξιά της μεγαλούπολης ανθρώπου. Όσο για τις μορφές που αναπαριστώνται, μοιάζουν να πηγάζουν από μια άλλη πραγματικότητα. Ο θεατής καλείται με αφορμή το κάθε έργο να δημιουργήσει με τη φαντασία του τη δική του ιστορία.

Ο Τάσος Μισούρας κινείται στο κλίμα του ρεαλιστικού εξπρεσιονισμού. Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη ζωγραφική του είναι η παραμόρφωση και η μεταφυσική διάθεση. Οι συνθέσεις του είναι ανθρωποκεντρικές, αλλά, ενώ εκ πρώτης όψεως παραπέμπουν στην παραστατική ζωγραφική, αναζητούν την αλήθεια στον αόρατο κόσμο. Άνθρωποι και προοπτική παραμορφώνονται με αποτέλεσμα ο θεατής να αντικρίζει έναν κόσμο του παραλόγου και της φαντασίας σε έναν χώρο όπου δεν αναγνωρίζει ούτε τόπο ούτε χρόνο. Οι φιγούρες του, αν και εκπέμπουν έναν μυστήριο ερωτισμό, κάποιες φορές προξενούν φόβο και τα περιβάλλοντά του ένταση. Και αυτό γιατί κύριος σκοπός του καλλιτέχνη είναι η έκφραση των συναισθημάτων και της ιδιαίτερης εσωτερικής οπτικής του.

Η ζωγραφική του Παναγιώτη Μπελντέκου είναι καθαρά ρεαλιστική. Με υλικό του το λάδι (ζωγραφική περισσότερο πνευματική παρά ενστικτώδης), αποδίδει στον καμβά του γυναικείες μορφές σε εσωτερικούς χώρους,. Η ανθρώπινη φιγούρα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο στη ζωγραφική του έκφραση. Ο ζωγράφος προσπαθεί να ανακαλύψει τα πρόσωπα που απεικονίζει, να φανερώσει τον ψυχισμό και τον εσωτερικό κόσμο του καθενός ξεχωριστά.Τα γυμνά του, ανώνυμα, λιτά, βρίσκονται εκεί, σε διάφορες στάσεις, για να μας μεταφέρουν την ατόφια μαγεία του ανθρώπινου σώματος. Έχοντας βαθιά γνώση της ζωγραφικής του σώματος όσον αφορά στην ιστορία της τέχνης, διατυπώνει τη δική του οπτική, με μια γραφή σύγχρονη. Το σώμα και η κίνησή του αποτυπώνονται μέσα από διαφορετικές οπτικές ώστε να φανερώσουν την εσωτερική μοναξιά του μοντέλου.

Ο Κώστας Παπανικολάου, με την άκρως παραστατική ζωγραφική του, δείχνει εικόνες της καθημερινότητας: οι διαβάτες, τα μπαλκόνια με τις κατεβασμένες τέντες, το σκοινί με τα απλωμένα ρούχα, η γυναίκα που απλώνει. Παρατηρητής του αστικού τοπίου, ζωγραφίζει πρόσωπα και πράγματα που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα του. Δρόμοι, άνθρωποι σε κίνηση, άνθρωποι που συναντάμε κάθε μέρα, περνάνε στον καμβά του, με αποτέλεσμα η πραγματικότητα που μας περιβάλλει να παίρνει μνημειακό χαρακτήρα. Οι χώροι που απεικονίζονται στα έργα του στήνονται με βάση τις έντονες γεωμετρικές φόρμες καθώς και τις σχέσεις ισορροπίας ανάμεσα σε θερμά και ψυχρά χρώματα. Μετά την πρώτη ανάγνωση που υποδηλώνει ρεαλισμό, παρατηρούμε μία αρχιτεκτονική δομή τέτοια όπου κάθε στοιχείο παίζει το ρόλο που από την αρχή επέλεξε ο καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας αυστηρά πλαστικά μέσα.

Ο Δημήτρης Σαρασίτης χρησιμοποιώντας λάδι σε καμβά ή φτιάχνοντας ακουαρέλες, άλλοτε δουλεύοντας εκ του φυσικού και άλλοτε από φωτογραφία, κινείται σε ρεαλιστικό πλαίσιο αναζητώντας την ιδιαίτερη αίσθηση του ελληνικού τοπίου. Όσον αφορά στις ακουαρέλες, η τεχνική του προυποθέτει έναν ιδιαίτερο τρόπο δουλειάς, όπου παίζουν ρόλο η διαφάνεια των χρωματικών στρωμάτων, όσο και η τελείως άθικτη επιφάνεια του χαρτιού. Στα θέματά του, διαθέτει μεγάλη ευαισθησία στην απόδοση της θάλασσας και, στην τελευταία του δουλειά, στην ανθρώπινη παρουσία. Όταν φτιάχνει τα βιομηχανικά του τοπία, αναζητά την αίσθηση της τραχύτητας του τοπίου ή, αλλιώς, εκείνο το κομμάτι της πραγματικότητας που δεν έχει το λυρισμό της εξοχής. Σε όλα του τα έργα προσδοκεί να υπερβεί το θέμα και να αποδώσει την ποιητική χροιά των πραγμάτων. Ουσιαστικά, συνδέεται εικαστικά με ό,τι αγαπά και τον συγκινεί και αυτό είναι που μεταφέρει και στο θεατή.

O Μάριος Σπηλιόπουλος χρησιμοποιεί υλικά όπως εφημερίδες, σελίδες περιοδικών, φακέλους, ζωγραφισμένο χαρτί. Είναι γνωστό πως είναι ο πρώτος που έβαλε την εντοπιότητα σαν κύριο χαρακτηριστικό στη ζωγραφική (ελληνοχριστιανικά θέματα, ιστορία, παράδοση) την οποία και εκφράζει με πρωτοποριακή γραφή. Όπως λέει ο ίδιος, τον ενδιαφέρει το πού, το πότε και το γιατί. Τα έργα του προκύπτουν από σκέψεις: είναι μια άλλη μορφή ημερολογίου. Στα τελευταία του έργα παρουσιάζονται σύμβολα όπως τα σφυροδρέπανα και οι σταυροί για να μιλήσει για τον ενταφιασμό του αριστερού λόγου και την πτώση των συμβόλων. Αποστέλλοντας γράμμα στον εαυτό του, εκφράζει την προσωπική του θέση απέναντι στην πολιτική. Παράλληλα, μεταποιεί διαφημίσεις και βάζει τους προσωπικούς του όρους, ενώ, τέλος, φτιάχνει το χρωματολόγιο της εποχής, υποστηρίζοντας ότι αυτήν την περίοδο ζούμε στην καφέ εποχή, δηλαδή σε μία “μουντή”για την Ελλάδα εποχή.

Σε μία περίοδο όπου, κατά τον Jean Clair, ζούμε το “Χειμώνα στον πολιτισμό”*, οι έξι έλληνες καλλιτέχνες επιμένουν σε μία ζωγραφική προσωπική και ουσιαστική, μια ζωγραφική όπου η αλήθεια τους μεταμορφώνεται σε υψηλή πλαστική-εικαστική ποιότητα.

Ήρα Παπαποστόλου

Ιστορικός Τέχνης

μέλος της aica hellas

* Jean Clair, Χειμώνας στον Πολιτισμό, Μικρή Άρκτος, 2012

Λοιπόν τι θα κάνετε την Πέμπτη το βράδυ;

Τη καλησπέρα μου….

Έχω γράψει πολλές φορές “για τα παιδιά” και την εμπιστοσύνη που πρέπει να τους έχουμε. Η διάθεσή τους και η όρεξη τους είναι το κάτι άλλο.

Η Φωτογραφία που έχετε μπροστά σας είναι η αφίσα για την σχολική γιορτή της επετείου του Πολυτεχνείου. Βλέπετε προσπαθούμε να δώσουμε μια άλλη διάσταση. Κάποιοι είπαν για “υπερπαραγωγή”. Δεν ξέρω αν είναι… θα δείξει και θα δείτε και εσείς. Ήδη έχουμε μια εγγραφή σχετικά με τη προετοιμασία για τη γιορτή. Εκεί φαίνεται ότι εμπλέκονται τέσερεις καθηγητές αλλά και πολλοί μαθητές. Άλλοι σε απαγγελία, άλλοι σε μουσική στο συγκρότημα, άλλοι στο χορευτικό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μαθητών που δουλέυουν σε παράπλευρες αλλά απαραίτητες εργασίες, χωρίς να είναι στη σκηνή.

Έτσι η Αλεξάνδρα της τρίτης Λυκείου μπόρεσε και βρήκε το χρόνο ανάμεσα στις υποχρεώσεις της, της θετικής κατεύθυνσης και έφτιαξε το βίντεο που θα παίξει στη γιορτή…ενώ έχουμε τα “δρώμενα  επί σκηνής”. Θα το δείτε στη γιορτή.

Η Κορίνα επίσης μπόρεσε και χώρεσε μέσα στο πρόγραμμα της ένα πεντάωρο για να σχεδιάσει αυτή την υπέροχη αφίσα. Δεν ξέρω αν φαίνεται στη φωτογραφία αλλά η λεπτομέρεια είναι φανταστική. Δεν ξέρω πόσοι θα είστε στη γιορτή για να το δείτε, αλλά φρόντισα να το φωτογραφίσω και να σας το δείξω.

Δεν είναι μόνο αυτοί όμως… Υπάρχει κόσμος για τον ήχο, ο Αλέξανδρος αλλά και πολλοί που τρέχουν προσπαθώντας να καλύψουν τα πάντα.

Ποιο είναι το μυστικό; Μα είναι η δική τους γιορτή, και δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό να είναι η καλύτερη. Οι συνάδελφοι που συντονίζουν : η  Ζωή Λιβανού, η Παναγιώτης Κοσμάς, ο Ανδρέας Δάσκας και η Ιωάννα Στεργιοπούλου, παρακολουθούν, χρονομετρούν, δίνουν συμβουλές, προτείνουν και το βασικό συναποφασίζουν το επόμενο βήμα.

Ο καιρός περνάει και εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε. Έμεινε μία βδομάδα. Μια βδομάδα με πολλές πρόβες, δοκιμές, τεστ και ελέγχους… και όλα αυτά για μια ώρα γιορτή… Εγώ θα φροντίσω να ανεβάσω τα βίντεο… μετά…

Τη καλησπέρα μου…